Semua Bab เจ้าพ่ออิทธิพล: Bab 21 - Bab 30

เขาพูดพร้อมกับลูบไปที่เป้าตุง ๆ กรี๊ดด อุบาทว์ที่สุด! “ไปโทรเรียกน้องพลอยของพี่นู่น อย่ามายุ่งกับฉัน!” เขาไม่สนใจคำด่าฉัน แต่มองฉันยิ้ม ๆ แทน “ทำไม หึงเหรอ” “ทำไมต้องหึง อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย” “ถ้าไม่หึงก็ให้กูเอาสิวะ” พูดจบเขาก็ทำท่าเหมือนจะขยับเข้ามา “หยุดเลยนะ! ฉันไม่เอากับผู้ชายที่มั่วไปทุกคนแบบพี่หรอกนะ!” แค่คิดก็จะอ้วกละ ก่อนหน้านี้คงทำอย่างว่ากับยัยดารานั่นมาแล้วยังจะมาทำอะไรกับฉันต่ออีก ทุเรศ! “นี่อย่าบอกนะว่ามึงคิดว่ากูไปเอากับพลอยมา” “พี่จะไปเอากับใครก็เรื่องของพี่ แต่อย่ามายุ่งกับฉัน!” “กูไม่ได้เอากับใครทั้งนั้น นอกจากมึง! อย่ามาปัญญาอ่อน” เขาพูดจบแล้วทำไมฉันต้องไปดีใจกับคำพูดเขาด้วยวะ เป็นไรไปเนี่ยอีสร้อย! “เร็ว ๆ กูอยากเอาแล้วมึงไม่สงสารลูกกูเหรอ” เขาพูดพลางชี้ไปที่ ลูก สรรพนามอ้างของเขา “อย่ามาทะลึ่งแถวนี้นะ ออกไปเลยคนจะนอน!” ฉันไม่สนใจคำพูดเขาก่อนจะเอ่ยปาก

สร้อย Talk หลังจากที่ฉันวางสายแม่ไปก็เพิ่งเห็นว่าเขาออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ แถมยังกำลังยืนคุยโทรศัพท์กับใครอยู่ไม่รู้ สงสัยเรื่องงานแหละไม่สนใจดีกว่า ฉันหันไปสนใจทีวีต่อได้ไม่นานเขาก็เดินมาหย่อนสะโพกนั่งลงข้าง ๆ “โตเป็นควายละยังดูหนังปัญญาอ่อนนี่อีก” “ยุ่ง! ไม่ชอบก็ออกไป อย่ามาทำให้หนังกร่อย” ปากของเขามันจะทำให้หนังฉันไม่สนุกแล้ว -*- กะอีแค่ดูหนังการ์ตูนเกี่ยวด้วยไงว่าต้องโตไม่โต เหอะ! ตรรกะปัญญาอ่อน “เดี๋ยวเย็นนี้จะไปหาไอ้อาชา” จะไปก็ไปสิจะมาบอกฉันทำไม ใครอยากรู้ไม่ทราบ “มาบอกทำไมพี่จะไปไหนก็เรื่องของพี่เหอะ” “มึงต้องไปด้วย” “ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ ไม่เอา วันหยุดทั้งที” ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ เรื่องอะไร อุตส่าห์หยุดทั้งทีขอนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ห้องดีกว่า “มึงไม่อยากดูหน้าลูกมันว่างั้น?” อะไรนะ! นี่พี่นาคลอดแล้วเหรอ แต่ที่ฉันเห็นล่าสุดท้องพี่เขาไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นนี่นา “พี่นาคลอดแล้วเหรอ!” เขาทำเพียงพยักหน้าให้ฉัน กรี๊ด

พักเที่ยง...ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว แต่ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย T^T ทำไงดีเนี่ยหิวก็หิว แล้วงานนี่มันจะเยอะไปไหนเนี่ย! เห้อ บ่นไปก็เท่านั้นรีบทำให้เสร็จ ๆ ดีกว่าจะได้รีบไปกินข้าว ว่าจบฉันก็ลงมืออ่านเอกสารต่าง ๆ ทันที"นี่หล่อน! พี่เคียร์อยู่ไหม?"ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร อีกแล้วสินะคนที่เท่าไหร่เนี่ยหน้าไม่คุ้นเลย"อยู่ค่ะ จะให้เรียนคุณเคียร์ว่าใครมาขอพบคะ""วิสกี้""สักครู่นะคะ"จากนั้นฉันก็ต่อสายเข้าไปหาเขาก่อนจะบอกว่าใครมาขอพบ"เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ คุณเคียร์กำลังรออยู่"แม่ยัยวิสก่อวิสกี้ไรนั่นสะบัดผมเดินเข้าห้องไปทันที แต่งตัวแบบนี้ถอดไปเลยไหมละถ้าจะขนาดนี้ ดูสิใส่เกาะอกมาบริษัทแบบนี้เนี่ยนะ นมยังกับลูกมะพร้าว ไหนจะกระโปรงที่สั้นรัดติ้วเสมอ..นั่นอีก ยอมค่ะยอม! เลิกสนใจเขาเถอะอีสร้อย ทำงานค่ะทำงาน ข้าวอะจะกินไหมด่าตัวเองจบก็ลงมือเคลียร์เอกสารต่อทันที จนเวลาล่วงเลยผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตกเย็น...ฉันเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูออกมา สรุปแล้วฉันก็อดกินข้าวเที่ยงเจ้าค่ะเนื่องจากเอกสารมันเยอะเกินไป แล้วนั้นคนที่ออกมาคงเป็นยัยวิสกี้มั้งเข้าไปตั้งแต

“ก็ไปกับมึงไง ถามโง่ ๆ” อ๋ออืม... เดี๋ยว! ไปกับฉันเนี่ยนะ! “บ้าเหรอ! พี่จะไปได้ไง” “ทำไมกูจะไปไม่ได้ ถ้ากูไม่ได้ไปมึงก็ไม่ต้องไปแล้ว!” เขาพูดจบก็เดินเข้ามาแย่งเสื้อผ้าของฉัน “โอเค ๆ เอาแต่ใจชะมัด” อยากไปก็ไป เชิญจ้า หลังจากนั้นไม่นานเรา เอ๊ยไม่สิ ฉันคนเดียวมากกว่า ที่จัดแจงเสื้อผ้าลงกระเป๋าทั้งของฉันและของเขา ส่วนเขานะเหรอลงไปนอนเล่นมือถือสบายใจละจ้า หู้ว! กินแรงชะมัด ช่วยก็ไม่ช่วยเวลา 05.35 น. “เดินเร็ว ๆ สิวะ” คนเลว! ขอด่าเหอะ เพราะอะไรนะเหรอ ก็เขาให้ฉันเป็นคนขนกระเป๋ามาไงล่ะ ตอนแรกจะมีพนักงานมาช่วยละนะแต่เขาห้ามไว้ -*- “โว๊ะ! ฉันแบกคนเดียวนะอย่ามาเร่ง!” “ช่วยไม่ได้ เร็ว ๆ สิวะ ชักช้า!” ฉันเดินแบกกระเป๋าใบสุดท้ายไปที่รถก่อนจะโยนมันลงไปแบบหมดแรง T^T “ไอ้..!!” ฉันด่าเขาไม่ออก คำด่ามันมากเกินจะบรรยายออกมา “อย่ามัวแต่มายืนกินแมลงขึ้นรถ” กรี๊ดดด ไม่วายด่าฉันอีก ฉันเดินกระแทกเท้าด้วยความโมโหขึ้นรถทั

แปร๊น! แปร๊น! “พะ...พี่! ได้ยินเหมือนที่ฉันได้ยินไหม” ระหว่างที่ฉันพาเขาเดินอยู่ก็ได้ยินเสียงร้อง ฉันพูดออกมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ได้ยินสิวะเสียงดังขนาดนี้ ไม่คิดว่าจะมาเจอช้างด้วยว่ะเจ๋งชะมัด” เขาไม่พูดเปล่าแต่ยังเดินไปตามเสียงร้อง “เห้ย! เดี๋ยวรอฉันด้วย พี่จะเดินไปไหนเนี่ย” “ก็ไปดูช้างสิ” “มะ..ไม่ไปไม่ได้เหรอT^T” ฉันพูดออกมาด้วยเสียงสั่นกลัว “อย่าบอกนะว่ามึงกลัว ฮ่า ๆ” ฉันไม่ตอบอะไรเขาก่อนจะเกาะไปที่แขนของเขาแทน ใช่ค่ะฉันกลัวช้างสุด ๆ แล้วตอนนี้เราทั้งสองก็เห็นช้างแล้ว เหมือนมันมาหาไรกินแถวนี้มั้ง แต่ทำไมท่าทางมันดูแปลก ๆ จัง “พี่กลับเหอะ มันมองเราแล้วไม่เห็นเหรอ” ฉันพูดออกมาด้วยความกลัวก่อนจะชี้ให้คนข้าง ๆ ดูเพราะเจ้าช้างตัวนั้นเหมือนทำท่าจะวิ่งมาทางเราเลย “กรี๊ดดดดดดด!!” ฉันร้องออกมาเสียงดังเมื่อช้างตัวนั้นวิ่งมาทางเรา มันต้องคิดว่าเราจะไปทำร้ายลูกมันแน่เลยเพราะฉันเพิ่งเห็นว่ามันมีลูกน้อยด้วย “เห้ย ๆๆๆๆ”