All Chapters of คุณหนูอวี้ข้ามาเก็บดอกท่านแล้ว: Chapter 21 - Chapter 30

ร่างใหญ่โตที่กระแทกกระทั้นนางอยู่พักใหญ่ปลดปล่อยสิ่งอุ่นร้อนเข้ามาในกาย จนอีกคนที่คิดว่าพายุสวาทควรจะจบลง แต่เขาพักได้ไม่กี่ลมหายใจความแข็งขืนเหยียดขยายเข้ากลางใจสาว จากนั้นร่างใหญ่เริ่มขยับเขยื้อนส่งผลให้หน้าอกอวบอิ่มของนางขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ เสียงครางที่เงียบลงไปครู่หนึ่งดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเสียงเนื้อกระทบกระแทกเข้าหา เรือนผมนุ่มสลวยดั่งเส้นไหมสีดำสนิทแผ่สยายเต็มหมอนนุ่มรับกับใบหน้าเย้ายวนของนางทำให้คนตัวใหญ่กัดฟันแน่น เพราะนี่คือภาพที่ทำให้บุรุษเช่นเขาเกิดอารมณ์ มากกว่าภาพวาดในหนังสือปกขาวที่เอาไว้เรียนรู้ยามออกเรือนเสียอีก ดวงตาของนางพริ้มแต่ปากเล็กอ้าจนเขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงประกบจูบแล้วขยี้อย่างมันเขี้ยวและมันทำให้กักเก็บเสียงหวานได้เพียงครู่ จนเขารู้สึกว่ายามนางครวญครางเขารู้สึกมีอารมณ์อิ่มสุขมากกว่า จึงปล่อยริมฝีปากของนางให้เป็นอิสระ“อ้า...อื้ม...” เขาครางเสียงต่ำพลันรู้สึกชอบทำกับนางจนล้นปริ่มออกมาทางตา มองหน้าอกที่อิ่มฟูเต็มไม้เต็มมือกับสะโพกผายรับกับเอวคอดกิ่วของนาง ช่างเป็นรูปร่างที่ชวนให้ใฝ่ฝันหาเสียจริง และหากปล่อยนางหลุดมือไปถึงเสด็จพี่เขาคงโง่เง่าเต็มที!ขาเสลายาวเ

ซูหมิงที่เท้าไวรีบวิ่งก่อนเลยทำให้จางม่านอวี้จะเรียกไว้ก็เรียกไม่ทัน หวังว่าเจ้าเด็กคนนั้นจะรู้ว่าควรไปบอกใครที่ทำให้นางรอดพ้นคดีไปได้นะ ซูหมิงวิ่งหน้าตั้งอย่างเหนื่อยหอบ จากนั้นเข้าไปหาหลงจู้อย่างว่องไว แต่ทว่าเมื่อจะบอกเรื่องใหญ่กลับมีบุรุษท่าทางไม่คุ้นเคยยืนขวางเอาไว้ “ท่าน...หลบไปก่อนขอรับข้ามีเรื่องจะแจ้งท่านหลงจู้...เรื่องใหญ่มาก” ซูหมิงหน้าตาตื่น แต่ทว่าคนที่ยืนขวางแค่ขมวดคิ้วขยับมองเขา ไม่ได้หลบหลีกดั่งที่เขาบอก ทำให้เขาเงยหน้าดูชัด ๆ พลางขยี้ตาพบว่าคนตรงหน้าก็เป็นบุรุษที่ใบหน้าคล้ายคลึงกับคุณชายเฉิน จึงไม่กล้าเสียมารยาท ซูหมิงที่ยืนก้มเอามือเท้ากับเข่าอย่างเหน็ดเหนื่อย พยายามทำให้ลมหายใจตัวเองปกติ ก่อนจะตั้งสติได้สอดส่ายสายตามองหาคนที่ช่วยเหลือพี่สาวได้ แต่ว่า...ไม่มี! ที่ว่าการกำลังวุ่นวายเพราะว่าคุกของทางการตอนนี้ เกิดเหตุไฟไหม้ เพราะตั้งแต่จางม่านอวี้เหยียบข้ามผ่านธรณีประตูก็เกิดเหตุแหกคุก จากนั้นนักโทษก็จับดาบผู้คุมไล่ฟันแทงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย จนจางม่านอวี้คิดว่าความซวยของนางเผื่อแผ่ไปยังศาลาว่าการแล้ว ‘ข้านี่ดว

จางม่านอวี้ตื่นมาช่วงสายของวัน รู้สึกว่ามีอะไร อุ่น ๆ วางที่เปลืองตา จากนั้นพลันลืมตาขึ้นเห็นว่าซูซินเอาผ้าชุบน้ำอุ่นวางพาดดวงตาสองข้างของนางคงเห็นว่านางตาบวมล่ะสิ จนมองรอบห้องหาคนที่นอนกอดมาทั้งคืน “ซูซิน...ท่านอ๋องเล่า”“เดินหมากกับฝ่าบาทที่ตำหนักรับรองเจ้าค่ะคุณหนู” ซูซินตอบด้วยสีหน้าเบิกบานอย่างดีใจ เพราะท่านอ๋องใส่ใจและห่วงใยคุณหนูมาก ซูซินที่รู้เรื่องทั้งหมดผ่านซูหมิงก็รู้สึกเหมือนตนเองมีชะตาชีวิตที่ดีแล้ว อีกอย่างคุณหนูยังเป็นสตรีที่ท่านอ๋องหวงแหนที่สุด เรื่องที่ทำไมท่านอ๋องถึงปิดบังตัวตนนั้นนางไม่แน่ใจ และไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับการเมืองราชสำนักอะไร รู้แค่ว่าตอนนี้คุณหนูของนางโชคดีแล้ว แม้ว่าจะโชคเลือดมาตลอดก็เถอะ “เจ้ารีบเตรียมน้ำให้ข้าอาบเร็วเข้า ข้าจะต้องอาบน้ำให้ตัวหอม ๆ ไปยั่วยวนสามีตัดหน้าฝ่าบาทที่จะเป่าหูสามีของข้าให้ทิ้งข้า!”ฝ่าบาทคือบุรุษใจร้าย นางน่าเอ็นดูขนาดนี้ยังจะให้นางติดคุก ปล่อยให้อยู่กับสามีสองคนไม่ได้เด็ดขาด เดี๋ยวจะเอาอะไรไม่น่ารักเกี่ยวกับนางไปใส่หัว ซูซินแม้ไม่เข้าใจที่คุณหนูพูดแต่ก็ทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน นางเตรียมน้ำที่ผสมกลิ่นหอมจากดอกไม้จากนั้

แน่นอนว่าหากไม่ได้เชยชมเรือนร่างนี้ เขาเองก็คงหงุดหงิดและไปทำอะไรไม่ไหว เสด็จพี่โยนงานใส่หัวเขามากมายแต่เขาปฏิเสธไปแล้วว่าไม่ทำ เพราะในหัวเอาแต่คิดถึงเรือนร่างที่ตีตราจองเอาไว้ เมื่อวานเสร็จงานจะค้างกลางป่าสักคืนก็ไม่เสียหาย แต่เขาไม่ค้าง!เพราะรู้ดีว่ามีใครบางคนที่รออยู่ และโชคดีที่เขากลับมาทัน ไม่เช่นนั้นนางคงร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด ยิ่งได้นางคอยอ้อนอยู่ใกล้ ๆ เขายิ่งไม่อาจห้ามใจ ต่อให้ฟ้าไม่ทันมืดเขาก็ไม่รั้งรอและจะเคี่ยวกรำนางในยามกลางวันเช่นนี้ แม้ในตำหนักยังมีเสด็จพี่อยู่ก็ตาม สองมือของนางยกขึ้นมาปิดบังความงามตรงหน้า ของอกคู่งามนั่นทำให้เขารู้ดีว่านางเริ่มกระดากอายเมื่อเขาเอาแต่จดจ้องต่อให้เห็นไปทุกสัดส่วนแต่สตรีก็ยังคงเป็นสตรี และเขาก็ไม่รอให้นางเขินอายไปนานกว่านั้นจับสองแขนของนางออกแล้วกดเอาไว้กับตั่งเตียง ลำตัวแข็งแกร่งแทรกเข้ามาระหว่างเรียวขางดงาม ร่างกายเล็กคล้ายกับกลั้นหายใจเมื่อร่างกายของเขาจะโถมทับ เนื้อตัวของนางแดงก่ำราวกับมีเลือดฟาดวิ่งไปทั่วร่าง เขาเห็นเช่นนี้ยิ่งรู้สึกกระหายอยากจนลำคอแห้งผากจนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ แท่งหยกใหญ่ผงาดง้ำพรั่งพร้อมที่จะออกรอบแต่

อ๋องหนุ่มมองภาพตรงหน้าพลางกดยิ้ม นางส่ายสะโพกงดงามอย่างยั่วยวนโดยไม่รู้ตัวว่ากำลังทำให้เขาไร้ความอดทน แม้เขาไม่ได้ใคร่จะสนใจสตรีงาม ถึงกระนั้นเขาใช่จะมีความอดทนที่สตรีตัวน้อยคนนี้มาใช้มารยาหญิงใส่เขา ร่างกายท่อนล่างที่กำลังถูกบดเบียดขึ้นเป็นลำแน่น ยิ่งร่องเถาฮวาแยกออกให้กลีบของมันโอบรัดไปตามความยาวของความเป็นบุรุษ ทำเอาเขาถึงกับครางจนลืมไปแล้วว่านางถามเขาว่าอะไร มือหนาจับเรียวขาเรียวงามขึ้น จากนั้นตั้งกายให้ตรง ตั้งจิตให้มั่น จับส่วนเนื้อที่ทำให้ความรู้สึกกระสันแล้วกระแทกกายสวนเข้าไปอย่างไม่ต้องเอ่ยสิ่งใดตอบนาง จางม่านอวี้ที่กำลังส่งยิ้มเคลิบเคล้มพลันตั้งตัวไม่ทันจนดวงตาเบิกกว้างเมื่อสามีจับนางกินก่อนที่จะขจัดความขุ่นข้องหมองใจ แต่ครั้นจะถอยร่างกายของนางพลันสะท้านไปกับแรงอารมณ์ที่โหมเข้ามาราวกับพายุ และรับรู้แล้วว่า นางจะไม่คุยกับสามียามอาบน้ำอยู่ในอ่างอีก นอกจากไม่ได้อะไรแล้ว นางยังได้กับสามีจนอ่อนเพลียและหลับไปจนเช้า ร่างใหญ่ที่เห็นคนอวดเก่งพริ้มตาหลับพลางส่ายหน้า ตอนที่นางสติแตกกระเจิงกับใบหน้าเชิญชวนให้เขาเข้ามาขยับโยกอยู่เหนือร่างกายเองนั้น น