All Chapters of The Rebellious Stepdaughter of Timothy Grey: Chapter 11 - Chapter 20

“Hi, sweetheart,” she said, but her voice was barely heard.My throat tightened. “Mom…”She opened her arms slightly, and I didn’t even think twice. Tumakbo ako palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Maya-maya pa ay niluwagan ko ang yakap. Baka mawala siya kapag masyado kong hinigpitan.“I’m here now,” bulong ko habang ramdam ko ang lamig ng balat niya sa braso ko. “I’m so sorry… I didn’t even know.”“You don’t need to apologize,” mahina niyang tawa, kahit halatang pagod na pagod siya. “I just didn’t want you to see me like this. Hindi mo kailangang alalahanin ‘to, baby.”Napailing ako, saka pinunasan ang mga luha ko. “You should’ve told me, Mom. I could’ve helped. I could’ve—”She gently placed a trembling hand on my cheek. “You’re helping me just by being here. You’ve grown so much, Elara. Your dad would be proud.”That broke me. Completely.Kinagat ko ang labi ko, saka ko naramdaman ang patuloy na pagdaloy ng luha ko. Wala na kong pakialam, basta humagulgol ako. My tears k

Paglabas ko ng kwarto ay dumiretso ako sa kitchen. I walked past Timothy, who was already at the dining area. Prente siyang nakaupo at nagkakape na.“Oh, Miss Elara. Maupo na po kayo, nakahanda na rin ang almusal,” bungad ni Aling Mirna sa’kin.Bahagyang bumaling ng tingin sa’kin si Timothy. “Good morning. You’re up early,” he greeted, taking a sip from his cup.“Y-Yeah,” lang ang naisagot ko. Dumiretso ako sa fridge, kumuha ng orange juice, at mabilis na nagsalin sa baso. I drank it in one go, then placed the glass in the sink. “I need to go.”“You’re not having your breakfast?” tanong ni Timothy, may halong pagtataka sa tono.Agad namang nilapag ni Aling Mirna ang pagkain sa mesa. “Kumain ka man lang muna, Miss Elara. Para may lakas ka sa klase mo.”But instead of answering them, I reached for one toasted bread and took a bite. At akmang lalabas na ako ay tumayo rin si Timothy.“Let me drop you off to your school,” aniya.Natigilan ako. “No,” mabilis kong sagot. “I-I mean, nandiyan

Pagbaba ko ng sasakyan ay parang biglang bumigat ang mga paa ko. The mansion looked the same. Tahimik, malinis, at organized. Pero ako? Hindi na. I wasn’t the same girl who walked out of this house days ago.Pagpasok namin sa main door, halos mabungaran ko agad si Aling Mirna na nagmamadaling lumapit.“Miss Elara…” mahina pero bakas ang pag-aalala sa boses niya. She placed a hand over her chest, at parang pinipigilan ang pag-iyak. “Salamat sa Diyos at okay na kayo. Naku, anak, nag-alala kami nang sobra…”Ngumiti lang ako nang pilit. “I’m fine po. Don’t worry.”Kasunod kong naramdaman ang presensiya ni Timothy sa likod ko. Walang imik lang siyang naglakad papasok, at halos hindi ko marinig ang mga hakbang niya sa tiles. Hindi ako lumingon. I couldn’t. Every time I felt his gaze, my chest tightened with something I couldn’t identify.“Sir, salamat po at naihatid niyo si Miss Elara nang maayos,” sabi ni Aling Mirna nang bahagyang tumingin sa kanya.Tumango lang si Timothy, malamig pero m

Payapa ang buong bahay nang hapon na iyon. Masyadong tahimik.I was in my room, staring blankly at the open notebook on my table. Wala namang sinusulat, wala ring laman ang utak ko. Just… noise. The same blurry noise in my chest since the incident. Then ring… ring… ring. I knew it was Timothy’s phone. I heard it from the hallway. Hindi ko alam kung bakit napaangat ako ng ulo agad. “Hello, this is Grey.” His tone was businesslike, and almost commanding. Gusto ko sanang isarado ang pinto pero natigilan ako nang marinig ko ang sumunod na sinabi ng kausap niya. “Sir, si Nurse Fatima po ito… about Ma’am Elena.” My heart instantly dropped. I slowly stood up. Parang mabagal na hinihila ang katawan ko pababa pero binibilisan ng kaba. Timothy stepped farther into the hallway, a

Tahimik ang buong bahay ng araw na ‘yon nang dumating sila. And even the air felt heavier, parang may nakatambay na kung anong lamig sa paligid.I was halfway down the stairs when I heard voices.“Good evening po, Sir Grey,” bungad ng pulis sa may pinto. “May update lang po kami regarding the case.”My heart instantly pounded.Timothy was standing by the foyer with shoulders straight, and arms crossed. He looked like he barely slept. Parang ilang araw nang walang pahinga. Yet still composed, sharp, and intimidating.“Go on,” mahinang utos niya.The officer flipped through a folder. “Dalawang suspect po ang nasa kustodiya namin. But… ‘yung isa po ay hindi pa rin po nahahanap.”Parang may pumiga na kamay sa dibdib ko. Dahilan para mapahawak ako sa railing nang sobrang higpit, at halos magmarka sa palad ko.“Naniniwala po kami na nasa area na ‘yon pa rin po siya,” patuloy ng pulis. “Nakatanggap po kami ng impormasyon na nasa malapit lang rin siya sa lugar na ‘yon. Pati na rin po sa nearb