All Chapters of ทฤษฎีร้ายสลักรัก : Chapter 1 - Chapter 10

ณ บ้านไม้สักทองเก่าแก่ประจำตระกูลนุภาสากรณ์“อลิสมาช้าเหมือนเคยเลยนะ วันนี้ก็วันเกิดโตอีกขึ้นปีแล้วต้องปรับปรุงเรื่องเวลานะจ๊ะ คนอื่นเขาจะติติงเอาว่าบ้านเราไม่สอนมารยาท” เสียงหญิงวัยกลางคนเอ่ยทักทายหลานสาวเพียงคนเดียวของตระกูลนุภาสากรณ์ อลิส นางแบบสาวเบอร์ต้นของประเทศไทย เจ้าของคะแนนโหวตสูงสุดของผู้หญิงที่มีรูปร่างที่ดีสุดประจำปีนี้ เรือนผมสีบลอนด์สวยสะดุดตา แตกต่างจากทุกคนในบรรดาญาติทั้งหมด ใบหน้าสวยคมแบบฉบับสาวลูกครึ่งไทย-เยอรมัน ดวงตาเฉี่ยวคมปาดมองใบหน้าญาติผู้ใหญ่ที่เป็นคนเอ่ยทักทาย“ขอโทษด้วยนะคะที่อลิสเป็นคนมีการมีงานทำเลยมาช้า ทำให้ทุกคนต้องรอ ให้ทำยังไงได้ล่ะคะก็อลิสไม่อยากนั่งแบมือเกาะกินเงินกงสีแบบป้านี่ ถ้าทำแบบนั้นอลิสมาถึงก่อนป้าอีกค่ะ” เสียงหวานตอบกลับญาติผู้ใหญ่พร้อมรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าสวย“ฉันเป็นญาติผู้ใหญ่ของเธอนะอลิส” ไม่เคยมีครั้งไหนที่การรวมญาติฉันจะไม่ถูกพูดด้วยถ้อยคำอะไรแบบนี้“ทราบดีค่ะ ถึงอลิสจะไม่อยากนับถือสักเท่าไรก็ตาม” พูดจบก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานแล้วปาดสายตามองบรรดาลูกสะใภ้คุณปู่แล้วเดินผ่านไปนั่งลงยังโซฟาตัวที่ว่างอยู่“อย่าด่าคนอื่นด้วยรอยยิ้มแบบนั้นส

“คุณพ่อคะ นาเดียคิดว่า...” เสียงแม่ของราฟาดังขึ้นด้วยความตกใจ แต่ทุกคนต่างเงียบ เพราะไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งท่านปู่“เงียบนาเดีย...เดินออกไปจากห้องนี้ได้เลยถ้าแกยินดีทำตามสิ่งที่ปู่พูด”“....” คนถูกท้าทายหยุดนิ่งอยู่กับที่ สายตาคมจ้องมองไปยังประตูบานใหญ่เบื้องหน้า“แต่ถ้าไม่อยากหมั้นก็ได้ มีทางเดียวคือต้องเป็นอีกฝ่ายที่เป็นคนปฏิเสธการหมั้นครั้งนี้”“แค่ทำให้ปฏิเสธก็จบใช่มั้ยครับ” ราฟาหันกลับมาถามทันทีที่ปู่ของเขาพูดจบ“อือ”“ได้ผมจะหมั้น...แล้วเธอจะเป็นฝ่ายปฏิเสธไปเอง” ราฟาพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ เพราะเขามีวิธีจัดการเรื่องแบบนี้ได้ไม่ยาก“พยายามเข้านะหลานชาย” คุณปู่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้จ้องมองหลานชายที่เดินออกไป พร้อมผู้ดูแลส่วนตัวเดินตามเป็นขบวนปึง! ประตูห้องประทับปิดลงแล้วทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ชายนั่งหัวโต๊ะ“คุณพ่อก็รู้นี่ครับว่าราฟาสามารถจัดการเรื่องแค่นี้ได้ไม่ยาก”ผู้เป็นพ่ออย่างเขาก็รู้นิสัยลูกชายคนเล็กดี ราฟาแตกต่างจากพี่ชายเพราะรายนั้นสั่งให้ทำอะไรก็จะทำตามทันทีโดยไม่มีข้อโต้แย้ง และยังอยู่ในฐานะรัชทายาทลำดับที่ 1 ได้เป็นอย่างดีมาตลอด ซึ่งแตกต่างจากราฟาที่ทำตามใจตัวเองทุกอย่าง ไม่

(เจ้าชายราฟา) วันที่ส่งคนพบอลิส ณ บ้านพักส่วนพระองค์ของรัชทายาทลำดับที่สอง ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้นแล้วเปิดออกทันที โดยที่ไม่ต้องรอให้เจ้าของที่นี่อนุญาต“ได้ข่าวว่าหลานชายส่งคนไปพบคู่หมั้นแล้วเหรอเนี่ย ฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะเอกลักษณ์ของปู่ดังขึ้นจากด้านหลัง แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะหันไปโต้ตอบอะไร เพราะสายตายังคงจับจ้องไปยังประกาศสำคัญทั่วประเทศ“.....” ข่าวเรื่องการหมั้นถูกประกาศออกไปทันทีที่เลยวันเกิดมาได้เพียงวันเดียวพึ่บ!เสียงนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ และเป็นจังหวะที่เขาหันหลังกลับไปมอง“เริ่มหรือยังล่ะการพบคู่หมั้นน่ะ”“คุณปู่มาหาผมเพราะเรื่องแค่นี้เหรอครับ” ราฟาเดินมานั่งลงฝั่งตรงกันข้ามกัน“ใช่ ฉันก็อยากฟังเหมือนกันว่าเด็กที่ฉันเลือกจะเป็นยังไง” ปู่ของเขารู้ทันอีกแล้วสินะว่าจะต้องมีการบันทึกเสียง และดักฟังการสนทนาในครั้งนี้“ก็ทั่วไปครับ คิดว่าจะพิเศษกว่าปกติเหรอ” ท่าทีมั่นใจของเขาทำให้ผู้เป็นปู่หลุดยิ้มออกมา“ในระหว่างรอเรามาดูประวัติและหน้าของเธอดีมั้ย” พูดจบปู่ก็ส่งสัญญาณให้ผู้ดูแลของตัวเองจัดการกับสิ่งที่เตรียมมา“ไม่ต้อง ไม่จำเป็นต้องเห็น มันรกสายตาเปล่าๆ”

5 ชั่วโมงต่อมา ณ จักรวรรดิ“เชิญครับคุณอลิสชา”เครื่องบินส่วนตัวลงจอด ณ เกาะกลางมหาสมุทร คฤหาสน์หรูโทนสีดำลึกลับ ตั้งเด่นครอบคลุมพื้นที่ของเกาะทั้งหมด ยังกับหอคอยปราสาทโดดเดี่ยวในนิยายที่เอาพวกเจ้าหญิงมาขังเลย ถึงมันจะใหญ่โตและดูหรูหรามากแค่ไหน แต่กลับให้ความรู้สึกลึกลับอย่างบอกไม่ถูก“ขอถามอะไรสักอย่างหนึ่งได้มั้ยคะ”“ครับ” ผู้ชายที่ไปรับฉันซึ่งเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มนี้ หันมาส่งยิ้มให้ ในขณะที่เดินเคียงข้างพาฉันตรงไปยังประตูรั้วใหญ่สีดำ“มีคนอยู่ในที่แบบนี้จริงเหรอคะ” ความหรูหรา ใหญ่โตไม่ต้องไปพูดถึง แต่ความเงียบสงบและน่ากลัวจนฉันเสียวสันหลังวาบนี่แหละที่น่าเป็นห่วง ถ้าวันหนึ่งเกิดทำอะไรออกไปให้อีกฝ่ายไม่พอใจ เขาจะโยนฉันลงกลางทะเลมั้ยนะ แต่ต้องขอให้โยนตอนกลางคืนแหละ เพราะฉันไม่ค่อยชอบแดดสักเท่าไร“เจ้าชายราฟาไงครับ ที่นี่เป็นที่พักส่วนพระองค์ เจ้าชายไม่ชอบให้ใครวุ่นวายครับ คฤหาสน์ของพระองค์จึงถูกสร้างเอาไว้บนเกาะส่วนตัวแบบนี้” ฉันกวาดสายตามองไปรอบตัว ช่วงเวลาที่ใกล้พระอาทิตย์ตกดินของทะเลก็ยังชวนหลงใหลไม่เคยเปลี่ยน“แล้วเวลาจะไปไหนที่นี่ใช้เครื่องบินส่วนตัวแบบนี้เหรอคะ” “ไม่ครั

“คุณอลิส เราต้องไปกันแล้วค่ะ” เมอร์ลินรีบเข้ามากั้นกลาง เพื่อแยกฉันกับมิเชลออกห่างจากกัน“จริงด้วยสิท่านปู่รอฉันอยู่นี่ ขอตัวนะคะ” รอยยิ้มหวานถูกส่งให้แก่ทั้งสอง ก่อนที่ฉันจะเดินตามหลังเมอร์ลิน โดยมีทิชาเดินตามหลัง“เดี๋ยว...” แต่มีเหรอที่ผู้หญิงอย่างมิเชลจะยอมปล่อยฉันไปได้ง่ายๆ แล้วยิ่งในเวลาแบบนี้ที่เจ้าชายราฟาไม่อยู่ เธอเดินเข้ามาขวางหน้าฉันเอาไว้ สายตาจ้องมองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า“คะ”“พอแล้วมิเชล เราเป็นคนผิดนะที่ไปพูดกับคุณอลิสแบบนั้น ขอโทษแทนเพื่อนของฉันด้วยนะคะ” ไดอาน่าเดินเข้ามาดึงแขนเพื่อนของเธอเอาไว้ไดอาน่าส่งยิ้มหวานให้ฉัน ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งก็ลูบแขนเพื่อนของเธอเพื่อให้อีกฝ่ายใจเย็นลง สายตาแข็งกร้าวก่อนหน้านี้หายไปแล้วสินะ ปรับอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว และเปลี่ยนสีหน้าได้อย่างน่ากลัวจริง“ไม่เป็นอะไรค่ะ อลิสเข้าใจว่าแต่ละคนมีสภาวะการควบคุมอารมณ์ไม่เหมือนกัน” “ปล่อยไดอาน่า ยายนี่ต้องฉัน” มิเชลสะบัดมือเพื่อนตัวเองออก แต่ก็ถูกเมอร์ลินเข้ามาแทรกกลางอีกรอบ“เจ้าชายราฟาไม่ได้อยู่ที่นี่ และคุณทั้งสองไม่ควรเสียมารยาทกับคุณอลิสนะคะ” “จะให้ใช้คำว่าอะไรดี อย่ายุ่งหรืออย่าเสือก” ยาย