เจ้าพ่ออิทธิพล의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

“สวัสดีครับคุณเคียร์ วันนี้มาตรวจร้านเหรอครับ” ลุงพนักงานดูท่าน่าจะเป็นผู้จัดการถามเขาขึ้น อ๋อนี่ร้านเขาเหรอเนี่ย นอกจากจะทำห้างแล้วยังมีร้านอาหารอีกแฮะ “สวัสดีครับคุณมานะ พอดีผมมาทานข้าวเฉย ๆ ครับ ตามสบายกันเถอะ” เขาตอบกลับอย่างสุภาพมาก เหอะ!พูดดีก็เป็นนิ ไหงชอบเอาแต่ขู่ฉันด่าฉันอยู่นั่น “แล้วคุณผู้หญิงคนนี้..” “อ้อ นี่เลขาคนใหม่ของผมครับเธอชื่อสร้อย” เขาแนะนำฉันให้ลุงมานะรู้จัก “สวัสดีค่ะ คุณมานะ ^^” “สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ งั้นเดี๋ยวผมไปเตรียมอาหารให้นะครับ เหมือนเดิมนะครับคุณเคียร์” เขาทำเพียงพยักหน้าแล้วเดินตามพนักงานอีกคนที่เชิญไปนั่งที่โต๊ะ โอ้โหร้านนี้สวยหรูหรามากเลย เขานี่มันรวยจริงแถมยังบริหารงานได้ดีเกินกว่าอายุอีกแฮะ เรื่องงานนี่ฉันยอมรับเขาเลยนะว่าเก่งมาก แต่เรื่องนิสัยขอบาย ปากหมาเอาแต่ใจ ชอบสั่งอยู่นั่น สงสัยคงโดนตามใจมาจนเคยตัว “จะด่าก็พูดออกมา นั่งทำหน้าอมขี้อยู่ได้ คิดว่าสวยเหรอ” นั่นไง! “ฉันจ

“เห้ย ๆ ทำไรของมึงวะ!”เขาที่เห็นฉันกำลังถอดรองเท้าก็ร้องขึ้นมา“เอามาอุดหมาในปากที่ร่วงลงมาไง!”“ก็ลองดูสิ กูจะยืนจูบมึงต่อตรงนี้แหละ มา! ยัดเข้ามา!”ไม่พูดเปล่าแถมทำท่าจะมาจูบฉันอีก โอ้ยย!!“ทุเรศ!”เขาทำหน้าเหมือนผู้ชนะก่อนจะฉุดมือฉันเดินตามเข้าไปในคอนโด“โหนี่นายอยู่ชั้นบนสุดเลยเหรอออ”ฉันทำหน้าตาตื่นเต้นกับวิวที่สวยมากก“เรียกกูว่าไรนะ?”“โทษทีลืมตัว”คนมันยังไม่ชินนี่น่า“อย่าลืมให้มันบ่อยเพราะถ้ามึงลืมบ่อยกูอาจจะลืมตัวจนทำอะไรแม่มึงก็ได้”“เออ!”ไอสารเลวเอ๊ย!“เอาของไปเก็บซะ นั่นห้องของมึง”ฉันทำเพียงพยักหน้าก่อนจะเดินไปห้องที่เขาชี้“สวยจังงง กว้างมาก”ฉันเดินไปมาดูตามห้อง มันกว้างและสวยสุด ๆ กว้างกว่าที่พักพนักงานของฉันหลายเท่าเลย แถมวิวห้องฉันก็ดีอีก ว่าแล้วรีบจัดของดีกว่าเวลา 12.30 น. กว่าจะจัดของเสร็จเล่นเอาซะเหนื่อยเลย แล้วนี่เขาหายไปไหนเนี่ย เห็นเงียบหายไม่มากวนประสาทเลยแฮะ “เอ้า! มานอนไรตรงนี้เนี่ย” ฉันบ่นออกมาเมื่อเห็นว่าเขานอนอยู่บนโซฟา ทำไมเขาไม่ไปนอนในห้องละวะ “ นาย! เอ๊ยไม่ใช่สิ พี่เคียร์! ไปนอนในห้องดี ๆ ไป”

“ผมก็ว่าอยู่ ตัวเล็ก ๆ แบบคุณจะทานหมดได้ยังไง” เขาพูดแล้วยิ้ม ละลาย! ยิ้มก็หล่อไปอีกแบบ “แหะ ๆ” ฉันยิ้มแก้เขินไป “ผมริทนะครับ แล้วคุณ?” เขายื่นมือออกมาหมายจะทักทายแบบฝรั่ง “ฉันสร้อยคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณริท^^” ฉันยื่นมือเข้าไปจับหมายจะทักทายตอบ “ผัวไม่อยู่หน่อยเอาใหญ่เลยนะ ที่รัก” อยู่ดีไอ้บ้านี่มาจากไหนไม่รู้ เข้ามากอดคอฉันพร้อมกับพูดว่าที่รัก “นี่พี่เคียร์! ที่รักอะไรสมองกลับเรอะ!” ฉันเงยหน้าไปดุเขา เดี๋ยวคุณริทก็ได้เข้าใจผิดพอดี “เอ่อ...ผมขอโทษครับที่ไม่ทราบว่าเป็นแฟนคุณเคียร์” กรี๊ดดด เห็นไหม นี่แหนะ! “โอ้ย!เจ็บนะเว้ย มือหรือตีนเนี่ยหนักฉิบหาย” ฉันตีไปที่แขนเขาแรง ๆ หน็อยมาด่าฉันอีก “ไม่ใช่นะคะ คุณริท” “งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” พูดจบเขาก็รีบเดินออกไปเลย แง้ๆ “เพราะพี่คนเดียว!” ส่วนเขาทำลอยหน้าลอยตาก่อนจะมาแย่งจานที่ฉันวางไว้แถวนั้น

บทที่ 11 NC+++เขาสั่งลูกน้องเสร็จก็มากระชากแขนฉันออกไป “บะ..เบา ๆๆ เจ็บ” ฉันพูดติด ๆ ขัด ๆ รู้สึกแปลกชะมัดที่เขามาโดนตัว “รู้ตัวหรือเปล่ายัยโง่ว่าแดกอะไรเข้าไป” หืม อะไรของเขาก็ฉันกินเหล้าไปนิดหน่อยเอง “ก็เหล้าที่เขาส่งให้ไง แต่กินไปแค่นิดเดียวเอง แม่งแรงขนาดนี้เลยเหรอวะ” “โง่ฉิบหาย ที่มึงแดกไปมันเป็นเหล้าผสมยาปลุกเซ็กส์!” ห๊า บ้าไปแล้ว เขามั่วหรือเปล่า “อย่ามามั่ว เขาออกจะดูเป็นคนดีจะมาใส่ยาทำไม” “เลิกโง่ได้ละ เรื่องอื่นกูเห็นเก่งจัง พองี้มาโง่!” ฉันเคยศึกษาอยู่นะสมัยก่อนเอาไว้ป้องกันตัวเอง เขาบอกกันว่าถ้าโดนยาจะมีอาการร้อนหายใจติดขัดรับรู้สัมผัสไว... เอ๊ะ!ก็ฉันเป็นอยู่นี่น่า แง้ ทำไมถึงได้โง่แบบนี้! “ละ...แล้วต้องทำไง ร้อนไม่ไหวแล้ว เออใช่!! พี่พาฉันไปหาหมอสิ” ฉันพูดเสร็จแต่เขากลับยิ้ม ยิ้มเนี่ยนะ? “ไม่ต้องถึงหมอหรอกกูก็ช่วยได้” เขาไม่ใช่หมอจะมาช่วยได้ไง หรือว่า.. “อะ...ไอโรคจิต! อย่าคิดทำไรบ้

บทที่ 12ฉันด่าเขาอย่างอาย ๆ ก่อนจะแย่งทิชชู่มาเช็ดเอง หลังจากนั้นเราสองคนก็พากันแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วเขาก็ขับรถออกไปจากตรงที่เราอยู่สถานที่ ร้านขายยา เขาขับรถเข้ามาจอดแถวที่ไหนสักที่ฉันก็ไม่มั่นใจ เขาบอกให้ฉันรอในนี้เดี๋ยวเขามา ฉันก็ทำเพียงพยักหน้าแบบไม่มองเขา คนมันยังอายอยู่ กรี๊ด! แล้วเขาก็ลงรถไป “อีสร้อยเอ๊ย ทำบ้าอะไรไปวะ!” ฉันด่าตัวเองเบา ๆ ที่ยอมให้เขามามีอะไรด้วย แต่มันก็เป็นเพราะความประมาทของฉันด้วยที่เผลอไปรับแก้วนั่นมาถ้าตอนนั้นไม่ใช่พี่เคียร์ที่ช่วยแต่เป็นคนอื่นฉันคงรู้สึกแย่กว่านี้ เอ๊ะ! ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย ไอ้บ้านั่นก็ไม่ดีเหมือนกัน!เขาเล่นทำแรงจนฉันปวดระบมไปหมดเลยเนี่ย ฮือ ความสวยแรกแย้มของฉันสลายหายไปแล้ว ไม่น่าเลย T^T“โดนเอาจนเอ๋อเหรอวะ ของกูมันดีขนาดนั้นเลย?”ฉันตกใจเล็กน้อย นี่เขาเข้ามาตอนไหนทำไมฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย สงสัยจะตอนที่ฉันมัวแต่คิดเรื่องบ้า ๆ พวกนั้นอยู่แน่ ๆ“อะ เอาไป”เขาโยนถุงยามาให้ฉัน“อะไรอ่ะ”ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย ฉันไม่ได้เป็นโรคหรือไม่สบายสักหน่อยเขาจะให้ยาฉันทำไม“ถามมากว่ะ! แดกเข้าไปเหอะถ้าไม่อยากม