บททั้งหมดของ เสี่ยงรักรุ่นพี่: บทที่ 21 - บทที่ 30

@เช้าวันต่อมาครืด ครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงร้องอยู่ปลุกให้มินตราที่นอนหลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ ดวงตากลมค่อยๆ เปิดเปลือกตาหนักอึ้งขึ้นด้วยความงัวเงียก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาเพื่อรับสายแต่แล้วมือบางก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรับรู้ถึงแรงกอดจากทางด้านหลังทำให้นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอนอนหลับไปพร้อมกับรุ่นพี่หนุ่มบนเตียงเดียวกันในห้องนี้"พี่ชาร์วีคะ" ริมฝีปากอวบอิ่มเอ่ยเรียกชื่อคนด้านหลังด้วยความแผ่วเบาอย่างไม่ค่อยชินนักกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวคล้ายจะหลุดออกจากเบ้าเมื่อชาร์วีกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นพร้อมกับซุกใบหน้าหล่อเข้ากับแผ่นหลังบางไปด้วย ท่าทางของเธอและเขาในตอนนี้ราวกับคนรักกันที่เคยเห็นตามในละครยังไงอย่างนั้น"พี่ชาร์วี...""อื้ออ~ มีอะไร" ชาร์วีเอ่ยถามคนตัวเล็กในอ้อมกอดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าหากแต่ไม่ได้ผละใบหน้าออกจากแผ่นหลังบางของเธอ"พะ...พี่ชาร์วีปล่อยมินก่อนได้ไหมคะ มินจะรับโทรศัพท์...""ก็รับไปสิ" ร่างสูงตอบกลับรุ่นน้องสาวไปอย่างไม่ใส่ใจนักพร้อมกับโอบกอดร่างนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กไปด้วย จมูกโด่งสูดดมที่ซอกคอขาวเนียนอ

"เป็นยังไง พอจะจำวิธีที่ฉันสอนได้ไหม" ชาร์วีผละใบหน้าออกมาถามคนที่นอนอยู่หลังจากหายเหนื่อยแล้ว จนมินตราต้องค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมามองก่อนจะพบว่าใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซนเท่านั้น"ทำไมไม่ตอบล่ะ?""คือ...""ได้เวลาทำจริงแล้วนะ" ปากหนาเอ่ยบอกน้ำเสียงร้ายกาจก่อนจะดึงความดุดันออกมาแล้วพลิกตัวลงนอนราบแทน"อ อ๊ะ!" มินตราหลุดเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อถูกชาร์วีอุ้มตัวเธอขึ้นมานั่งด้านบนหน้าตักอย่างไม่ทันตั้งตัว น้ำเชื้อขาวขุ่นที่เพิ่งปลดปล่อยเข้าไปไหลทะลักออกมาจากร่องสวาทของหญิงสาวจนเปรอะเปื้อนท่อนขาแกร่งหากแต่ชายหนุ่มกลับไม่ได้สนใจ เขาตั้งใจที่จะดึงแก่นกายออกอยู่แล้วเพื่อให้เธอได้เป็นคนเริ่มทำเองทั้งหมด"จับมันใส่เข้าไปสิ" ชาร์วีเอ่ยบอกคนด้านบนน้ำเสียงนิ่งเรียบพลางจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มไปด้วยสายตายากจะคาดเดา ต่างจากมินตราที่มีท่าทางเขินอายอย่างเห็นได้ชัด แก่นกายขนาดใหญ่ที่ผงาดแข็งชันอยู่ตรงหน้าทำเอาเรียวปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอไม่รู้เลยว่าควรจะต้องทำยังไงกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นดี และต้องทำยังไงชาร์วีถึงจะพึงพอใจอย่างที่เขาต้องการ"มินตรา" น้ำเสียงกดต

"ทำไมไม่ปลุกฉัน" ร่างบางที่กำลังจัดโต๊ะอาหารสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ดีๆ คนด้านหลังมาอย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียง มินตราหมุนตัวกลับไปมองยังต้นทางของเสียงอัตโนมัติก่อนจะเห็นชาร์วีในชุดนักศึกษาสีขาวยืนอยู่โดยที่เสื้อเชิ้ตยังไม่ได้ติดกระดุมแม้แต่เม็ดเดียว"ตอนนี้เพิ่งแปดโมงครึ่งเองค่ะ มินเลยอยากให้พี่นอนพักต่ออีกหน่อย" มินตราตอบกลับไปตามความคิดของตน"แล้วนั่นอะไร" ชาร์วีเอ่ยถามคนที่ยืนอยู่พร้อมกับเดินไปยังโต๊ะอาหารไปด้วย บนโต๊ะมีของกินมากมายที่ถูกจัดจานอย่างสวยงามอีกทั้งยังมีผลไม้และขนมอีกต่างหาก มินตราทำราวกับว่าเขาเป็นเด็กเล็กที่ต้องการสารอาหารครบห้าหมู่ยังไงอย่างนั้น"มิน...เตรียมไว้ให้พี่ค่ะ" คนตัวเล็กสบตากับรุ่นพี่หนุ่มอย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารไว้ให้เขาก่อนที่จะไปมหาวิทยาลัย แต่เนื่องจากที่ทั้งคู่ไม่เคยใช้เวลาร่วมกันแบบนี้มาก่อนจึงทำให้มินตราไม่รู้เลยว่าชาร์วีนั้นชอบหรือไม่ชอบอะไร นั่นจึงเป็นความกังวลให้หญิงสาวไม่น้อย"แล้วทำไมเตรียมเยอะขนาดนี้ แค่ขนมปังสองแผ่นฉันก็กินได้แล้ว" "มินเห็นว่าพี่เรียนหนักเลยอยากให้ทานเยอะๆ ค่ะ อีกอย่างของพวกนี้มีประโยชน์ทั้งหมดเลยนะ

"หึ" เสียงเค้นหัวเราะดังออกมาจากลำคอหนาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางการกินที่ดูน่าเอร็ดอร่อยของคนตรงหน้า ก่อนที่ดวงตาคมจะละสายตากลับมายังรุ่นน้องสาวอีกคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง"น้องมินไม่กินอีกเหรอครับ สั่งได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ""มินทานแค่นี้ก็พอค่ะ" มินตราเอ่ยตอบด้วยความเกรงใจเพราะแค่ที่กล้าสั่งมาเธอก็แทบจะกินไม่หมดอยู่แล้ว"แล้วเราล่ะอยากได้อะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า" ใบหน้าหล่อหันไปถามเม็ดทรายที่กำลังทานขนมตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ด้วยความเอ็นดู"ทรายขอเค้กเพิ่มค่า" น้ำเสียงสดใสทำให้ทั้งสองคนหลุดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนที่กล้าจะเป็นฝ่ายลุกขึ้นไปสั่งขนมกับพนักงานตามที่รุ่นน้องสาวต้องการ"อารมณ์ดีเลยนะ" มินตราที่นั่งอยู่อดที่จะแซวเพื่อนรักของตัวเองไม่ได้ ความจริงเม็ดทรายเป็นคนที่สดใสแบบนี้อยู่แล้วเพียงแค่ครั้งนี้ที่มีของหวานเลยทำให้หญิงสาวอารมณ์ดีมากขึ้นไปอีก"ก็มันอร่อยจริงๆ นิ~ ดีนะเนี่ยที่เจอรุ่นพี่ของเธอ ไม่งั้นคงไม่ได้นั่งกินแบบนี้แน่""นี่ๆๆ ว่าแต่ไปแอบคุยกันตอนไหนเหรอ ไม่เห็นบอกฉันเลย" ใบหน้าหวานกระซิบถามเพื่อนตัวเล็กในขณะที่เรียวปากบางยังคงเคี้ยวขนมไปด้วย"แอบคุย?""ก็ใช่น่ะสิ! ดูจากสา

@สามสัปดาห์ต่อมา"อื้ออ~" เสียงเล็กที่ดังอู้อี้ในลำคอปลุกให้ชาร์วีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เปลือกตาหนาค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างงัวเงียพร้อมกับมองคนที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดไปด้วย ใบหน้าจิ้มลิ้มที่พยายามซุกเข้าหาไออุ่นจากซอกคอหนาทำให้คนที่มองอยู่เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะเลื่อนมือไปโอบกอดที่แผ่นหลังบางเปลือยเปล่าอย่างแผ่วเบาออด ออด~เสียงออดที่ดังขึ้นหน้าประตูทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจะนอนต่ออีกครั้งชะงักไป ชาร์วีค่อยๆ ดึงท่อนแขนออกจากคนที่นอนหนุนอยู่อย่างระมัดระวังพลางหยิบผ้าห่มผืนหนามาคลุมเรือนร่างเปลือยเปล่าให้คนตัวเล็กไปด้วย ก่อนที่เขาจะเดินลงจากเตียงไปหยิบผ้าขนหนูที่ตกอยู่บนพื้นเมื่อคืนมาสวมใส่ไว้แล้วเดินไปเปิดประตูแกร๊ก~"กว่าจะมาได้นะมึง" ภูผาไล่มองเพื่อนสนิทที่มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวปกปิดท่อนล่างเพียงนิดก่อนจะเดินแทรกตัวเข้ามาภายในห้องอย่างถือวิสาสะ แต่แล้วร่างสูงก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอกับสภาพชุดนักศึกษาผู้หญิงที่ขาดวิ่นกระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นซึ่งเพียงเท่านั้นก็พอจะรู้แล้วว่าเมื่อคืนเพื่อนของเขาจัดหนักมากขนาดไหน"แล้วมึงมาหากูทำไม" เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ภูผาที