บททั้งหมดของ เจ้าพ่ออิทธิพล: บทที่ 41 - บทที่ 50

บทที่ 23มันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วสายก็ตัดไป แต่มันว่าไงนะ! ยัยแสบนั้นเล่นผมซะแล้ว! ว่าจบผมก็ลุกขึ้นหยิบกุญแจรถหมายจะรีบเดินออกจากห้องจนลืมไปเลยว่ายังมีน้องผิงนั่งอยู่ “พี่เคียร์จะไปไหนเหรอคะ?” ผมว่าเธอได้ยินที่ผมคุยนะ แต่แกล้งถามซะมากกว่า “เดี๋ยวพี่มา ผิงไปนอนเถอะ ล็อกประตูดี ๆ ด้วย” ว่าจบผมก็ก้าวขาออกจากห้องโดยไว ยัยแสบ!กล้าดียังไงจะหาผัวใหม่มาแทนกู แล้วไหนจะไปผับคนเดียวอีก กูไม่เอามึงไว้แน่!สร้อย Talkหลังจากฉันเข้ามาในผับก็เจอเข้ากับพี่ดีไวน์ สงสัยวันนี้เป็นเวรเขาดูแลผับละมั้ง ฉันเพียงแค่เดินไปไหว้สวัสดีเขาแค่นั้นก่อนจะขอตัวไปหาที่นั่ง ส่วนพี่เขาก็เพียงพยักหน้านิ่ง ๆ ฉันมีความรู้สึกว่าเขาน่ากลัวกว่าพี่อาชาอีกฉันเดินไปหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้สูงหน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนจะสั่งเพียงแค่น้ำเปล่ามาดื่ม พลางก้มมองมือถือในมือด้วยความอารมณ์ดี เนื่องจากมันกำลังโชว์สายที่ฉันไม่ได้รับเป็นสิบๆสาย คิดดูสิว่าตอนนี้เขาจะต้องโมโหขนาดไหนที่ฉันไม่รับสายเขาเลยฉันวางมือถือลงไว้บนเคาน์เตอร์บาร์ข้างแก้วน้ำของฉัน พลางสอดส่องสายตาดูเหล่าบรรดาผู้คนที่กำลังโยก

บทที่ 24 NC+++“เพราะดื้อไง จะหนีกูไปผับทำไม” เขาว่าเสร็จก็อุ้มฉันไปนั่งที่ตักแกร่งแทน “แม่งเอ๊ย! กล้าดีไงมาตบเมียกูวะ รู้งี้ฆ่าแม่งให้ตายไปเลยดีกว่า” เขาสบถออกมาเมื่อมองดูแผลที่มุมปากฉันใกล้ ๆ “อย่าโหดสิ กลัวนะ” ฉันซบหน้าลงไปที่ไหล่เขา แล้วยกแขนทั้งสองข้างขึ้นไปกอดคอไว้อย่างออดอ้อน “อื้อ อย่าแกล้ง” ฉันร้องออกมาแผ่วเบาเมื่อเขากดหน้าลงมาจูบที่คอ ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขาแล้วค่อย ๆ โน้มลงไปจูบที่ริมฝีปากหนาของเขาอย่างเชื่องช้า “ไม่เจ็บปากแล้ว?” “เจ็บ แต่อยากจูบมากกว่า^^” ขออ้อนหน่อย >//“อย่ามาอ่อย กูไม่อยากเอาคนเจ็บ” เขาพูดจบก็ทำท่าเหมือนจะอุ้มฉันให้ลงจากตัก แต่ฉันฝืนตัวไว้ไม่ให้เขาอุ้มลง เขาเพียงมองฉันด้วยความงุนงง “ก็ที่อ่อยก็เพราะอยากให้เอาไง” “มึงพูดเองนะ แล้วอย่ามาร้องให้กูหยุดล่ะ” ว่าจบเขาก็ดันตัวฉันนอนลงกับเตียง แล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมดพลางขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้ แล้วซุกไซ้ใบหน้าหล่อลงมาที่ซอกคอ

บทที่ 25“อย่าคิดว่าผู้ชายทุกคนเขาจะต้องมาตกหลุมเน่า ๆ ของเธอ”ฉันมั่นใจว่าพี่เคียร์คงฉลาดพอที่จะเลือก เขาไม่ใช่คนโง่ อีกอย่างฉันไม่มีทางปล่อยให้อีเด็กนี้มาสอยพี่เคียร์ของฉันไปหรอก เดี๋ยวได้เจออีสร้อยแน่!“เหรอคะ^^”กวนตีน! กูขอตบสักฉาดสองฉาดเหอะ!แกร๊ก! ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินไปตบยัยเด็กนี่จนลืมไปเลยว่าตัวเองเจ็บท้องก็ได้ยินเหมือนเสียงคนเปิดประตูเข้ามา ส่วนอีเด็กนั้นเมื่อเห็นว่ามีคนกำลังเปิดเข้ามา นางก็รีบเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับจับเข้าที่มือของฉันเพื่อหวังจะให้ตบเข้าที่หน้าของตัวเอง แต่เสียใจจ้ะบทละครน้ำเน่าแบบนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนะไวกว่าความคิด ฉันชะงักมือตัวเองเปลี่ยนไปจับมือยัยเด็กนั้นให้ตบลงมาที่หน้าฉันอย่างแรงแทน ฉันแกล้งร้องเสียงดังพร้อมกับล้มตัวลงไปนั่งกับพื้นห้อง“โอ๊ยยย! น้องผิงตบพี่ทำไมคะ”ฮ่า ๆ เล่นกับใครไม่เล่น ดูหน้ายัยขนมผีนี่สิตาโตเป็นไข่ห่านเลยจ้า คิดไม่ถึงละสิ แต่ก็แอบเจ็บนะเพราะตบลงมาซ้ำกับแผลเก่าพอดีเลย T^T แต่อดทนจ้ะเพื่อความสมจริงสุด ๆแต่แล้วก็พอดีเป๊ะกับพี่เคียร์ที่เดินเข้ามาเห็นการตบของน้องขนมผีนี่ โอเคคุ้ม!“มึงทำอะไรเมียกูวะ!”เขาพู

บทที่ 26“งั้นผมก็จี-“ “ในเมื่อเราคุยเรื่องงานจบแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ” เขาพูดแทรกขึ้นพลางฉุดมือฉันเดินออกมาทันทีไม่สนใจสายตาที่คนอื่นมองมาเลย “เจ็บนะ!” หลังจากถูกลากมาได้ไม่นานก็ถึงรถเขาแล้ว ฉันสะบัดข้อมือที่ถูกเขากุมอยู่ออกก่อนจะใช้มืออีกข้างจับข้อมือตัวเองด้วยความเจ็บ “อย่ามายั่วโมโหกูอีก!” “แล้วพี่มาด่าว่าสร้อยก่อนทำไมล่ะ!” เราสองคนยืนเถียงกันอยู่ในลานจอดรถเสียงดังไม่อายผู้คนที่ผ่านไปมาเลย “อย่ามาขึ้นเสียงไม่ชอบ” เขาพยายามขบกราบพูดออกมา ดูท่าจะโมโหจริงจังแฮะ “…” ไม่เถียงดีกว่าเดี๋ยวเจ็บตัวเปล่า ว่าจบฉันก็เดินไปขึ้นรถทันทีส่วนเขาก็เดินอ้อมไปอีกทางแทน “ถ้าเที่ยวไปบอกใครว่าตัวเองโสดอีก กูเอามึงตายแน่” ขู่เก่ง! “เป็นหมาหรือไง?” “หมาอะไม่ได้เป็น แต่เอาท่าหมาอะไม่แน่” ลามก! ไอ้คนทุเรศเอ๊ย! “น่าเกลียดพูดไรไม่อายปาก” “เหอะ! กูเห็นชอบไม่ใช่เหรอท่านี้อะ เอาทีไรตอดไม่หยุดตลอด”

บทที่ 27 NC+++ฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจเพราะเป็นพี่เคียร์ที่ยกลำปืนขึ้นมายิงไอ้พวกระยำนั้น เขาวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ก่อนจะตามมาด้วยเพื่อน ๆ ของเขารวมถึงพี่นาด้วย เธอดูตกใจมากแต่แล้วสายตาฉันก็เริ่มพร่ามัว“สร้อย! สร้อย!”เสียงพี่เคียร์ที่มาเขย่าตัวเรียกฉันค่อย ๆ ขาดหายไป สติฉันดับวูบลงทันที...สถานที่ โรงพยาบาล ฉันกะพริบตาถี่หลบแสงไฟที่สาดส่องเข้ามาก่อนจะปรับสภาพตาให้คุ้นชิน พลางมองรอบห้องที่เต็มไปด้วยสายต่าง ๆ ทั้งหัวเตียงและบนร่างกายของฉัน “หิวน้ำชะมัด” สายตาฉันพยายามสอดส่องมองหาสิ่งที่ต้องการแต่ก็ไม่พบ จนกระทั่งแกร๊ก! “ยัยแสบ!” เป็นพี่เคียร์นั้นเองที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพผ้าขนหนูพาดอยู่บนหัว เขาเรียกฉันด้วยความตกใจแล้วรีบเดินมาหาฉันอย่างไว “หิวน้ำ” “แป๊บนะ มึงนอนลงไปก่อนอย่าเพิ่งลุก” เขาสั่งฉันเสร็จก็เดินไปตรงมุมห้องก่อนจะเดินมาพร้อมกับแก้วน้ำในมือ ฉันรับมาดื่มอย่างกระหาย “นี่ฉันนอนไปนานไหม?” “1 ปี” ห๊า! เขาตอบหน้านิ่ง ชะ..ใช่เหรอ แล้วขา