Cold Guy ตกอยู่ในอ้อมกอดวิศวะคนเย็นชา のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

พอคินขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเธอ พี่เขาก็เดินอ้อมมาเปิดประตูรถแล้วจูงมือเธอพาเข้าไปข้างในอย่างไม่ปล่อยให้ห่างกาย ซึ่งทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องโถงกว้าง ก็พบกับพ่อกับของเธอที่กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่บนโซฟาโดยปราศจากพี่สาว พอพ่อกับแม่เห็นเธอกับพี่คินเดินเข้ามา สายตาก็หันมาจับจ้องทันที“อ้าว มาพอดีเลย แม่กำลังจะโทรหา”แม่ของเธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เธอรีบยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อมแทนคำตอบ“แล้วนี่พี่ฝนล่ะคะ” เธอถามขึ้นเมื่อไม่เห็นร่างของพี่สาวอยู่ตรงนั้น“เห็นว่าลืมของไว้บนห้อง ก็เลยขึ้นไปเอา นั่นไง ลงมาพอดีเลย”แม่ตอบ ก่อนที่เธอจะหันไปมองตาม และพบกับพี่สาวที่กำลังเดินลงบันไดมาในชุดเรียบร้อยสวยงามดวงตาของเธอเบิกนิด ๆ เพราะละอองฝนส่งยิ้มมาให้ ซึ่งรอยยิ้มนั้นมันดูแปลกไปจากปกติจนทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคย แต่ก็ยังยิ้มตอบกลับไปอย่างเกรงใจ“พี่กำลังจะโทรหาเชียว สวัสดีค่ะคิน”ละอองฝนเอ่ยทักเธอเสร็จ ก็มองไปทางชายหนุ่มที่ยังจับมือเธอไว้แน่น คินเพียงพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการรับคำ แต่ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด“มากันครบแล้ว งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ”เสียงทุ้มของพ่อที่นั่งเงียบอยู่ตลอดเอ่ยขึ้น ทุ

“ห้องไหน”ทันทีที่ก้าวลงจากรถ ชายหนุ่มก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนกับชายชุดดำที่ยืนรออยู่ด้านหน้า ดวงตาแข็งกร้าวฉายแววกังวลจนแทบเก็บไม่อยู่เพราะก่อนหน้านี้เขายังนั่งดูการแข่งขันรถอย่างเพลิดเพลิน เสียงเชียร์รอบสนามยังดังสะท้อนอยู่ในหัว แต่ความสุขก็พังครืนลงทันทีเมื่อมีคนมาสะกิดเรียก พร้อมกระซิบว่าตอนนี้คุณหนูกำลังตกอยู่ในอันตรายซึ่งเขาได้ยินตอนนั้นก็รู้สึกตกใจ และแปลกใจเป็นอย่างมากเพราะไม่รู้ว่าอีกคนที่พูดถึงนั้นคือใคร แต่พอได้ยินบอกว่าชื่อว่าละอองฟอง หัวใจของเขากระตุกวูบ ความตกใจถาโถมเข้าใส่จนแทบควบคุมสติไม่อยู่ เขารีบจะกดโทรหาเธอ แต่กลับนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรศัพท์ไว้ที่รถ เมื่อเป็นแบบนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่รถด้วยความร้อนรน โดยพอเห็นโทรศัพท์ของตัวเองที่อยู่ด้านในรถแล้วก็หยิบขึ้นมาดูก็พบว่าคนตัวเล็กส่งข้อความมาหาเขาพร้อมกับโทรหาด้วยหลายสายโดยเขาเห็นแบบนั้นก็กำมือแน่น รู้สึกโกรธตัวเองอย่างที่สุด จากนั้นก็รีบขับรถตรงมายังโรงแรมตามที่ได้รับรายงาน โดยมีเพื่อนสนิททั้งสองนั่งมาด้วยตลอดทาง“ห้อง xxx ครับ นี่เป็นคีย์การ์ด”ชายชุดดำยื่นบัตรมาให้ ชายหนุ่มรับมาไว้ในมืออย่างฉับไว แววตาเต็มไปด้วยความ

“พี่คิน... พี่คินช่วยหนูด้วย กรี๊ดดดด!”เสียงกรีดร้องสั่นเครือดังลั่นออกมาจากห้องนอน ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังยืนทำอาหารเช้าในห้องครัวสะดุ้งเฮือก หัวใจเขาแทบหล่นไปกองกับพื้น มือที่กำลังจับตะหลิวถึงกับสั่นจนต้องรีบวางทุกอย่างแล้ววิ่งพรวดเข้าไปทันทีพอผลักประตูเข้าไป เขาก็เห็นภาพที่ทำให้ใจเจ็บราวถูกบีบรัด หญิงสาวตัวเล็กนอนดิ้นพลางสะอื้นไห้อยู่บนเตียง น้ำตาไหลรินไม่หยุด ริมฝีปากเอ่ยเรียกชื่อเขาสลับกับเสียงร้องไห้ราวกับกำลังถูกหลอกหลอนจากฝันร้ายที่โหดร้าย“ฟอง... ไม่ต้องกลัวนะ”เขารีบตรงเข้าไปนั่งข้างเตียง ใช้สองแขนโอบประคองร่างเล็กที่สั่นเทาไว้แน่น พร้อมกระซิบปลอบเบา ๆ ข้างหูดวงตาคู่สวยที่ปิดแน่นค่อย ๆ ลืมขึ้นมา และทันทีที่เห็นเขา คนตัวเล็กก็พุ่งเข้ามากอดเขาไว้ราวกับกลัวว่าจะหายไปอีก “หนูกลัว พวกคนใจร้ายจะทำร้ายหนู พี่คินช่วยหนูหน่อยนะคะ”“ไม่ต้องห่วง มองดูดี ๆ สิ ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว อยู่กับฉัน ไม่มีใครทำอะไรได้อีกแล้ว” เขาพูดเสียงหนักแน่นเพื่อย้ำความมั่นคงให้เธอรู้สึกอุ่นใจละอองฟองเงยหน้ามองไปรอบห้อง เมื่อเห็นว่าเป็นห้องนอนของเขาเอง ไม่ใช่สถานที่น่ากลัวในฝันร้าย ความกังวลในดวงตาก็ค่อย ๆ

บ่ายวันต่อมา...หลังจากที่เธอเลิกเรียนเสร็จแล้ว หญิงสาวก็โบกมือลาเพื่อนสนิทที่ขึ้นรถกลับไป ส่วนตัวเองก็สะพายกระเป๋าเดินทอดน่องไปตามทางเดินภายในมหาวิทยาลัย ตั้งใจว่าจะไปหาพี่คินที่คณะของเขาเหมือนเช่นเคยแต่ยังไม่ทันได้เดินไปถึง ก็มีเสียงทุ้มนุ่มของผู้ชายดังขึ้นจากด้านหลัง“คุณหนูครับ”ละอองฟองชะงักก้าว แล้วหันไปมองด้วยความแปลกใจ และก็พบเข้ากับชายคนหนึ่งที่เธอจำได้ขึ้นใจว่าเขาเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณลุงพอลที่เคยเจอกันมาก่อนหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ความกังวลแล่นวาบเข้ามาในอก“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงเบา แววตาเต็มไปด้วยความระแวง“ไม่รู้ว่าคุณหนูจำผมได้ไหม แต่ผมเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณพ่อคุณหนูครับ”“จำได้ค่ะ”“พอดีนายอยากจะพบคุณครับ เลยให้ผมมารับไปที่โรงแรม”“อ๋อ”เธอเอ่ยออกมาเบา ๆ ริมฝีปากเม้มเข้าหากันด้วยความลังเลในใจ จะไปหรือไม่ไปดีนะ เพราะเธอยังไม่แน่ใจว่าตัวเองพร้อมจะเผชิญหน้ากับพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองหรือเปล่า“ช่วยไปกับผมหน่อยนะครับ คุณพ่อคุณแม่ของคุณหนูอยากเจอจริง ๆ”เหมือนจะรู้ทันความคิดของเธอ ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง หญิงสาวก้มหน้าลงเล็กน้อย จากนั้นก็พย

“ยัยฟอง! เกิดเรื่องแล้ว”“อะไรนะ”ละอองฟองขมวดคิ้วถามทันที ขณะที่เธอกำลังเดินลงบันไดเพื่อจะลงไปชั้นล่าง หลังเพิ่งเรียนคาบสุดท้ายของวันเสร็จ เสียงตื่นตระหนกของพระเพลงที่เดินอยู่ข้าง ๆ ทำให้เธอหัวใจหายวาบ“แกดูนี่สิ”พระเพลงยื่นโทรศัพท์มาให้ด้วยมือสั่นเล็กน้อย หญิงสาวจึงรีบก้มมองหน้าจอ ทันทีที่เห็นภาพเคลื่อนไหวภายในนั้น หัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น“พะ…พี่ฝน”เสียงหลุดออกมาแผ่วเบา ตาเบิกกว้างราวกับไม่เชื่อสายตาตัวเอง ภาพในคลิปคือพี่สาวแท้ ๆ ของเธอที่กำลังมีความสัมพันธ์กับผู้ชายหลายคนในสภาพที่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น“นี่มันจริงเหรอ”ละอองฟองเอ่ยเสียงสั่น รู้สึกเหมือนเลือดในกายไหลเวียนผิดจังหวะ มือที่ถือกระเป๋าเรียนสั่นระริก“ยัยฟอง ใจเย็น ๆ ก่อน”“ทำไมถึงมีคลิปหลุดได้”เธอก็เงยหน้าขึ้นแล้วพบว่านักศึกษาหลายสิบคนที่ยืนกระจายอยู่บริเวณโถงบันไดต่างพากันหันมามอง บางคนกระซิบกระซาบ บางคนทำสีน่าสมเพชราวกับเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเธอเองสายตาหลายคู่ที่จ้องมาเหมือนคมมีดกรีดลงกลางใจ เธอแทบหายใจไม่ออก“มองอะไรกัน ไม่มีอะไรทำกันแล้วหรือไง”พระเพลงตวาดเสียงดัง น้ำเสียงแข็งกร้าวจนหลายคนสะดุ้ง หญิงสาวรีบคว้า