All Chapters of มังกรพ่ายรัก (Bad Dragon): Chapter 31 - Chapter 40

"ทำไมเลือดไม่ออกให้หมดตัวจะได้ตาย ๆ ไปซะอยู่ไปก็ดีแต่สร้างความเจ็บช้ำให้คนอื่น" เหมยเมยพึมพำออกมาเบา ๆ ด้วยความคับแค้นใจ"อุ้ย!" ก่อนที่เธอจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อคนตัวสูงดันได้ยินเสียงงึมงำของเธอแล้วยื่นหน้าเข้ามาตอบกลับข้างกกหูด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "แช่งไปก็ไร้ประโยชน์นรกไม่เปิดรับคนชั่วแบบผมหรอก" "ฉะ...ฉันไม่ได้แช่งคุณนะ" ร่างบางรีบแก้ตัวทันควันเพราะกลัวมาเฟียหนุ่มโกรธแล้วบีบคอเธอเหมือนเมื่อกี้อีก เธอพ่นลมหายใจออกเบา ๆ รวบรวมความกล้าให้ตัวเองก่อนหมุนตัวเข้าหาร่างสูงที่นั่งหน้าเคร่งขรึมอยู่แล้วเอื้อมไปหยิบสำลีชุบแอลกอฮอลล์เช็คคราบเลือดทำความสะอาดแผล"ทำดี ๆ ถ้าผมเจ็บคุณโดน" มือเล็กที่กำลังแตะลงบนบาดแผลถึงกับชะงักเมื่อได้ยินคำขู่จากร่างสูง เธออยากจะเอาศรีษะโข๊กกับโซฟาให้รู้แล้วรู้รอดกับคำขู่ของคนตัวสูงนี่เขาจะรังแกเธอทุกทางเลยหรือยังไงกันหากไม่ทำแผลให้เธอก็ซวย หากทำแล้วเขาเกิดเจ็บขึ้นมาเธอก็ซวยอีกแต่การทำแผลมันก็ต้องรู้สึกเจ็บเป็นธรรมดาอยู่แล้วเขาจงใจหาเรื่องรังแกเธอชัด ๆ"นั่งบื้ออีกทำเร็ว ๆ" เสียงทุ้มเปล่งออกจากริมฝีปากหนาอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อร่างบางนั่งทำหน้าเลิ่กลั่กไม่ยอ

"มาให้ผมกินแทนอาหารซะดี ๆ เหมยเมย" เหมยเมยขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินคำพูดเผด็จการเอาแต่ใจของมาเฟียหนุ่มก่อนร้องท้วงด้วยตวามไม่พอใจ "ยังไม่หมดเวลาคุณบอกเองใช่ไหมว่าทำอะไรก็ได้แค่ให้รสชาติกินได้ก็พอ" "ยกเว้นมาม่ากับข้าวไข่เจียว" มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันพูดดักทางหญิงสาวเสียก่อน ร่างบางถึงกับอ้าปากเหวอความหวังที่จะเอาตัวรอดจากสถาการณ์ในตอนนี้พังทลายไม่มีเหลือ"คุณจงใจแกล้งฉันไม่ว่าฉันจะทำหรือไม่ทำคุณก็ข่มแหงฉันอยู่ดี" "ก็ฉลาดนิ" น้ำเสียงดูแคลนเปล่งออกจากริมฝีปากหนา ก่อนร่างสูงจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก้าวเท้าเดินเข้าหาหญิงสาวทันทีเมื่อพูดจบ"เข้ามาสิฉันจะฟันคุณไม่ยั้งเลย ฉันก็หมดความอดทนแล้วเหมือนกัน" ร่างบางเอ่ยอย่างเหลืออดริมฝีปากบางสั่นระริกเพราะความโมโห มือเล็กหยิบมีดที่วางอยู่ขึ้นมาถือไว้เธออดทนให้เขาข่มแหงมามากเกินพอแล้ววันนี้ไม่เขาก็เธอที่จะต้องตายกันไปข้างหนึ่งมีดในมือร่างบางไม่ได้ทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกกลัวสักนิด เขายิ้มเยาะออกมาอย่างเย้ยหยันในขณะที่เท้ายังคงย่างสามขุมเข้าหาคนตัวเล็กเรื่อย ๆ จนเป็นเธอเองที่ต้องขยับถอยหลังหนี"อย่าเข้ามา" มือเล็กยกมีดขึ้นชี้หน้ามา

เหมยเมยพยายามพูดโน้มน้าวใจมาเฟียหนุ่มสุดความสามารถเพื่อให้เขาเปลี่ยนความคิดในเรื่องที่กำลังตัดสินใจทำเพราะการจดทะเบียนสมรสเป็นเรื่องสำคัญ การที่คนสองคนจะจดทะเบียนกันมันต้องมาจากความยินยอมพร้อมใจเกิดจากความรักไม่ใช่เหตุผลอื่น ๆ มิเช่นนั้นในภายภาคหน้าก็ต้องหย่าร้างกันอยู่ดีซึ่งเธอไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นกับตัวเองแต่ดูเหมือนคำพูดของเธอจะเป็นเพียงอากาศสำหรับเขามาเฟียหนุ่มหาได้เก็บคำพูดของหญิงสาวมาคิดสักนิดไม่ เขาชำเลืองมองเวลาบนนาฬิกาข้างผนังก่อนคำสั่งเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยมาครึ่งชั่วโมงแล้วอีกไม่นานลู่จิ่นคงมาถึง "ไปอาบน้ำแต่งตัว""..." ร่างบางถอยหนีจนติดขอบเตียงอีกฝั่งทันทีที่มาเฟียหนุ่มคลายพันธนาการออกเธอหาได้ทำตามคำสั่งของเขาไม่ถึงแม้ภายในใจจะรู้สึกกลัวมากเพียงใดก็ตาม"จดทะเบียนในชุดนี้ก็ได้จดเสร็จจะได้ฮันนีมูนต่อเลย" เสียงทุ้มเปล่งออกจากริมฝีปากหนาเชิงข่มขู่เมื่อเห็นว่าเธอยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมทำตามคำสั่งพร้อมใช้สายตาแทะโลมจนเธอต้องรีบรวบผ้าห่มมาพันตัวไว้แน่นแล้วก้าวลงจากเตียงเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเดินกึ่งวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างทุลักทุเล'แกร็ก' เธอล็อคประตูห้องน้ำอ

ร่างบางที่โดนนิ้วร้ายรุดล้ำเข้าไปในร่องหลีบลึกครั้งแล้วครั้งเล่าสั่นสะท้านไปทั้งกายถึงแม้จะเป็นแค่นิ้วแต่มันก็สร้างความเจ็บแสบให้เธอไม่น้อยไปกว่าแก่นกายใหญ่เลย "ขะ..ขอร้องหยุดเถอะฉันเจ็บ" เธอพยายามเปล่งเสียงสั่นเครืออ้อนวอนคนตัวสูง ทว่าอีกคนกับเร่งจังหวะการสอดใส่ให้เร็วขึ้นจนพอใจตัวเองจึงยอมหยุดการกระทำก่อนหยัดกายลุกขึ้นนั่งพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออกทีละเม็ดปึก!ร่างบางใช้จังหวะที่มาเฟียหนุ่มกำลังปลดกระดุมเสื้อยกเท้าขึ้นถีบเข้าที่ท้องแกร่งของเขาอย่างแรงด้วยความคับแค้นใจพร้อมกับเอื้อมไปคว้ากุญแจรถหรูบนโต๊ะกระจกมาถือไว้ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความทุลักทุเลเพราะรู้สึกเจ็บตรงกลางกายสาว "กรี๊ด" ใบหน้าสวยเอี่ยวมองข้างหลังเป็นระยะ ๆ ด้วยความหวาดระแวง ก่อนที่เธอจะต้องร้องกรีดออกมาด้วยความกลัวเมื่อเห็นร่างสูงวิ่งออกมาจากห้องส่าวเท้าลงบันไดตามมาติด ๆ เธอรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีรีบส่าวเท้าวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อไปให้ถึงรถหรูเพราะคือทางรอดทางเดียวของเธอในตอนนี้ ตาคู่สวยเปล่งประกายด้วยความดีใจเมื่อเห็นรถหรูจอดอยู่ตรงหน้าอีกแค่ไม่กี่ก้าวเธอก็จะไปถึง แต่ความหวังของเธอก็พลันสลายล

เหมยเมยพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกมาอย่างโล่งอกเมื่อมาเฟียหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำไปไม่ได้จะทำอะไรแบบที่กำลังคิดระแวง เธอรีบก้าวลงจากเตียงเมื่อคิดอะไรขึ้นได้ก่อนเดินไปหยิบกางสแล็คสีดำที่เขาพาดไว้ปลายเตียงขึ้นมาแล้วล้วงไปในคว้านหาโทรศัพท์ในกระเป๋าแต่ก็พบแค่ความว่างเปล่า"อยู่ไหนนะ" ดวงตากลมโตมองประตูห้องน้ำครู่หนึ่งเมื่อมั่นใจว่าคงอีกสักพักใหญ่กว่าเขาจะออกมาเธอจึงรีบเดินไปค้นหาโทรศัพท์ทุกซอกมุมของห้อง รอยยิ้มแห่งความดีใจผุดขึ้นประดับใบหน้าสวยเมื่อมองเห็นกระเป๋าสะพายของตัวเองซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้า มือเล็กยื่นไปหยิบกระเป๋าออกมาแล้วคว้านหาโทรศัพท์ด้วยความเร่งรีบเสียงน้ำไหลในห้องน้ำเงียบลงร่างบางที่กำลังคว้านหาโทรศัพท์ถึงกับใจเต้นระทึกมือไม้สั่นไปหมดเพราะกลัวเขาจะออกมาเห็น เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถือไว้แล้วจัดแจงทุกอย่างให้เหมือนเดิม ขาเรียวเล็กส่าวเท้าวิ่งขึ้นไปบนเตียงก่อนซ่อนโทรศัพท์ไว้ในปลอกหมอนของตัวเองแล้วนั่งนิ่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่ภายในใจแอบหวาดหวั่นไม่น้อยกลัวเขาจับได้'แกร็ก'ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกก่อนเผยให้เห็นร่างสูงที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวปกปิดท่อนล่างเดินเช็ดผมเปียกชุ่มออกมา ดว