เจ้าพ่ออิทธิพล의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

บทที่ 28 NC+เขากระแทกแก่นกายเข้ามาอีกรอบพลางดันตัวให้ฉันนั่งพิงกับหัวเตียง พอให้ฉันได้มองเห็นเจ้าแก่นกายใหญ่ที่กำลังผุดเข้าออกในตัวฉัน สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างมาก “ให้ดู ไม่ใช่ให้มาตอดแบบนี้ อืมม” เขายังคงขยับแก่นกายเข้าออกช้า ๆ ฉันจ้องมองมันไม่ลดละ คราบน้ำรักจากรอบที่แล้วยังติดอยู่บนแก่นกายเขาอยู่เลย “อื้อ สะ.เสียวว” ฉันใช้มือดันหน้าท้องของเขาหมายยับยั้งความรุนแรงที่เขามอบให้ แต่มันก็ส่งผลแค่เพียงน้อยนิดเท่านั้น เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนฉันสลบไป ตื่นขึ้นมาเขาก็ยังคงทำมันอยู่ ไม่สงสารคนป่วยแบบฉันบ้างเลยหรือไงกัน T^Tเช้าวันต่อมา... ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดที่ท้องน้อยสุด ๆ แถมยังรู้สึกระบมไปทั้งตัวเลย “ไหวไหม?” ยังมีหน้ามาถามอีก! “เป็นเพราะใครล่ะ!” ฉันหันกลับไปต่อว่าเขา แต่ดูเขาสิไม่สะทกสะท้านเลย ฉันมองที่ชุดตัวเองพร้อมกับผ้าบนเตียงนอนเพราะจำได้ว่าตอนนั้นมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเรา แต่ตอนนี้กลับเป็นผ้าผืนใหม่กับชุดคนป่วยอันใหม่ซะแล้ว นี่อย่า

บทที่ 29เขาพาฉันเดินมาหยุดอยู่ตรงที่หนึ่ง ฉันมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ เป็นภาพชายหญิงดูมีอายุที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเขามาก “พ่อแม่พี่เหรอ” เขาเพียงพยักหน้าตอบ ก่อนจะนั่งยอง ๆ ลงกับพื้น ฉันทำท่าจะนั่งแต่พี่เขาก็ห้ามไว้ก่อน ฉันเลยต้องยืนยกมือไหว้พวกท่านแทน “พ่อครับแม่ครับ ผมพาคนที่ผมรักมาแนะนำ เธอจะเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ของพ่อแม่แล้วนะครับ” เสียงที่เขาเอ่ยออกมามันอ่อนโยนมาก ฉันได้แต่ยืนมองเขานิ่ง ๆ “สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ หนูชื่อสร้อยนะคะ ลูกคุณแม่เอาแต่ใจมากเลยค่ะ หนูขอฟ้องหน่อยนะคะ” ฉันพูดจบพี่เคียร์ก็ส่งสายตาดุมาให้ฉันที่กำลังยืนฟ้องนิสัยเอาแต่ใจของเขาฟิ้ววว จากตอนแรกที่ไม่มีลมพัดกลับกลายมีลมอ่อนพัดมาโดนตัวฉัน ฉันถึงกับขนแขนสแตนอัพ รีบเดินเข้าไปกอดพี่เคียร์โดยไว “ไงล่ะ อยากขี้ฟ้องดีนัก” “อะ...อะไรเล่า” ฉันทำหน้ามุ่ยใส่เขาแทน “แม่ครับผมพาหลานมาหาด้วยนะ แต่ยังไม่เป็นตัวเป็นรูปร่างออกมาเลย พ่อกับแม่อาจจะยังไม่เห็นหน้าหลานนะครับ ไว้ผมพามาตอนโตแล้วกันครับ”

บทที่ 30 NC+++เขาไม่เคยปล่อยให้ฉันไปไหนมาไหนหรือทำอะไรเองคนเดียวเลยตั้งแต่ท้อง เขาจะต้องมาคอยส่งคอยดูแลฉันตลอดไม่ห่างเลย มันก็อาจเป็นเหตุผลทำให้ติดเขาไม่ห่างเลย ฉันอ้อนเขาหนักมากช่วงนี้ แถมยังชอบมีอารมณ์อย่างว่ากับเขาอีก ฉันว่าตัวฉันเนี่ยเริ่มจะผิดปกติตั้งแต่เริ่มท้องแล้วแหละ รถหรูเคลื่อนตัวออกได้สักพักฉันก็ขยับตัวนิดหน่อย แล้วโน้มหัวเล็กไปซบกับไหล่กว้างที่ขับรถอยู่ ก่อนจะหลับตาลงเคียร์ Talk ผมหมุนพวงมาลัยหักเข้าคอนโดด้านหน้า เมื่อรถมาจอดยังจุดประจำ ผมก็หันไปปลุกยัยแสบขี้เซาที่กำลังนอนหลับตาอย่างน่ารักอยู่ข้างผม ยัยเด็กแสบเดี๋ยวนี้เธอขี้อ้อนมากเลยครับแถมยังกินจุแบบไม่รู้ตัวซะด้วย ก็เมื่อเช้าที่ผมพาเธอไปทานข้าว ปากบอกสั่งเยอะไปแต่ตัวเองกินเรียบชนิดที่ไม่เหลือสักจานเลยละครับ แล้วไหนจะต่อด้วยไปหาซื้อของเปรี้ยวตามโซนมาร์เก็ตอีก ว่าแล้วก็มันเขี้ยวสุด ๆ เลย ตั้งแต่ท้องเธอมีน้ำมีนวลขึ้นมาก จับตรงไหนก็เต็มมือรวมถึงหน้าอกหน้าใจนั้นด้วย จากที่ใหญ่อยู่แล้วกลับใหญ่ขึ้นจนกระแทกใจผมสุด ๆฟอด ผมดึงยัยตัวแสบมาซบที่หน้าอกก่อนจะกดหน้าลงหอมห

บทที่ 31 END “ทำงี้กะจะให้กูหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยเหรอวะ” บ้าที่สุดดด ชอบพูดคำน่าอายอยู่นั่น “รีบไปได้แล้ว >///” ฉันออกแรงผลักไล่ให้เขาขยับตัวออก แล้วไล่ดุนหลังเขาจนไปถึงหน้าห้อง “เดี๋ยวรีบกลับนะ จุ๊บ” ว่าจับเขาก็จุ๊บลงบนปากของฉันอีกครั้ง แล้วหมุนตัวเดินออกไป กว่าจะได้ออกไปทำงานฉันก็เปลืองตัวไปกับเขามากโขแล้ว หุหุหัวค่ำ...Rrrr Rrr เสียงริงโทนดังขึ้นเรียกความสนใจให้ฉันละสายตาออกจากทีวี พลางก้มลงไปมองสายที่โทรเข้ามา ฉันยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใครโทรเข้ามา “จะกลับแล้วเหรอ” ฉันกดรับก่อนจะเอ่ยถามคนปลายสาย “อืม ใกล้ถึงแล้ว” เขาตอบเสียงเรียบ “ใกล้ถึงแล้วจะโทรมาให้เปลืองเงินทำไมเล่า” “คิดถึง เพิ่งมีเวลาจับมือถือเอง” เสียงออดอ้อนของปลายสายสร้างความรู้สึกดีให้ฉันไม่น้อย “คิดถึงเหมือนกัน วางสายก่อนขับรถอยู่อันตราย” “ครับ” เขาตอบรับด้วยคำสุภาพทำเอาฉันรู้สึกกระดากหูที่ได้ยิน ไม่

ตอนพิเศษ ๑8 เดือนผ่านไป...เวลา 04.35 น. ภายในห้องกว้างมีเพียงสองร่างชายหญิงกำลังนอนหลับใหล ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกำลังทำงานส่งผลให้ทั้งคู่หลับอย่างสบาย เพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมาจากความเงียบสงบแปรเปลี่ยนเป็น.... “อะ โอ้ยยยย” หญิงสาวท้องโตสะดุ้งตื่นพร้อมกับส่งเสียงถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ เสียงที่เธอร้องออกมาดังจนปลุกให้ชายร่างกำยำมีลายสักที่คอสะดุ้งตื่น “สร้อยเป็นอะไร!” เขาถามเธอออกไปด้วยความตระหนกตกใจ เมื่อเห็นหญิงสาวลุกขึ้นมานั่งกุมท้องใหญ่ “ละ..ลูก จะคลอด! โอ๊ยยยยยเจ็บบบ” หญิงสาวท้องโตพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด เตียงที่เคยแห้งกลับกลายเป็นเปียกโชก บ่งบอกได้ดีว่าเด็กน้อยในท้องพร้อมที่จะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว “เวรเอ๊ย! อดทนก่อนกูจะรีบพามึงไปโรงพยาบาล” ชายร่างกำยำรีบจัดการเสื้อผ้าบนตัวก่อนจะวิ่งอ้อมมาหาหญิงสาวด้วยความรีบร้อน “หนักฉิบหายเลยโว๊ยยยยย” ปากหนาบ่นอุบอิบ หญิงสาวไม่มีเวลามาสนใจเนื่องจากต้องทนกับอาการเจ็บปวดที่ได้รับ ฝ่ายชายรีบอุ้มหญิงสาววิ่งไปที่รถ