All Chapters of คุณสามีเป็นมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

๑๑ตามหาเมีย@บ้านพักตากอากาศข้าวฟ่างถอนลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปในแบบที่คิดที่พักที่ตั้งใจว่าจะเลือกเอง กลับกลายเป็นเลือกไม่ได้เพราะที่พักเต็มทุกห้อง ตากลมสวยกวาดมองออกไปรอบๆ บริเวณ หงุดหงิดกับเสียงพูดคุยของอันนาและเพื่อนอีกสองคนนั่นก็มาก ไหนจะแชมป์ที่พยายามเข้ามาคุย ทั้งที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงแล้วก็ตาม “ฟ่างให้เราช่วยถือกระเป๋าขึ้นห้องนะ”“ไม่เป็นไร เรายกขึ้นไปเองได้ ขอบใจมากนะ”“ยัยฟ่าง เธอเนี่ยก็เล่นตัวจังเลยนะ แชมป์อุตส่าห์หวังดี นี่ระดับพระเอกเชียวนะ เธอยังไม่พอใจอีกเหรอ” อันนากอดอกถาม มุมปากยกยิ้มเหยียดๆ เห็นแล้วเหนื่อยใจ “เธอนี่ก็แปลกเหมือนกันนะ ใครๆ ก็ดูออกว่าเธอไม่ชอบฉัน แต่ก็อุตส่าห์ตามคุยตามแซะไม่เลิก เหมือนคนขาดความอบอุ่น” “โอ๊ยเธอ! เพื่อนฉันนี่ระดับนางเอกนะจ๊ะ นางร้ายตัวประกอบอย่างเธออ่ะ ไม่น่าใช้คำพูดแบบนี้นะจ๊ะ” เพื่อนสาวของอันนาถากถาง ก็เล่นแท็กทีมกันมาเพื่อรุมเธอแบบนี้แน่นอนว่าปากดีกันอยู่แล้ว “พวกเธอก็ว่าฟ่างเกินไป เราเห็นฟ่างอยู่เฉยๆ นะ ไม่เห็นจะอะไรกับพวกเธอก่อนเลย” “ออกตัวแรงเข้าข้างกันแบบชัดเจนเลยนะ แบบนี้เป็นอะไรกันเหรอจ๊ะ” “ขอคีย

๑๓นิ้วร้าย NC++“ลัน อื้ออ!” ริมฝีปากอวบอิ่มถูกบดจูบลงมาอีกครั้ง ทุกการขยับเขยื้อนของคนที่อยู่เหนือร่าง จังหวะการขบเม้ม ดูดดึง สัมผัสจากอุ้งมืออุ่นๆ ที่บีบเคล้นลงมาบนประทุมถัน ทั้งที่ใจอยากต่อต้าน ทว่าในตอนนี้สมองมันกลับขาวโพลน ข่มตาหลับ รับสัมผัสจากอีกฝ่ายอย่างไม่ได้ตั้งใจ อลันจูบปากนุ่มก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวควานความหวานเฉกเช่นทุกครั้ง จูบของอลันไม่เคยธรรมดา และไม่เคยผ่านไปง่ายๆ ทุกสัมผัสมันลึกซึ้ง ตั้งใจ มาถึงตอนนี้ถ้าเธอปฏิเสธได้ก็ปฏิเสธไป ปฏิเสธไม่ได้ก็โปรดยอมรับเลยว่าต่อให้คนอย่างอลันจะเหลือโอกาสให้ทดเวลาบาดเจ็บในการรักษาความสัมพันธ์ในครั้งนี้เพียงแค่สัปดาห์เดียว คนอย่างเขาก็ทำให้เธอท้องได้เหมือนกัน “ลัน อ๊า~” เสียงครางแผ่วเบาดังออกมาจากริมฝีปากเมื่อหนุ่มหล่อเคลื่อนตัวลงต่ำ ลากปลายลิ้นไปตามเรือนร่างขาวผ่อง ลากลิ้นจากไหปลาร้ามาหยุดที่ปลายถัน ตวัดปลายลิ้นโลมเลียเป็นจังหวะ สะบัดรัวขึ้นลงจนคนถูกปรนเปรอดิ้นพล่าน ความเสียวเข้าแทนที่ทุกอย่าง กระทั่งปราการชิ้นสุดท้ายหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหนก็ยังไม่รู้ตัว “ละ ลัน ไม่ทำแบบนั้นตรงนั้นได้ไหม” ตากลมสวยกระตุกวูบ ตั้งแต่ตอนที่เห็นสายตาเขาใ

“ที่จริงมันยิงโดนถากๆ ผมแค่ให้ลูกน้องล้างแผลให้เท่านั้น”“ลัน ทำไมถึงทำอะไรมักง่ายแบบนั้น ถ้าแผลติดเชื้อขึ้นมาจะว่ายังไง อยากโดนตัดแขนทิ้งใช่ไหม”“ก็เมียผมหาย จะให้ผมอยู่เฉยๆ ได้ยังไงครับ”“ไม่ได้หายไปไหนเลยลัน ฟ่างส่งข้อความบอกลันแล้ว”“แล้วทริปนี้มีผู้ชายมาด้วยหรือเปล่า มีคนมาวอแวเมียผมไหม” คนถูกถามเม้มริมฝีปากก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบาๆ“ไม่ต้องไปสนใจเรื่องอื่น ไปโรงพยาบาลกันตอนนี้เลย” คนตัวเล็กพยายามดันอกแกร่งออกห่างและพยายามลุก ทว่าคนเจ้าเล่ห์กลับไม่ยอมถอดถอนแก่นกายออกไปง่ายๆ“ผมถามว่ามีผู้ชายมาวอแวเมียผมหรือเปล่า”“ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกลัน”“ถ้าผมรู้ว่าฟ่างหลอกผม ผมจะลงโทษฟ่างนะครับ”“ลงโทษ? ลงโทษอะไร”“ลงโทษที่ฟ่างโกหกผม ไม่คุยกับผมตรงๆ ด้วยการขังฟ่างให้อยู่กับผมแบบนี้โดยไม่ต้องออกไปไหนเลยไง”“ลัน… ไม่ทำแบบนั้นนะ และอย่าคิดที่จะทำเด็ดขาด ฟ่างไม่ชอบ”“งั้นก็รับปากนะครับว่ามีอะไรฟ่างจะบอกผมตรงๆ”“เข้าใจแล้ว แล้วจะยอมไปหาหมอได้หรือยังคะ”“ผมไม่ค่อยอยากไปหาหมอหรอกครับ ประสบการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”“ประสบการณ์?” คิ้วสวยเรียงตัวขมวดเข้าหากัน กลอกกลิ้งสายตาไปบนใบหน้าหล่อเหลา“พยาบาลที่ทำแผลว

๑๖ยอมเพราะฟ่างเป็นเมีย“…ขอคุยกับน้องฟ่างสองคนก่อนได้ไหมคะ” แองจี้กลั้นใจเอ่ยออกมาแม้ความกล้าในตอนนี้จะมีเพียงน้อยนิด ผู้จัดการสาวลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ หลบสายตาของคนที่กำลังมองมาแล้วมองหน้าเด็กในสังกัดของตัวเองแทนข้าวฟ่างถอนลมหายใจออกมาเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมหันหน้าเข้าหาคนข้างๆ แล้วบอกออกไป“ลันเข้าไปรอฟ่างด้านในก่อนได้ไหมคะ คุยกับพี่แองจี้เสร็จฟ่างจะรีบตามเข้าไป” “เรื่องกล้องวงจรปิดฟ่างจะเอายังไงครับ ผมโทรสั่งให้คนของผมจัดการให้ได้เลยนะ” ฝ่ามือหนาเลื่อนเข้าไปประคองแก้มนุ่ม นิ้วยาวเหยียดลูบไล้ไปมาอย่างอ่อนโยน ไม่ได้สนสายตาใครหน้าไหนที่กำลังเสนอหน้ามอง“เดี๋ยวฟ่างบอกอีกทีก็แล้วกันนะคะ” ฝ่ามือแตะเบาๆ ที่ข้อมือหนา อลันพยักหน้ารับและยอมผละมือออกมาแต่โดยดี“ผมรอฟ่างด้านในนะครับ”“ค่ะ” ความสนิทสนมและเป็นกันเองส่งผลให้คนที่แอบมองเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง หลายความรู้สึกมันหลุดผ่านทางใบหน้า กำลังคิดว่าการรับมือกับคนอย่างอลันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย“…ทำไมน้องฟ่างไม่บอกพี่ล่ะคะว่าเขามาด้วย การที่เราหายออกมาแบบนี้เราก็คุยกันแล้วว่าเราอยากห่างจากเขาไม่ใช่เหรอคะ” แองจี้พยายามใช้น้ำเสียงที่เบาที่ส

๑๘เริ่มออกอาการ“อยากไปจากผมมากเลยเหรอครับ”“ทำไมต้องตั้งคำถามแบบนี้ทั้งที่เหตุการณ์ในวันนั้น มันเป็นแค่เรื่องผิดพลาด”“ถ้าคนที่อยู่กับฟ่างในวันนั้นไม่ใช่ผม แต่เป็นคนอื่น ฟ่างจะรู้สึกแบบนี้ไหมครับ” เสียงถามเย็นยะเยือกจนคนฟังขนลุก แขนเรียวยกขึ้นลูบต้นแขนของตัวเองเบาๆ ยังสบตาเขาที่ยังมองเธอเหมือนเดิม แต่แววตาเก็บอะไรต่อมิอะไรไว้มากกว่าเดิม “มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าคนคนนั้นเป็นใคร” ตอบออกไปแบบไม่เต็มเสียงมากนัก ทว่าอีกฝ่ายดันปลายลิ้นเข้ากับมุมปาก สีหน้าเริ่มไม่สบอารมณ์“แล้วถ้าเป็นดาราหนุ่มๆ ที่ฟ่างเคยเข้าฉากด้วย แบบนั้นจะรู้สึกดีมากกว่าตอนนี้ไหมครับ?”“เราคุยกันแล้วนะคะ คุยกันแล้วว่าถ้าฟ่างไม่ท้องทุกอย่างเป็นอันจบ”“ครับ ถ้าฟ่างไม่ท้องทุกอย่างเป็นอันจบ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ฟ่างท้อง นั่นแปลว่าทุกอย่างมันจะไม่มีวันจบเด็ดขาด ลูกผม เมียผม ต้องอยู่กับผมเท่านั้น นี่คือความจริงที่ฟ่างต้องรู้เหมือนกัน” ครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารสั่นสะเทือนขัดจังหวะจนดวงตาคมกริบละสายตาออกจากใบหน้างดงาม เบอร์โทรของรุ่นน้องคนสนิททำให้อลันไม่ลังเลที่จะรับสาย“อ่า” (เสียงตึงไม่ไหว ไปกินรังแตนที่ไหนม