Semua Bab มังกรพ่ายรัก (Bad Dragon): Bab 51 - Bab 60

เหมยเมยมองการกระทำของมาเฟียหนุ่มที่กำลังเช็ดหยาดน้ำตาบนใบหน้าให้เธออย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับสัมผัสที่อ่อนโยนจากคนอย่างเขา ผิดจากที่เธอคาดไว้มากว่าเขาคงจะแสดงกริยาเลวทรามต่ำช้าใส่ เอาเข้าจริง ๆ เธอไม่สามารถคาดเดาอะไรจากเขาได้เลย "มาทำดีกับฉันทำไม" เธอมองหน้ามาเฟียหนุ่มอย่างใช้ความคินานนับนาทีก่อนเปล่งเสียงถามอย่างไม่เข้าใจ การกระทำของเขาทำให้เธอสับสนเป็นอย่างมากจนต้องถามออกไปให้หายขัดข้องใจแต่ก็ได้รับเพียงความเงียบแทนคำตอบ"..." มาเฟียหนุ่มหยุดการกระทำทันทีที่ถูกถามก่อนจะหมุนตัวเดินไปนั่งไข้วห้างบนโซฟาจ้องมองปฏิกริยาของคนบนเตียงนิ่ง ๆ เขาก็ตอบไม่ได้เช่นกันว่าทำไมถึงทำแบบนั้น รู้เพียงแค่ว่าตัวเองไม่ชอบเอาเสียเลยเวลาที่เห็นน้ำตาหญิงสาวมันรู้สึกขัดหูขัดตายังไงก็ไม่รู้"มองผมทำไมนอนได้แล้ว หรือต้องให้ผมร้ายใส่" เสียงทุ้มออกคำสั่งอย่างเผด็จการเมื่อเหลือบไปเห็นเวลาบนนาฬิกาข้างผนังที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา สามทุ่มแล้ว สิ้นเสียงพูดมาเฟียหนุ่มร่างบางบนเตียงก็รีบล้มตัวลงนอนทันทีเพราะไม่อยากมีปัญหากับเขา ดวงตากลมโตชำเลืองมองคนตัวสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยความขุ่นเคืองใจก่อนที่เธอจะต้อง

รถยุโรปคันหรูที่วิ่งด้วยความเร็วเคลื่อนตัวมาจอดลงในบริเวณบ้านหรูสไตล์อังกฤษหลังไม่ใหญ่มากนักเหมาะแก่การพักอาศัยสามสี่คน เมื่อรถจอดสนิทมาเฟียหนุ่มก็ปล่อยร่างบางที่นั่งอยู่บนตักให้เป็นอิสระ ร่างบางดีดตัวลงจากตักมาเฟียหนุ่มอย่างไม่รอช้าก่อนรีบเปิดประตูลงจากรถทันที ดวงตากลมโตมองสำรวจไปรอบบริเวณบ้านที่โอบล้อมด้วยต้นไม้ประดับน้อยใหญ่บรรยากาศดูร่มรื่นน่าอยู่อย่างพินิจพิจารณา"บรรยากาศดีจังเลยค่ะพี่ซุนหนี่" ใบหน้าสวยที่เคลือบด้วยรอยยิ้มเอี่ยวไปพูดกับซุนหนี่ด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าแล้วค่อย ๆ หลับตาลงพร้อมกับสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดเฮือกใหญ่หลังจากที่ต้องทนกับกลิ่นยามานานเกือบอาทิตย์การกระทำของเธอทำให้มาเฟียหนุ่มที่ยืนมองอยู่หลุดยิ้มออกมาอย่างลืมตัว เขาไม่เคยเห็นหญิงสาวในมุมสดใสร่าเริงแบบนี้มาก่อนพอยอมรับว่าเขารู้สึกชอบตอนที่เธอเป็นแบบนี้มากกว่าตอนร้องไห้เป็นไหน ๆ โลกดูสดใสน่ามองขึ้นมาในทันตา มาเฟียหนุ่มยืนมองร่างบางอยู่อย่างนั้นนานนับนาทีก่อนจะออกคำสั่ง "เข้าบ้าน""ฉันขอเดินสูดอากาศรอบ ๆ บ้านหน่อยได้ไหม...คุณเข้าไปก่อนเลย" ร่างบางที่กำลังเพลิดเพลินกับการดื่มด่ำบรรยากาศบ

มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะออกแรงดึงแขนเล็กออกจากนั้นจึงหันกลับมามองใบหน้าสวยอย่างคาดโทษ"ฉันไม่ได้จะทำให้คุณโกรธฉันแค่อยากกลับจีนด้วย" คนโดนจ้องรีบหลุบหน้าลงต่ำพูดแก้ตัวเสียงแผ่วเบาแทบจะขาดหาย"ผมพาคุณกลับแน่แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้" มือหนาจับร่างบางยกขึ้นอุ้มพาดบ่าพาเดินเข้าห้องทันทีที่พูดจบ "คุณปล่อยฉันลงนะ" เสียงหวานร้องท้วงดังลั่นพร้อมทั้งดีดดิ้นไปด้วยจนมาเฟียหนุ่มต้องฟาดผ่ามือลงบนก้นงามงอนด้วยความมันเขี้ยว "ตั้งแต่หายป่วยรอบนี้ใจกล้าขึ้นเยอะนะเหมยเมย"ร่างบางถูกวางลงบนเตียงเบา ๆ พร้อมกับร่างของคนตัวสูงที่ตามมาทาบทับเธอไว้"ลุกออกไปฉันหนักมังกร" มือเล็กยกขึ้นดันไหล่คนตัวสูงที่ทุ่มน้ำหนักทาบทับบนตัวเธอจนรู้สึกหายใจลำบากให้พ้นตัว แต่แรงอันน้อยนิดไม่ได้ทำให้คนด้านบนสะเทือนเลยสักนิด"..." มาเฟียหนุ่มยังคงทาบทับเธออยู่แบบนั้นจับจ้องใบหน้าสวยด้วยแววตาแทะโลม ทว่ากลับแฝงไปด้วยอบอุ่นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างบางลอบกลืืนน้ำลายเหนี่ยว ๆ ลงลำคอแห้งผากอึกใหญ่ ดวงตากลมโตกลอกกลิ้งไปมาด้วยความประหม่าภายในใจเต้นโครมครามเพราะแอบลุ้นว่าคนด้านบนจะทำอะไรกับเธอภายในห้องถูกปกคลุมไ

แสงแดดอ่อน ๆ ยามเก้าโมงเช้าสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบร่างหนุ่มสาวที่นอนกอดกันอยู่ให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหลับไปได้ประมาณสี่ชั่วโมงกว่า ๆ มาเฟียหนุ่มเขย่าร่างบางในอ้อมกอดเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเมื่อตาคู่สวยเบิกขึ้นมา "ลุกขึ้นอาบน้ำวันนี้ผมจะพาออกไปข้างนอก""จริงเหรอ" คำพูดของมาเฟียหนุ่มทำให้คนที่อยู่ในอาการงัวเงียรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งระบายยิ้มออกมาด้วยความดีใจในที่สุดเธอก็จะได้ออกจากกรงทองไปเยี่ยมชมโลกภายนอกสักทีหลังจากต้องทนอยู่แต่ในห้องมาเป็นอาทิตย์ แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดีว่าทำไมเขาถึงใจดีพาเธอออกข้างนอก ตาคู่สวยตวัดมองใบหน้าหล่อเหลาเชิงสงสัย "ที่มองหน้าผมนี่อยากโดนว่างั้น" ใบหน้าหล่อเหลาเลิกคิ้วขึ้นถาม ดวงตาคมกริบมองประสานตาคู่สวยที่เอาแต่จ้องหน้าเขานิ่ง ๆ จนหญิงสาวต้องหลบสายตาแล้วผลุนผลันลุกลงจากเตียงเดินไปคว้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป"หึ" เสียงเค้นหัวเราะดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอหนาของมาเฟียหนุ่มอย่างอารมณ์ดีท่าทางของหญิงสาวทำให้เขาอดขำไม่ได้ไม่รู้ว่าเธอจะกลัวอะไรกับคำพูดของเขานักหนาถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะทำจริงสักหน่อย แต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าตัวเองเ

หลังจากซื้อที่ตรวจการตั้งครรภ์กับผ้าอนามัยเรียบร้อยแล้วเหมยเมยก็ส่าวเท้าเดินตรงไปเข้าห้องน้ำและทำการตรวจทันที เธอหยดปัสสาวะลงในที่ตรวจด้วยหัวใจลุ้นระทึก เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ เริ่มซึมออกตามไร้ผม มือเล็กประสานเข้ากันแน่นจนเส้นเอ็นปูดโปนอุ้งมือเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ "อย่าเพิ่งมาตอนนี้นะฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ" ใบหน้าสวยเชิดขึ้นมองเพดานพร้อมกับผ่อนลมหายใจเข้าออกเบา ๆ สองสามครั้งเรียกความกล้าให้ตัวเองเมื่อครบเวลาที่กำหนด แล้วค่อยๆ ก้มมองที่ตรวจการตั้งครรภ์บนหน้าตักด้วยแววตาสั่นระริก"มะ..ไม่จริง" เหมือนโลกทั้งโลกดับลงช็อกไปชั่วขณะ น้ำสีใสพรั่งพรูออกจากตาคู่สวยอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเห็นขีดแดงสองขีดปรากฏบนที่ตรวจ มือสั่นเทาขย้ำลงบนกระโปรงชุดเดรสจนยับยู่ยี้ใจดวงน้อยเหมือนจะขาดรอน ๆ เสียให้ได้ "ทำไมเป็นแบบนี้" เธอนั่งร้องไห้จนตัวโยกภายในห้องน้ำความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามาจนเธอแทบบ้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองปัง ๆ!"เหมยเมยอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า" ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับบ่อน้ำตาและความรู้สึกแย่ ๆ กระทั่งเสียงทุบประตูดังขึ้น ก่อนจะได้ยินเส