All Chapters of ทฤษฎีร้ายสลักรัก : Chapter 31 - Chapter 40

“อื้อ ~ เราจะไปไหนกันเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมกับมือยกแตะข้างแก้ม คนตัวเล็กอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง สายตาของผู้ดูแลทุกคนต่างจ้องมองมายังเจ้านายของตนที่อุ้มคู่หมั้นไว้บนแขน และก้าวเดินเข้าไปยังโรงแรมที่พัก“กลับห้อง” “กลับห้องของเราเหรอ ~” “ใช่” “ถึงห้องแล้วเราจะทำอะไรกันมั้ย ~” “อยากทำมั้ยล่ะ” เขาก้มมองหญิงสาวให้อ้อมแขน ซึ่งเธอก็ส่งยิ้มหวานมาให้ แล้วยกมือวางทาบลงบนแผงอกกว้างของคนตัวสูง“...อยาก” คำตอบของคนเมาทำเอาผู้ดูแลทั้งหลายต่างหันมองไปทางอื่น ทิชาหน้าแดงจนเมอร์ลินต้องใช้มือช่วยพัดหน้า แต่ตัวเธอก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาที่หน้าเช่นกัน ส่วนคนตั้งคำถามกลับยิ้มอย่างพอใจ เมื่อคนเมาไม่เคยปฏิเสธความต้องการของตัวเองณ ห้องพักของราฟา-อลิส“อาส์...” ร่างสูงหลุดเสียงครางอย่างกลั้นไม่อยู่ นัยน์ตาคมจ้องมองร่างบางที่ขยับโยกบนร่างกายอย่างไม่ละสายตามือเล็กวางทาบลงบนหน้าท้องเต็มไปด้วยมัดกล้าม สะโพกอวบขยับขึ้นลงตามจังหวะกลืนท่อนเอ็นแข็งเข้าสู่ภายใน คนตัวเล็กโน้มใบหน้าลงประกบริมฝีปากจูบ ทุกอย่างตั้งแต่เริ่มเธอเป็นฝ่ายควบคุมมันทั้งหมด“อื้อ!” เสียงครางในลำคอของเธอเล็ดลอดให้ได้ยินเมื่อเขาสอดมือผ่านหน

ริมฝีปากบางฉีกยิ้มหวาน สายตาจ้องมองใบหน้าตัวเองที่ฉายเด่นอยู่บนจอ LED ขนาดใหญ่ ในมือชูโทรศัพท์ตัวเองที่ตั้งใจพิมพ์ข้อความแบบนั้นลงไป เพราะรู้อยู่แล้วว่าราฟาไม่มีทางทำอะไรกับฉันในสถานที่แบบนี้แน่แต่ก็ถือว่าตามตัวฉันได้ช้านะ ผ่านมาก็หลายชั่วโมงหรือว่าพึ่งนึกขึ้นมาได้ก็ไม่รู้ว่าคู่หมั้นตัวเองหายไป แต่ช่างเถอะแค่นี้ฉันก็รู้สึกสนุกมากพอละ คิดจะตามติด และยังบังคับให้อยู่ภายใต้อำนาจตัวเองอีก หึ! เล่นผิดคนแล้วดีเจยังคงเล่นเพลงได้อย่างเมามัน แต่จุดสนใจยังคงจับภาพที่หญิงผมสีบลอนด์สวย ซึ่งคนถูกจบภาพก็ไม่ได้มีท่าทีจะเขินกล้องแม้แต่น้อย ฉันหลับตาลงแล้วฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับชูโทรศัพท์ในมือแล้วหมุนไปหมุนมาหมับ!“….!!” “กรี๊ด!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาอีกครั้ง และเหมือนว่าจะดังยิ่งกว่าทีแรกซะอีก ในเมื่อจู่ ๆ ก็มีมือคว้าเข้าที่ต้นแขนแล้วดันให้หันกลับมาทางข้างหลัง ก่อนที่จะรู้สึกถึงสัมผัสนุ่มที่ริมฝีปากดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ นัยน์ตาสีน้ำตาลสวยที่คุ้นตาจ้องลึกเข้ามา ริมฝีปากเผยอขึ้นรับลิ้นของคนตัวสูงที่แทรกผ่านอย่างลืมตัว มือของเขาจับต้นแขนไว้แน่นแล้วดึงชิดเข้าหาร่างกาย มืออีกข้างกอดเข้าที่เ

ณ คฤหาสน์กลางทะเลของเจ้าชายราฟา(เจ้าชายอีวาน) “ขออภัยครับเจ้าชายอีวาน เจ้าชายราฟากับคุณอลิสไม่ได้อยู่ที่นี่ครับ” ยูกล่าวรายงานไปตามความจริง ทำเอาร่างสูงที่ยืนพิงรถถึงกับต้องพยายามกลั้นขำ“อือ แบบนี้นี่เอง” ตั้งใจพาหนีเขานี่ ไอ้นิสัยหวงของที่ตัวเองชอบเริ่มกลับมาอีกแล้ว“เจ้าชายอีวานมีเรื่องด่วนหรือเปล่าครับ ผมจะไปแจ้งเจ้าชายราฟาให้” “ไม่มีอะไรหรอก แค่แวะมาดูไอ้เด็กขี้หวง” พูดจบก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง แล้วขับออกไปทันทีติ้ด ติ้ด ติ้ด ~มือหนาหยิบโทรศัพท์ส่วนตัวขึ้นมากดรับสาย โดยที่ไม่ทันจะได้มองเลยด้วยซ้ำว่าคนที่โทร. เข้ามานั้นเป็นใคร(เลิกสนใจคู่หมั้นของน้องชาย แล้วรีบกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องสักที...อีวาน) เสียงหวานดังขึ้นปลายสายเอี๊ยด!เท้าเปลี่ยนจากคันเร่งมาเหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้รถที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วหยุดลงกลางสะพานเชื่อมระหว่างเกาะ เขาปล่อยมือจากพวงมาลัยแล้วยกเสยผมตัวเอง พร้อมกับริมฝีปากแดงเหยียดยิ้มมุมปาก“....” ผู้หญิงปลายสาย นานแค่ไหนที่เราไม่ได้คุยกัน(ตายไปแล้วก็ช่วยส่งเสียงบอกด้วยจะได้วาง)“ผู้หญิงที่เขาพูดถึงกันคือเธอจริงเหรอเนี่ย” (อือ โคตรซวยเลยว่ามั้ย) เสียงของเ

1 วันก่อนเดินทางไปประเทศไทย“ไม่เห็นมีอะไรออกมาเลยอะ” ฉันนั่งจ้องตู้อะแควเรียมขนาดใหญ่ด้วยความตื่นเต้น แต่ดูเหมือนว่าความตื่นเต้นนั้นจะเริ่มเลือนหายไปทีละนิด หลังจากนั่งจ้องมาเกือบจะ 1 ชั่วโมง“เจ้าวาฬของคุณอลิสมันไม่ได้ออกมาตลอดเวลาค่ะ บางทีก็อาจจะไม่ได้ออกมาเลยหลายวันก็มี” ทิชาพยายามอธิบายให้ฉันเข้าใจ“งั้นเหรอ อุตส่าห์ว่างทั้งที แล้วกว่าจะขอเขาเข้ามาห้องนี้ได้” ฉันต้องใช้อย่างอื่นแลกมาเลยนะ แต่เจ้าชายหัวหมอนั่นก็ส่งคนติดตามยิ่งกว่าปลิงซะอีก ทุกอย่างเหมาะเจาะไปหมด ทั้งราฟาต้องไปงานกับพี่อีวาน เขาใจดีให้ฉันยอมเข้าห้องนี้ แทนที่จะได้หาของสำคัญดันมาติดที่ส่งผู้ดูแลมาอีก“คุณไดอาน่าคะ ให้เมอร์ลินได้แจ้งคุณอลิสก่อนนะคะ!” เสียงโหวกเหวกโวยวายของเมอร์ลินทำให้ฉันละสายตาจากสิ่งตรงหน้าหันมองไปทางประตู“ฉันแค่อยากพบเธอ แค่อยากคุยอะไรด้วยเท่านั้น!” เสียงคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมานานดังเล็ดลอดเข้ามาอีกคน ฉันลุกและเดินตรงไปทางประตู“ถ้างั้นช่วยยืนรอข้างนอกก่อน ขอเมอร์ลินเข้าไปแจ้งคุณอลิสก่อนค่ะ!” “ปกติฉันเข้าออกที่นี่ได้ตลอดนะ กล้าขวางทางเหรอ” เสียงของไดอาน่านิ่งเรียบจนน่ากลัว“ไม่มีใครกล้าขวางหรอก” เ

“เดี๋ยว!” สองมือเล็กดันอกกว้างออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีพร้อมกับหันใบหน้าหนีริมฝีปากของคนตัวสูง และแน่นอนคนเอาแต่ใจอย่างเขาย่อมไม่พอใจแน่ที่เธอต่อต้าน ราฟามองมาด้วยสายตาดุ“....” แววตาและสีหน้าแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน“ร่างกายพึ่งจะฟื้นไข้นะ พักผ่อนก่อนเถอะ...เรื่องนี้ค่อยว่ากัน” ประโยคสุดท้ายแผ่วเบาราวกับกระซิบ“อย่าดัน” เพียงประโยคสั้นๆ ที่พูดด้วยน้ำเสียงแหบเซ็กซี่นั่นกำลังทำเอาฉันแทบกรีดร้องด้วยความเขิน เสียงผู้ชายแหบทุ้มนี่มัน...ดีจริงๆ นะ“ก็ออกไปสิ เดี๋ยวฉันนอนบนเตียงด้วยก็ได้” มือเล็กยังคงออกแรงดันตัวเขาเอาไว้ แต่ราฟาก็โน้มตัวดันมือเล็กลงมาเช่นกัน“อยากนอนจริงเหรอ” คำถามที่มาพร้อมสายตาอ้อน อย่ามาส่งสายตาใส่สาวโตเต็มวัยแบบนี้นะ!“อยากนอน นายก็ควรนอน พึ่งกินยาไปด้วยพักผ่อนได้แล้ว” “ไม่เอา” สิ้นเสียงเขาก็ซุกใบหน้าลงซอกคอขาวแล้วพรมจูบ ในขณะที่มือข้างหนึ่งปลดสายเดี่ยวออกจากไหล่เล็ก“ฟังกันบ้างสิ” เสียงเล็กพยายามพูดอย่างใจเย็นแต่ดูเหมือนว่าคนเอาแต่ใจจะไม่สนใจเสียงห้าม ราฟาจูบไล่ตามต้นคอ เลื่อนมาจนถึงเนินอกขาว ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากเพื่อให้เกิดรอยแดง ชายชุดนอนถูกเปิดเลิกขึ้นจนเห็