All Chapters of โซ่รักคาซาร์: Chapter 11 - Chapter 20

ทั้งธันและแบงค์รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับอยู่ห่างจากวิฬาร์ทันทีที่เจ้านายมาถึง คาซาร์ถลึงตาใส่ทั้งสองคนพร้อมกับมองวิฬาร์อย่างคาดโทษที่เธอสนิทสนมกับผู้ชายได้เร็วขนาดนี้ " นี่มึงอ่อยเหยื่ออยู่หรอ มาวันแรกก็แรดเลยนะ " คาซาร์พ่นวาจาร้ายๆออกมาอย่างหงุดหงิดเพราะงานวันนี้ก็วุ่นวายมากพออยู่แล้วยังมาเจอเธอที่เอาแต่คุยกับลูกน้องของเขาเขายิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ วิฬาร์ที่ฟังคำพูดร้ายๆของเขาแล้วรู้สึกรับไม่ได้เธอจึงเถียงเขาออกมาโดยที่ไม่ได้คิด" แล้วทำไมจะแรดไม่ได้ล่ะคะในเมื่อนี่มันคือชีวิตของฉัน ฉันจะแรดกับใครมันก็เรื่องของฉัน คุณเกี่ยวอะไรด้วย " เมื่อวิฬาร์พูดออกมาแบบนั้นก็ทำให้คาซาร์โกรธจนแทบควันออกหู นอกจากเธอจะพูดไม่ดีกับเขาแล้วเธอยังพูดต่อหน้าลูกน้องของเขาอีกต่างหาก ถ้าหากเขายอมเธอแล้วลูกน้องจะเคารพเขาได้ยังไง" พวกมึงออกไป " คาซาร์สั่งเสียงเข้มนั่นจึงทำให้ธันและแบงค์หน้าเจื่อนแล้วก็รีบออกไปจากห้องนี้ทันที กลับไปที่ห้องของตัวเองซึ่งก็อยู่ในชั้นนี้แหละเพราะเจ้านายของเขาเหมาทั้งชั้นเพื่อให้พวกเขาอยู่ดูแลอยู่แล้ว" ปากดีนักนะ " คาซาร์เดินย่างสามขุมเข้ามาหาวิฬาร์พร้อมก

วิฬาร์เธอจ้องใบหน้าของคาซาร์อยู่แบบนั้นอย่างกับคนที่กำลังโดนมนต์สะกด แน่ล่ะใครที่มองตาเขาเป็นต้องเคลิ้มกันทั้งนั้น ใบหน้าคมที่มีกรอบหน้าชัดเจนรวมไปถึงจมูกที่โด่งคมสันในแบบฉบับของคนลูกครึ่งเธอคิดว่าหน้าเขาออกไปโทนชาวต่างชาติจะต้องเป็นลูกครึ่งแน่นอน อีกทั้งริมฝีปากที่รับกับใบหน้านั้นเอาจริงๆเขาเป็นคนหล่อมากๆหน้าก็ออกหวานแต่ด้วยลักษณะท่าทางของเขามันดุดันเกินหน้าตาไปมากเขาจึงดูน่ากลัวเสมอสำหรับเธอ ยิ่งแววตาที่เขามองเธออย่างกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งร่างมันยิ่งทำให้เธอตัวสั่นอย่างกับลูกนกในกรงทอง ดวงตาของคาซาร์เปล่งประกายระยิบระยับเต็มไปด้วยความหลงใหลส่วนวิฬาร์แก้มแดงเรื่อเลือดสูบฉีดด้วยความตื่นเต้น คาซาร์โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยพร้อมกับใบหน้าที่ก้มลงมาจนตอนนี้จมูกทั้งสองคนแทบจะชนกัน" จะให้ต่ออีกรอบไหมล่ะ ไหวอยู่นะเมื่อกี้ก็ไม่ได้ใช้พลังไปเยอะ " วิฬาร์กลืนน้ำลายอึกใหญ่อีกครั้งด้วยความประหม่า เธอไม่แปลกใจเลยสักนิดถ้าผู้หญิงจะอยากเข้าหาเขาอีกหลายคน ดาเมจของเขารุนแรงมากจริงๆ แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเขาก็ทำให้เธอได้สติขึ้นมา ต่ออีกรอบนั่นหมายความว่าเขาทำมาก่อนหน้านี้แล้ว แล้วเธอก็ไม

เหมือนฟ้าเก็บงำความสงสัยมาตลอดหลายเดือนหลังจากที่ลูกชายของตัวเองแทบไม่กลับบ้านเลยเอาแต่บอกว่าช่วงนี้งานเยอะเลยต้องนอนที่คอนโด นั่นทำให้ผู้เป็นแม่ชักเป็นห่วงลูกชายเสียแล้ว เธอไม่ได้คิดว่าลูกชายมีงานเยอะจนกลับบ้านไม่ได้แต่เธอกลับคิดว่าลูกชายอาจจะซ่อนผู้หญิงคนไหนเอาไว้หรือเปล่า สำหรับเธอไม่ใช่แม่สามีใจร้ายหรอกนะ แต่เธอไม่ได้อยากให้ลูกใช้ชีวิตแบบปิดบังต่างหาก แล้วมันก็คงจะไม่ผิดเท่าไหร่นักถ้าเธอจะทำเหมือนลูกชายตัวเองเป็นเด็กตลอดเวลา อย่างเช่นวันนี้ที่เธอได้รับข่าวจากนักสืบมา นักสืบส่งทั้งไฟล์ภาพและคลิปวีดีโอมาให้ว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ใต้คอนโดที่คาซาร์อาศัยอยู่บ่อยๆ ซึ่งเธอมั่นใจเพราะรอบข้างเป็นบอดี้การ์ดของลูกชายเธอทั้งนั้นอีกทั้งบางครั้งยังมีธันและแบงค์เดินเคียงข้างผู้หญิงคนนี้ด้วย" ไม่ได้การล่ะ ต้องไปดูเจ้าลูกชายคนนี้สักหน่อย แอบปิดบังลูกสะใภ้แม่อย่างนั้นหรือ " เหมือนฟ้าที่ดูจะมีอาการดีใจเสียมากกว่าที่ในที่สุดลูกชายของเธอก็จะขายออกสักที เพราะอายุอานามก็ปาเข้าไปจะเลข 4 แล้ว เธอไม่ได้จะไปมัดมือชกแต่อยากให้ลูกเป็นรั้วเป็นพายให้เร็วกว่านี้สักนิดนึง หลานตัวเล็กจะได้ตามทันพี่คนโตอ

เหมือนฟ้าพาวิฬาร์เข้ามายังคฤหาสน์ภัทรมนในวันเดียวกันเลยเพราะเธอใจร้อนเกินกว่าที่จะรอได้ ในขณะที่เธอปล่อยลูกชายหัวดื้ออย่างคาซาร์เอาไว้ที่คอนโดอย่างนั้นแหละ ลองห่างจากน้องดูบ้างปากหนักดีนัก คนเป็นแม่อย่างเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าลูกชายของเธอจะใจแข็งได้สักกี่น้ำ เพราะเธอมองจากสีหน้าลูกชายวันนี้แล้วเธอเดาได้ไม่ยากหรอกว่าเจ้าคาซาร์รู้สึกยังไง" ไม่ต้องเกร็งนะจ๊ะหนูวิฬาร์ คิดซะว่าที่นี่ก็เหมือนบ้านของหนูเอง หนูอยู่ได้เลยเท่าที่หนูอยากจะอยู่ หรือจะอยู่กับแม่ตลอดไปเลยก็ได้นะแม่ยินดี " เหมือนฟ้ายกมือขึ้นลูบศีรษะของวิฬาร์ด้วยความเอ็นดู เธอเห็นสายตาที่ดูอ้างว้างเคว้งคว้างของหญิงสาวแล้วรู้สึกสงสาร ภายนอกอาจดูเข้มแข็งแต่เธอรู้ว่าลึกๆภายในของหญิงสาวคนนี้นั้นเปราะบางมากๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้มแข็งได้ตลอดเวลาหรอกนะ สิ่งที่แสดงออกมาให้เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นเสมอไปหรอก" ขอบคุณมากนะคะคุณป้า "" เรียกว่าแม่ได้แล้วจ่ะ ถ้าหนูบอกว่าหนูไม่มีแม่ถ้าอย่างนั้นแม่ขอเป็นแม่ของหนูได้ไหม แม่เอ็นดูหนูมากนะ " เหมือนฟ้าบอกกับวิฬาร์ นั่นจึงทำให้วิฬาร์น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น" ค่ะ...คุณแม่ " วิฬาร์ก

คาซาร์จัดการเหวี่ยงวิฬาร์ไปที่เตียงนอนกว้างของตัวเองอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด พลางคิดในใจว่าจะมีสักครั้งไหมที่เธอจะไม่พยศกับเขา จะมีสักครั้งไหมที่จะทำตัวดีๆไม่ต้องทำให้ให้ปวดหัว" โอ้ย! นี่เจ็บนะเหวี่ยงมาได้ คนนะไม่ใช่กระสอบทราย " วิฬาร์ก่นด่าเขาออกไป ริมฝีปากของเธอเบะออกเล็กน้อยด้วยความน้อยใจพลางกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ใบหน้าเศร้าสร้อยดุจดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาพร้อมกับหลับตาลงแน่นเล็กน้อยเพื่อระงับความเจ็บปวด" หึ! คืนนี้ได้เจ็บกว่านี้แน่ " คาซาร์พูดออกมาโดยไม่แสดงความรู้สึกใดๆใบหน้าของเขาเรียบเฉยไร้อารมณ์เป็นอย่างมาก แววตาของเขาฉายชัดให้เห็นถึงความไม่พอใจ นั่นจึงทำให้วิฬาร์เริ่มกลัวขึ้นมาจริงๆ" อย่าทำอะไรบ้าๆนะคุณคาซาร์ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย " วิฬาร์เมื่อคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว เธอรีบลุกขึ้นนั่งบนเตียงกว้างพร้อมกันนั้นก็มองไปรอบๆห้องเพื่อหาทางหนีทีไล่เพราะเขายืนอยู่ที่ปลายเตียงส่วนเธอขยับมาจนถึงหัวเตียงเรียบร้อยแล้ว" กลัวหรอ คนอย่างมึงกลัวเป็นด้วยหรอ เห็นออกไปเที่ยวเล่นไม่เห็นกลัวอะไรเลยหนิ กูจะบอกมึงให้นะถ้ามึงเจอไอ้วิลเลี่ยมมันเล่นงานมึงหนักก