Semua Bab รักระยะประชด: Bab 11 - Bab 20

EP.11 เดินเกมจูบของเขาไม่นุ่มนวลเหมือนที่เธอชอบ แต่มันทำให้เธอตื่นเต้นและเจ็บไปพร้อมๆกัน ไม่ถึงนาทีเขาก็ผละออกมาแต่ทิ้งความเจ็บแปล๊บๆไว้ที่ริมฝีปากเธอมากมาย“เธอคงไม่อยากล้างชามไปจนตายใช่ไหม ฉันจะส่งเธอไปทำงานที่บริษัทพ่อฉันละกัน”“หมายความว่าไงคะ”“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเด็กฉัน เธอจะได้ทุกอย่างที่เธออยากได้ และเธอเองก็ไม่ได้อยากเป็นพีอาร์ เธอแค่ต้องการเงิน เงินจากการทำงานที่ดูดี ฉันว่าบริษัทพ่อฉันน่าจะสนองความต้องการนั้นได้นะ”“…” ข้อเสนอนี้มันน่าสนใจจนลูกพีชไปต่อไม่ถูกและไม่กล้าปฏิเสธ ใจจริงอยากทำงานที่ดีกว่านี้ แต่ความสามารถเธอไม่เพียงพอที่จะได้ทำงานมีหน้ามีตาในสังคม ไม่รู้ทำไมพัตเตอร์ถึงยื่นข้อเสนออะไรที่น่าสนใจขนาดนี้มาให้“ขอเวลาพีชคิดอีกหน่อยแล้วกันนะคะ”“ไม่ได้ให้คิด ฉันเลือกให้แล้ว”“ทำอย่างนี้หมายความว่าไงคะ”“เธอไม่ได้มีสถานะเป็นเด็กเลี้ยง เป็นเด็กเสี่ยอย่างที่เมื่อกลางวันฉันแกล้งหรอก ฉันถูกใจเธอมากนะ ก็บอกแล้วไง สถานะของเธอกับฉันคือคนคุย”“คือพี่เตอร์แค่แกล้งพีชเองเหรอ แต่ที่พี่เตอร์ทำมันเกินกว่านั้นมาก”“จะข้ามขั้นเรียกฉันว่าผัวเลยก็ได้นะ ฉันไม่ติด”“ไม่ใช่แบบนั้น

EP.13 คนชั่ว“ครั้งที่แล้วผมก่อเรื่องไว้ ผมก็สัญญากับพ่อไว้แล้วไงว่าผมจะกลับตัวเป็นคนดี พ่อไม่เชื่อใจเตอร์?”“ถ้ากูไม่ใช่พ่อมึงก็อาจจะเชื่อ”“ทำไมไม่มีใครเชื่อใจเตอร์เลยครับแม่” พัตเตอร์ออดอ้อนผู้เป็นแม่ หาพรรคหาพวก ทำเหมือนน้อยใจทั้งที่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่ก็รู้ว่าเป็นแค่การแสดง“แม่ก็แปลกใจเหมือนกันนะ ลูกแม่มันทำตัวผิดปกติ”“ผมว่าแล้ว ว่าทุกคนต้องเป็นแบบนี้ งั้นเตอร์ขอทำตัวให้เป็นลูกที่น่ารักได้ไหม”“ทำอะไร” “ขอทำตัวเป็นลูกที่น่ารักโดยการส่งพ่อกับแม่ไปพักผ่อนที่ฝรั่งเศสสักเดือนหนึ่ง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดลูกคนนี้ออกให้ครับ ไปเดทกันให้เต็มที่เลยนะ”“ยิ่งพิรุธไปใหญ่” พายุหันไปสบตากับภรรยา เธอเองก็รู้สึกแบบเดียวกันว่าลูกชายตัวดีทำตัวแปลกประหลาดมาก“แม่ไม่ใช่สาวๆ ของแกนะ ไม่ต้องมาหว่านล้อมให้ยาก อยากได้อะไรก็ว่ามา”“แม่น่ะเป็นสาวคนเดียวที่ผมรักมากที่สุดเลยนะ”“ปากหวานนะ แต่ไม่ได้ไปทำอะไรผิดมาใช่ไหม”“คนดีอย่างผมมันทำดีไม่ขึ้นจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย น่าน้อยใจนัก ผมก็แค่เห็นว่าพ่อกับแม่ไม่ได้ไปเดทกันมาสองปีแล้ว ทำงานหนักก็แค่อยากให้พักผ่อน คนทำงานแทนพ่อกับแม่ก็มีเยอะแยะ พักบ้างเถอะ ผมปรึก

EP. 15 ลูกพีช NC“อย่าดีกว่าค่ะ” ปึก! ปึก!“พี่เตอร์~ แกล้งคนป่วย” แก่นกายใหญ่สอดใส่เข้าไปในร่องสวาทเปียกแฉะได้เพียงครึ่ง เขาค่อยๆขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบและนุ่มนวล อุณหภูมิในร่างกายผู้ป่วยยิ่งสูงขึ้นตามความเร่าร้อนที่ได้รับ สายตาออดอ้อนของพัตเตอร์มันสะกดให้เธอยอมเขาโดยปริยาย“เสียวมากไหมคะ” พัตเตอร์บีบพวงแก้มนิ่มอย่างทะนุถนอม เอ็นดูที่ใบหน้าหวานแดงซ่าน ลูกพีชหวั่นไหวกับความอ่อนโยนในตอนนี้ และมอบร่างกายให้เขาเชยชมได้เต็มที่ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เธอเป็นคนดันแก่นกายเข้ามาภายในร่องสวาทจนสุดความยาว เขามองเธอด้วยสายตาที่หื่นกระหายและพึงพอใจกับความยั่วยวนของเธอ เร่งจังหวะรักให้เร็วขึ้นเล็กน้อย ภายในกายของลูกพีชสร้างความพอใจให้เขาได้เป็นอย่างดี เขาครางออกมาเสียงดังผสานกับเสียงครางของเธอ“ถ้าพีชป่วยหนักกว่าเดิม พี่เตอร์จะรับผิดชอบยังไง …อ๊า... อย่าทำแรงค่ะ”เขาคลี่ยิ้มอย่างร้ายกาจก่อนจะกระซิบด้วยเสียงกระเส่าข้างกกหูเล็กด้วยความยั่วยวน “รับผิดชอบยังไงดีนะ” ปลายนิ้วลากผ่านสันกรามของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสนั้นทำให้สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่ไม่อาจยับยั้งปึก! ปึก! ปึก!“อ๊า หนูเ

EP.17 แฟนสัปดาห์ต่อมา@บริษัทพายุร่างอรชรย่างกายเข้ามายังบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศโดยมีลูกเจ้าของบริษัทเป็นคนพามา หญิงสาวกอดแฟ้มเอกสารไว้แนบอก ทั้งตื่นเต้นและประหม่ากับการทำงานจริงจังครั้งแรกในชีวิตสายตาทุกคู่มองมาที่ลูกพีชอย่างมีคำถามตั้งแต่วินาทีแรกที่เดินเข้ามา พนักงานหลายคนทักทายพัตเตอร์อย่างเป็นกันเองแตกต่างกับเธอโดยสิ้นเชิงที่ไม่ได้ถูกต้อนรับแบบนั้น ลูกพีชรู้สึกแปลกๆ เมื่อตกเป็นเป้าสายตา พวกเขามองเหมือนเธอไปทำอะไรผิดมาจนรู้สึกอึดอัด ทั้งบรรยากาศและผู้คนของที่นี่มันช่างแตกต่างกับที่เธอจินตนาการไว้มาก “พี่เตอร์คะ ทำไมทุกคนมองพีชแปลกๆคะ แค่เพราะเราเดินจับมือกันเหรอ”“อยากรู้ก็เดินไปถามสิ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”ลูกพีชถอนหายใจเบาๆ เก็บความสงสัยไว้อย่างนั้นและปล่อยมันทิ้งไป เธอมองหาใครบางคนที่คิดว่าจะมาต้อนรับเธอในการเข้าทำงานวันแรก “พีชต้องไปติดต่อใครคะ”“ไม่ต้องติดต่อใครทั้งนั้น”“แล้วนี่พีชต้องไปตรงไหนคะ” หญิงสาวตรวจสอบเอกสารที่ใช้ในการสมัครงานอีกรอบ ทั้งตื่นเต้นและประหม่า การเป็นเด็กเส้นทำให้เธอต้องเตรียมตัวมามากกว่าปกติเพราะไม่อยากเสียชื่อพัตเตอร์ ถึงเวลาจริงเธอรู้สึกกด

EP.19 อีฟเป็นใคร“ดื่มไหม พี่เห็นเรานั่งเหงาๆ” วิวยกแก้วไปให้ลูกพีชที่นั่งเงียบๆท่ามกลางงานเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ที่จัดขึ้นมากะทันหันและจัดพอเป็นพิธี โดยใช้เวลาหลังเลิกงานเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง บางคนแยกย้ายกลับบ้าน บางคนก็อยู่เพื่อให้งานดูไม่เงียบเหงา ภายในงานมีแค่อาหารไม่กี่อย่างที่ไม่สามารถจะทำให้พนักงานแต่ละคนที่มาเลี้ยงต้อนรับอิ่มได้ แต่หนักไปทางเครื่องดื่มมึนเมา หากลูกพีชได้ดื่มบรรยากาศคงไม่น่าอึดอัดขนาดนี้ “ไม่ดีกว่าค่ะ” “นี่มันงานเลี้ยงต้อนรับเธอนะ จะไม่ดื่มหน่อยเหรอ อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็นอ่ะ” คำถามของหัวหน้าแผนกเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนร่วมงานคนอื่นได้ การที่ลูกพีชมานั่งอยู่ในวงเหล้าแล้วไม่ดื่มคล้ายว่าเป็นตัวตลกของทุกคนในที่นี้“ดื่มแล้วอิ๊บอ๋าย ก็เลยไม่ดื่มดีกว่าค่ะ ดื่มน้ำอัดลมแทนละกันเนอะ”“อิ๊บอ๋ายว่ะ” นน ชายผู้เป็นเพื่อนร่วมงานของลูกพีชล้อเลียน ทำให้ทุกคนหัวเราะตามกันอย่างสนุกสนาน ยิ่งเพิ่มความอึดอัดให้ลูกพีช “นี่อย่าบอกนะว่าไม่พูดคำหยาบด้วย” “พูดได้ค่ะ แต่ไม่อยากพูดกับคนที่ไม่สนิทค่ะ มันไม่น่ารัก” ลูกพีชตอบกลับอย่างมีมารยาท แต่ทุกคนก็มองเธอด้วยสายตาแปลกๆอีกเช่น