All Chapters of รักระยะประชด: Chapter 31 - Chapter 40

EP.31 ความแตก“ขอโทษครับ พอดีผมแค่อยากถ่ายคอนเทนต์”“เดี๋ยวคุณก็จะขอไลน์เพื่อส่งวิดีโอนี้ให้แฟนผม?”“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ” ชายผู้นี้คลี่ยิ้มแก้เก้อแล้วเดินจากไป เขาไม่ได้คิดอย่างที่พัตเตอร์คิดแค่จะเอาไปลงช่องของตัวเองจริงๆ ทำไมต้องหวงนักหนาแต่ก็พยายามจะเข้าใจคนเป็นแฟนกัน คงจะหวงแฟนเป็นธรรมดา ลูกพีชน่ารักขนาดนั้นเป็นเขา เขาก็หวง“หวานๆๆๆ หวงๆๆๆ” ไปป์เป็นผู้เริ่มแซวขึ้นมา ตามมาด้วยเสียงคนอื่นหวีดตามกัน ยิ่งลูกพีชเขินอีฟยิ่งไม่พอใจ“หวานพ่อมึงดิ ตามึงเยิ้มมากแล้ว พอได้แล้ว เอาตังมาให้พีชเดี๋ยวนี้” พัตเตอร์กำลังปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาเองก็ไม่ได้ชอบที่ตัวเองออกอาการหึงหวงลูกพีชขนาดนี้แต่ก็ทำให้ตัวเองหายหงุดหงิดไม่ได้ รีบดึงธนบัตรสีเทาหลายใบที่มือไปป์แต่ไปป์กลับชักหนี“อะไรครับ กูยังไม่ตัดสินเลยว่าใครจะได้”“พีชเต้นดีสุด กูตัดสินเอง เอามาหมื่นหนึ่ง”“ดีก็เหี้ยแล้ว ถึงกูจะเมาแต่กูดูอยู่ เต้นเหมือนน้ำเปล่าบูด ดีกะผีมึงสิ”“พี่ไปป์!” ลูกพีชเพิ่งได้รับคำชม คำหยอกล้อของไปป์ก็เลยทำให้ลูกพีชอายเพราะมีแต่คนขำที่ไปป์พูดแบบนั้น รวมถึงพัตเตอร์ก็ด้วย“พี่พูดเรื่องจริงไ

EP.33 ทะเลาะ“จะร้องไห้ทำไม แผลแค่นี้มันไม่ตายหรอก” เสียงร้องไห้ของลูกพีชมันทำให้จิตใจของพัตเตอร์ไม่เป็นสุข เขาไม่มีสมาธิขับรถเอาเสียเลย“พี่เตอร์จะไปเข้าใจอะไรล่ะคะ” ยิ่งพัตเตอร์ทำเหมือนว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ลูกพีชยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม เหมือนว่าตอนนี้เธอเจ็บไปแทบทุกส่วนของร่างกาย เหมือนเรื่องราวร้ายๆมันถาโถมเข้ามาทีเดียวจนเธอรับไม่ไหว เธอไม่ได้อยากให้พัตเตอร์พาไปโรงพยาบาลแต่เธอหนีเขาไม่ได้ สุดท้ายเธอก็ต้องจำยอมขึ้นมาบนรถของเขา “เรื่องนี้อาจเล็กสำหรับพี่เตอร์ แต่มันใหญ่สำหรับพีช พีชโดนด่าสารพัด พี่เตอร์ไม่เป็นพีชพี่เตอร์ไม่รู้หรอก”“ก็ช่วยแก้ต่างให้แล้วไง ยังไม่พอใจอีกเหรอ”“พอใจ? พอใจเหรอ แก้ตัวไปแล้วมันช่วยได้ไหม ความรู้สึกพีชอ่ะ เอากลับมาได้ไหม ต่อให้พี่เตอร์ตั้งโต๊ะแถลงข่าวคิดว่ามันจะจบเลยไหม คิดว่าไม่มีใครเอาไปพูดต่องั้นสิ”“แล้วเธอจะสนใจทำไม เธอไม่ได้ขอคนพวกนั้นกิน ไม่จำเป็นต้องแคร์ ไม่มีใครสามารถทำให้ทุกคนชอบได้หรอก” “พี่เตอร์คงสะใจมากล่ะสิที่มันเป็นแบบนี้ พีชไม่ได้อยากได้อะไรจากพี่เตอร์อีก เพราะพี่เตอร์นั่นแหละที่ทำให้พีชต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลั

EP.35 โกรธ NCพัตเตอร์หยุดการกระทำทันทีเมื่อถูกกระแทกเสียงใส่ เขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ มือหนาสัมผัสใบหน้าของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเธอแฝงไปด้วยความโกรธจัด “คนแก้เหงาก็เป็นไม่ได้ งั้นก็เป็นคนแก้คันละกันเนอะ เพราะเธอเป็นได้แค่นี้มาตลอด”เพียะ!ลูกพีชฟาดใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มแรงเผื่อว่ามันจะทำให้คนอย่างพัตเตอร์เลิกปากเสียได้ “ฉันก็กำลังง้อเธออยู่นี่ไง จะเอาอะไรอีกวะ” มุมปากไม่ได้มีเลือดไหลอย่างที่เขาคิด แต่ความชาที่ใบหน้าทำให้เขาโมโหมาก“ก็บอกแล้วไงว่าไม่เอาอะไรแล้ว พีชไม่ใช่คนที่จะยอมให้พี่เตอร์ทำสันดานเสียใส่ หากว่ามีคนชอบให้พี่เตอร์เอาร่างกายง้อ ก็ไปทำกับเขาไม่ใช่พีช”“ก็อยากทำกับเธออ่ะ มีไรป่ะ”“แล้วต่อให้พี่เตอร์จะห้ามไม่ให้พีชบอกความจริงกับพี่อีฟ ยังไงซะพีชกับพี่อีฟก็ต้องทำงานด้วยกันอยู่ ทางที่จะไม่ให้เจอกันคงเป็นไม่ใครก็ใครที่จะต้องออก”“อีฟมันไม่ออกหรอก มันอยู่มาก่อน แล้วมันก็เข้ามาด้วยวิธีเดียวกันกับเธอ เรื่องอะไรมันจะไปไหนง่ายๆ”“เออ งั้นเดี๋ยวพีชไปเอง” ยิ่งรู้อะไรเพิ่มยิ่งเจ็บปวด สองมือปิดหูแล้วเดินหนีแต่เขาก็กระชากข้อมือกลับมา “คิดว่าจะออกไปง่ายๆงั้นสิ”“ปล

EP.37 เจอกันอีกครั้ง“ไม่ต้องร้อง ฮึบ!” เมษาเลี้ยวรถเข้ามาในปั๊มเพื่อจอดรถปลอบใจลูกพีช เสียงร้องไห้ของลูกพีชมันทำให้เมษาไม่มีสมาธิขับรถต่อ เมษาเพียงแค่หยิบทิชชู่มาช่วยซับน้ำตา และกะว่าจะพาลูกพีชไปหาของกินอร่อยๆมาทานแก้เครียด“อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเลี้ยง KFC ไหม”“พีชไม่หิวค่ะ”ครืด~ ครืด~เมษาควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพาย หากว่าเป็นพัตเตอร์ที่โทร.มาจะไม่รับเด็ดขาด แต่พอเห็นว่าปลายสายเป็นไต้ฝุ่นก็ยิ้มร่า แล้วกดรับทันทีโดยเปิดลำโพงให้ลูกพีชรับรู้ด้วย “ว่า”(มึงอยู่ไหน)“อยู่กับพีช พีชร้องไห้อยู่เนี่ย”(กูลาออกละนะ)“ฮะ? ลาออกทำไม” แม้จะตั้งคำถามเหมือนสงสัยแต่เมษาก็ดีใจอย่างมากที่ไต้ฝุ่นลาออก ดีใจจนฟังจากน้ำเสียงก็รู้(ไม่มีมึงกูจะอยู่ยังไงล่ะ มึงกับกูเนี่ยคู่หูคู่แรด มึงไปไหนกูไปด้วย ไปไหนไปกันนะจ๊ะ เพื่อนสาว)“เออ มันต้องอย่างนี้ มันจะได้รู้ซะบ้างว่าเล่นกับใครอยู่ ไม่มีพวกกูจะอยู่ยังไง ให้มันสำนึกซะบ้าง ที่ผับมึงดังได้เนี่ยมันเป็นเพราะพวกกูสองคนไม่ใช่แค่การบริหารจัดการของมึงคนเดียว รู้ไว้ด้วยว่ามึงได้ไล่คนสำคัญ อย่ามาเสียดายก็แล้วกัน ไม่ง้อ”“เขาอาจจะหาคนใหม่ก็ได้ค่ะ” ลูกพีชแ

EP.39 หวงของ@ผับคิมหันต์“แขกคนสำคัญมาโว๊ย!” ลูกน้องของคิมหันต์คนหนึ่งตะโกนลั่นเมื่อเห็นรถยนต์ส่วนตัวของพัตเตอร์ขับเข้ามาด้านใน ไม่มีใครคาดคิดว่าพัตเตอร์จะเดินทางมาถึงที่นี่เร็วขนาดนี้ และพัตเตอร์ก็ไม่ได้มาคนเดียว“หวัดดี มาหาใครครับ”พัตเตอร์เมินเฉยต่อคำถามของชายผู้มาต้อนรับ เป็นไปได้ยากที่พวกเขาจะไม่รู้ พัตเตอร์และลูกน้องอีกหลายสิบชีวิต รีบเดินเข้าไปในห้องทำงานของคิมหันต์โดยไม่สนใจว่าใครจะมากวนประสาทอีกคิมหันต์ดูกล้องวงจรปิดตลอดทางที่พัตเตอร์เดินเข้ามา เมื่อพัตเตอร์ใกล้เข้ามาทุกที เขาเลื่อนเก้าอี้ไปนั่งข้างๆลูกพีช ลูบหัวเธอเพื่อแสดงความห่วงใย เมษาและไต้ฝุ่นได้แต่มองตาปริบๆ พวกเธอหวงลูกพีชแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรแกร๊ก~“ไอ้เหี้ยคิม” เสียงของพัตเตอร์ทำให้ลูกพีชไหวตัวด้วยความตกใจ ลูกพีชรีบขยับออกห่างจากคิมหันต์ทันที“มึงมาถึงที่นี่ มึงต้องการอะไรไม่ทราบ” คิมหันต์ลุกขึ้นมาต้อนรับแขกคนสำคัญอย่างยียวน “กูมาเอาคนของกูคืน” พัตเตอร์มองไปที่ลูกพีช ภาพบาดตาเมื่อสักครู่ทำให้เขาไม่พอใจคิมหันต์ เขาไม่รู้เลยว่าคิมหันต์หลอกล่ออะไรลูกพีชถึงยอมให้ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้น “คนไหนล่ะ”“ทุกคน โดยเ