Magdamag kaming nanatili ni Eliana sa hospital at wala ring patid ang aming pagluha dahil sa pagluluksa sa pagkawala ng aming anak. Lalo pa itong lumala nang pumasok si Anton sa aming silid, bitbit ang maliit na babasaging lagayan na may likido sa loob kung saan naroon rin ang baby namin ni Eliana.He's so small, but he is already a baby. He has his tiny hands and feet. His facial feature is also almost complete. We can clearly see his nose, his eyes, he also has a tiny mouth and ears. He was so small, but he is already our baby, our baby that we lost."Theo!…" mas lumakas ang pagtangis ni Eliana na tawag sa akin habang inilalapit sa kanyang dibdib ang aming anghel."I'm here. Just cry as much as you want, I'm just here, I will stay beside you," pang-aalo ko pa sa kanya habang hinahaplos nang marahan ang kanyang balikat.Ilang oras pa ang itinagal namin sa ganoong posisyon bago muling nagsalita si Eliana, "Theo… pwede bang sa akin na lang siya?" tanong pa nito na tumutukoy sa aming an
Last Updated : 2025-12-12 Read more