All Chapters of Breaking the Law with my Stepbrother, Attorney Justin Avery: Chapter 41 - Chapter 50

-Hariette-Noong bumalik ako sa bahay ng Tiya Gilda ko, araw-araw akong may nakikitang sasakyan na nakaparada sa kabilang kalsada sa tapat ng bigasan namin. Hindi ko ito kilala dahil walang ganitong kotse ang mga Avery. Tinted din ang loob ng sasakyan kaya hindi ko maaninag ang driver sa loob.Isang araw, nagpaalam ako kay Tiya Gilda na may bibilhin lang ako sa mall, pero pumuslit ako para pumunta sa bahay ng mga Avery. Ang bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga. Ang bahay na sobrang miss na miss ko na, lalong-lalo na ang mga nakatira dito.Nakita ko sa garahe ang kulay gray na kotse na palaging nakaparada sa tapat ng bigasan. Noong sumakay dito si Justin, noon ko lang napagtanto na siya ang nakabantay sa akin araw-araw. Na pinagmamasdan niya ako mula sa malayo. Walang palya iyon. Halos isang buwan din ang sinayang niyang oras para lang makita ako araw-araw.Dahil ayoko nang magkaroon pa ng koneksiyon sa mga Avery, kinausap ko ang kaibigan kong si Gerald. Siya at ang kanyang pamilya

-Hariette-Alam kong umpisa na ito na pag-iinitan ako ni Mendez kaya kailangan ko nang makalabas kaagad dito. Sa isang araw na ang susunod kong hearing pero wala pa akong nakukuhang abogado.Hindi pa rin kasi pumapayag si Justin na kunin ang kaso ko. Sobrang tigas naman ng puso niya. Hindi ba siya naaawa sa akin?Nanlalambot na napabuntong-hininga ako ng malalim.“Okay na.” sabi ng nurse at nakangiting inabutan ako ng suklay. “Ayusin mo muna ang sarili mo.”Napatingin ako sa salamin na nasa ibabaw ng kanyang mesa. Sobrang gulo ng buhok ko at basang-basa pa ito. Para akong sinabunutan ng sampung katao.Inabot ko ang suklay pero ipinatong ko lang ito sa mesa niya. Nakakahiya naman kung dudumihan ko ang suklay niya. “Salamat.”Tumayo na ako, at naaawang pinanood niya lang akong lumabas ng clinic.Babalik na sana ako sa cr para ipagpatuloy ang paglilinis nang bigla akong tawagin ni Vargas. Ang pulis na nagdala kay Mendez sa bartolina.“Santos, may dalaw ka.” sabi niya. At bigla akong nabu

-Hariette-Dumating na ang araw ng huling hearing ko. Lahat sila ay nandoon para saksihan ang magiging resulta nito, at kung ano ang magiging desisyon ng hukom sa kaso ko. Si mommy, si daddy at si Justin ay magkakasunod na pumasok sa maliit na silid kung saan ako naroroon at naghihintay sa kanila.Nakaupo ako sa isang silya habang nakaposas ang mga kamay ko, at nang bumukas ang pinto, agad akong tumayo.“Hariette, anak!” umiiyak na niyakap ako ni mommy. “Anak, nandito na ang kuya mo para tulungan ka. Hindi ka niya papabayaan. Alam kong maaabsuwelto ka sa kaso mo.”“Thank you, mommy.” umiiyak na sambit ko. Gustong-gusto kong gumanti ng yakap sa kanya pero hindi ko magawa.Nang kumalas siya mula sa pagkakayakap sa akin, si daddy naman ang lumapit at niyakap din ako ng mas mahigpit. “Lakasan mo ang loob mo, anak. Pagkatapos nito, hindi ka na ulit babalik sa kulungan.”“Salamat, daddy.” bulong ko habang nakasubsob ang mukha sa dibd!b niya. Sobrang saya ng puso ko ngayon dahil nandito sila

-Hariette-Muli akong napahagulgol nang makita ang isinulat ni Tiya Gilda. Ako. Ibig sabihin, inaamin na niya na siya ang pumatay sa asawa niya. Kay Tiyo Arnulfo. Siya ang may sala at hindi ako.Muling umingay sa loob ng korte. Tumayo naman si Aling Iska. “Walanghiya ka! Ikaw pala ang pumatay sa kapatid ko! Dapat lang sa’yo ang mamatay! Kulang pa ‘yang sakit na dumapo sa’yo! Hayup ka!” sigaw niya at pinagduduro pa ang kawawa kong tiyahin.Nang akmang susugurin niya ang Tiya Gilda, agad akong napatayo, pero pinigilan na siya ng mga pulis. Hinawakan naman ako ni daddy sa kamay. “Hariette, stay still. Baka ikaw ang saktan niya.”Natahimik ang lahat nang maglakad sa harap ang clerk of the court at binasa ang nasa papel. “Wherefore considered, the court finds the accused, Gilda De Chavez, guilty beyond reasonable doubt of murder. The accused is hereby sentenced to twenty years and one day, to forty years. So ordered.”For a moment, it felt as if time itself had stopped. Whispers were fro

-Hariette-Marry him?Ang akala ko kasal na sila ni Scarlet. Anong nangyari sa anak nila?“Are you serious? I…” hindi ko alam kung anong sasabihin ko. At hindi ko rin alam kung bakit kailangan ko siyang pakasalan. Para saan? Bakit? Para lang paglaruan ako? Para gantihan ako sa ginawa kong pang-iwan sa kanila noon?“I’m serious, Hariette. I don’t make jokes like this.” sabi niya sa seryosong mukha.Napayuko ako. Papayag ba ako?Pero wala naman akong choice dahil nakapirma ako ng agreement sa kanya. Pano kung tumanggi ako? Ipapakulong niya ba ako ulit?Hindi ko na yata kayang bumalik sa impyernong lugar na iyon.“Pwede bang magtanong?” Hindi ko alam kung bakit iyon ang lumabas sa bibig ko. Tumango naman siya, pero kitang-kita ko ang pagkainip sa kanyang mukha. “Anong nangyari sa inyo ni Scarlet?”Saglit siyang natahimik. Kapagkuway napabuntong-hininga siya ng malalim. Pero sa halip na sagutin ang tanong ko, iba ang sinabi niya.“Didiretso tayo sa bahay nina daddy mamaya paglabas mo para