สามวันแล้วที่ฉันอยู่โดยไม่มีออสติน กาลเวลามันบีบหัวใจอย่างบอกไม่ถูกฉันไม่ค่อยชินที่ต้องห่างจากเขาเป็นเวลานานเช่นนี้ ถึงออสตินจะโทรมาวันล่ะสองเวลาทั้งตอนเช้า และตอนเย็น ฉันก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดีวันนี้พิเศษขึ้นมาหน่อยที่ไม่ต้องอยู่กับตัวเองคนเดียว ในบ้านหลังใหญ่กับแม่บ้าน และบอดี้การ์ดมากกว่าสิบคน บางครั้งฉันคิดว่าเหมือนนกน้อยในกรงทองมากกว่า เพราะตัวฉันไม่เคยมีใครมาคอยจับตาและควบคุมแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะ มีแฟนเป็นมหาเศรษฐีบวกมาเฟียต้องทำใจตอนนี้ฉันอยู่ในกองถ่ายพรีเซ็นเตอร์ครีมทาผิว ฉันจึงปลีกตัวมายืนทอดสายตามองน้ำในทะเลสาบจำลองในสวนสาธารณะในยามเย็น ทำให้มีความรู้สึกโหยหาเขามากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก"อลิซ เป็นอะไรไม่ค่อยพูดค่อยจาทั้งวัน" ลูเซียเอ่ยถามขึ้น ขณะส่งขวดน้ำแร่ให้ฉัน ฉันจึงรับไว้และถอนหายใจยาวๆ และเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียง"ฉันคิดถึงเขา" ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"เขาไปเพียงอาทิตย์เดียวเอง นี่แค่สามวันเอง อีกทั้งเขาก็ส่งข้อความและโทรหาเธอทั้งเข้าเย็น ยังจะคิดถึงเขาหรือ" ลูซี่เอ่ยถามและเผยยิ้มให้ฉัน"ฉันเป็นห่วงเขา ที่ฉันเล่าความฝันให้พี่ฟัง" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล"มันเป็นแค่ความ
Terakhir Diperbarui : 2025-11-28 Baca selengkapnya