Todos los capítulos de คุณสามีเป็นมาเฟีย: Capítulo 21 - Capítulo 30

๒๐ย้ำสถานะ NC+++“ละ ลัน…” หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามแทบเป็นจังหวะเมื่อท่อนแขนแกร่งโอบแผ่นหลังของเธอแน่นขึ้น ไม่รู้ว่าจะตื่นเต้นหรือตกใจกับส่วนไหนก่อนระหว่างช่วงล่างที่กำลังถูกฝ่ามือหนาบีบเคล้นกับปราการชิ้นบนที่ถูกนิ้วยาวเหยียดเกี่ยวตะขอบราจนมันหลุดออกจากกัน“ตื่นเต้นเหรอครับ?” คนถูกถามกัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้ารัวแทนคำตอบ แต่ถามว่าอีกฝ่ายยอมจบไหม รอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย เป็นคำตอบว่าเขาไม่จบและไม่ได้เชื่อคำพูดของเธอเลย“แปลว่าถ้าผมถอดเสื้อผ้าของฟ่างออกทั้งหมด ฟ่างก็ไม่ตื่นเต้นอยู่แล้วถูกไหมครับ”“มันดึกแล้วนะ มันไม่ใช่เวลาที่จะ…”“สำหรับผมเวลามันไม่ใช่ปัญหานะครับ”“ลัน…” “ก็ถ้าฟ่างจะย้ำถึงความมั่นใจของตัวเองว่าไม่มีทางท้องลูกของผมเด็ดขาด ผมก็จะย้ำสถานะของผมกับฟ่างเหมือนกัน”“ละ ลัน… เมื่อกี้ลูกน้องของลันยังวนเวียนอยู่ตรงนี้อยู่เลยนะ ลันจะทำแบบนี้ไม่ได้”“เชื่อใจผมนะว่าผมไม่มีวันปล่อยให้ใครได้เห็นเรือนร่างของเมียผมเด็ดขาด” “แต่ฟ่างไม่โอเค ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้” เสียงหวานปฏิเสธเป็นพัลวัน บ่อยครั้งที่ตากลมสวยกระตุกวูบตอบสนองร่างกายของเธอที่กำลังจะไม่หลงเหลืออาภร

๒๒ บุคคลอันตราย “ไม่ไปหาใหม่เหรอคะ?” “ไม่หาครับ ผมจะเอาคนนี้แค่คนเดียว” คนฟังเม้มปาก สบตาแพรวพราวของอีกฝ่ายจนกลายเป็นเธอที่ต้องเบือนหน้าหลบไปเอง “โกรธผมเหรอครับ ผมหยอกฟ่างเล่นเฉยๆ แค่อยากเห็นว่าฟ่างรู้สึกอะไรกับผมบ้างไหมแค่นั้นเองนะครับ” “แล้วได้คำตอบไหมคะ” “ผมไม่สนหรอกนะว่าตอนนี้ฟ่างจะรู้สึกดีกับผมบ้างหรือเปล่า แค่เรายังอยู่ด้วยกัน ผมทำให้ฟ่างรักผมได้แน่นอน” อลันสอดมือเข้าไปประคองแก้มนิ่ม นิ้วยาวเหยียดลูบไล้ไปมาเบาๆ อย่างอ่อนโยน “ที่บอกว่าผมไม่ชอบคนเมา ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกแบบนั้นนะครับ แค่เมียผมเป็นข้อยกเว้น คนเมาเพียงคนเดียวที่ผมอนุญาตให้อยู่ใกล้ หรืออยู่บนตัวผมได้ มีแค่ฟ่างคนเดียว” อลันขยับใบหน้าเข้าไปแนบชิดคนที่หัวใจกำลังเต้นแรงก่อนจะกดจูบลงไปอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากขยับเบาๆ เพื่อดูดกลีบปากนุ่ม เพราะเป็นเธอคนอย่างเขาเลยเอาใจใส่ อยากทำให้ทุกอย่างมันออกมาดีที่สุด จูบจนพอใจร่างสูงจึงอุ้มร่างบางขึ้นจากเตียงกว้าง “…ลัน ปล่อยฟ่างลง อย่าทำแบบนี้” คนร้องโวยวายอยู่ในอ้อมแขนของคนที่อุ้มเธอจากที่นอนแล้วตรงดิ่งมายังห้องน้ำพร้อมกัน เริ่มแล้ว เริ่มรู้สึกว่าการอยู่ใกล้เขามันเป็น

๒๓ผู้ชายของข้าวฟ่างดวงตากลมสวยกวาดมองออกไปรอบๆ ร้านอาหารที่อลันพามาทานข้าว น่าแปลกใจทั้งที่ที่นี่เป็นโรงแรมขึ้นชื่อ ถ้าพูดถึงที่พักหากไม่ได้ทำการจองไว้ล่วงหน้าก็อาจจะไม่ได้เข้าพักด้วยซ้ำทว่าในตอนนี้กลับไม่มีใครมานั่งทานอาหาร มีความรู้สึกคล้ายกับว่าจะไม่มีใครเข้ามายุ่งในโซนนี้ และเวลานี้เลย “ฟ่างชอบโซนที่ผมเลือกไหมครับ หรืออยากเปลี่ยนโต๊ะใหม่” อดไม่ได้ที่จะกวาดสายตามองไปยังโต๊ะที่คนพามาเลือกไว้ข้าวฟ่างไม่มีข้อโต้แย้งเพราะโต๊ะที่เขาเลือกนั่ง เป็นมุมที่ดีและสวยมาก จะมีก็แต่อย่างอื่นที่เธอข้องใจ กำลังคิดว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเขาเช่นกัน“ทำไมวันนี้ไม่มีใครลงมามาทานอาหารเลย ความจริงมันก็น่าจะมีบ้าง”“ก็ฟ่างกลัวการเป็นข่าวไม่ใช่เหรอครับ”“แปลว่าลันรู้เรื่องนี้งั้นเหรอ?”“ผมก็แค่ตามใจฟ่าง ทำให้ได้ทุกอย่างที่ฟ่างพอใจก็แค่นั้นเอง” “อ๋อ ที่กล้าพูดแบบนั้นออกมาเพราะที่แท้ก็จัดการล่วงหน้าเอาไว้แล้วสินะ” มาเฟียหนุ่มยิ้มมุมปาก จากนั้นก็เลือกที่จะโอบคนตัวเล็กไปนั่งในตำแหน่งที่เขาเตรียมเอาไว้ให้แทน“คนของผมกำลังไปเชิญผู้จัดการส่วนตัวของฟ่างมาทานข้าวกับเราที่นี่นะครับ” “ลันบอกลูกน้องตอนไหน” เธอมอง

๒๕โดนอ่อยอันดายืนกำหมัดแน่น สุดท้ายเพื่อนสนิททั้งสองคนจำต้องดึงแขนและพาออกมาจากตรงนั้นเพราะเกินกว่าจะหน้าด้านทนอยู่ตรงนั้นได้อีกต่อไป ข้าวฟ่างนั่งอมยิ้มอย่างชอบใจ ไม่รู้ตัวว่าเผลอกระตุกกอดท่อนแขนแกร่งของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะมองว่าอลันเป็นพวกเดียวกับเธอ เขาช่วยเธอไม่ให้ต้องเสียหน้า ไม่รู้เหมือนกันว่ามาเฟียหนุ่มจะรู้หรือเปล่าว่าการวางตัวแบบนี้ ยืนหยัดที่จะอยู่ฝ่ายเดียวกันแบบนี้ต่อหน้าคนบางประเภทที่จ้องจะหาเรื่องมันช่างเป็นอะไรที่ดีต่อใจ“พี่แองจี้ นั่งค่ะ ทานข้าวด้วยกัน” คนถูกเรียกยิ้มแห้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมหย่อนตัวลงนั่งร่วมโต๊ะแต่โดยดี “สรุป พี่แองจี้กับลันรู้จักกันอย่างเป็นทางการหรือยังคะ ฟ่างต้องแนะนำไหม” ตากลมใสมองคนทั้งสองสลับกันไปมา ผู้จัดการดารามีท่าทีเกรงใจอยู่มาก ต่างจากอีกฝ่ายที่ทำตัวสบายๆ และเป็นกันเอง“ผมรู้จักคุณแองจี้ผ่านทางคนที่รู้จักน่ะครับ จริงๆ ก็ยังไม่เคยคุยอะไรกันมากมาย แต่ต่อไปนี้ก็อาจจะได้คุยกันมากขึ้นนะครับ” อลันมองสบตากับคนที่รู้ตื้นหนาบางอยู่ในระยะหนึ่ง แองจี้อาจจะรู้จักเขาในมุมที่ไม่ได้ถูกต้องเท่าไหร่ แต่เมื่อไหร่ที่ผู้จัดการดาราไม่ได้ทำตัวล้ำเส้นหรื

๒๗สถานการณ์บังคับ“เฮียต้องตัดสินใจแล้วครับ” ลูกน้องคนสนิทส่งเสียงกดดันพลอยกระตุ้นให้คนที่เพิ่งตกอยู่ในสถานการณ์คับขันของจริงกระตุกแขนคนตัวโตกว่า แววตาสั่นระริก เธอกลัวก็จริง แต่ทุกอย่างมันต้องไม่ลงเอยแบบนี้ จะหนีก็ต้องหนีด้วยกัน จะให้เธอเอาตัวรอดคนเดียวแล้วปล่อยเขาตามชะตากรรม ไม่มีทางทำแบบนั้นได้แน่ๆ“ผมให้โอกาสฟ่างได้ตัดสินใจ…”“ไปด้วยกัน คำตอบเดียวของฟ่างคือไปด้วยกัน!” เสียงตอบกลับชัดเจนจนแววตาของคนฟังหลุดความพอใจ อลันหันไปสบตาลูกน้องคนสนิทพร้อมกับรั้งร่างบางกลับคืนสู่อ้อมแขน จากนั้นคนที่เผลอสอดแขนเข้าไปโอบรัดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัวก็พลอยสบายใจขึ้น รู้เพียงว่าอลันไม่ตัดสินใจเหมือนอย่างตอนแรกแล้วแน่ๆ จากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลยปังๆๆๆ “กรี้ดดดด” เสียงร้องยังดังแข่งกับเสียงปืนที่ดังเล็ดลอดเข้ามาในรถ คนที่ถูกโอบกอดหลับหูหลับตาอย่างเอาเป็นเอาตายแทบไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปได้ยินเสียงของอลันหันไปสั่งลูกน้องเป็นระยะ ไม่สามารถจับใจความเนื้อหาได้เพราะมวลสมองถูกรบกวนด้วยเสียงปืนที่ยังคงสาดเข้ามาอย่างต่อเนื่องรถหรูหมุนเปลี่ยนทิศทางเป็นพัลวันตามการควบคุมพวงมาลัยของคนที่เป็นพลขับ ก่อนที่สติจะกร