All Chapters of FakeLove ปลอมรักมัดใจ: Chapter 41 - Chapter 50

(โฮชิ)ร่างสูงก้าวเดินผ่านสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมาทางเขาตลอดทางเดิน จนกระทั่งเข้าไปหยุดยืนข้างแม่ของตน แต่สายตาของผู้เป็นแม่นั้นต่างไปจากทุกครั้ง“แม่ต้องบินกลับคืนนี้ หรือว่าอยู่ที่ญี่ปุ่นก่อนครับ”“โฮชิ”“....” คนถูกเรียกหันมาสบตาแม่ของตัวเอง“แม่เข้าใจสาเหตุทั้งหมดแล้ว ทุกอย่างที่ลูกกำลังทำ” ลูกน้องทุกคนถอยออกห่าง ปล่อยให้แม่และลูกได้พูดคุยกันเพียงลำพัง“....”“ที่ตามมาญี่ปุ่นนี่ก็ด้วย.... กลุ่มคนกลุ่มเดียวที่เราไม่ควรมีปัญหาด้วยคือราชวงศ์ หยุดสิ่งที่กำลังจะทำ” แม่โชว์ภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ให้ได้เห็น ภาพที่เกิดขึ้นบนดาดฟ้าถึงจะเป็นมุมที่เห็นแค่หน้าของคาริสม่าชัดเจน แต่มุมข้างของผู้ชายที่ติดเข้ามาแบบให้ชวนคิด คนเป็นแม่จะมองออกก็ไม่แปลกใจอะไร“...หึ”“ห้ามนะโฮชิ”“แล้วถ้าอีกฝ่ายเขาเล่นด้วย ก็ยังต้องห้ามอยู่เหรอครับ”“โฮชิ แต่เธอคนนั้น...”“ครับ ผมรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่แม่ไม่ต้องกลัวว่าจะมีปัญหา เราสองคนตกลงกันได้ครับ”ผู้เป็นแม่มองตามลูกชายที่เดินอ้อมไปอีกทาง ก่อนจะขึ้นไปนั่งรอบนรถ ตอนนี้ในหัวของเธอกำลังทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ จะให้คนสืบประวัติของอีกฝ่าย ก็อาจจะกลายเป็นตัวเธอเองที่จะมีปัญหา

อีวานล้วงฝ่ามือผ่านเนื้อผ้าเข้าสัมผัสจุดอ่อนไหว ปลายนิ้วถูไถร่องชิด ในขณะที่มืออีกข้าง ค่อย ๆ เลื่อนขอบกางเกงนอนลง ร่างบางจึงถอดมันออกจากขาเรียวทีละข้างพึ่บ!ตอนนี้คนตัวเล็กไร้สิ่งบดบัง อากาศรอบตัวที่เย็นเฉียบ ถูกกลบทับด้วยความร้อนรุ่มภายในร่างกาย มือหนาข้างหนึ่งลูบไล้แผ่นหลังเนียน มาจนถึงบั้นท้ายงอนนุ่ม เขาออกแรงบีบมันอย่างมันเขี้ยวคาริสม่าอยู่ในท่านั่งคร่อมตัก อีวานอยู่ท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนกับพนักหัวเตียง เธอใช่มือบีบคางเบา ๆ ให้เอียงคอตอบรับจูบได้ถนัด กดจูบบนปากหยัก ดูดดึงกลีบปากให้เผยออ้า เพื่อตอบรับเรียวลิ้นเล็กที่สอดเข้ามา“อือ”เสียงหวานครางในลำคอเมื่อช่วงล่างรู้สึกได้ถึงนิ้วเย็นที่สอดใส่นำร่องเข้ามา แล้วถอดออกถูไถปากทางรักจนฉ่ำเยิ้ม ก่อนจะดันพรวดเข้าสุดข้อ เล็บยาวจิกลงบนไหล่กว้าง พร้อมเสียงครวญครางในลำคอความรู้สึกพร่าเบลอในหัว ความหวิวโหวงในอกเมื่ออีวานขยับนิ้วเป็นจังหวะ เขาใช้ปลายนิ้วโป้งบดบี้ปุ่มเกสรบวมเป่ง ยิ่งส่งผลให้ร่างบางส่งเสียงครางไม่ได้ศัพท์“อ๊ะ!”เสียงหวานพร่าหลุดครางอย่างกลั้นไม่อยู่ หลังจากที่ถอนริมฝีปากออก ใบหน้าหวานเหยเก มองเขาตาปรือพร้อมกัดริมฝีปาก เสียงน้ำเฉอ

วันต่อมา“เราจะประกาศตอนไหน ตอนนี้เลย ตอนนี้” ควีนและผู้ดูแลประจำพระองค์เดินวุ่นภายในห้องรับรอง“เดี๋ยวครับ รอผ่านงานแต่งของราฟาไปก่อนดีกว่า”อีวานนั่งข้างกาย ใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวบางไม่ยอมให้ห่างจากตัว มืออีกข้างก็จับมือข้างซ้ายฉันไปกุมไว้ อีวานใช้นิ้วลูบแหวนแต่งงานบนนิ้ว เหมือนว่ากำลังพยายามระงับความตื่นเต้นของตัวเองอยู่จ้อง ~แต่มีสายตาหนึ่งคู่ที่จ้องมาตลอดไม่ยอมละสายตา กับหญิงสาวอีกคนที่นั่งยิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกายอยู่ฝั่งตรงกันข้าม“(ยิ้ม)” ฉันได้แต่ส่งยิ้มคืนกลับไป เพราะสายตาของเจ้าชายราฟาที่มีต่อพี่ชายนั้น ทำให้พูดอะไรไม่ออก“อย่าลืมที่พูดไว้ล่ะราฟา” ได้เวลาพี่น้องข่มกับเองแล้ว“พี่สองคนแต่งงานกี่เดือนแล้ว”“เดือนกับสามอาทิตย์ค่ะ” ฉันเป็นฝ่ายตอบ“ว้าว กำลังตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์ ติดตั้งแต่ทีแรก” คุณอลิสยิ้มหวาน ในขณะเรียบเรียงเวลาของการตั้งท้องของฉัน“แล้วเราล่ะครับ” เจ้าชายราฟาหันไปถามคู่หมั้นตัวเอง“อยู่ด้วยกันมาสองเดือนแล้วมั้ง ยังเงียบเลยค่ะเจ้าชายราฟา (ยิ้ม)” เป็นรอยยิ้มที่เหมือนไม่มีอะไร แต่คนรับรอยยิ้มอย่างเจ้าชายราฟาถึงกับนิ่งค้างไปทันที“ก็แบบนี้แหละไอ้พวกใช้เปลือง” ฉั

(ภาพของเจ้าหญิงเอริก้ากับทายาทคนเล็กมหาเศรษฐีชื่อดังที่กำลังถูกกล่าวถึงอยู่ในขณะนี้ ไม่มีใครทราบที่มาที่ไป แต่ภาพทั้งหมดถูกตรวจสอบแล้วว่าไม่ใช่ภาพตัดต่อแต่อย่างใด)เสียงรายงานจากช่องข่าวใหญ่ที่กำลังฉายภาพใบหน้าฉันและพี่โฮชิคู่กัน แม้จะไม่เอ่ยชื่ออีกฝ่าย แต่การระบุขนาดนั้นคิดว่าไม่มีใครรู้หรือไง แล้วนี่มันเรื่องอะไร!“....” ฉันละสายตาจากโทรทัศน์จอใหญ่ตรงหน้า หันมามองอีวานที่นั่งอยู่ข้างกัน เขาไม่แสดงสีหน้าใด ๆ แต่ก็ตั้งใจฟังสิ่งที่กำลังเป็นข่าวอยู่ในตอนนี้(นอกจากภาพของทั้งคู่ จากมุมดาดฟ้าโรงแรมหรูที่ประเทศญี่ปุ่นแล้ว ยังมีภาพที่ร้านอาหาร ทั้งสองแสดงตัวเปิดเผยต่อสาธารณชน โดยก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน ทางทายาทมหาเศรษฐีได้เป็นผู้มอบของขวัญแต่งงานชิ้นพิเศษให้แก่เจ้าหญิง)ทั้งภาพจากชั้นดาดฟ้าที่เราเจอกันโดยบังเอิญ ภาพใบหน้าคล้ายเราจูบกัน ภาพจากร้านอาหารที่ฉันเอานาฬิกาไปคืนพี่โฮชิ ภาพที่เขาเอาของขวัญมามอบให้ รอยยิ้ม การพูดคุยทุกภาพมีแต่ฉันกับพี่โฮชิ ทั้ง ๆ ที่รอบตัวมีคนอื่นอยู่ด้วยมากมาย เหมือนว่าเป็นการตั้งใจที่จะให้เห็นแค่เราสองคน เรื่องนี้กำลังถูกพูดถึงอย่างมาก ความรวดเร็วและกระแสลบของฉันกำลั

คนตัวสูงหันกลับไปมองตามเสียงเรียกก็พบกับเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ เพียงเห็นใบหน้าของเธอ ภาพของคาริสม่าก็ซ้อนทับเข้ามา มือเล็กกอดถุงกระดาษไว้แน่น“เธอเป็นใคร”พึ่บ! เธอยื่นถุงในมือมาตรงหน้าทันทีเมื่อได้ยินคำถาม“เอานาฬิกาของคุณคืนไป พี่สาวหนูไม่ต้องการ”“...” พี่สาวเหรอ? น้องของคาริสม่า“คุณคือต้นเหตุที่ทำให้วันนี้พี่คาริสม่าเกือบโดนทำร้าย”“อะไรนะ...” หมายความว่ายังไง“เอาไปสิ คุณเป็นคนแพ้ ก็อยู่ส่วนของคนแพ้”“....” เด็กนี่....“อย่ามายุ่งกับพี่คาริสม่าอีก ภาพที่คุณตั้งใจปล่อยมันไม่ได้ผลหรอก เขาทั้งสองคนรักกันมาก ไม่มีทางเลิกกัน”“....” นัยน์ตาคมมองเด็กสาวตรงหน้าที่พูดมากไม่หยุด คนพี่ก็พูดเก่งนะ แต่ไม่ทำให้รู้สึกน่ารำคาญเท่าเด็กนี่“แพ้ก็ต้องอยู่ในส่วนของคนแพ้นะ อย่าต้องให้เด็กสอน”“....” เอาแต่พูดว่าเขาแพ้ เขาแพ้ รู้เรื่องราวความเป็นจริงมากแค่ไหนหมับ!ข้อมือเล็กถูกคว้า แล้วกระชากเข้าหาตัว“ว้าย!” เธอใช้มือข้างหนึ่งดันตัวเขาไว้ ดวงตาช้อนขึ้นสบสายตา“ใครแพ้”“คะ คุณนั่นแหละ”“ใคร” แรงบีบข้อมือทำให้เธอรู้สึกเจ็บ แต่ก็ยังพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด“พี่นั่นแหละ! พี่ปล่อยข่าวพวก