All Chapters of เพื่อนร้ายกลายเป็นรัก: Chapter 21 - Chapter 30

มีน....."ฮืออ ฮือออ""ร้องทำไมหรือเจ็บท้อง" มันรีบมองมาที่ท้องของเธอแล้วก็เอามือมาคอยลูบอย่างเป๋นห่วง ซึ่งถ้ามันจะห่วงมันคงห่วงลูกแล่ะไม่ได้ห่วงเธอหรอกเพราะถ้ามันห่วงเธอจริงๆมันคงไม่ไปทำอะไรแบบนั้นกับใคร"ปะ เปล่าไม่ได้เจ็บท้อง""แล้วร้องทำไม มานี่มามานั่งนี่" มันเอื้อมมือไปปิดเตาแก๊สแล้วก็จูงมือเธอมาที่โซฟาแล้วมันก็จับเธอมานั่งบนตักของมันแล้วก็เอามือโอบกอดเอวเธอเอาไว้ก่อนจะใช้มือปัดผมที่มันปกหน้าปกตาของเธอออกไป"บอกมาว่าร้องไห้ทำไม""ฮึก ฮึก มะ เมื่อคืนไปไหนมา" เธอตัดสินใจที่จะถามมันไปตามตรงเพื่อจะได้ตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องของเธอกับมัน"ไปไหน?? ตอนไหน""ก็ตอนที่มาส่งมีนแล้วตาร์ไปไหน""ไปมหาลัยไงก็บอกแล้วว่าไปทำงานกลุ่ม อาจารย์มาเร่งเพราะจะปิดเทอมแล้วด้วยไม่เสร็จก็คือไม่จบปีสามนะบอกก่อนเรียนวิศวะมันยากนะมีนก็รู้""ไม่รู้หรอกเพราะมีนไม่ได้เรียนวิศวะ""แต่มีผัวเรียนวิศวะก็ต้องรู้หน่อยนะว่าผัวเรียนหนักเหนื่อยด้วย""แน่ใจเหรอว่าไปทำงานกลุ่มมา""แน่ใจดิสาบานได้ถ้าไม่เชื่อก็โทรไปถามไอ้แจ็คดูว่าเค้าอยู่มหาลัยตลอดไม่ได้ออกไปไหนเลย""......""ที่ถามแบบนี้มีนคิดว่าเค้าไปไหน""ไปเอาผ

ตาร์....มันก็เขินอยู่เหมือนกันนะกับการบอกรักใครสักคน คือกับพี่ยิ้มที่เคยเป็นแฟนกันมาสามปีเขาก็ไม่เคยพูดคำนี้นะ ง่ายๆ คือไม่เคยบอกรักใครแม้แต่กับคนที่เคยเป็นแฟน จะมีก็แต่บอกว่าชอบอะไรแบบนี้เพราะเขาไม่เคยรู้ว่าการที่เราจะรักใครสักคนความรู้สึกมันต้องมากขนาดไหนถึงจะพูดคำนั้นออกมาได้และเป็นคำที่ออกมาจากใจจริงๆ กับมีนมันอาจจะเริ่มมานานแล้วแต่ไม่รู้ตัว ความผูกพันที่มีมานานหลายสิบปีอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเกือบจะครึ่งชีวิตเลยก็ว่าได้ที่ได้เจอหน้าได้พูดคุยกันทุกวันพอรู้ว่าจะไม่มีมันแล้วความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่ข้างในมันก็เริ่มที่จะเปิดเผยออกมา เขายอมรับว่าไม่อยากเสียมันไป แต่สำหรับมีนเขาไม่รู้หรอกว่ามันจะรู้สึกแบบที่เขารู้สึกหรือเปล่าเขาไม่กล้าที่จะถามหรอก ก็ถ้ามันรู้สึกมันก็คงพูดออกมาเองเพราะถ้าถามแล้วมันบอกไม่ได้รู้สึกอะไรมันคงจะเป็นเขาเองที่ต้องรู้สึกแย่สู้ไม่ถามอะไรเลยจะดีกว่า เพราะตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันที่คอนโดเขาไม่เคยทำอะไรให้มันเลยสักอย่างไม่เคยทำดีด้วยมีแต่จะหาเรื่องให้มันบ่นให้มันด่าทุกวันแต่เขาเพิ่งจะมาทำก็ตอนที่รู้ว่ามันท้องนี่แล่ะ เอาใจใส่ทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกินทุกอย่า

มีน....เธอเดินออกมาจากห้องสอบหลังจากสอบเสร็จและกำลังจะไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาเนื่องจากตอนนี้เธอง่วงมากเพราะตั้งแต่ท้องเธอจะง่วงนอนได้ตลอดทั้งวันขนาดนั่งสอบยังจะหลับซะให้ได้ จะกินกาแฟแก้ง่วงก็ไม่ได้อีก เป็นแม่คนนี่จะกินอะไรก็ต้องคิดแล้วคิดอีกจะกินอะไรตามใจปากมากก็ไม่ได้ แล้วในจังหวะที่เดินผ่านโต๊ะของพวกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งซึ่งน่าอยู่ปีหนึ่งไม่ก็ปีสองจู่ๆ ก็มีคนๆ นึงพูดลอยๆ แต่ตั้งใจให้เธอได้ยินพูดขึ้นมา"นี่พวกแกรู้ป๊ะ ว่าพี่ตาร์อ่ะโดนผู้หญิงแบล็กเมล์""พี่ตาร์....พี่ตาร์ที่เจ้าชู้ที่เรียนวิศวะป่ะที่หล่อๆ อ่ะที่เคยเป็นแฟนพี่ยิ้มปีสี่อ่ะ""เออนั่นแล่ะจะพี่ตาร์ไหนอีกล่ะ""แล้วไปทำอีท่าไหนถึงให้ผู้หญิงมาแบล็กเมล์ได้วะแก""เค้าว่า...ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะเว้ย สร้างสถานะการณ์ให้พี่ตาร์กับพี่ยิ้มเลิกกันแล้วตัวเองก็จับพี่ตาร์โดยการบอกว่าตัวเองท้องเว้ย""โหทำไมนางร้ายแบบนี้วะสงสารพี่ยิ้มเลยอ่ะ อยากรู้จังว่าใคร""ถ้าพวกแกอยากรู้พวกแกก็ลองหันไปดูทางโน้นดิ" แล้วทั้งหมดก็พร้อมใจหันหน้ามาทางเธอแต่ทำเนียนๆ ไม่ได้มองหน้าเธอตรงๆ แล้วก็หันกลับไปคุยกันต่อ"เห้ยยย จริงดิ ทำไมพี่ตาร์ตาต่ำแบบนี้วะ"

ตาร์.....และกว่ากิจกรรมของเราสองคนจะจบลงก็เกือบเที่ยงคืน เขาอุ้มคนขี้เซาไปล้างเนื้อล้างตัวในอ่างอาบน้ำในห้องน้ำแล้วก็จัดเธออีกหนึ่งยกเบาๆ ในอ่างซึ่งเจ้าตัวก็รู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง จากนั้นก็พาเธอกลับมาที่เตียงแล้วก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวหยิบชุดนอนที่ถอดไว้มาสวมใส่ให้กับเธอแล้วก็เขาก่อนจะล้มตัวลงนอนด้วยความเพลียเขาดึงคนขี้เซามากอดซึ่งถ้าวันไหนไม่ได้นอนกอดกันมันเหมือนเขาจะนอนไม่หลับ นี่เขาไม่ได้ติดเมียเหมือนที่ไอ้แจ็คมันว่าใช่ไหมวันต่อมา....เขาตื่นมาในตอนเช้าแต่ก็ไม่เจอกับมีน นี่มันเพิ่งหกโมงเช้าเองนะทำไมตื่นเช้าจังวะ เขารีบลุกไปดูในห้องน้ำแต่ก็ไม่เจอสงสัยลงไปข้างล่างแล้วเขาจึงรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เพราะวันนี้เรานัดกันว่าจะไปซื้อเครื่องใช้ของลูกเพื่อเตรียมไว้แม้จะไม่รู้ว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายแต่ก็คงต้องเลือกสีพื้นไปก่อน และตอนเย็นเขาก็นัดช่างมาเพราะเขาต้องการสร้างห้องนอนของลูกไว้ทั้งสองบ้านทั้งบ้านเขาแล้วก็บ้านของมีนด้วย"มีนคิดถึงพ่อจังค่ะ" พ่อ?? นี่อาเมษกลับมาแล้วเหรอทำไมเขาไม่รู้ล่วงหน้าจะได้หลบทัน>คือเขายังไม่รู้จะทำตัวยังไงจะพูดอะไรก่อนเป็นอันดับแรก ขาที่กำลังจะก

มีน....."กูผิดเหรอที่กูคิดแบบนี้ เรารู้จักกันมาตั้งกี่ปีมึงเปลี่ยนผู้หญิงมาตั้งกี่คน เอานิ้วมือนิ้วตีนของกูกับมึงนับรวมกันยังไม่พอเลย มึงมันพวกขี้เบื่ออยู่กับใครคบกับใครก็ไม่เคยได้นาน กูก็กลัวว่าสักวันมึงก็อาจจะเบื่อกูเหมือนที่มึงเบื่อผู้หญิงคนอื่นๆที่มึงเคยนอนด้วย แม้ว่ากูจะดีใจที่มึงบอกว่ามึงรักกูแต่กูก็ยังกลัวอยู่ดี""มีน... กูรู้ว่าที่ผ่านมากูเป็นยังไง ทำเลวกับมึงอย่างไม่น่าให้อภัย กูไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ กูจะไม่โกรธไม่น้อยใจมึงก็ได้ แต่กูขออย่างเดียวมึงอย่าคิดว่ากูจะเบื่อหรือจะทิ้งมึงเพราะมันเป็นสิ่งที่จะไม่มีวันเกิดขึ้น เพราะกูรักมึง รักจริงๆ รักอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้ กูไม่เคยบอกรักใครแม้แต่กับพี่ยิ้มกูก็ไม่เคยพูดคำนี้"".........""อย่างที่มึงพูดว่าเราอยู่ด้วยกันเพราะมึงท้อง แต่คนอย่างกูมึงคิดว่าถ้ากูไม่รักมึงมึงคิดว่ากูจะยอมอยู่มึงแบบนี้เหรอ กี่เดือนที่เราอยู่ด้วยกันมามึงเคยเห็นกูไปไหนกับใครหรือคุยกับผู้หญิงคนไหนรึเปล่า"มันก็เป็นเรื่องจริงที่มันพูดมาทั้งหมดถ้าไม่นับเรื่องยัยกีกี้โกหกตาร์มันก็ไม่เคยทำอะไรให้เธอเสียใจหรือร้องไห้เลยสักครั้งตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา"ต