สะดุดรัก Lady cook. Nc18+의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

"อ้า...ผมแตกในนะ คุณอย่าลืมกินยาซะล่ะ" ชายหนุ่มพูดออกมา ในขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ น้ำเสียงของซันนี่ปนไปด้วยความหอบเหนื่อย แต่เชื่อเถอะว่าคืนนี้ เขาและเธอนั้นต้องสลับกันขึ้นลงหลายยกแน่ เพราะท่าทางยาที่แพนด้าดื่มเข้าไปนั้นจะไม่หมดฤทธิ์ลงง่ายๆเช้าของวันใหม่ ที่แพนด้ารู้สึกน่วมไปทั้งตัว เธอแทบจะพลิกกายไม่ไหว เธอรู้สึกหนักอึ้งที่ศีรษะเหมือนกับมีใครเอาหินมาวางเอาไว้ เวลานี้แพนด้าเริ่มมีไข้ เธอค่อย ๆ ปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ ห้องนอนที่ไม่คุ้นตา กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา แม้ว่าความสาวที่เธอรักษามันเอาไว้ จะสูญเสียไปให้กับชายที่รัก แต่เธอก็ประจักษ์ดีว่าเขาคงไม่เห็นค่าของมัน เมื่อเธอนั้นเป็นเพียงแค่คนที่อยู่นอกสายตา "ฮึก...ฮื้อ แกทำบ้าอะไรลงไปแพนด้า ทำไมต้องพยายามทำให้เขาหันกลับมามอง ทำไมต้องเอาความสาวที่มีไปแลกกับผู้ชายอย่างเขา" เมื่อหญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบห้องแล้วไม่พบใคร จึงทำให้เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาจนตัวสั่นเทา หญิงสาวพยายามดันตัวลุกขึ้นนั่ง

กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง! เสียงคนกดออดหน้าห้องดังขึ้น ทำให้แพนด้าเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ ซึ่งมันยังไม่ถึงเวลาที่ซันนี่บอกว่าจะกลับมา เพราะกว่าจะเที่ยงเหลือเวลาอีกตั้งเป็นชั่วโมง ก่อนจะเปิดประตูแพนด้าได้แอบส่องดูในรูเล็กๆ ที่ติดตั้งเลนส์ตาปลาเอาไว้หน้าประตู ปรากฏว่าเป็นหญิงสาวแสนสวย ซึ่งซันนี่ควงไปที่ผับเมื่อคืนนี้ ห้องในคอนโดแห่งนี้เขาคงจะพาใครมาค้างก็ได้ แพนด้าถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง เธอตัดใจจากซันนี่ ก่อนที่จะถลำลึกไปมากกว่านี้ เพราะผู้ชายอย่างเขาไม่มีวันหยุดที่เธอ ผู้ชายอย่างเขาเป็นเหมือนนักล่า ที่เธอนั้นเป็นเหยื่อแล้วเดินมาติดกับดักที่เขาวางเอาไว้เองคงโทษใครไม่ได้ นอกจากหัวใจที่มันไม่รักดี หญิงสาวตัดสินใจเปิดประตูให้กับแขกผู้มาเยือน "ตายแล้ว! ... เธอเข้ามาอยู่ในห้องของคุณซันนี่ได้ยังไง ชุดนี้ตั้งแต่เมื่อคืน อย่าบอกนะว่าเธอค้างที่นี่ ฉันชื่อมิเกล เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่คุณซันนี่เรียกใช้บริการบ่อยที่สุด" มันช่างเป็นคำทักทายที่หญิงสาว ถามออกมาอย่างไม่อาย ซึ่งหล่อนก็เป็นเพ

"คุณหยิบเช็คใบนั้นแล้วก็กลับไปซะ ผมอยากอยู่คนเดียว" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะค่อยๆ ติดกระดุมเสื้อทีละเม็ด"ทำไมล่ะคะ มิเกลว่าเรา..." "มิเกล! ผมจะไม่พูดกับคุณซ้ำๆ ออกไปจากห้องผมได้แล้ว" คราวนี้ชายหนุ่มได้ตะคอกออกมาเสียงดัง จนทำให้มิเกลนั้นไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ แม้ว่าหล่อนจะมีความปรารถนา อยากจะสานสัมพันธ์กับเขาแค่ไหนก็ตาม เงินที่เขาให้มานั้นมันก็คุ้มค่าพอกินพอใช้ได้เป็นปี เมื่อมิเกลเดินออกไป ซันนี่ได้นั่งเหม่อ นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เขาจะได้ลิ้มรสสวาทของสาวบริสุทธิ์ ที่เธอมีสถานะเป็นถึงว่าที่ภรรยาของเขา ในเวลานี้แพนด้าไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย เขาก็รู้สึกอยากจะอยู่ใกล้ๆ เธอ ทั้งที่เมื่อก่อนพยายามผลักไสและพยายามหลบเธอให้ไกล แต่สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับหัวใจของเธอแพนด้าเดินทางมาถึงโรงงาน เธอรีบตรงไปหาตุลาที่ตึกคณะผู้บริหารทันที พอกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นที่ตุลาทำงาน หญิงส

"เปล่า ไม่มีอะไร" เมื่อพูดจบประโยคชายหนุ่มก็เดินออกไปทันที จุดมุ่งหมายของเขาคือร้านอาหารตามสั่ง พอข้ามถนนเดินมาถึงร้านขององุ่น ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาที่ว่าง ซึ่งตอนนี้ใกล้เวลาสิบสามนาฬิกาแล้ว คนไม่ค่อยหนาตาเท่าไหร่ ตุลาเหลือบไปเห็นโต๊ะที่อยู่ทางด้านมุมพอดี เขาจึงรีบเดินเข้าไปนั่ง พร้อมกับแอบสังเกตองุ่นไปด้วย ซึ่งเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับการทำเมนูต่างๆ จึงทำให้เขาไม่สามารถที่จะเดาความรู้สึกทางสีหน้าของเธอออกได้ "รับอะไรดีคะ" ผักบุ้งเดินเข้ามาพร้อมกับในมือถือปากกาและกระดาษเตรียมจดเมนู "ผมขอเป็นกะเพราไก่ไข่ดาว แล้วก็ข้าวสวยหนึ่งจาน" "แล้วจะรับน้ำอะไรดีคะ" "ผมขอเป็นน้ำเปล่าแล้วกันครับ" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ให้กับสาวเสิร์ฟ ทำให้หญิงสาวยิ้มรับอย่างเป็นมิตร "โอเคค่ะ รอสักครู่นะคะ" เมื่อผักบุ้งเดินออกไป มีลูกค้าหลาย

"พอเถอะค่ะคุณตุลา อย่าพยายามทำอะไร เพื่อองุ่นอีกเลย เพราะถ้าวันหนึ่งที่องุ่นไม่มีคุณ เมื่อวันนั้นมาถึงจริงๆ องุ่นก็คงไม่ต่างจากต้นไม้ ที่ไร้คนรดน้ำ มันจะเหี่ยวเฉาและแห้งตายลงไปอย่างช้าๆ สุดท้ายต่อให้ฝนกระหน่ำลงมาแค่ไหนก็ตาม ต้นไม้ที่แห้งตายไปแล้วก็ไม่มีทางฟื้นคืนกลับมาได้เหมือนเดิม" น้ำเสียงที่สั่นเครือของหญิงสาว พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทาง เปื้อนแก้มนวลสองข้าง ทำให้ตุลารู้ทันทีว่า เธอกำลังเข้าใจเขาผิดแน่ๆ ซึ่งองุ่นคงจะเห็นตอนที่เขากำลังกอดปลอบแพนด้าอยู่ในห้อง "ใครจะทิ้งใคร ในเมื่อใจของผมมันเป็นของคุณ องุ่นคุณฟังผมนะ ภาพที่คุณเห็นในห้องนั้น..." "ช่างมันเถอะค่ะ องุ่นไม่อยากฟัง องุ่นเป็นใครคุณเป็นใคร เราไม่เหมาะสมกัน ฉะนั้นนับจากวันนี้ต่อไป องุ่นจะคงสถานะของเราเอาไว้ เพียงแค่ลูกหนี้กับเจ้าหนี้เท่านั้น" องุ่นพูดออกมา ในขณะที่น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด เมื่อหญิงสาวหลับตาลงแล้วนึกถึงภาพที่ตุลากอดกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีใคร เอามีดมาเชือดที่ขั้วหัวใจก็ไม่ปาน