ฉันก้าวเดินบนสะพานไม้ที่แข็งแรง แต่ไม่มีราวจับ แต่พื้นทางเดินก็กว้างพอสมควร ฉันจึงจับมือหนาของเขาไว้เพราะกลัวตกลงไป ถึงฉันจะเป็นนางแบบไม่กลัวที่สูง แต่ว่าฉันไม่อยากเดินตกไปในน้ำทะเลเช่นนี้ ฉันทอดสายตามองตัวห้องพักเป็นหลังๆ มันยื่นลงไปในทะเลหลายสิบห้อง รีสอร์ตแห่งนี้มีห้องพักไม่มากมีเพียงสามสิบหลังเท่านั้น พูลวิลล่าติดทะเลทั้งหมด ก็แน่นอนสิที่นี่ออกแบบให้อยู่ในทะเลเราเดินมาสุดทางเดิน เป็นห้องฝั่งขวาห้องสุดท้าย พนักงานจึงเอาคีย์การ์ดแนบกับแม่เหล็กประตูห้อง ทันใดนั้นประตูจึงเปิดออกกว้าง ออสตินแบมือออกพนักงานส่งคีย์การ์ดให้เขา และก้าวเดินออกไปทันที ทันใดนั้นออสตินก็ช้อนหลังและขาพับของฉันขึ้น ทำให้ฉันตกใจในอ้อมกอดของเขาที่ถูกอุ้มอย่างไม่รู้ตัว ฉันจึงเอ่ยถามเขาทันทีด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ด้วยความเขินอาย เมื่อแมตต์ยืนอยู่ด้านข้าง แต่เขากลับทำเป็นมองไม่เห็น ฉันจึงเอ่ยดุออสตินแผ่วเบา"ออสตินทำอะไรคะ""ข้ามธรณีประตู" ออสตินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เสียงของเขาช่างอ่อนหวานและนุ่มนวลชวนให้หลงใหลเอามากๆ แต่คำพูดของเขามันดูเป็นศัพท์โบราณมากออสตินก้าวเดินกล้าผ่านธรณีประตู เข้ามาด้านในตัวห้องกว้างนอนที่แบ่งเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-28
เข้าสู่ระบบ
