All Chapters of รักแลกร้ายเลว: Chapter 31 - Chapter 40

#รักแลกร้ายเลว_EP.30กิตผมมานั่งดื่มที่ร้านไอ่ฟิวตั้งแต่หัวค่ำ...รีบกินรีบกลับเพราะไม่อยากมีปัญหากับเมียและเธอก็เลี้ยงลูกเหนื่อยด้วย ผมโทรหามันๆ ไม่รับจะบอกให้รีบมาหน่อย หมู่นี้มันไม่ค่อยจะรับสายเพื่อนเลย! ตอบแต่ไลน์ มาเจอที่ร้านดึกหน่อยก็รีบกลับ...มันแปลกๆ ไป เพราะปกติ ไม่เช้า ไม่พับ ฟิวไม่เลิกหรอก!"หน้าตานี่บอกบุญไม่รับ" ผมทักมันทันทีที่เห็นหน้า"กูไม่ใช่พระ" ผมหัวเราะและมองมันที่มาถึงก็เอาแต่ยกเหล้าไม่พูดจากวนประสาทเหมือนเดิม"มีไรเปล่า...งานเครียดหรอ?""อื้ม" ผมยกแก้วชนกับมันเราก็คุยกันไปเรื่อย ไม่ใช่คุยหรอกกับมันคือถามคำตอบคำ"มีไรคุยกับกูได้นะ""อยากเสือกก็บอกมาเหอะ" มันยกยิ้มส่งมา"กูไม่ได้เป็นไรหรอก" มันยักคิ้วให้ผมก่อนจะหมุนนาฬิกาดูทำตัวเหมือนมีเมียรออยู่บ้าน"มีแฟนแล้วก็พามาเจอบ้าง..." ผมแหย่ไป มันยักไหล่"ไม่ปฏิเสทก็แสดงว่ามี!" มันไม่ตอบแต่มองหน้าผมแทน...มองแบบนี้ไม่อยากรู้แล้วก็ได้"กูก็ถามเฉยๆ แหละ กูไม่ได้อยากรู้อะไรเลยจริ๊งจี้ง!!" ก็ต้องตอบแบบนี้แหละ เผื่อโป้งป้างขึ้นมาก็ไม่แน่นะ! ใจมันก็หมาอยู่เวลาโมโหมันก็ยิงไม่เลือกเหมือนกัน!"ตอนเมียมึงท้องอาการเป็นยังไง..." ผมที่

#รักแลกร้ายเลว_EP.32พิมพ์ใจหาก 'รัก' แล้ว 'ทุกข์' และ 'สุข' คืออะไร...ฉันไม่เคยได้รู้เลย ตลอด 3 ปี ที่ผ่านมา ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อไหร่? เพราะทุกวันฉันต้องมาค่อยนั่งลุ้นว่าอาทิตย์นี้ ฉันจะเจ็บตัวตรงไหนบ้าง จะมีรอยเขียวช้ำนอกร่างกายไหม? และฉันควรจะต้องใส่เสื้อผ้าแบบไหนเมื่อจะออกไปข้างนอกเพื่อไม่ให้ใครเห็นร่องรอยตามร่างกายของฉัน...สุขที่สุดของความรักครั้งนี้...คือการที่ฉันได้กอดเค้ายามที่เค้าหลับ มันเป็นเวลาเดียวที่ฉันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยฉันได้รู้แล้ว...ว่าการที่เรารักไป ร้องไห้ไปมันไม่มีประโยชน์กับชีวิตเลย มันทุกข์ทรมารและเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส! แต่แล้วยังไงล่ะ! เจ็บกว่าคนอื่นมาทำร้ายเรา...คือเราทำร้ายตัวเองฉันเคยสงสัยว่า...ความรักมันเกิดมาแล้ว มันจะมาพร้อมกับ 'ความผูกพัน' หรือมาพร้อมกับ 'ความอดทน' กันแน่ พอฉันได้รัก...จึงรู้ว่ามันมาพร้อมกับความอดทนและฉันจะอดทนกับความรักที่เจ็บปวดครั้งนี้ได้สักเท่าไหร่...วันนี้ฉันได้คำตอบแล้ว หากฉันยังคงทนอยู่กับผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายที่ไม่เคยรักฉัน มันจะไม่มีอีกแล้วความสุขในชีวิต...ฉันคือลูกที่พ่อแม่รักและภูมิใจมาตลอด...ท่

#รักแลกร้ายเลว_EP.34แสงเทียนฉันเดินขึ้นห้องด้วยใจที่วูบไหว...ใจมันสั่น ฉันวิ่งไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ชาร์ตไว้ ก่อนจะกดเบอร์โทรศัพท์หาพิมพ์ 'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้' ฉันปล่อยโฮออกมา...ในชีวิตฉันมีเพื่อนที่สนิทและรักที่สุดคือ 'พิมพ์ใจ' ฉันจะทำยังไงดี...เพื่อนฉันตอนนี้เธออยู่ที่ไหน! ฉันรู้สึกร้อนๆ ในอก มือสั่น ตาพร่ามัวเหมือนอาการจะกำเริบ ฉันหายใจเข้าลึกๆ"เทียนคุณใจเย็นๆ นะ" ฉันเอามือปิดหน้าร้องไห้อยู่แบบนั้น"คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่!" ฉันถามทิ"สักพักนึงแล้ว..." ฉันมองหน้าเค้าทั้งน้ำตา"คะ...คุณก็รู้ พิมพ์สำคัญกับชีวิตฉันแค่ไหน! ฉันมีเพื่อนแค่คนเดียว...คุณก็รู้ ฮึกก" ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความคับแค้นใจ"ป่านนี้จะเป็นยังไง...ฮื่อออ" คนแบบพิมพ์เจอแบบนนี้จะเตลิดไปไกลแค่ไหนก็ไม่รู้"เทียน..." ฉันหันไปมองที่ประตู"ออกไป!!" ฉันตวาดเพื่อนสามีฉันที่ยังหน้าด้านเธอขึ้นมา!"คุณใจเย็นๆก่อนนะ...มันสำนึกผิดแล้ว" ฉันหันไปมองหน้าสามีฉันก่อนจะออกแรงบีบที่แขนเค้า"อะไรคือสำนึก?? แค่มาขอโทษๆ แล้วหาพิมพ์เจอไหมล่ะ!! ไปไกลๆ หน้าฉัน!" ฉันตวาดออกไปไม่รับรู้!"เทียน...ผมขอร้องละนะ" เพื่อนเ

#รักแลกร้ายเลว_EP.36การ์ฟีลด์ผมได้รับข่าวจากพ่อว่าแม่ท้องร่วงเข้าโรงพยาบาลพวกท่านมาเที่ยวกันที่ชลบุรี...แม่ต้องนอนโรงพยาบาลให้น้ำเกลือ ผมตีรถมาที่นี่ทันทีที่รู้ข่าว ทุกปัญหามันจะถาโถมเข้ามาพร้อมๆ กันเลยทุกอย่างใช่ไหม! เอาเลย! เอาให้เต็มที่!"ผมจะถึงตัวเมืองแล้ว...แม่เป็นไงบ้าง""@#%#%&&^%*%""ผมจะถึงอยู่แล้ว จะให้ผมกลับทำไม" ผมเอ่ยออกไปอย่างหงุดหงิด ผมห่วงแต่ดันพูดเหมือนไม่อยากเจอผมซะอย่างนั้น ก่อนหน้านี้ก็คุยกันดีๆ"%@^#$&$%^$*%&^%&^%%^%""อะไรของแม่...โมโหอะไรผมอีก" แม่ใส่อารมณ์เหมือนไม่พอใจอะไรผมๆ กดวางสายไม่ได้ฟังท่านพูดจนจบ...ถึงโรงพยาบาลค่อยคุยทีเดียวละกัน"นายครับ..." ไอ่บอลที่นั่งอยู่ข้างคนขับเอ่ยเรียกผมที่นั่งอยู่ด้านหลังมัน"อื้ม" ผมขานรับในลำคอ"ผู้ชายคนนั้นมีเดินทางไปต่างประเทศกับผู้หญิงคนนึงครับ" ผมลืมตาโพร่ง"ใคร!" ใจผมเต้นตึกตัก"ไม่ใช่คุณพิมพ์ใจครับ...แต่น่าจะเป็นแฟนของเค้าครับ" ผมสั่งให้คนตามไอ่วินตลอดมันชอบออกต่างจังหวัดมาที่ชลบุรีนี่แหละ แต่ไปบ้านพักตำรวจซึ่งเอาตามตรงผมก็ไม่ได้อยากจะยุ่ง แต่ที่ตามก็เพราะอยากจะรู้ให้แน่เผื่อพิมพ์อาจจะอยู่กับมัน แต่ก็ไม่ใช่"มันยังไ

#รักแลกร้ายเลว_EP.38พิมพ์ใจฉันกำลังตัดสินใจว่าจะเปิดเครื่องโทรศัพท์เครื่องเก่าดีไหม และสุดท้ายฉันก็ตัดสินใจไม่เปิดและใช้เครื่องที่พี่วินให้กดโทรศัพท์หาคนที่ฉันอยากคุยที่สุด"ฮัลโหล" ฉันร้อนขอบตาก่อนจะหัวเราะออกมา"พิมพ์หรอ!!!""อื้ม...ฮึกกกก ฮื่ออออ เทียนเราขอโทษนะ ขอโทษ/พิมพ์ ฮื่อออออ" เราต่างร้องไห้ใส่กัน"พิมพ์...สะ...สบายดีไหม เป็นยังไงบ้าง ฮึกก" เทียนร้องไห้สะอึกสะอื้นจนพูดจาแทบจะไม่รู้เรื่อง"เราสบายดี...เทียนพิมพ์ขอโทษที่หนีหายมานะ" ฉันเอ่ยบอกเพื่อนไปเพราะรู้สึกแย่จริงๆ"ไม่เป็นไรนะ...แกอยู่ไหนเราจะไปหา""ไม่ต้องมาหรอกเราจะเข้ากรุงเทพพรุ้งนี้...""ไม่! เราจะไปหาตอนนี้เลย...ส่งโลเคชั่นมาหน่อยนะ ขอร้องล่ะ" ฉันร้องไห้ออกมา ไม่ว่าฉันจะเจอความทุกข์ใดเพื่อนคนนี้ไม่เคยทอดทิ้งเลย ตั้งแต่เล็กจนโตฉันมีเทียนเสมอ"เราจะออกเลยคิดว่าไม่น่าเกิน 2 ชั่วโมง น่าจะถึง...เราจะไปคนเดียว" เทียนพูดแบบนี้แสดงว่าน่าจะรู้เรื่องหมดแล้ว"เรามีหลายเรื่องอยากจะบอกเทียนเยอะเลย...เทียนมานะ พิมพ์จะรอ""อื้ม...เทียนจะไปหาพิมพ์" ฉันกดวางสายและร้องไห้ออกมามันรู้สึกโล่งใจไปเปราะนึงมันบอกไม่ถูกเลยว่าฉันรู้สึกดีใจแ