All Chapters of รักแลกร้ายเลว: Chapter 51 - Chapter 58

#รักแลกร้ายเลว_EP.50พิมพ์ใจ"ผมจะทำเบาๆ ถามหมอมาแล้ว เค้าให้งดก่อนคลอด 1 เดือน หรือวีคที่ 37-40 นะ คุณพึ่งจะ 35 วีคเอง..." ฉันที่โดนเค้าถอดเสื้อผ้าออกจนหมดหันไปค้อนขวับ!"มันอดอยากปากแห้งมากรึไง!" เค้าที่ไม่สนใจซุกไซร้ซอกคอและทาบทับตัวลงมา"ใช่! แป๊ปเดียวเองนะๆ" ฉันหมดแรงจะต่อสู้กับเค้าแล้วเหนื่อยเปล่า เค้าสอดตัวมาด้านหลัง เอาคางเกยไหล่ฉัน...ก่อนจับฉันตะแคงเอาหมอนรองท้องไว้ ปากก็ขบเม้มติ่งหูลิ้นร้อนละเลียดไปตามสันกราม ก่อนจะวกมากดปากจูบลงที่ริมฝีปากบางก่อนใช้ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก"อื้ออ~" ฉันร้องครางในลำคอ...เค้าใช้ฝ่ามือบีบเค้นยอดปทุมถันที่เต่งตึง"แน่นไปหมดเลย อ่าาา" ยามเค้าครางกระเซ่าริมกกหู มันทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบในช่องท้อง เค้าจับขาฉันพาดไว้กับข้อพับแขน ก่อนจะค่อยๆ ถดตัวลงไปและสอดใส่เอ็นร้อนที่แข็งแกร่งเข้ามา มันปฏิเสทไม่ได้เลยว่าฉันก็ต้องการเค้าเหมือนกัน"อ๊ะ!" ฉันร้องเสียงหลงและหันไปมองก่อนจะส่ายหัว เค้าวกขึ้นมาและกดจูบ ละเลงลิ้นเกี่ยวกระหวัดไปมาในโพรงปากก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นเลียตุ่มไต ฉันรู้สึกเสียวซ่านในท้องจนเผลอเอามือโอบรอบคอเค้าไว้"ฟิว...พิมพ์อึดอัด" ฉันกัดปากสะท้

#รักแลกร้ายเลว_EP.52ทิหลังจากผมเดินไปส่งคุณพ่อคุณแม่ไอ่ฟิวที่มาเยี่ยมเมียกับลูกมันแล้ว เสียงเอะอะมาจากห้องที่พิมพ์พักอยู่ เทียนที่ร้องเรียกผมเสียงดังลั่น! ผมก้าวขายาวและวิ่งไปด้วยความเร็ว ลูกน้องไอ่ฟิวที่ส่งมาดูแลพิมพ์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาผม!"คุณพิมพ์ครับ!!" ลูกน้องพูดไม่ทันจบ! ผมวิ่งเลยตัวมันมาแล้ว ผมมาถึงหน้าห้องเห็นเทียนนั่งร้องไห้ประคองพิมพ์ที่หมดสติอยู่ก่อนลูกน้องจะอุ้มพิมพ์ท่าเจ้าสาวและพากันออกมา ผมมองไปตามขาพิมพ์เปียกโชนไปด้วยมูกเลือด...เธอกำลังจะคลอดลูก!!!"ทิ!!! ฮื่อออ ช่วยพิมพ์ด้วย" เทียนร้องไห้สติแตก ผมอุ้มรับช่วงต่อจากลูกน้องที่กำลังอุ้มพิมพ์และบอกให้คนเตรียมรถ เธอหมดสติไม่รู้สึกตัว!"พิมพ์! พิมพ์! อย่าหลับนะ!" ผมพูดบอกออกไปเสียงสั่น กำหนดคลอดอีกตั้ง 2 อาทิตย์ทำไมตอนนี้ถึงคลอดได้ทั้งที่เมื่อวานพึ่งจะไปหาหมอมา"พิมพ์ ฮึกกก พิมพ์ตื่นมองเราก่อนพิมพ์ ฮื่อออ" เทียนพยายามตบแก้มเธอให้เธอฟื้น แต่เธอนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมใจหายวาบ!"พิมพ์ๆๆ" ผมเขย่าตัวเธอที่นอนอยู่บนตักผม ก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ่ฟิว"มึงขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหม!!!" ลูกน้องเหยียบคันเร่งพุ่งทยานออกไป!! ดีนะว่าบ้านผมอยู่

#รักแลกร้ายเลว_EP.54พิมพ์ใจฉันปล่อยให้เค้ากอดอยู่แบบนั้น...ฉันจะไม่ผลักไสหรือบังคับให้เค้าไปจากฉันหรอก แต่ฉันจะทำทุกทางให้เค้ายอมไปจากฉันเอง! คนแบบนี้มันดื้อด้าน!"ฟิวลูก...พอเถอะนะ" แม่เค้าเดินเข้ามาตบบ่าลูกเค้า"หนูพิมพ์...ใจเย็นๆ นะลูกนะ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา" ฉันยกมือไหว้ขอโทษท่าน"พิมพ์ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะคะ พิมพ์ทนกับเค้ามามากพอแล้วค่ะแม่" แม่เค้าจับมือฉันและลูบหลังมือ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ มาให้"คนที่คิดว่าโลกจะต้องหมุนรอบตัวเองและไม่เคยเห็นคุณค่าชีวิตคนอื่นแบบเค้า...พิมพ์อยู่ด้วยไม่ไหวจริงๆ ค่ะ" แม่เค้าถอนหายใจก่อนจะแทรกตัวเข้ามาโอบกอดฉัน"การกระทำมันไม่ผ่านสมอง มันก็น่าจะผ่านความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างนะคะ ในเมื่อเค้ากล้าทอดทิ้งพิมพ์ๆ ก็ยืนยันต่อหน้าทุกคนเลยนะคะ! ว่าพิมพ์ไม่ต้องการผู้ชายคนนี้แล้ว" เค้าร้องไห้โฮออกมาไม่อายใคร ตัวก็ใหญ่อย่างกับยักษ์! ร้องไห้เป็นเด็กๆ น่าเกลียด! ยิ่งพูดยิ่งโมโห ทียังงี้ไม่เงยหน้ามาสบตา!"แม่ไม่ว่าพิมพ์หรอก...และเคารพในการตัดสินใจของพิมพ์ แต่ให้แม่เจอหลานบ้างนะลูก" แม่เค้าส่งยิ้มให้ฉัน"แม่!!!" เค้าร้องเสียงหลง"คุณแม่มาเจอได้ตลอดเลยค่ะ พิมพ์ก็จะเป็น

#รักแลกร้ายเลว_EP.56การ์ฟีลด์ผมขนของลูกกับพิมพ์ขึ้นรถจนครบทั้งหมด 3 คัน เฉพาะของลูกก็เกือบทั้งหมด ผมบอกว่าทิ้งไว้นี่บ้างเธอบอกไม่ได้ ลูกต้องใช้ทุกอัน แม่เธอยังแซวเธออยู่เลยว่าจะไม่กลับมาบ้านนี้แล้วหรอขนไปขนาดนี้ ซึ่งคำตอบที่เธอตอบผมแทบหมดแรง"กลับค่ะ พิมพ์ไม่ได้กะจะอยู่นานอยู่แล้ว แค่บ้านสร้างพออยู่ได้พิมพ์ก็จะกลับเลย" ผมถอยหายใจพรืด ไม่ขนล่ะของให้พวกลูกน้องขนไปล่ะกัน หมดอารมณ์!"ไอ่บอลขับเบาๆ ลูกกูยังคอไม่แข็ง!" ผมที่ทำไรเธอไม่ได้เลยไปฟาดง่วงฟาดงากับลูกน้องแทน ผมมองวิลที่นั่งอยู่ในคาร์ซีทที่ใช้สำหรับเด็กแรกเกิดและก็อารมณ์ดีขึ้น ส่วนแม่เค้านั่งอยู่ข้างหลัง ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาใช้รถตู้แบบครอบครัวแล้วเพราะรถสปอร์ตขนของลูกไม่หมด"พูดให้มันเบาๆ หน่อย ลูกจะตกใจ" ผมได้แต่เงียบไปจนถึงบ้าน ทำไรก็ผิดไปหมดอ่ะ พอถึงบ้านใหม่...พ่อแม่ผมรอรับอยู่แล้วพวกท่านต่างรีบมารับหลาน ผมประคองเธอลงเพราะเธอยังไม่หายดีเท่าไหร่ เธอหยุดและมองไปรอบบ้าน ผมเห็นแววตาเธอเป็นประกายนิดนึง ก่อนจะกลับไปเป็นปกติ"ชอบไหม?" ผมเอ่ยถามเธอๆ ไม่ตอบแต่เดินเข้าบ้านไป ผมขนของลูกลงและนำไปไว้ในห้องลูกที่อยู่ชั้นล่าง ผมจ้างแม่บ้าน พี่เล