All Chapters of ทฤษฎีร้ายสลักรัก : Chapter 21 - Chapter 30

“ล้อเล่นนะ ใครจะกล้าใช้เจ้าชายราฟาให้อุ้มไปล่ะคะ” พูดจบก็ส่งยิ้มให้ผู้ชายตรงหน้า ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังไม่ละสายตาไปจากฉันเช่นกันพึ่บ!มือเล็กเอื้อมไปหยิบชุดชั้นในที่วางอยู่ขึ้นมาสวมปกปิดหน้าอก ตะขอชั้นในเกี่ยวเข้าหากันดึงกระชับหน้าอกสวยให้เด่นยิ่งขึ้น ถึงคนตรงหน้าจะยืนมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ก็ยังไม่ยอมขยับตัวไปไหนเช่นกันฉันใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวบางแล้วสวมเข้าที่ขาเรียวแล้วดึงขึ้นใส่เพียงเอียงสะโพกเล็กน้อยก็ดึงเข้าที่ได้อย่างชำนาญ ก่อนที่จะตามด้วยชุดนอนกระโปรงตัวบางสวมทับปิดท้าย ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของราฟาเพราะตลอดจนตอนนี้เขาก็ยังไม่ยอมขยับตัวไปไหน“...” ราฟาไล่สายตาขึ้นมองตั้งแต่ร่างกายจนมาหยุดที่หน้า“มองท่อนไม้ด้วยสายตาแบบนั้นหมายความว่ายังไง” ถึงสีหน้าจะไม่แสดงออก แต่สายตาของเขามันไม่สามารถปกปิดได้เลย“ก็มองลูกลิงที่พยายามจะยั่วฉันไง” “แล้วสำเร็จไม่ใช่เหรอ” ปลายนิ้วแตะลงช้อนใต้ปลายคาง ความรู้สึกเจ็บตอนนี้หายไปจนหมด เจ็บตัวช่างมัน แต่เจ็บใจเพราะหมอนี่ไม่ได้เด็ดขาด“ไม่” ราฟาตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยและแววตาเย็นชา“ไม่...แต่ก็มองไม่หยุดเลยนะ” “ผู้ชายที่ไหนก็มองทั้งนั้นแหละ มีผู้ห

(ราฟา)ณ ห้อง VIP ของคลับ“ไดอาน่าขอโทษค่ะ ไดอาน่าจะเตือนมิเชลเรื่องนี้” เสียงอ้อนวอนของหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นกลางห้องต่อหน้าผู้ชายทั้งสอง คนหนึ่งรัชทายาทลำดับที่ 1 อีวาน และรัชทายาทลำดับที่ 2 ราฟา“ออกไปได้แล้วไดอาน่า” เสียงเย็นชาของราฟาทำให้ผู้ถูกไล่รู้สึกหายใจไม่ทั่วห้อง“ตะ แต่ราฟาคะ” “ออกไป...” ทุกอย่างเปลี่ยนไป เขาไม่สนใจเธอเหมือนแต่ก่อน และที่สำคัญตอนนี้กำลังโมโหเรื่องที่มิเชลทำร้ายผู้ดูแลของคู่หมั้นตัวเอง ทุกอย่างมันกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงตัวเธอก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงแค่เขามาอยู่ร่วมกับคู่หมั้นเพียงไม่กี่วันทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด ร่างบางลุกเดินออกจากห้องไปทันทีไม่ต้องรอให้เขาไล่เป็นครั้งที่ 3 มือเล็กกำแน่นด้วยความโกรธ เธอจดจำหน้าของผู้หญิงคนนั้นได้อย่างดีปึง! ประตูห้องปิดลง“ทำแบบนี้สนุกเหรอ” เสียงพี่อีวานถามขึ้น มือเอื้อมไปกดเปิดกล้องวงจรปิดภาพ วิธีการของน้องชายอาจจะวุ่นวายไปสักนิด แต่ผลที่ได้กลับมามันคุ้มค่า หลายอย่างที่ได้รู้ และตัวตนของแต่ละคนที่ได้เห็น“ไม่ได้เน้นสนุก เน้นให้เห็นตัวตนยายนั่นจริง ๆ ต่างหาก” แก้วเหล้าสีเข้มยกขึ้นจรดริมฝีปาก สายตายังคงมองไปท

ณ คฤหาสน์กลางเกาะของราฟา“อยู่ ๆ ก็เป็นบ้าย้ายฉันเข้าไปอยู่ห้องเดียวกับเขา” (ก็ดีแล้วนี่) เสียงเพื่อนสาวคนสนิทดังมาจากปลายสาย ไม่มีเสียงตื่นเต้นหรือตกใจ“ดียังไง แกย้อนไปเรียบเรียงสิ่งที่ฉันเล่าก่อนโซ” หลังจากกลับมาถึงฉันก็รีบโทร. หาโซยูทันทีเพื่อขอคำแนะนำ ในระหว่างที่ทิชากับเมอร์ลินก็กำลังย้ายของตามคำสั่งราฟาทันที ไม่พักกันเลยมั้ง สั่งปุ๊บต้องทำปั๊บเลยหรือไง!(ก็ดีสิ แกต้องตามหาของในห้องนั้นไม่ใช่หรือไง ทีนี้ก็จะเข้าออกมากแค่ไหนก็ได้แล้วนี่)“เออว่ะ” ฉันลืมไปเลยว่าสัญลักษณ์การหมั้นอยู่ในห้องของเขาแน่นอน ก็จริงอย่างที่โซพูด ทีนี้จะเข้าออกมากแค่ไหนก็ได้ เพราะยังไงก็คือห้องพักของฉันด้วย ลืมเรื่องสำคัญไปได้ยังไงเนี่ย!(แต่เขาคงไม่ทำอะไรแกหรอกมั้ง เจ้าชายเกลียดแกไม่ใช่เหรอ) คำถามของโซทำเอาพูดต่อไม่ถูก“...อือ” (อะไรอือ อย่าบอกนะ)“อย่าบอกอะไรล่ะ ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำรักเพื่อน บาย! ติ้ด!” ฉันไม่เปิดโอกาสให้โซได้ซักไซ้ต่อรีบชิ่งหนีวางสายไปก่อนเอาละๆ ต่อจากนี้ ตั้งสติ จะต้องไม่มีเรื่องแบบนั้นอีก ฉันจะ...กรี๊ด! แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงในวัย 27 ปีที่มีความรู้สึก และสวยมาก ไม่แปลกใจที่เขาจะอดใ

สองแขนเรียวประสานโอบรัดรอบลำคอแกร่ง สะโพกอวบขยับยกขึ้นลงตามจังหวะของมือหนาที่ช่วยบังคับความเร็วและการเคลื่อนไหว“อะ!”คนตัวเล็กซุกหน้าลงบนไหล่กว้างเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่กดขยี้เนินเนื้อ สร้างความเสียว ร่างบางสั่นเกร็งกลั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่ ลิ้นชื้นดูดเม้มยอดปลายอกแข็งตรงหน้า ภายในรถที่มีพื้นที่จำกัดไม่ใช่อุปสรรคต่อเขาแม้แต่น้อย“อาส์” ร่างสูงหลุดครางด้วยความเสียวเมื่อเธอยกสะโพกขึ้นสุดปลาย ก่อนจะทิ้งดิ่งนั่งทับกลืนท่อนเอ็นจนมิด เสียงเนื้อกระทบกันดังอยู่ภายในรถตามจังหวะขยับตัวของร่างบาง ริมฝีปากจูบดูดดื่มกลืนเสียงครางหวานหายไปในลำคอ“อื้อ!” มือเล็กจิกลงบนแผ่นหลังกว้างจนเป็นรอย มือหนาที่รองช้อนใต้บั้นท้ายยกขยับเร่งจังหวะเมื่อเขารู้สึกถึงความเสียวจนเกินจะทนไหว ท่อนเอ็นกระทุ้งหน่วงในท้องน้อย ลมหายใจอุ่นเป่าลดเนินอก“อะ อึก!” ร่างบางจิกเกร็งเมื่อถึงจุดสูงสุด มือหนาบีบสะโพกอวบไว้แล้วกดนั่งทับท่อนเอ็นแน่น น้ำคาวอุ่นถูกปล่อยเข้าสู่ภายในโดยที่เขาไม่ส่งสัญญาณบอก เสียงหอบหายใจดังขึ้นใกล้หู ใบหน้าสวยซบลงบนไหล่กว้างอย่างหมดแรง“กลับไปฉันอาบน้ำให้” เสียงทุ้มกระซิบบอกคนตัวเล็กที่หมดแรงซบอยู่บน

ราฟาใช้มือปลดกระดุมคอเสื้อออกทีละเม็ดจนมาถึงกลางอก เขายกแขนพาดไปกับพนักพิงโซฟา คอเสื้ออ้ากว้างออกให้เห็นผิวขาวเนียน กล้ามหน้าอกดึงดูดสายตาจากฉัน แต่ก็ต้องข่มใจหันมองไปทางอื่นแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆใจเย็นอลิสต้อง หักห้ามใจตัวเอง รู้แหละว่าเขาหล่อ แต่ก็กวนประสาทมากเช่นกัน อย่าให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นอีกซ้ำซาก แต่ถึงจะบอกตัวเองแบบนั้นไอ้คนขี้อ่อยตรงหน้ากำลังดึงชายเสื้อออกจากกางเกงแล้วปลดเข็มขัดตัวเอง“เริ่มเลยมั้ย หรือต้องหาตัวช่วยก่อน” ราฟาถามขึ้นเพราะฉันยังคงเอาแต่ยืนนิ่ง“ตัวช่วยก็ดีนะ อย่างเช่นยานอนหลับที่ออกฤทธิ์ภายในหนึ่งนาที” เอาแบบล้มช้าง ตื่นอีกทีชาติหน้าเลยก็ได้“....” ราฟาใช้สายตามองในขณะที่มือก็ดึงเข็มขัดออกจากเอว“....” ดวงตากลมกะพริบมองปริบๆ ยื้อเวลาอีกนิดได้มั้ย เผื่อเขาจะอารมณ์ดีขึ้นโดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรแบบที่พูด ความปากเร็วของตัวเองพาซวยอีกแล้ว ฮือ!“ขี้เกียจรอละ เสียเวลาพักผ่อน” พูดจบราฟาก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาแล้วทำทีจะกดโทรออก“เดี๋ยว ๆ ๆ! ใจเย็นนะพ่อนะ” ฉันพุ่งตัวเข้าไปจับมือที่กำลังยกโทรศัพท์แนบหูไว้แล้วแย่งมันออกจากมือพร้อมกับกดวาง เอะอะโทร. เอะอะโทร. ! ใจค