All Chapters of เพื่อนร้ายกลายเป็นรัก: Chapter 11 - Chapter 20

กลางดึกคืนนั้น....."อื้อออหนาวววว หนาวววว" เขาพยายามลืมตาตื่นก็รู้สึกถึงคนข้างๆ ที่ยังตัวร้อนไม่หาย"มีน มึงเป็นไงมั่ง""อื้ออออหนาวววว กอดหน่อย" เขาก็เป็นคนว่านอนสอนง่ายมันบอกให้กอดก็กอด"กอดแน่นๆ หน่อยสิ" มันจะรู้ตัวไหมว่ามันพูดกับใคร"โอเคมึงบอกกูเองนะ""อืมมม" พอมันตอบเขาก็จัดการอุ้มมันขึ้นมานอนบนตัวของเขาแล้วก็กอดมันเอาไว้แบบนั้น แต่ว่ามันไม่ยอมนอนนิ่งๆ ไงมันขยับตัวยุกยิกยุกยิกไถตัวไปมาบนตัวเขาจนตอนนี้มันไปสะกิดเจ้าน้องชายตัวดีของเขาให้มันตื่นตัวขึ้นมา ซวยแล้วไหมล่ะไอ้ตาร์"มีนมึงทำน้องชายกูตื่นนะ""อืมมมม แล้วให้ทำไง" เขาถามมันก็ตอบได้อยู่นะ"มึงพูดกับใครมึงรู้ตัวหรือเปล่า""อืมมก็มึงไงไอ้ตาร์ไอ้บ้ากาม" แม้น้ำเสียงจะสะลึมสะลือแต่เขาก็ได้ยินชัดเจนมาว่ามันว่าเขาว่าไง"กูจะไมไหวแล้วนะถ้ามึงไม่หยุดดิ้นแบบนี้ กูจะแทงมึงนะ""เอะอะแทงเอะอะแทงไอ้บ้า!!! ไอ้หื่น" แม้มันจะไม่ค่อยรู้สึกตัวแต่มันก็ด่าเขาได้เจ็บแสบมันเงียบไปสักพักจนเขาคิดว่ามันหลับไปแล้วเขาก็ดันตัวมันให้ลงมานอนตรงที่นอนของมันเพื่อที่เขาต้องไปจัดการตัวเองรอบที่สองในห้องน้ำ แม่งใครมารู้ว่ากูต้องใช้แม่นางทั้งห้าช่วยนี่อายยันลู

มีน...."เห้อออ น้าล่ะอยากจะตัดแม่ตัดลูกกับตาร์ซะจริงๆ เลยไม่คิดว่ามันจะไร้ความรับผิดชอบขนาดนี้"น้าพิมยังเอาแต่บ่นเรื่องไอ้ตาร์ซึ่งเธอก็ทำได้แค่รับฟังเพราะไม่อยากออกความเห็น และเธอก็รู้ว่าไอ้ตาร์มันกลับคอนโดไปแล้วเห็นน้าพิมบอกว่ามันต้องรีบกลับไปทำรายงาน มันไปแล้วก็ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อยากเจอหน้ามันวันต่อมาที่มหาลัย....ในขณะที่เธอกำลังลงจากแท็กซี่สายตาเธอก็ดันไปสะดุดกับรถหรูที่คุ้นตาซึ่งก็ไม่ใช่รถใครหรอกถ้าไม่ใช่ของไอ้ตาร์ที่ตอนนี้มันกำลังขับผ่านหน้าเธอไปเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรหลังจากจ่ายเงินค่ารถแท็กซี่เสร็จก็เดินเข้ามหาลัยมาเหมือนปกติ แล้วทีนี้มันต้องผ่านลานจอดรถของมหาลัยและรถของไอ้ตาร์คือสีมันสะดุดตาแม้จะไม่อยากจะมองแต่ก็รู้อยู่ดีว่าเป็นรถมัน พอมันจอดรถเสร็จมันก็วิ่งอ้อมมาอีกฝั่งแล้วก็เปิดประตูให้กับผู้หญิงคนนึงลงจากรถซึ่งก็ไม่ต้องเดาว่าเป็นผู้หญิงคนใหม่ของมันนั่นแล่ะเพราะคนนี้เธอไม่เคยเห็นมันพาไปที่ห้อง แล้วยัยกีกี้ล่ะถ้าให้เดามันคงไปบอกเลิกกับยัยนั่นแล้วแน่ๆ เพราะคนอย่างมันคบกับสาวๆ ที่ไหนๆ ไม่เคยเกินเดือนพอมันเบื่อมันก็บอกเลิกแล้วก็มีคนใหม่ทันที เธอเห็นมันเดินโอบเอวสาวคนใหม่ของม

มีน...."ก็มึงยั่วกูอ่ะให้กูห้ามใจยังไง""อ่อความผิดกู""อ้าวน้องสองคนยังไม่กลับบ้านกันอีกเหรอมืดค่ำละนะ" พี่ยามเดินถือไฟฉายส่องเข้ามาในห้องพยาบาล"กำลังจะกลับครับพี่""เออออกไปละปิดไฟปิดห้องให้ด้วยนะพี่ไปตรวจตึกอื่นก่อน""ครับพี่"สรุปเธอก็ต้องกลับกับมันเพราะเธอเองตอนนี้ถามว่าดีขึ้นไหมก็ดีขึ้นนะแต่ก็ยังมึนๆ หัวอยู่อาจเป็นเพราะนอนนานไปหน่อยจะนั่งรถแท็กซี่กลับก็คงไม่ปลอดภัย แม้จะกลับกับไอ้ตาร์มันก็ไม่ได้ปลอดภัยแต่ก็ยังดีกว่ากลับกับใครก็ไม่รู้ มันพาเธอกลับมาที่คอนโดในเวลาต่อมาแต่ก่อนกลับมันก็จอดรถแวะซื้อโจ๊กให้เธอด้วย และเมื่อมาถึงห้องมันก็จัดการเทโจ๊กใส่ชามแล้วเอามาให้เธอ"ให้กูป้อนหรือมึงจะกินเอง""มึงคิดว่ากูจะตอบว่าให้มึงป้อนงั้นดิ" เธอตอบมันไปพร้อมกับดึงชามโจ๊กมาแล้วก็เริ่มลงมือกิน ตอนแรกคิดว่าไม่ค่อยหิวเท่าไหร่แต่พอได้กินไปคำนึงเท่านั้นแล่ะคำที่สองสามสี่ก็ตามาคงเป็นเพราะเธอไมไ่ด้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เที่ยงเพราะวันนี้เธอจำได้ว่ากินแต่น้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ที่น้าพิมเอามาให้ที่บ้าน"อร่อยอะดิกินซะเกลี้ยง" พอมันเห็นเธอกินโจ๊กหมดชามมันก็แซวทันทีแต่เธอก็ไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้เธออยากนอนอีกแ

ตาร์....คือพอเขากับมีนเดินเข้ามานั่งที่ห้องเดิมหมอก็ส่งยิ้มสดใสมาให้แต่เขากับมีนตอนนี้แทบจะยิ้มไม่ออก คืออนาคตของเขาสองคนอยู่ที่ผลตรวจบนโต๊ะของหมอคนสวยคนนี้..."เอาล่ะค่ะผลตรวจออกมาแล้วนะคะ^^" คุณหมอคนสวยพูดพร้อมกับเปิดดูแฟ้มที่พี่พยาบาลเอามาวางไว้เมื่อครู่นี้ ใจเขาตุ๊มๆ ต่อมๆ มาก เขามองไปที่มีนตอนนี้มันกำมือมันแน่นไม่กล้าสบตาหมอเลยจนเขาต้องเอื้อมมือไปจับมือมันเพื่อเป็นกำลังใจ พอเขาจับมือมันเสร็จมันก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา ววตามันเริ่มมีน้ำตาคลอออกมาแม้จะยังไม่รู้ผล หรือว่ามันเองก็สงสัยว่าตัวมันเองท้อง"ยินดีด้วยนะคะคุณมีนาตั้งครรภ์แล้วค่ะ" เสียงสวรรค์ของหมอคนสวยทำให้เขากับมีนต้องถามย้ำเพื่อความมั่นใจ"อะไรนะคะ""คุณหมอว่าไงนะครับผมฟังไม่ถนัด" เขาไม่ได้หูฝาดใช่ไหม"คือตอนนี้คุณมีนาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วค่ะ^^""ท้อง/ท้อง" เราสองคนหันมามองหน้ากันทันทีเมื่อคุณหมอย้ำให้ฟังอีกครั้ง"ใช่ค่ะ^^ยินดีด้วยนะคะคุณแม่คุณพ่อ""เอ่อ แล้วหนูต้องทำยังไต่อไปคะ คือหนูไม่รู้ตัวเลยไม่ได้เตรียมตัวเลย คือหนูต้องเตรียมตัวอะไรบ้างคะ" คือพอมันรู้ว่ามันท้องมันก็อึ้งไปสักพักก่อนจะตั้งสติได้แล้วก็ถามถึงวิธี

มีน....ตอนนี้เธอกับมันมาถึงมหาลัยแล้ว คือเธอยังมาเรียนตามปกติเพราะแม้ว่าจะท้องแต่ก็ไม่มีใครสังเกตหรือสงสัยจะมีแค่เรื่องที่ไอ้ตาร์มันคอยเอาใจใส่เธอมากเป็นพิเศษซึ่งมันไม่เคยทำไงคนที่เห็นก็พากันงงว่าทำไมมันถึงต้องมาหาเธอบ่อยๆ ที่ห้องเรียนเดี๋ยวก็เอานั่นเอานี่มาให้จนเธอโดนคนอื่นๆ แซวว่าเธอกับมันแอบกินกันแล้วใช่ไหมมันถึงเอาอกเอาใจเธอขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฎิเสธอะไร พักเที่ยงมันก็จะมาหาที่ห้องแล้วก็พาเธอออกไปกินอาหารที่ร้านข้างนอกมันบอกว่าอาหารที่ตรงอาหารไม่ค่อยดีต่อสุขภาพคนท้องมันมักจะพาเธอออกมากินร้านอาหารคลีนและเลือกแต่เมนูที่มีประโยชน์ต่อคนท้อง ความดีที่มันทำกับเธอมันทำให้เธอซึมซาบความรู้สึกดีๆ ทีละนิดทีละนิด"อ่ะกินเยอะๆ มีนลูกจะได้แข็งแรง" มันตักผัดผักรวมกุ้งสดมาให้เธอคือถ้ามันป้อนได้มันคงป้อนไปแล้ว"อืมขอบใจแล้วมึง...เอ่ออ" พอเธอพูดคำว่ามึงปั๊บมันก็มองหน้าทำตาขวางใส่ทันที"เอ่ออ...ขอบใจนะตาร์.." คือตั้งแต่ตอนนั้นมันบังคับให้เธอเรียกมันว่าตาร์แลัวมันเรียกตัวเธอมาว่ามีนมันสั่งห้ามพูดคำหยาบซึ่งตอนแรกก็ไม่ค่อยคล่องปากสักเท่าไหร่เพราะพูดแบบนั้นมาตั้งแต่เด็กแต่พอเวลาผ่านไปมันก็เ