All Chapters of ทฤษฎีร้ายสลักรัก : Chapter 11 - Chapter 20

ปึง!เสียงประตูปิดลงท่ามกลางสายตาของบุคคลที่อยู่ในห้อง“เอาจริงๆ ราฟาไม่ใช่คนใจร้ายหรอกนะ แต่เขาไม่ชอบการถูกบังคับมากๆ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ปู่ทำสำเร็จ ก็เลยต่อต้านแบบชัดเจน” ท่านปู่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มใจดีแล้วเดินนำหน้าฉันตรงไปทางพี่ชายของราฟา เราทั้งสามคนนั่งลงบนโซฟาคนละตัว แต่ฉันก็ยังมองไปทางประตูไม่ละสายตา ไอ้เจ้าชายปากแจ๋วนี่เดี๋ยวก่อนเถอะ อย่าให้ตาฉันบ้างนะ“ค่ะ อลิสเข้าใจความรู้สึกนั้นดี” เสียงขานรับที่มาพร้อมรอยยิ้ม ฉันเข้าใจดีเลยละเรื่องนั้น เพราะเราทั้งคู่ต่างถูกบังคับเหมือนกัน“ถึงปากจะยิ้ม แต่สายตากลับไม่ใช่แบบนั้นเลยนะอลิส”“คะ” มีคนจับไต๋ฉันได้นอกจากปู่เพิ่มขึ้นแล้ว“ก็รอยยิ้มนั่นน่ะเหมือนของเพื่อนฉันไม่มีผิดเลย ใช้รอยยิ้มปิดความเจ้าเล่ห์ในตัวน่ะของถนัดเขาละ” สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักของคุณปู่“จริงค่ะ” ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้าง“พูดแล้วก็คิดถึงนะ อีกไม่นานหรอกเดี๋ยวเราทั้งคู่ก็ได้เจอกัน” ปู่ของราฟาพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ด้วยอายุเท่านี้เรื่องการจากลาถือว่าเป็นเรื่องที่ต้องยอมรับมันแล้วสินะ“พูดแบบนี้ให้หลานรักได้ยินสิครับ เรื่องไม่จบง่ายแน่” พี่ชายของราฟาพูดขึ้น ฉันหันไปมองจึ

“ทำแบบนั้นพวกเขาจะไม่เป็นอะไรเหรอคะ” ควีนนาเดียเอ่ยถามในระหว่างอยู่ภายในห้องพักรับรองพิเศษกับท่านปู่และลูกชายคนโต“ไม่มีหรอก แต่มันน่าจะทำให้พวกเขาได้ลองคุยกันบ้าง” ผู้เป็นปู่ตอบขึ้น“แต่อลิสก็พักอยู่ในส่วนของราฟาไม่ใช่เหรอครับ พวกเขาอาจจะสนิทกันมากกว่าที่เราเห็นก็ได้” อีวานเองก็เสนอความคิดในส่วนของตัวเอง“ปู่พึ่งรู้มาว่าราฟาแยกส่วนที่พักของอลิสออกไว้อีกฝั่งหนึ่งของคฤหาสน์ หรือก็คือแยกเพื่อไม่ต้องการเจอเธอ” สิ่งที่ท่านปู่พูดทำให้แม่ของเจ้าชายราฟาถึงกับต้องส่ายหัว ก็เด็กที่ดื้อที่สุดในราชวงศ์กำลังถูกดักทุกทางอย่างไร้ทางหนี“คุณปู่คิดว่าสิ่งที่ทำอยู่จะไม่ทำร้ายฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งใช่มั้ยครับ” อีวานถามขึ้นด้วยสีหน้าเครียด“แล้วคิดว่ายังไง” ท่านปู่วางแก้วน้ำชาลงบนจานรองและหันมามองหลานชายคนโต“การหมั้นครั้งนี้เหมือนกับการปิดชีวิตความรักของทั้งสองคนนะครับ มันเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจเลือกกันเลย”“ถ้าคิดแบบนั้นก็ถูก แต่ไม่ใช่ทั้งหมด”“...”“สุดท้ายแล้วการหมั้นครั้งนี้พวกเขาจะเป็นคนตัดสินใจเอง อลิสมีสิ่งที่ต้องตามหาเพื่อยุติการหมั้น และราฟาก็มีสิ่งที่ต้องปกปิดเพื่อหลบหลีกการแต่งงาน”“ถ

ร่างบางเดินเข้ามายังห้องแต่งตัว สายตาลอบมองไปยังคนตัวสูงที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วราฟาปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด รอยแดงบริเวณต้นคอจุดแรกที่ได้เห็นก็พอจะเดาเรื่องราวเมื่อคืนของเขาได้ทันที “ไม่ต้องปลดกระดุมหมดก็ได้นะ เดี๋ยวปกปิดแค่ต้นคอก็น่าจะพอ” พึ่บ! กระดุมเสื้อถูกปลดออกจนหมด ฉันลืมไปว่ามีสิทธิ์ไปสั่งไอ้เจ้าชายปากแจ๋วนี่ซะที่ไหน“....” เขายืนนิ่งนัยน์ตาคมหันมองไปทางอื่นฉันใช้สายตาไล่มองไปตามร่างกายของผู้ชายช่วงวัยยี่สิบปลายที่เต็มไปด้วยกล้ามน่าสัมผัส ผิวขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงที่สมกับเป็นเจ้าชายแบบฉบับในการ์ตูนสมัยเด็ก แต่ไอ้สายตาที่มองฉันด้วยความไม่พอใจนี่มันอะไรกัน“นั่งลง” มือเล็กเอื้อมไปจับเก้าอี้แล้วลากมันออก ซึ่งเขาก็ทำตามโดยไม่ปริปากพูดฉันเอื้อมมือไปหยิบคอนซีลเลอร์ของตัวเองมาแล้วเริ่มแต้มลงตามจุดแดง อะไรจะดุเดือดจนเต็มตัวขนาดนี้เนี่ย ถึงว่าทำไมคุณยูต้องมาขอร้องให้ฉันช่วย เพราะมันเด่นและชัดเจนเรียกสายตาน่าดูภายในห้องไม่มีเสียงพูดคุย ประตูที่ถูกปิดทำให้มีเพียงเราสองคนเท่านั้น ฉันย่อตัวลงเล็กน้อยแล้วเอียงใบหน้ามองตามรอยแดงบริเวณต้นคอ เมื่อแต้มเสร็จเรียบร้อยครบทุกจุดก็เริ่มเกลี่ยให้เ

พึ่บ!มือหนากระชากแขนเรียวเข้าหาตัว สายตาของเราทั้งคู่ต่างจ้องกันไม่มีใครยอมใคร ยิ่งเห็นรอยยิ้มของคนเมายิ่งกระตุ้นให้อีกฝ่ายหมดความอดทน“ดีใจจังเลยค่ะที่คู่หมั้นจับแขน” เสียงพูดแบบของคนเมาที่มาพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม“แค่นี้ก็ดีใจ แต่ก็น่าดีใจหรอกเพราะลดตัวลงโดนตัวเธอ” “งั้นเหรอคะ” สิ้นเสียงมือเล็กก็คว้าดึงคอเสื้อของเขา และกระชากเข้าหาตัวให้เขาขึ้นคร่อม ร่างบางเอนตัวนอนราบไปกับเตียงพึ่บ!เขาใช้มือข้างหนึ่งค้ำลงบนเตียงข้างหัวร่างบาง สายตาจ้องมองไปยังใบหน้าของคนตัวเล็ก แต่จุดที่ดึงดูดความสนใจของสายตาเขาได้ดีที่สุดก็คือ หน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างที่มีเพียงชั้นในตัวบางปกปิดอยู่“...” เขาไล่สายตามองตั้งแต่ใบหน้าจนมาถึงหน้าท้องแบนราบ“หึ! สนใจละสิใช่ม้า ∼” “....” “เอาสิ เจ้าชายจะกลืนน้ำลายตัวเองนี่คะ” ร่างบางยันตัวขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้“....” คนเมาที่ท้าทายตรงหน้าเขายังส่งยิ้มให้ไม่หยุด“ทำไมมองฉันด้วยสายตาไร้ความรู้สึกแบบนั้นล่ะ สงบจิตสงบใจอยู่เหรอคะ น่าสงสารจังน้า ∼” มือเล็กแตะข้างแก้ม แต่เขาก็ขยับหน้าห่างจากมือของอลิส“สงสารตัวเองเถอะ” “ที่นี่ไม่มีไดอาน่าให้นายหรอก หรือต่อให้มีก็อ

“ถอยไป” มือเล็กพยายามดึงแขนของเขาออก แต่ยิ่งดึงราฟาก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น ไอ้บ้านี่อยู่ ๆ ก็เกิดอยากใกล้ชิดขึ้นมา หรืออีกอย่างเขาก็แค่อยากปั่นประสาทฉันก็แค่นั้น“ก็ทาไปสิ”“อยู่แบบนี้ทาไม่ได้หรอก อึดอัด” ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น“อึดอัดหรือกลัว” คำถามของราฟาทำเอาฉันหยุดชะงักแล้วเงยหน้ามองเขาผ่านกระจกพึ่บ! ร่างบางพลิกหันหลังกลับไปประจันหน้าเขา หน้าอกอวบแอ่นเบียดชิดกับลำตัวหนา“สนใจหรือว่าชอบฉันเหรอคะถึงเข้าใกล้ไม่ห่างเลย หรือว่าติดใจท่อนไม้” ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปตามหน้าอกพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ยิ่งขยับเข้าใกล้หน้าอกของฉันก็ยิ่งชิดเข้ากับตัวเขา ขาเรียวแทรกกั้นกลางระหว่างขาทั้งสองของราฟาแล้วยกขึ้นชิดเป้ากางเกง“....” เขาหลุบตามองต่ำแล้วเลื่อนสายตาขึ้นมาสบตา“ถ้าบอกว่าติดใจท่อนไม้แบบฉัน จะยอมให้อีกรอบหนึ่งดีมั้ย” หมอนี่ไม่มีทางพูดคำนั้นออกมาอยู่แล้วก๊อก ก๊อก ก๊อก!ยังไม่ทันจะได้คำตอบเสียงประตูห้องแต่งตัวก็ดังขึ้นขัดจังหวะ แล้วตามมาด้วยเสียงของคุณยูดังขึ้นหลังบานประตู“ขออนุญาตครับ อีกสิบห้านาทีการแข่งจะเริ่มแล้วครับ” สิ้นเสียงจากคนหลังประตูเราทั้งคู่ก็หันมาสบตากัน ก่อนที่ราฟาจะเป็นฝ่ายถอ