All Chapters of เพื่อนร้ายกลายเป็นรัก: Chapter 1 - Chapter 10

เวลาต่อมา...."ถ้ามีนไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปบังคับหรอกไอ้เมษ""แต่ลูกกูจะอยู่ได้ยังไงคนเดียวกูก็เป็นห่วงลูกกูเหมือนกันนะไอ้ตั้ม""ถ้าเรื่องนั้นพี่เมษไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพิมจะช่วยดูแลแกให้""อืมมมใช่ กูกับพิมปรึกษากันแล้วว่าจะช่วยดูแลหนูมีนเอง กูกับพิมก็รักแล้วก็เอ็นดูหนูมีนเหมือนลูกสาวคนนึง มึงไม่ต้องห่วงหรอก มึงไปทำงานอย่างสบายใจได้""นะคะพ่อ ให้มีนอยู่ที่นี่นะ มีนสัญญาจะไม่ดื้อไม่ซนจะเชื่อฟังน้าพิมลุงตั้มทุกอย่างเลย พ่อไม่ต้องห่วงมีนเลย""เห้ออออ พ่อก็มีลูกสาวอยู่คนเดียวจะไม่ให้พ่อเป็นห่วงได้ไงล่ะลูก แล้วอีกอย่างเราไม่เคยห่างกันไปไหนไกลๆเลย""ไว้ปิดเทอมมึงก็ส่งตั๋วมาให้มีนบินไปหามึงที่โน่นก็ได้นี่หว่า""แล้วพี่เมษกะว่าจะไปอยู่ที่นั่นกี่ปีคะ""ก็ยังไม่รู้อ่ะ แต่ตามสัญญาก็สิบปี แต่ถ้าที่นั่นรายได้มันดีมากๆก็อาจจะอยู่ยาวๆไปเลย แต่ก็ใช่ว่าจะอยู่ตลอดไปหรอกนะเพราะไม่ว่ายังไงเมืองไทยก็คือบ้านเกิดยังไงพี่ก็ต้องกลับมา"สรุปแล้วพ่อก็ยอมใจอ่อนให้เธออยู่ที่นี่โดยอยู่ในความดูแลของน้าพิมกับลุงตั้ม แต่พ่อก็ได้มีข้อตกลงกับเธอก็คือว่าถ้าเธอจะอยู่ที่นี่พ่อก็จะให้อยู่แต่พ่อบอกว่าถ้าเรียนจบมหาลัยแล้วเธอ

มีน..." พี่ยิ้มบอกเลิกกู ""พี่ยิ้มบอกเลิกกับมึงเลยเหรอ"เธอเข้าใจความรู้สึกของพี่ยิ้มนะแม้ที่ผ่านมาพี่ยิ้มจะเฉยๆกับมันถึงแม้จะได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันก็ตาม แต่เป็นใครก็คงจะรับไม่ได้ที่รู้ว่าแฟนตัวเองไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นโดยมีคลิปมายืนยันขนาดนี้แม้ที่ผ่านมาพี่ยิ้มจะรับรู้มาตลอดว่ามันมีกิ๊กควงคนนั้นคนนี้แต่พี่ยิ้มก็ไม่เคยว่าอะไรเพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีหลักฐาน ซึ่งที่มหาลัยทุกคนรู้หมดว่าพี่ยิ้มกับไอ้ต้าร์เป็นแฟนกัน พี่ยิ้มก็คงไม่อยากโง่ให้ใครต่อใครหัวเราะเยาะอีกแล้วล่ะมั้ง เรื่องนี้ถ้าจะหาคนผิดก็คงไม่ใช่ใครหรอกก็คือไอ้คนที่ยืนเมาแอ๋อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ไงล่ะตอนนี้เธอกึ่งลากกึ่งจูงคนเมาไปนั่งที่โซฟาก่อนจะไปหาผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้มันเพื่อให้มันได้มีสติมากขึ้นแม้มันจะคอยเอามือปัดผ้าเย็นออกแล้วหันหน้าหนีก็ตามซึ่งมันคงรำคาญแล่ะแต่เธอก็จับหน้ามันให้หันมาแล้วก็เช็ดจนสำเร็จสภาพที่ดูแทบไมไ่ด้เลยนะเอาจริงๆ จะมีสักกี่คนที่จะเห็นมันในโมทนี้เพราะปกติมันจะต้องหล่อเท่ห์ดูดีจนสาวๆกรี๊ด เห้อออ ไม่คิดว่ามันจะโดนสาวที่ไหนบอกเลิกเหมืิอนกันนะ แต่ที่รู้พี่ยิ้มไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆไง จากนั้นเธอก็ไปชงน้ำข

มีน....."มานี่เลย"พี่ไม้เดินไปขว้ามือของผู้หญิงคนนั้นแล้วลากออกไปข้างนอกผู้หญิงคนนั้นพยายามสะบัดแต่ไม่หลุดเลยหันมาด่าเธอแบบเจ็บๆก่อนจะโดนลากตัวออกไป"มึงจำไว้เลยนะ อิหน้าด้านชอบแย่งผัวชาวบ้าน!!! "ตอนนี้เธอทำอะไรไม่เพราะมีถูกสายตาหลายคู่จ้ิงที่มองมาที่เธอ ไม่รู้ว่าคนที่ได้ยินได้ฟังจะเชื่อสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดหรือเปล่า เธอจึงรีบเดินเข้าลิฟท์ด้วยความอับอายเพราะเหมือนกับว่าตอนนี้เธอไปแย่งแฟนคนอื่นทั้งที่เกิดมาไม่เคยที่จะมีความคิดไปแย่งของๆใคร เธอรีบเดินเข้าลิฟท์แล้วรีบกลับมาที่ห้องทันที แต่พอเธอเข้ามาให้ห้องก็ไม่เจอไอ้ตาร์บนโซฟาแล้วมันคงตื่นแล้วล่ะเธอเลยเดินไปเคาะห้องมันเพื่อจะบอกว่าเธอซื้อข้าวมาแล้วแต่....."อ้ายยย อ๊าาาา เสียวจังเอาแรงๆเลยค่ะตาร์""แรงพอมั้ย"ปั่ก ปั่ก ปั่กเสียงไอ้ตาร์กับ.... นี่อย่าบอกนะว่ามันเอายัยกี้มากินที่ห้องอีก นี่เธอออกไปไม่ถึงชั่วโมงเลยนะนัดกันมาเอาแล้วเหรอแล้วไอ้อาการอกหักเมื่อคืนมันหายแล้วเหรอมันถึงมีอารมณ์เอากับผู้หญิงคนอื่นเธอมองกล่องข้าวผัดในมือด้วยความโมโหเธออุส่าห์รีบกินข้าวที่ร้านเพราะกลัวมันหิวแต่ที่ไหนได้...เธอกลับเข้ามาในห้องก่อนจะหาหนังสือมา

ตาร์....."มึงหมายความว่าไง""ก็ตอนนี้ร่องมึงคือที่สุดสำหรับกู กูจะเอากับมึงจนกว่ากูจะพอใจ""กูไม่ให้""แต่กูมีวิธีก็แล้วกัน"พอได้ยินเสียงคนใต้ร่างต่อปากต่อคำได้นั่นก็แปลว่ามีนหายเจ็บแล้ว เขาเลยเริ่มทำการขยับสะโพกซอยเข้าซอยออกอย่างช้าๆก่อนเพื่อดูท่าทีของคนใต้ร่าง"อ๊ะ อ๊ะ เสียว""นี่แค่กูขยับนิดเดียวนะมึงยังเสียวขนาดนี้ เดี๋ยวมึงลองเจอเอวสี่จีของกูเข้าไปรับรองมึงขึ้นสรรค์แบบเสียวสุดๆแน่ๆ"เขารีบเร่งจังหวะขยับสะโพกโหมกระหน่ำจ้วงแทงเข้าไปภายในร่องที่บีบรัดตัวตนของเขา"ซี๊ดดด โอ๊ยย เสียวอะไรแบบนี้วะ มีนร่องมึงมันตอดกูไม่หยุดเลยว่ะ กูจะแตกให้ได้ ซี๊ดดด ถ้ากูเอาออกไม่ทันมึงอย่าด่ากูนะ""มึงอย่าแตกในนะไอ้ตาร์!!! "พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ เขารัวสะโพกไม่ยั้งแล้วตอนนี้ เขารู้ว่าเขากำลังจะถึงจุดหมายปลายทาง แม่งเข้าไปไม่ถึงห้านาทีเขาจะแตกแล้ว โคตรเหลือเชื่อ"ไอ้ตาร์ กูเสียวกูไม่ไหว""กูก็จะแตกเหมือนกัน"ตั่บ ตั่บ ตั่บ เขากดสะโพกก่อนจะบดบี้เบียดแก่นกายเข้าไปจนถึงด้านในสุดของร่องสาวปึก ปึก ปึก ปึก เขาเน้นๆไปสามสี่ทีก่อนที่ลาวาร้อนจะพวยพุ่งเข้าสู่ร่องคับแน่นด้านในเอาสดมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง แต่เขาค

มีน....."อ้าววมีนกลับบ้านทำไม่บอกน้าน้าจะได้ไปรับแล้วนี่มายังไง""นั่งแท็กซี่มาค่ะน้าพิม""แล้วทำไมไม่ให้ตาร์มาส่ง""ตาร์ไม่อยู่ค่ะ เอ่ออ มีนขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ""เดี๋ยวจ้ะ""คะ""เอ่อออ คอของมีนไปโดนอะไรมาลูกทำไม เอ่ออมันมี...""อ๋อ...มีนแพ้อาหารทะเลค่ะผื่นเลยขึ้นแล้วมันคันด้วยมีนเลยเกาจนมันเป็นรอยแดง""งั้นเหรอจ้ะ งั้นมีนเข้าบ้านเถอะไว้ตอนเย็นน้าจะมาเรียกไปทานข้าวนะที่บ้านนะ""ขอบคุณค่ะน้าพิม"เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อน้าพิมกลับไปแล้ว ตอนที่น้าพิมถามเรื่องรอยที่คอคือเธอก็ตกใจเหมือนกันนะ ตอนเก็บของเธอรีบเก็บเพราะกลัวไอ้ตาร์จะกลับมาก่อนเลยลืมทาแป้งทับรอยไม่รู้ว่าน้าพิมจะเชื่อมั้ยกับสิ่งที่เธอบอกเวลาต่อมาขณะที่เธอกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่จู่ๆ ไอ้ตาร์มันก็เดินหน้าบึ้งเข้ามามันยืนมองเธอด้วยความไม่พอใจแต่เธอไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่ามันคงจะโกรธที่เธอหนีกลับมาที่บ้านโดยไม่บอกมัน"มีน" มันเรียกชื่อเธอแต่เธอก็ยังไม่สนใจอยู่ดี"กูบอกว่าไม่ให้มึงกลับมาไง""มึงเป็นพ่อกูเหรอกูถึงต้องเชื่อมึงอ่ะ กูจะอยู่หรือจะไปมันก็เป็นสิทธิ์ของกูป่ะมึมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง""มึงถามหาสิทธิ์?? "มันเดินเข้ามาใกล้เธอ