Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

"สวัสดีครับ...มิสอลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ วันนี้สวยมากเลยนะ...ส่วนนั้นลูซี่ไม่เจอกันนานสวยขึ้นนะยะ" ชายผู้หนึ่งเอ่ยทักทายฉันขณะที่ฉันและลูเซียกำลังเดินไปหาเขา เขาคือเดวิด เจสัน นางเป็นเจ้าของนิตยสารบิวตี้ ออฟ ไทม์ ที่โด่งดังทั่วโลก ประเด็นก็คือ นางเป็นเกย์และนางหล่อมากด้วย ฉันถ่ายนิตยสารให้นางถึงสองฉบับแล้วนางบอกขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า"ฉันก็สวยของฉันทุกวันละ...ช่วงนี้ของไม่ค่อยขาด" ลูเซียถากถางเบาๆ จนน่าหมั่นไส้"มีอะไรดีๆ แบ่งปันบ้างนะ ช่วงนี้ของขาดอยู่เลย จริงสิ...เมื่อวานที่อังกฤษมีงานเครื่องเพชรฉันไม่ได้ไป ฉันเห็นเธอในอินเทอร์เน็ต ใส่ชุดฟินนาเล่ และเต้นรำกับนักธุรกิจสุดฮอตที่สุดและรวยที่สุดในขณะนี้ มิสเตอร์เวลล์ เสียดายฉันไม่ได้ไปด้วยไม่งั้น ฉันจะเข้าไปสิงร่างเธอแล้ว" เดวิดพูดคุยสนุกสนาน..."เป็นแค่งาน...ฉันทำตามหน้าที่ แล้ววันนี้ทำไมประธานมารับฉันได้ถึงสนามบินค่ะ...ว่างเหรอ" ฉันเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่ใจอยากร้องไห้เมื่อวาน"ฉันว่างให้เธอไง และฉันให้เลขารอเธอที่รถ""ไปกันเถอะฉันเมื่อยแล้ว" ลูเซียเอ่ยบ่น"แก่แล้วเหรอจ๊ะ...เดี๋ยวหาหมอนวดหล่อๆ ไว้รองรับ" เดวิดหันไปหาลูเซีย"ขอกล้ามให

วันนี้ไปถ่ายแบบที่อุทยานแห่งชาติคิลลาร์นี อุทยานแห่งชาติคิลลาร์นีย์ เป็นอุทยานแห่งชาติที่ได้รับความนิยมมากในหมู่นักท่องเที่ยวที่ต้องการเที่ยวธรรมชาติและสัตว์ป่าของประเทศไอร์แลนด์ โดยเฉพาะการสนุกสนานไปกับเส้นทางเดินมัครอส เลค ลูป เป็นเส้นทางเดินที่มีระยะทางปานกลาง ใช้เวลาระหว่าง 3-5 ชั่วโมง โดยจุด เริ่มต้นของการเดินทางจะเริ่มต้นและจบลงที่มัครอสเฮ้าส์ ถูกสร้างในปี 1843 เป็นคฤหาสน์ออกแบบโดยสถาปนิกชาวสก๊อต ชื่อ วิลเลียม เบิร์น (William Burn) ฉันถ่ายแบบทั้งหมดสามชุดบิกินีสองชุดและชุดเดรสอีกหนึ่งชุด ฉันถ่ายแบบเสร็จและกลับมายังโรงแรมเช่นเคย เมื่อถึงหน้าห้องของฉัน ลูเซียจึงเอ่ยถามฉันทันที"วันนี้ดูหงอยไปนะ เขากลับไปแล้วเหรอ" "กลับไปเมื่อวาน เขามีธุระที่ต้องไปทำ" ฉันเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้มที่แอบซ่อนความเศร้าเอาไว้ "กลับคืนนี้เลยไหม ฉันจะได้เลื่อนไฟลต์บินให้" ลูเซียเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ไม่ต้องหรอกค่ะ กลับพรุ่งนี้ตามปกตินั้นละ" ฉันเอ่ยบอกเธอ"อลิซเธอโอเคใช่ไหม" "ฉันโอเค ฉันไปอาบน้ำก่อน" "ฉันสั่งสเต๊กเนื้อแกะซอสไวน์แดงไว้ให้" "ขอบคุณ" ฉันเอ่ยบอกเธอ แล้วฉันจึงเปิดประตูเข้าห้องเมื่อฉันเข้

ออสตินจูงมือฉันมายังวิมานสีดำของเขา เขาปล่อยมือฉัน เอากุญแจที่เสื้อของเขาไขเปิดออก เขาเดินไปจุดเทียนสองเล่มข้างประตูและอีกสี่จุด"ถอดชุดออก แล้วนั่งรอไปนอนที่เตียง" ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งและทรงอำนาจ ฉันจึงทำตามที่เขาสั่ง ฉันถอดชุดออกทั้งหมดร่างเปลือยเปล่าไปยังเตียงหนังสีดำ เขาเดินมาหาฉันที่เตียงเอาผ้าสีดำปิดตาฉัน ทำให้ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย แต่ฉันรู้สึกได้ว่าเขาดันตัวฉันให้นอนลง ฉันจึงนอนแต่โดยดีโดยไม่ขัดขืน"ข้อควรระวังระหว่างการมีเซ็กส์" เขาเอ่ยถามฉัน"วาง ปล่อย พอ" ฉันเอ่ยบอก"ต้องลงท้ายว่าอะไร""นายท่าน""ดีมาก"เขาเอ่ยจบ ฉันได้ยินเสียงเขาก้าวเดินอยู่ ชั่วครู่ไม่นานนักเขาจับมือฉันใส่กุญแจมือทั้งสองข้าง ฉันกลับได้ยินเสียงโซ่ที่อยู่ด้านข้าง ฉันคิดว่าเขาคงยึดกุญแจมือกับเสาแน่นอน ฉันรู้สึกได้ และตอนนี้ฉันได้ยินเสียงเขากำลังถอดชุดคลุมออกจากตัวทันที ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงของเทพบุตรซาตานกำลังเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"วันนี้คุณอยากเล่นอะไร อลิซาเบธ" ออสตินเอ่ยชื่อเต็มของฉันด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็รู้สึกปลุกเร้าในใจเช่นกัน ฉันจึงตอบเขาไปว่า

ฉันอยู่ในท่าอากาศยานปารีส ชาร์ลเดอโกล รู้จักกันในอีกชื่อว่า “ท่าอากาศยานรัวซี” (Roissy) ตามชื่อของเขตที่ตั้ง หรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า “สนามบินปารีส-ซีดีจี” (Paris-CDG) เป็นสนามบินหลักของกรุงปารีสและประเทศฝรั่งเศส เปิดให้บริการมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2509 โดยตั้งชื่อสนามบินตามผู้นำขบวนการปลดปล่อยฝรั่งเศส ปัจจุบันสนามบินแห่งนี้ถูกพัฒนาขึ้นจนมีขนาดใหญ่และรองรับเที่ยวบินสำคัญจากทั่วโลก และถือว่าที่มีความหนาแน่นที่สุดเป็นอันดับ 9 ของโลก และอันดับ 2 ของยุโรป เป็นรองแค่สนามบินลอนดอนฮีทโทรว์เท่านั้นฉันและลูเซียลงจากเครื่องบินสู่อาคารผู้โดยสาร เราสองคนเดินไปหาเดวิดและเลขาของเขาที่ยืนอยู่ด้วยกัน เมื่อถึงตรงหน้าของเขาเราจึงกล่าวทักทายทันที"สวัสดีค่ะ เดวิด" ฉันเอ่ยบอกเดวิดด้วยรอยยิ้ม ส่วนลูเซียกำลังเดินตามมา"ตายแล้วสวยขึ้นเป็นกองเลยนะจ๊ะ" เดวิดเอ่ยด้วยรอยยิ้มและจับมือฉันด้วยความสุภาพ"ขอบคุณค่ะ ท่านประธาน" ฉันเอ่ยบอกเขา"แล้วนั้นใครใส่แว่นตาดำ ดูถึกๆ " เดวิดทอดสายตามองลูเซียด้วยรอยยิ้ม"นี้เดี๋ยวโดนตบปาก" ลูเซียเอ่ยดุไม่จริงจัง เพราะเธอสองคนเป็นเพื่อนกันมานาน"รีบไปเถอะอลิซ ฉันไม่อยากโดนตบปาก" เดวิดเ

ฉันนึกออกได้ว่า ที่ออสตินจะพาฉันไปมันคือ พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงที่สุด เก่าแก่ที่สุด และใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งได้เปิดให้สาธารณชนเข้าชมได้เมื่อปี ค.ศ. 1793 มีประวัติความเป็นมายาวนานตั้งแต่สมัยราชวงศ์กาเปเซียง ตัวอาคารเดิมเคยเป็นพระราชวังหลวง ซึ่งปัจจุบันเป็นสถานที่ที่จัดแสดงและเก็บรักษาผลงานทางศิลปะที่ทรงคุณค่าระดับโลกเป็นจำนวนมากกว่า 35,000 ชิ้น จากตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์จนถึงศตวรรษที่ 19 อย่างเช่น ภาพเขียนโมนาลิซา, The Virgin and Child with St. Anne, Madonna of the Rocks ผลงานของเลโอนาร์โด ดาวินชี หรือภาพ Venus de Milo ของอเล็กซานดรอสแห่งแอนทีออก"คุณชอบงานศิลปะตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" ฉันถามเขาด้วยความสงสัย"คงตั้งแต่ได้เห็นคุณมั้ง" เขามองใบหน้าฉัน เขาก็เผยยิ้มเล็กน้อย"ฉันคงไม่ใช่งานศิลปะของคุณ" ฉันเผยยิ้มเล็กน้อย ทว่าออสตินใช้นิ้วโป้งลูบที่ริมฝีปากของฉันทำให้ฉันรู้สึกร้องผ่าวที่ใบหน้าขึ้นมาทันที"คุณคือศิลปะชิ้นเอกของผมเลยละ" เขาเอ่ยบอก และส่งสายตาหื่นกระหายขึ้นมา ทันใดนั้นมือของเขา ลูบเรียวขาของฉันใต้ชุดเดรสสีขาวสั้นเหนือหัวเข่า ฉันจับมือของเขาไว้ทัน