Semua Bab Vengeance of the Reborn CEO’s Wife: Bab 31 - Bab 40

Part 2: Crossfire of Hearts Tahimik na bumubulong ang ulan sa mga bubong ng siyudad nang gabing iyon. Ang mga ilaw sa ilalim ay kumikislap na parang mga alaala — minsan malinaw, minsan malabo, pero laging masakit kapag sinubukan mong abutin. Mula sa rooftop ng isang lumang gusali, pinagmamasdan ni Aurora ang mga nasirang bahagi ng dating Steele Empire. Sa malayo, ang dating tore na minsang tinawag niyang “bahay” ay tila bangkay na ngayon — itim, tahimik, at walang kaluluwa. Nasa tabi niya si Mara, may hawak na tablet. “Ma’am,” sabi niya, “we decrypted half of the Eden file. It confirms what we feared — Phase Two was initiated even before the fire.” “Before the fire?” ulit ni Aurora, halos di makapaniwala. “So… she’s been alive all this time?” “Possibly,” sagot ni Mara. “But her location… it’s been masked. Someone’s protecting her.” Tahimik si Aurora. Nakatitig sa basang kalye sa ibaba, kung saan ang mga sasakyan ay parang mga ilaw ng alaala — dumadaan, pero di na

Tahimik ang umaga. Hindi na maririnig ang mga sirena, wala na ang usok, at ang dating alab ng sunog ay napalitan ng amoy ng abo. Ngunit sa loob ng dibdib ni Aurora Steele, ang apoy ay nananatiling naglalagablab. Nakatayo siya sa harap ng nasunog na gusali ng Steele Tower, nakasuot ng itim na coat, ang kanyang buhok ay hinahaplos ng malamig na hangin ng madaling-araw. Sa tabi niya, si Xavier, tahimik lang, hawak ang isang basag na badge ng kumpanya — tanging naiwan mula sa kaguluhan kagabi. “End of an empire,” bulong ni Xavier. Aurora didn’t respond. Her eyes stayed fixed on the ruins. Hindi siya umiiyak. Hindi na rin siya galit. Wala — kundi isang tahimik na katotohanang kumakain sa kanyang kaluluwa: Lilith was gone. Or so the world believed. ⸻ “Mrs. Steele?” lumapit ang isa sa mga investigator. “We recovered some files from the lower levels — mostly damaged, but… there’s something you need to see.” Dinala nila siya sa isang mobile command tent. Doon, sa i

Part 3: ⸻ Opening Scene – The Silence After the Storm The next morning came wrapped in silence. Walang naglalakad sa main hall ng bagong Steele Headquarters—lahat ay tila naglalakad sa manipis na yelo, natatakot na mabasag muli ang katahimikan. Sa conference room sa itaas, nakaupo si Aurora, mag-isa. Ang liwanag ng araw ay tumatama sa salamin, nagbubuo ng mga repleksyon ng kanyang mukha—parang napakaraming bersyon niya ang nagmamasid pabalik. She hated mirrors lately. Because every time she looked, she wasn’t sure if the woman staring back was really her. Tahimik niyang hinaplos ang scars sa braso—mga bakas ng “resurrection” na ginawa ni Xavier. Ngayon, bawat marka ay paalala na kalahati ng pagkatao niya ay hindi na kanya. The door opened. Xavier entered—no tie, no pretense, just exhaustion and guilt in his eyes. “Aurora,” he said softly. She didn’t look up. “Do you even know who you’re talking to?” “Aurora—” “Or should I say Lilith’s echo?” Tahimik.

“The Woman They Tried to Break” The chase continues. The awakening grows louder. And the ghosts of the past sharpen their claws. ⸻ PART 2 Sa loob ng kotse, hindi magawang kumalma ni Xavier. Hawak niya ang manibela nang sobrang higpit, para bang iyon na lang ang pumipigil sa kanya para hindi tuluyang mabaliw. Kasabay ng tunog ng wiper na dumadausdos sa windshield, sabay ding bumubulusok ang kung ano mang unos na nabuo sa loob niya. “Aurora, bakit ka nandito sa gitna ng dilim—?” bulong niya, pero mas para sa sarili kaysa kay Kennedy. Hindi pa rin nagsasalita si Kennedy. Nakamasid lang siya kay Xavier, sinusukat ang bawat piraso ng emosyon nito. “Boss,” madahan niyang sabi, “We’ll find her. Hindi na siya gano’n kahina.” Napatingin si Xavier nang mabilis, may apoy sa mga mata. “She’s not strong—she’s unstable.” Pero kahit siya, hindi nagawa ng boses niyang itago ang katotohanan. Ang pinakanatatakot sa isang kagaya niya ay ang isang babaeng nasaktan nang sobra… dahil

“THE PIT OF TRUTH” ⸻ Falling Into the Dark “AURORA!!!” Xavier’s scream shattered the air as Aurora plunged into the darkness beneath the fractured floor. Her body fell— weightless, powerless— through a shaft colder than any night she had ever known. But she didn’t scream. Hindi siya sumigaw. Hindi siya humingi ng tulong. Hindi siya nagpakita ng kahinaan. Instead, Aurora curled her body, bracing for impact. Her mind raced faster than her heartbeat. I cannot die. Not now. Not again. She hit a metal grate — HARD. The sound rang through her bones. Then silence. Her lungs burned as she dragged in a breath, every muscle trembling. Pero buhay siya. Masakit, sugatan, nanginginig— pero buhay. She forced herself to sit up. And that was when she realized… She wasn’t in an ordinary basement. Hindi ito normal na pasilyo. Hindi ito lugar na walang gamit. Sa harap niya — illuminated by dim red emergency lights — lay a massive steel door.