All Chapters of ACADEMIC AFFAIRS [SPG]: Chapter 11 - Chapter 20

THIRD PERSON: Malakas pa rin ang ulan sa labas. Sa tahimik na silid ni Ederson, tanging patak ng ulan sa bubong ang maririnig. Nakaupo siya sa gilid ng kama, hawak ang isang tasa ng kape, pilit inaayos ang isip na kanina pa nagugulo—hindi niya pa rin mapigilang isipin si Syrel. “Bakit ba hindi mawala sa isip ko ‘yong bata na ‘yon…” mahinang bulong niya habang tumitig sa bintana. Maya-maya’y napasilip siya. Sa likod ng malabong salamin, may aninong gumagalaw sa may gate. Napakunot ang noo ni Ederson at tumayo, pinagmasdan pa nang mabuti ang pigura sa ilalim ng ulan. Sa una’y hindi niya maaninag, pero nang makita niya ang pamilyar na jacket na kulay abong may kupas na guhit sa manggas—biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. “Hindi… si Syrel ba ‘yon?” Mabilis siyang lumabas ng kwarto, halos mabitawan pa ang tasa ng kape. Pagbukas ng pinto, sinalubong agad siya ng malamig na hangin at hampas ng ulan. At doon—sa may gate—nakatayo nga si Syrel, basang-basa, nanginginig, at tila wala

THIRD PERSON:Habang nakaupo si Ederson sa gilid ng mesa, tahimik niyang pinagmamasdan ang grupo. Gusto sana niyang tanungin si Syrel kung okay na ito—kung maayos ba ang pakiramdam niya matapos ang nangyari noong nakaraang gabi.Pero pinigilan niya ang sarili.“Hindi ngayon,”bulong niya sa isip.Alam niyang maiilang ang dalaga, lalo na’t kasama nila si Jerelyn at Nicolas. Isa pa, baka kung ano pa ang isipin ng mga estudyante kung malaman nilang galing sa bahay niya si Syrel.Kaya tahimik lang siyang nanood habang abala si Syrel sa pagsusulat sa malaking cartolina. Ang dalawang kasama nito ay nakatingin lang, parang nag-aabang ng utos o ideya mula sa kanya.Tahimik ang paligid, tanging tunog ng pentel pen sa papel at mahihinang tikhim lang ang maririnig. Pinagmamasdan ni Ederson kung paano gumagalaw ang kamay ni Syrel—mahinahon pero sigurado, parang sanay na sanay sa pagkukuwenta at pagsulat.Maya-maya, napansin niyang halos natatakpan na ng mahabang buhok ni Syrel ang sinusulat nito.

EDERSON POV:Tahimik lang akong nakasunod kay Syrel habang tinatahak namin ang makipot na daan papunta sa lugar nila. Habang papalapit kami, pakiramdam ko ay unti-unting lumalabo ang liwanag ng paligid — hindi dahil sa papalubog na araw, kundi marahil dahil sa bigat na dahan-dahang bumabalot sa pakiramdam ko.Nang marating namin ang bahay nila, agad akong natigilan. Maliit lamang ito, gawa sa pinagtagpi-tagping yero at kahoy. Sa labas pa lang, ramdam mo na kung gaano kahirap ang buhay ng mga nakatira ro’n. Ang mga paso ng halaman na tila matagal nang walang dilig, ang sirang upuang kahoy sa gilid, at ang kurtinang gawa sa lumang tela — lahat iyon, may kuwento.“Dito po kami nakatira, Prof. Pasensya na po kung magulo ang bahay,” sabi ni Syrel, ngunit sa tinig niya ay walang bakas ng hiya. Ang meron lang — tinatagong pagod at matatag na tapang.Napatingin lang ako sa kanya, hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Napakabata pa niya, pero parang ang dami na niyang pasan sa mundo.

THIRD PERSON:Pagkatapos ng buong klase, halatang walang gana mag-lecture si Prof. Ederson. Kahit ang mga estudyante, ramdam ang pagkabagot niya. Sa halip na mag-discuss, nagpa-kopya na lang siya ng bagong lesson, tahimik at diretso—parang gusto lang matapos ang araw.Pagkatapos ng activity at maikling quiz, huminga siya nang malalim bago magsalita.“Pass your notebooks,” malamig niyang utos.Isa-isang nag-abot ang mga estudyante, habang si Syrel ang tumayo upang kunin ang mga ito sa bawat row. Nang matapos, naglakad siya papunta sa mesa ni Ederson.“Dalhin mo ito sa adviser’s office pagkatapos ng class,” sabi ni Ederson nang inaabot niya kay Syrel ang makapal na tumpok ng notebooks.Tumango siya. “Opo, Prof.”Pero bago pa niya makuha ang lahat, biglang lumapit si Nicolas, mabilis pa sa alas-singko—parang may sariling soundtrack sa loob ng classroom.“Ako na. Tulungan na kita,” alok ni Nicolas sabay hawak sa itaas ng tumpok.Napa-react agad ang buong klase.“Ayieee, sweet!” “Omg, ang

THIRD PERSON:Nasa bahay na sila ni Ederson. Tahimik ang buong paligid, tanging mahinang patak ng tubig mula sa buhok ni Syrel ang maririnig habang nakatayo ito sa gilid ng pinto. Sa loob-loob ni Ederson, napabuntong-hininga siya habang binubuksan ang cabinet."Mukhang kailangan ko na talagang bumili ng mga damit para sa kanya," mahina niyang bulong habang naghahanap ng damit na puwede niyang ipahiram sa dalaga.Paglabas niya ng kwarto, muntik na siyang mapahinto. Nasa harap ng pinto si Syrel—tulala, walang emosyon sa mukha, tila wala sa sarili. Nang magtama ang kanilang paningin, bahagya siyang ngumiti.“Uhm, Syrel… ito na muna-”Hindi niya natapos ang sasabihin.Dahan-dahan, isa-isang hinubad ni Syrel ang basang damit niya. Napabilis ang tibok ng puso ni Ederson at napalunok ng sunod-sunod, parang nanigas ang buong katawan niya. Tanging bra at panty na lamang ang natira sa dalaga.“Syrel—” halos pabulong niyang sabi, pero naputol iyon nang makita niya nang malinaw ang mga latay.Mga