บททั้งหมดของ เสี่ยงรักรุ่นพี่: บทที่ 31 - บทที่ 40

"จะไปไหน" เสียงทุ้มดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นร่างบางกำลังจะเดินไปยังประตูรถด้านหลังหลังจากที่เขาปล่อยมือออกจากการเกาะกุมแล้ว"มินจะนั่งข้างหลังค่ะ เพื่อนพี่จะได้...""ตรงนั้นคือที่ของเธอเหรอ? ฉันไม่เห็นจะจำได้ว่าปกติเธอนั่งตรงนั้น" มินตราเม้มปากเข้าหากันแน่นเมื่อเผลอสบตากับแววตาที่ดุดันของอีกคน อีกทั้งน้ำเสียงของเขายังดูน่ากลัวเป็นอย่างมากจนเธอสัมผัสได้"น้องไปนั่งข้างหน้าเถอะ เดี๋ยวพี่นั่งหลังเอง" ภูผาที่รับรู้ได้ถึงอารมณ์ของเพื่อนตัวเองรีบเอ่ยบอกหญิงสาวที่กำลังยืนลังเลอยู่ด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"แต่ว่า...""มินตรา" น้ำเสียงกดต่ำของอีกคนทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันไปสบตากับชาร์วีอย่างชั่งใจก่อนที่ภูผาจะเป็นฝ่ายเดินไปนั่งด้านหลังแทนเพื่อตัดปัญหาทั้งหมด จนมินตราต้องกลับไปยังที่ประจำของตัวเองด้านข้างคนขับอย่างเลี่ยงไม่ได้@บนรถ"จะทำอะไรก็ทำ ใกล้ถึงมหา'ลัยแล้ว" ริมฝีปากหยักได้รูปเอ่ยทำลายความเงียบเมื่อเห็นคนด้านข้างที่คอยเหลือบมองเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ซึ่งเขารู้ดีว่าเธอกำลังลังเลเรื่องอะไร"คือ...เสื้อของพี่กระดุมจะหลุดน่ะค่ะ" เนื่องจากปกติเธอจะเป็นคนดูแลความเรียบร้อยของชาร์วีอยู่เป็นประ

@เช้าวันต่อมา"เป็นยังไงบ้างคะ อร่อยไหม" มินตราที่กำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่เอ่ยถามชาร์วีเสียงใส ใบหน้าหวานยังคงประดับด้วยรอยยิ้มอย่างเช่นทุกวันแม้เมื่อวานเธอจะเสียใจมากแค่ไหนก็ตาม การเก็บซ่อนความรู้สึกไม่ให้ชายหนุ่มรับรู้...เธอทำมันจนชินแล้ว"อืม""มินเลือกปลาที่พี่ชอบด้วยนะคะ พอเอามาใส่ข้าวต้มก็อร่อยดีเหมือนกัน" หญิงสาวยังคงชวนคนตรงหน้าคุยอยู่เรื่อยๆ ตามที่ทำเป็นประจำเพื่อไม่ให้เขารับรู้ได้ถึงสิ่งที่แปลกไป ซึ่งมันก็ได้ผลเพราะชาร์วีเองก็ไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่ามินตราคิดอะไรอยู่ เขายังคงฟังเสียงหวานที่เอ่ยพูดคุยไม่หยุดอยู่อย่างนั้น น่าแปลกที่เขาไม่เคยรำคาญเสียงของเธอเลยแม้แต่น้อยกลับกันเขายิ่งอยากฟังมันทุกวันโดยที่ไม่รู้ตัวเลย"ส่วนแซนด์วิชอันนี้มินตีครีมเองเลยนะคะ ใส่ผลไม้ไปให้พี่ชาร์วีด้วย~""บ้านเธอทำสวนดอกไม้ไม่ใช่เหรอ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอคงจะจัดดอกไม้ให้ฉันทุกวันมากกว่าทำอาหารอีกนะ" ปากหนาเอ่ยหยอกล้อคนตัวเล็กอย่างไม่คิดอะไรพลางตักข้าวต้มปลาฝีมือของหญิงสาวเข้าปากไปด้วยในขณะที่มินตราเอียงคอด้วยความสงสัย เพราะมีน้อยคนมากที่จะรู้เกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวเธอ"พี่ชาร์วีรู้ได้ยังไง

"หวงเขาฉิบหาย แต่ยังปากแข็งอีกนะมึง ระวังเถอะหมาจะคาบไปแดก" ทิศเหนือเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่อีกสองคนจะได้เถียงอะไรมากกว่านั้น จนชาร์วีตวัดสายตามองอย่างไม่สบอารมณ์กับคำพูดของเขา แต่ชายหนุ่มกลับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่าเพราะเพียงแค่ดูจากการกระทำของชาร์วีตอนนี้เขาก็พอจะคาดเดาบางอย่างได้ แม้อาจจะไม่ใช่ทั้งหมดแต่สิ่งที่ชัดเจนนั่นก็คือความรู้สึกของเพื่อนสนิทที่เขามั่นใจว่าดูไม่ผิดอย่างแน่นอน"ความรักมันไม่ได้แย่เสมอไปนะมึง กูเข้าใจที่มึงไม่อยากมีความรักและก็ไม่อยากรักใครแต่ทุกอย่างมันไม่ได้เหมือนกับอดีตที่มึงเคยเจอมาทั้งหมด กูว่าน้องเขาเป็นคนที่ดีคนหนึ่งเลยนะ""...""และกูก็ไม่รู้ด้วยว่ามึงทำยังไงถึงได้น้องเขามาแต่ไม่มีใครทนกับความเจ็บปวดได้ตลอดหรอกนะ" ทิศเหนือพยายามอธิบายให้เพื่อนสนิทฟังอย่างใจเย็นตามความคิดของตัวเองในขณะที่ชาร์วีนิ่งไปอย่างพยายามคิดตามคำพูดของอีกคนก่อนที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"มึงอย่ามาทำเป็นรู้ดี มึงจะรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวด" เพราะที่ผ่านมามินตราก็มักจะเป็นคนที่ร่าเริงและสดใสอยู่ตลอดเวลา แม้ในช่วงแรกๆ เธออาจจะแสดงท่าทีแบบที่ทิศเหนือบอ

@สามสัปดาห์ต่อมา-บนรถ"จะกินหรือจะถ่ายรูป เลือกสักอย่าง" ร่างสูงที่กำลังขับรถอยู่เอ่ยดุคนตัวเล็กด้านข้างอย่างไม่จริงจังนักจนมินตราที่ถือกล้องถ่ายรูปและไอศกรีมในมือต้องหันกลับมามองยังอีกคนพร้อมกับเอ่ยตอบเสียงใส"ก็มันเลือกไม่ได้นี่นา~ พี่ชาร์วีลอกชิมสิคะ รสนี้อร่อยนะ" ใบหน้าหวานฉีกยิ้มกว้างจนตาหยีพร้อมกับยื่นไอศกรีมโคนใหญ่ไปจ่อตรงริมฝีปากหนาไปด้วย ดวงตาคมกริบหลุบมองยังของหวานตรงหน้าเล็กน้อยก่อนจะอ้าปากกินตามที่คนตัวเล็กต้องการ"อร่อยไหมคะ""งั้นๆ""แต่รสนี้เป็นรสโปรดของมินเลยนะ" มินตราทำหน้ามุ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่ชาร์วีไม่รับรู้ถึงความอร่อยในของที่เธอชื่นชอบต่างจากร่างสูงที่มองท่าทางกระเง้ากระงอดของคนด้านข้างด้วยความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม ตลอดระยะเวลาสามสัปดาห์ที่ผ่านมามินตรามักจะแสดงด้านที่เขาไม่เคยเห็นออกมาเสมอ คงอาจจะเป็นเพราะชาร์วีลองทำตามที่ทิศเหนือบอกบรรยากาศของเขาและเธอจึงไม่ได้อึดอัดเหมือนเดิมอีกทั้งยังทำให้ทั้งคู่ยังได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเมื่อก่อน...ซึ่งเขาก็ชอบในตอนนี้มากกว่า"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ฉันแค่รู้สึกเฉยๆ ไม่ใช่ไม่อร่อย""แต่สีหน้าพี่มันบอกนะคะ""เดี๋ยวนี้รู้จักอ่า

@คอนโดเม็ดทรายก๊อกๆๆแกร๊ก~"เข้ามาก่อนสิ" เม็ดทรายเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องพลางยื่นมือไปช่วยถือของของเธอไปด้วยซึ่งมินตราก็เดินเข้ามาในห้องอย่างว่าง่ายก่อนจะบอกกับหญิงสาวด้วยความเกรงใจ"ขอโทษนะที่ต้องมารบกวนเม็ดทรายตอนนี้""ไม่เป็นไร ฉันบอกแล้วไงว่าเต็มใจ""ขอบคุณมากเลยนะ ถ้ายังไงวันนี้เราขอพักที่นี่ก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็จะกลับไปอยู่บ้านแล้วล่ะ" แม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้วแต่ทุกๆ อย่างมันก็ยังดูกะทันหันเกินไปอยู่ดี ดังนั้นมินตราจึงเลือกที่จะมาขอพักใจยังห้องของเพื่อนสนิทซึ่งรู้เรื่องราวทุกอย่างอย่างเม็ดทรายก่อนแล้วจึงค่อยกลับไปอยู่ที่บ้านของตัวเองในวันพรุ่งนี้ ส่วนเรื่องคอนโดของเธอนั้นหญิงสาวไม่คิดที่จะกลับไปแม้แต่น้อยเนื่องจากเธอรู้นิสัยของชาร์วีเป็นอย่างดีว่าเขาอาจจะไม่พอใจที่ของเล่นอย่างเธอหนีมาจากเขาโดยไม่ได้รับอนุญาตและอาจจะมาตามเธอถึงห้องได้ ดังนั้นการมาอยู่ที่นี่จึงเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับมินตรา"เธอ...ไม่เป็นไรแน่ใช่ไหม" เม็ดทรายเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่เห็นมินตรานิ่งไปพักใหญ่ราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่"อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ก็เราทำเต็มที