Semua Bab Evil Engineerร้ายรักวิศวะเลว [ไนต์]: Bab 1 - Bab 10

⚠️Trigger Warning⚠️นิยายเรื่องนี้มีคำพูดที่หยาบคายและอาจกระทบกระเทือนจิตใจมีฉากการทำร้ายร่างกายใช้ความรุนแรงและมีการบรรยายฉากอีโรติก 🔞ขอให้ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านINTROคุณเคยชอบใครมาก ๆ ไหม แบบว่าเจอแล้วปิ๊งเลยและไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ฉันเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกและไร้สาระมาก กระทั่งฉันได้เจอกับเขาผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเสาในผับ…เรื่องมันเริ่มจากวันนั้น ฉันพึ่งเดินทางมาถึงประเทศไทยเพื่อมาเรียนต่อในระดับอุดมศึกษา โดยปกติจะใช้ชีวิตที่ฮ่องกง ช่วงปิดเทอมถึงมาไทยเพราะบรรดาญาติคนอื่นปักหลักที่ไทยหมด รวมถึงพี่ชายแท้ ๆ อย่างเฮียนักรบด้วย ส่วนฉันอยู่กับป๊าและหม่ามี้ที่ดูแลบริษัทสาขาฮ่องกง บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่โดยมีคุณปู่เตโชคือผู้อาวุโสที่สุดรองลงมาคือลูกชายของท่านสามคนหรือลุงใหญ่ พ่อเฮียติณณ์เฮียต้าร์ ลุงรองป๊าซินเซียเฮียซันเฮียโซ่ และลูกชายคนสุดท้องคือป๊าฉันเอง เป็นยังไงบ้านเราใหญ่มากไหมกลับเข้าเรื่องต่อเถอะ นั่นแหละแม้ว่าฉันจะดูแรงแต่ไม่เคยมีแฟนเลยเพราะไม่มีใครถูกใจ แต่เจอเขาคนนั้นแล้วมันกระแทกใจมาก แม้แต่ซินเซียที่เป็นเพื่อนสนิทและญาติยังเข้าใจว่าเพราะเมาแต่ไม่ใช่เลย เป็นเพ

Elite Pubผับหรูแถวมหา’ลัยยังคงคึกคักเหมือนทุกวัน แม้เปิดเพียงไม่นานแต่สามารถถอนทุนคืนได้แล้ว ซึ่งคุ้มค่าต่อการลงทุนมาก ชายหนุ่มใบหน้าเรียบเฉยนัยน์ตาคมกริบนั่งจิบแอลกอฮอล์อยู่คนเดียวในห้องทำงาน ชื่อของเขาคือ ไนต์ ที่แปลว่าอัศวินไม่ใช่กลางคืน วันนี้เป็นวันที่เขาต้องมาดูแลผับ แน่นอนว่างานที่มหา’ลัยก็ยุ่งมากแต่จัดการเรียบร้อยแล้วถึงมาที่ผับก๊อก ก๊อก“เข้ามา”ชายชุดดำวัยกลางคนที่มีใบหน้าดุดันเคร่งขรึมเกินกว่าจะเป็นบอดี้การ์ดของผับเข้ามาภายในห้อง ก่อนจะโค้งหัวให้กับชายหนุ่มอายุน้อยกว่าตนมาก“คุณไนต์ ทางนั้นมีความเคลื่อนไหวครับ”“ว่ามาเลยครับคุณฉี ไม่ต้องเคารพผมขนาดนั้นก็ได้ ยังไงก็” ไนต์วางเอกสารในมือลงก่อนจะเอ่ยกับชายวัยกลางคนที่เขาเคารพมาตั้งแต่เด็ก แม้อีกฝ่ายจะมีสถานะเป็นแค่มือขวาของพ่อเขาก็ตาม“ไม่ได้หรอกครับ ผมเป็นแค่ลูกน้องคุณไนต์เป็นเจ้านาย ผมต้องเคารพและทำตามคำสั่งอยู่แล้ว”“ครับ งั้นผมคงต้องเรียกลุงฉีเหมือนตอนเด็กแล้ว ไม่ต้องปฏิเสธนะครับ ว่าแต่ทางนั้นมีความเคลื่อนไหวยังไงบ้าง” เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะเอนหลังด้วยท่าทีผ่อนคลาย แม้เรื่องที่ลุงฉีจะรายงานอาจจะเคร่งเครียดมากก็ตาม“หลังการ

“อาฮะ”นักรบขานรับก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปถึงห้องวีวีไอพีซึ่งมีเพื่อนในกลุ่มทุกคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว และคนที่มาสายอย่างไนต์ก็ไม่วายโดนเพทายแซะอีกตามเคย“กว่าจะเสด็จมาได้ กูกำลังจะไสเสลี่ยงไปรับมึง แต่ไอ้นักรบมันอาสาไปตามก่อน มือถือมีก็ไม่รับจะมีไว้ทำไมวะ!”เพทายเท้าเอวว่าให้เพื่อนยาวเหยียด นับตั้งแต่ทักไปก็ผ่านมาตั้งสามสิบนาทีแล้ว พวกเขารอจนรากแทบงอก ถ้าเป็นปกติเขาคงไปส่องสาวรอ แต่ตอนนี้ไม่ได้ละ ทั้งใจมีเมษาคนเดียวแม้ไม่มีสถานะก็ตาม!“ก็มาแล้วนี่ไง” ไนต์นั่งลงบนโซฟาข้างเสือก่อนจะรับแก้วเหล้ามาจากต้าร์ที่ชงเสร็จแล้วยื่นมาให้“เออกูรู้แล้ว!”“เอาน่ามึงบ่นไรนักหนา เมษาไม่ตอบแชตเหรอวะ” ไฟเอ่ยแทรกก่อนจะหัวเราะในลำคอ เมื่อพูดถึงเมษาเพทายก็ทำหน้าเหมือนปลาตายเห็นแล้วตลกชะมัดเลย“หุบปากไปเลยไม่ต้องไปพูดถึง” เพทายจิ๊ปากใส่อย่างไม่พอใจก่อนจะคว้าแก้วเหล้าในมือโซ่มายกจนหมด ทำเอาโซ่งงว่าเพทายไปกินรังแตนที่ไหนมา แต่เพื่อนก็ชินกับเพทายแล้ว ช่วงนี้ดูอารมณ์ไม่ดี จนกระทั่งไฟเอ่ยขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนเรื่อง“ตอนไปเข้าห้องน้ำเหมือนเห็นไซซีเดินสวนออกมาจากโซนห้องพัก”และนั่นทำให้ทุกสายตาหันไปมองไนต์ทันที เพราะหลาย

เพราะไม่เคยเห็นเลยเผลอเอ่ยออกไปอย่างเหม่อลอย รอยยิ้มของเขาดูดีมากจนอยากจะเก็บไว้ดูคนเดียว แต่ไม่นานเขาก็หุบยิ้มลงก่อนจะเมินหน้าหนีบรรยากาศเงียบสงบกลับมาอีกครั้งฉันเลยทำเป็นหยิบมือถือขึ้นมาเล่น ไถหน้าไอจีก็แล้ว เฟซบุ๊กก็แล้ว ทุกอย่างดูน่าเบื่อไปหมด ก่อนจะกดเข้าแชตถึงเห็นว่าซินเซียส่งข้อความมาซินเซีย : ซีถ้าตื่นแล้วจะมาเรียนก็ใส่ช็อปนะ เย็นมีเรียนปฏิบัติพอไล่สายตาอ่านข้อความจนจบฉันแทบกรี๊ดออกมา อยากจะบ้าตายกับชีวิต วันนี้มีเรียนที่ช็อปซึ่งถ้าใส่ชุดนักศึกษาไปอาจารย์ไม่อนุญาตให้เรียนแน่ เพราะวิชาเชื่อมชุดของฉันมันไม่เหมาะ“พี่ไนต์…จอดให้ซีลงได้ไหมคะ”ไปก็ไม่ได้เรียนคงต้องกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนเลยเอ่ยปากบอกเขา แค่นี้ก็รบกวนพี่เขามากแล้ว ฉันมันคนไร้ระเบียบวินัยจนเคยตัว แย่มาก“ซีลืมว่ามีเรียนช็อปค่ะ แต่งชุดมาไม่ถูกเลยจะเปลี่ยน รบกวนจอดให้หน่อยนะคะ”ถ้าเวลาปกติคงจะอ้อนให้ไปส่งแต่เขาก็มีธุระจะมาทำงี่เง่าได้ยังไง หาทางกลับเองดีกว่า พี่ไนต์เลิกคิ้วปรายตามองฉันสักพักก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมากดด้วยมือเดียว[1]“พี่ไนต์จอดให้หน่อยค่ะ!”เมื่อเขากดมือถือเสร็จก็ขับรถต่อทำให้ฉันเอ่ยปากขึ้นมาเสียงดัง กลัว

ไนต์ปรายตามองตามเสียงเรียกที่กำลังเดินมาหาไซซีด้วยความสงบ นัยน์ตาหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นใคร เขาจำได้ว่ามันเคยเดินกับเธอในวันแรกที่เธอกล้าเมินหน้าหนี“คราม ขอโทษที จะกลับตอนนี้แหละ”“งั้นไปเลยไหม เหมือนเราสองคนจะออกมานานแล้ว”“พี่ไนต์มาทำอะไร? ดูดบุหรี่เหรอพี่”ระหว่างนั้นครามเลยเอ่ยทักทายรุ่นพี่ที่เขาพอจะรู้จัก แต่ไนต์ไม่ตอบก่อนจะใช้ปลายเท้าขยี้บุหรี่บนพื้นและเดินออกจากบริเวณนั้นไปทำให้ไซซียิ้มแห้ง“ขอโทษนะ พี่เขาคงรีบ นายไม่ได้โกรธพี่ไนต์ใช่ไหม” แม้จะแอบหมั่นไส้เขาแต่เธอก็ไม่อยากให้เพื่อนมองเขาไม่ดี“ไม่ ฉันจะโกรธสุดที่รักของเธอได้ยังไง”“เออพูดถูกใจมาก ปะกลับกันเถอะ”“อืม”หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาที่ช็อปเพื่อทำงานเพราะได้คิวใช้อุปกรณ์พอดิบพอดี เมื่อมาถึงก็โดนซินเซียบ่นที่หายไปไม่บอก ก่อนจะลากแขนไซซีให้ไปทำงานด้วยกัน ส่วนครามก็แยกตัวไปหาเพื่อนสาขาตัวเอง“เหม่ออะไรยัยซี ทำไมไม่ใส่แว่นป้องกันเดี๋ยวสะเก็ดไฟก็กระเด็นเข้าตาหรอก แม้จะมีผ้ากันสะเก็ดแล้วก็ตาม” ซินเซียเท้าเอวเอ่ยเสียงดุทำให้ไซซียิ้มแห้งและรีบทำตามทันที“เปล่า ๆ ใส่ตอนนี้แหละ” เธอกุลีกุจอหยิบแว่นมาใส่ทันที เดี๋ยวโด