All Chapters of Cold Guy ตกอยู่ในอ้อมกอดวิศวะคนเย็นชา: Chapter 1 - Chapter 10

ละอองฟอง สะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงขยับเขยื้อนบางอย่างในความเงียบสงัดของยามดึก เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ ก่อนจะหันไปมอง ก็เห็นเข้ากับ คิน ที่กำลังยืนสวมเสื้ออยู่หน้าตู้เสื้อผ้า หญิงสาวเบนสายตาไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่ผนัง ก็พบว่าเข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาเป็นเวลาตีสองละอองฟองรีบคว้าชุดคลุมที่พาดอยู่บนพื้นมาสวมใส่อย่างลวก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ขยับลงจากเตียง แล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม เอื้อมมือไปติดกระดุมเสื้อให้เขาอย่างแผ่วเบา“หนูนึกว่าวันนี้พี่คินจะนอนที่นี่กันหนูซะอีก” เธอเอ่ยเสียงเบา“พรุ่งนี้ฉันมีธุระ”“ธุระอะไรเหรอคะ” ละอองฟองถามพลางเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้งแต่เขากลับไม่ตอบอะไรเลย เพียงหันไปคว้าโทรศัพท์และกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะมาถือเอาไว้“พี่คินคะ” หญิงสาวเอ่ยเรียกอีกครั้ง“ก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ยังจะถามทำไมอีก”คำพูดของเขาเย็นชาแต่ตรงไปตรงมาของคนตรงหน้า ทำให้หญิงสาวที่ได้ยินก็ชะงัก ก่อนจะก้มหน้าลงช้า ๆ สีหน้าเศร้าสร้อยปรากฏบนใบหน้าเพราะใช่เธอรู้ดีว่าธุระที่เขาพูดถึงคืออะไร นั่นก็คือการไปกินข้าวกับครอบครัวของเธอในฐานะว่าที่คู่หมั้นของพี่สาวเธอนั่นเองและใช่ตอนนี้เธอก็กำลังมีค

คิน : ฉันมีธุระต่อ คงจะไปกินข้าวกับเธอต่อไม่ได้แล้ว หาอะไรกินก่อนเลย เดี๋ยวถ้าเคลียร์เสร็จจะรีบไปหาละอองฟองอ่านข้อความของคินจบ เธอวางโทรศัพท์ลงที่เดิม ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาหน้าโทรทัศน์ด้วยความรู้สึกว่างเปล่าทั้งที่วันนี้เธอรีบเคลียร์งานให้เสร็จ พอเรียบร้อยก็รีบอาบน้ำ แต่งตัวสวยอย่างตั้งใจ หวังจะได้ใช้เวลาดี ๆ ร่วมกับเขา“ไม่น่ารีบเลยยังฟอง!”เธอบ่นพึมพำเบา ๆ ก่อนจะนั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ แล้วจึงตัดสินใจลุกเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนกลับเป็นชุดอยู่บ้านตามเดิมโดยใช้เวลาในการเปลี่ยนชุดไม่นาน ละอองฟองก็เดินกลับออก มาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอปพลิเคชันสั่งอาหาร“กินอะไรดีนะ” เธอเลื่อนดูร้านอาหารไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเจอเมนูที่ถูกใจก็จัดการสั่งทันที แล้วกลับมานั่งเปิดโทรทัศน์ดูเพื่อรออาหารที่สั่งมาส่งติ๊ง! ติ๊ง!ขณะที่กำลังดูโทรทัศน์อย่างตั้งใจอยู่นั้น เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำให้หญิงสาวชะงัก หลังจากนั้นเธอรีบเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดูด้วยความคาดหวังว่าอาจเป็นคินที่ส่งข้อความมา แต่พอเห็นชื่อผู้ส่งกลับเป็นละอองฝนพี่สาวของตัวเอง ละอองฟองก็ถอนหายใจออกมาพรืดยาว ก่อนจะกด

ละอองฟองขับรถมินิคูเปอร์มาจอดในลานจอดรถที่เธอจอดเป็นประจำ หลังจากนั้นเธอก็ลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในใต้ถุนอาคารเรียน และก็พบเข้ากับ พระเพลง เพื่อนสาวคนสนิทที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนหญิงสาวจึงรีบเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เพื่อนสาว พอเธอนั่งลง พระเพลงก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ด้วยความสดใส“มานานหรือยัง” ละอองฟองเอ่ยถาม“เพิ่งมาเอง แล้วนี่เป็นอะไร ทำไมตาบวมล่ะ” พอโดนเพื่อนสาวทัก ละอองฟองก็ยกมือขึ้นถูบริเวณรอบดวงตาตัวเองเบา ๆ“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เมื่อคืนดูซีรีส์ฉากมันเศร้ามาก เลยร้องไห้ตาม” เธอเอ่ยตอบด้วยเสียงเบา แต่สายตากลับแอบเศร้าอยู่ลึก ๆ“เชื่อได้ไหมเนี่ย ฉันว่าเธอกำลังโกหกฉันนะ”พระเพลงมองอย่างไม่ค่อยเชื่อใจนัก พร้อมกับเอ่ยแกล้งจับผิดด้วยท่าทางขำ ๆ“ชะ...เชื่อได้สิ ฉันจะโกหกเธอทำไมเล่า” ละอองฟองรีบปฏิเสธเสียงหวาน พลางยิ้มแห้ง“โอเค เชื่อก็เชื่อ ถึงจะไม่อยากเชื่อก็ตาม” พระเพลงพูดพร้อมหัวเราะ“เพลง~” ละอองฟองเรียกชื่อเพื่อนด้วยความไม่พอใจ ซึ่งพระเพลงเห็นก็นึกขำ พร้อมกับเอ่ยเปลี่ยนเรื่อง “กินข้าวมายัง”“ยังเลย นี่ว่าจะไปกินที่โรงอาหาร” ละอองฟองตอบด้วยน้ำเสียงดีขึ้นกว่าเก่า“นั่นไง

พอเห็นว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดได้หลับไปแล้ว คินก็ช้อนร่างเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงอย่างแผ่วเบา กล้ามแขนแข็งแรงโอบพยุงเธอราวกับกลัวว่าหากแรงเกินไปเธอจะเจ็บ เขาก้าวเดินช้า ๆ พาเธอมาวางลงบนเตียงนุ่มเขายื่นมือไปหยิบผ้าห่มที่พับเรียบร้อยอยู่ปลายเตียง แล้วค่อย ๆ คลุมขึ้นมาจนถึงอก ปลายนิ้วสัมผัสผิวเธอเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน“เดี๋ยวจะรีบกลับมา”คินเอ่ยเสียงต่ำแต่หนักแน่น ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องของเธออย่างไม่เร่งรีบ แต่แววตากลับมีแววครุ่นคิดร่างสูงกำลังจะกลับไปห้องของตัวเองเพื่อเปลี่ยนชุด เนื่องจากเย็นนี้มีนัดกินข้าวกับละอองฝนพี่สาวของคนที่กำลังหลับ ซึ่งเป็นนัดที่ผู้ใหญ่จัดการให้ และเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ แม้ใจลึก ๆ จะไม่อยากไปก็ตาม“คินลูก มาทำอะไรที่นี่”ในระหว่างที่คินกำลังก้าวเดินออกจากตึก เสียงหวานแต่ทรงอำนาจของใครบางคนก็ดังแทรกขึ้นจากด้านข้างขาของเขาที่กำลังเดินก็ชะงักทันที ชายหนุ่มก็หันไปตามเสียง ก่อนจะเห็นคุณน้าลีลาวดีแม่ของละอองฟองที่กำลังเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า แววตาคมของท่านมองมาที่เขาอย่างจับสังเกต“.....” คินรีบยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม “สวัสดีครับ

“เป็นยังไงบ้าง อาหารถูกปากหนูบ้างไหม”น้ำเสียงทุ้มนุ่มของชายกลางวัยตรงหน้าเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง พลางมองเธอด้วยสายตาอบอุ่น“อร่อยมากเลยค่ะ หนูชอบหลายอย่างเลย” ละอองฟองตอบด้วยรอยยิ้มสดใส พยายามเก็บซ่อนความประหม่าเอาไว้โดยคนตรงหน้าที่เธอกำลังสนทนาด้วย ไม่ใช่ใครอื่น หากแต่คือ คุณพอล นักธุรกิจผู้มีชื่อเสียงระดับโลก ผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการการลงทุนและเครือข่ายธุรกิจข้ามชาติเป็นเวลานาน เขามักใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ต่างประเทศ เดินทางไปตามหัวเมืองเศรษฐกิจสำคัญทั่วโลกเพื่อขยายกิจการและสร้างพันธมิตรทางธุรกิจ ทว่าช่วงนี้ เขากลับเลือกพักจังหวะชีวิตที่เร่งรีบ แล้วเดินทางมายังประเทศบ้านเกิดของภรรยาสาเหตุไม่ใช่เพียงเพราะต้องการพักผ่อน หากแต่ยังสนใจโอกาสใหม่ ๆ ในการลงทุนภายในประเทศที่กำลังเติบโตอย่างต่อเนื่อง และหนึ่งในโครงการที่อยู่ในสายตาเขา คือกิจการที่พ่อของเธอกำลังบุกเบิก พ่อของเธอเองก็มีความประสงค์จะเชิญเขามาร่วมลงทุน เพราะเห็นว่าชื่อเสียง ประสบการณ์ และเครือข่ายระดับสากลของคุณพอล อาจช่วยผลักดันโครงการนี้ให้ก้าวไกลเกินกว่าที่เคยคาดคิดโดยครั้งแรกที่ได้พบ เธอถึงกับนั่งตัวเกร็งเพราะไม่ชินกับการต้องเ