All Chapters of Fake Love ลวงรักสัมพันธ์ร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ช่อพิกุลมองภาพตรงหน้าอย่างตื่นตะลึงแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาเมื่อเปิดประตูเข้ามาเธอเห็นผู้ชายที่ตัวเองคบหาอยู่กำลังจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่นก่อนคว้าแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้มือขว้างไปสุดแรง"คนเลว!" เสียงหวานตะหวาดพร้อมกับน้ำตาไหลพรากย้อยลงตามพวงแก้มในทันที ดวงตากลมโตเบิกกว้างสั่นไหวเหลือบมองคนทั้งคู่ที่กำลังอยู่ในท่าล่อแหลม ดาราสาวชื่อดังที่อยู่ในสภาพเปลือยกายเอาผ้าห่มปิดบังใบหน้าและคลุมกายเอาไว้บางส่วน ดวงตากลมโตตวัดมองชายหนุ่มที่หันมาเผชิญหน้ากับเธอด้วยท่าทางใจเย็นราวกับไม่มีอะไรผิดปกติ"ฮึก!..คนเลว!..ฮึก!" เสียงหวานสะอึกสะอื้นพูดไม่ออกเพราะรู้สึกจุกแน่นในอกจนแทบหายใจไม่ออกสมองสับสนไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง เหมือนหัวใจหล่นวูบแล้วถูกเหยียบซ้ำจนแหลกสลาย"เลวยังไงครับที่รัก?" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเลิ่กคิ้วขึ้นแววตาคมกริบมองเธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงจนรับรู้ได้ชัดเจน ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยราวกับไม่รู้สึกผิดกับที่เรื่องเขาก่อขึ้น ช่อพิกุลมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าในสภาพไม่ต่างจากหญิงสาวคนนั้นที่นอนหมอบอยู่บนโซฟาอีกทั้งถุงยางยังสวมครอบคาท่อนเอ

ณ ตึกสำนักงานเฮมเวิร์ท คริสโตเฟอร์เข้ามาเคลียร์งานในช่วงสาย ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานใหญ่ของตัวเอง โทรศัพท์ดังครืดคราดไม่หยุด ดวงตาคมกริบเหลือบมอง"ว่ายังไงที่รัก เพิ่งแยกกันไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงกันแล้วเหรอ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกรอกลงไปตามสาย'คุณทำบ้าอะไร!' เสียงหวานเอ่ยมาจากปลายสาย"ชู่ววว พูดเพราะหน่อยสิเดี๋ยวเดือดร้อนอีกนะ" ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มขึ้นมาเมื่อปลายสายท่าทางจะโมโหณ บริษัทอิตาเลี่ยนวู้ดส์ ร่างบางเดินไปมาในห้องเมื่อเห็นเอกสารเรียกเก็บดอกเบี้ยเกือบสิบล้านเหรียญแถมยอดหนี้เพิ่มเป็นพันล้านเหรียญมาจากธนาคารของตระกูลเฮมเวิร์ทอีกต้องเป็นฝีมือเขาแน่ "มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ทำไมดอกเบี้ยมันสูงขนาดนี้" ช่อพิกุลเอ่ยถามเสียงสั่น'ลองถามพี่ชายเธอดูสิ นี่เธอไม่รู้อะไรเลยเหรอแย่จริงๆ' เสียงห้าวทุ้มเอ่ยตำหนิมาจากปลายสายทำเอาช่อพิกุลมือไม้อ่อนลง เธอคงแย่อย่างที่เขาต่อว่าจริงๆหลังจากวางสายช่อพิกุลซบหน้าลงบนโต๊ะทำงานอย่างหมดแรง ใบหน้าหวานหมองคล้ำเมื่อถูกความเครียดเล่นงานอย่างหนักเวลาผ่านไปเนิ่นนานจนหมดเวลาเลิกงานก๊อก..ก๊อก..ก๊อก เสียงเคาะปร

ตุ้บ! คริสโตเฟอร์โยนร่างบางลงบนเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไปแล้วกลับมาพร้อมกับกรรไกรในมือ"จะทำอะไร!" ช่อพิกุลกระเถิบหนีจนติดหัวเตียงมองกรรไกรคมกริบในมือเขาด้วยความหวาดกลัว"เหอะ! กลัวรึไง" เสียงสบถเหยียดเยาะในลำคอก่อนจะก้าวขึ้นเตียงคร่อมร่างบางไว้ ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตที่เบิกกว้างมีน้ำคลอหน่วย ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มร้ายนิ้วเรียวเกี่ยวหวัดชายเสื้อยืดของเธอขึ้นมาแล้วจ่อปลายกรรไกรตัดฉับ! เขาลงมือตัดเสื้อยืดเธออย่างใจเย็นในขณะที่เธอนั่งตัวสั่นเทิ้ม"ฉันขี้เกียจกระชากเพราะต้องการเก็บแรงไว้ทำอย่างอื่น" คริสโตเฟอร์เอ่ยน้ำเสียงเยือกเย็น เพียงไม่กี่วินาทีเสื้อผ้าเธอก็ถูกตัดออกเป็นชิ้นๆ จากนั้นก็ขยุ้มกลุ่มผมสลวยขึ้นมาพลางมองใบหน้าหวานอย่างพินิจพิเคราะห์เอียงซ้ายเอียงขวามอง"ผมยาวเกินไปรึเปล่านะ" เสียงห้าวทุ้มพึมพำอยู่ตรงหน้าหล่อนก่อนจะก้มมองหน้าเธออีกครั้ง มือใหญ่สางผมสลวยเล่นไปมาสลับกับมองใบหน้าหวานอยู่ครู่ใหญ่"....." ช่อพิกุลปิดปากเงียบก่อนหลับตาปี๋หากเธอปริปากเมื่อไหร่เขาคงแทงทะลุคอเธอเป็นแน่ฉับ! ฉับ! ฉับ! เสียงดังฉับๆข้างใบหูขาวสะอาดเธอก็รู

"อ่า..ถ้าไม่จ่าย ฉันยังมีอีกหลายวิธีจัดการกับพวกเธอ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยพร้อมกับก้มมาใกล้ใบหน้าหวานพร้อมกับจดจ้องด้วยแววตาดุดัน มือใหญ่เชยคางเรียวให้เงยขึ้นก่อนจะกดจูบหนักๆ ทีหนึ่งแล้วผละออกมองเหยียดยิ้มใส่ดวงตากลมโตก่อนจะหันหลังก้าวออกจากห้องปึง! เสียงปิดประตูห้องปิดลง เธอมองตามด้วยความเจ็บใจพร้อมกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย หลังจากคริสโตเฟอร์กลับไปแล้วช่อพิกุลนั่งเงียบในห้องทำงานครุ่นคิดหาทางออกจนปวดหัวจนกระทั่งได้รับโทรศัพท์จากเฟลิกซ์ "สวัสดีค่ะคุณเฟลิกซ์" เสียงหวานเอ่ยไปตามสายอย่างมีความหวัง'คุณช่อว่างไหมครับวันนี้ ผมอยากชวนไปดูโปรเจกต์แรกน่ะครับ' เฟลิกซ์เอ่ยมาจากปลายสาย"อะไรนะคะ ทำไมถึงเสร็จเร็วล่ะคะ" แม้จะแปลกใจแต่ก็ดีใจมากเช่นกันเพราะเธอรอเวลานี้อยู่แทบทุกวัน'ไว้ผมจะเล่าให้ฟังนะครับ มาเจอกันที่ห้างเฟลิซวิลเลจนะครับ'"ค่ะ งั้นเจอกันนะคะ" หลังจากวางสายช่อพิกุลหายใจเอาอากาศเข้าเต็มปอดอย่างชื่นใจเป็นครั้งแรกในรอบเกือบสองเดือน ร่างบางผุดลุกออกจากโต๊ะทำงานคว้ากระเป๋าสะพายก้าวออกจากห้องทำงานทันที "คุณช่อจะไปไหนเหรอคะ" เมษาลุกขึ้นถามเจ้านายสาวเม

"อ่า..นั่นสินะ มีเงินกับลูกปืน อยากได้อะไรล่ะครับ" คริสโตเฟอร์เอ่ยบอกก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มแต่ดวงตาคมกริบกลับมองเขม็ง"ฮ่า ฮ่า ฮ่า งั้นผมไม่เลือกแล้วกัน เล่นสนุกๆดีกว่า" สเตฟานเอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดี เขาแค่อยากโยนหินถามทางไปงั้นเองเผื่อฟลุ๊คได้คงจะดีไม่น้อยแต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหวงของส่วนตัวขนาดนี้ ในขณะที่ช่อพิกุลลอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก เวลานี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเหมือนพลิกฝ่ามือ เธอเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่ไม่สลักสำคัญอะไรทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเป็นแผนแก้แค้นของเขาทั้งนั้นโชคดีที่เขาไม่เอาเธอเป็นของเดิมพันคริสโตเฟอร์วางไม้เล็งไปยังลูกบอลสีขาวบนโต๊ะดวงตาคมกริบจับจ้องลูกบอลนิ่งก่อนจะกระทุ้งไม้ แกร๊ก! เสียงลูกบอลกระทบขอบโต๊ะกลิ้งลงหลุมอย่างแม่นยำ เป็นไปตามคาดคริสโตเฟอร์มือแม่นราวกับจับวางจนสเตฟานยืนมองพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมานึกชื่นชมฝีมือของชายหนุ่มตระกูลเฮมเวิร์ทนอกจากจะติดโผนักธุรกิจหนุ่มน่าจับตามองแล้วยังมีความสามารถรอบด้านอื่นๆอีกมากมายช่อพิกุลนั่งมองสองหนุ่มที่กำลังมุ่งมั่นสนใจลูกบอลตรงหน้า เขาคงลืมไปแล้วว่าหิ้วเธอมาด้วย ดวงตากลมโตเห