“ทานเยอะ ๆ นะหนู ตัวนิดเดียวเอง” “ขอบคุณมากค่ะคุณป้า”“เรียกซะแก่เลย เรียกแม่ดีกว่าจ้ะ” “ได้ค่ะคุณแม่” ฉันเอ่ยเสียงใสไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมีโอกาสได้เจอแม่ของพี่ไนต์ แม้อายุจะวัยกลางคนแล้วแต่ท่านยังคงความสวยอยู่เลย ที่สำคัญใจดีเอามาก ๆ ส่วนพี่ไนต์รายนั้นเอาแต่เงียบ ทั้งโต๊ะมีแค่ฉันและแม่พี่เขาเท่านั้นที่พูดคุยกันเหมือนเป็นแม่ลูกที่พลัดพราก“มาอยู่ที่นี่พ่อแม่คิดถึงมากแน่ ๆ” “ใช่ค่ะหลายวันก่อนหม่ามี้ก็โทรมาแบบงอน ๆ ซีได้ปลอบยกใหญ่เลยแหละ” “หนูซีพูดเก่งช่างอ้อน แม่หนูคงจะเหงาแย่ ไม่เหมือนตาไนต์ตั้งแต่เด็กจนโตไม่ค่อยมาอ้อนอะไรแม่เลย”ฉันหันไปมองพี่ไนต์พร้อมกับส่งยิ้มล้อเลียนเมื่อเห็นเขาทำหน้าอย่างเอือมระอา เพราะแม่พี่เขาเอ่ยถึงเขาในวัยเด็กเยอะมาก ทุกครั้งเขาก็จะทำหน้าไม่สบอารมณ์แบบนี้“แล้วนี่หนูซีมาอยู่ไทยคนเดียวเลยเหรอ”“เอ่อ ไม่ใช่ค่ะ มาอยู่บ้านคุณปู่ มีพี่ชายแท้ ๆ แล้วก็ลูกพี่ลูกน้องคนอื่นด้วยค่ะ” “มีพี่น้องเยอะก็ดี ตาไนต์น่ะแทบไม่มีญาติพี่น้องเลย” ฉันเลิกคิ้วแปลกใจกับคำว่า ‘แทบ’ ก็แสดงว่ามีใช่ไหม“มีพี่น้องเยอะสนุกดีค่ะ”“ใช่จ้ะ นี่ไนต์มีพี่ชายคนหนึ่งแต่ไม่ค่อยสนิทกัน” พึ่งรู้
آخر تحديث : 2025-11-02 اقرأ المزيد