All Chapters of อสูรหวงรัก : Chapter 11 - Chapter 20

ด้านฟรานติโน่ก็ยืนมองสองพี่น้องกอดกันแล้วก็ยิ้ม ต่างจากแฟรงก์ที่มองอย่างอึ้งๆ เพราะเขาไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้เด็กแสบที่เขาจูบบนเครื่องบินวันนั้นกลายมาเป็นน้องสาวของพิชชาภา ให้ตายเถอะ ทำไมยัยเด็กนี่ต้องมาเป็นน้องสาวของพิชชาภาด้วยนะ แฟรงก์คิดในใจอย่างเสียดาย เพราะเด็กแสบนี่เป็นน้องสาวของพิชชาภาเขาก็คงจะทำเป็นเล่นกับเด็กคนนี้ไม่ได้“อย่าขี้แยสิ ไม่อายเขาหรือไงหื้ม โตเป็นสาวแล้วนะเราอย่าร้องไห้เป็นเด็กสิ” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็เอามือมาลูบที่ใบหน้าสวยของน้องสาวอย่างเอ็นดู พลอยลดาฟังที่พี่สาวบอกก็มองไปด้านหลังของพี่สาวที่มีชายหนุ่มอยุ่คนหนึ่งเธอก็ยิ้มเขิน“อ่อ พลอยลืมตัวอ่ะ นั่นคงเป็นว่าที่พี่เขยพลอยใช่ไหมคะ หล่อมากเลยค่ะ คนนี้ผ่านๆ” พลอยลดากระซิบพี่สาวอย่างแซวๆ จนพิชชาภาแอบเอามือตีไหล่น้องสาวเบาๆ พลอยลดาจึงหลบพี่สาวแล้วรีบไปหาแฟนของพี่สาว“พี่คงเป็นพี่ฟรานติโน่ใช่ไหมคะ หนูชื่อพลอยลดานะคะ เป็นน้องสาวคนสวยของพี่พิช เรียกหนูว่าพลอยเฉยๆก็ได้ค่ะพี่ ไหนๆพี่ก็เป็นว่าที่พี่เขยของหนูแล้ว อิอิ” พลอยลดาพูดไปก็หัวเราะอย่างชอบใจที่แกล้งพี่สาวได้“ครับๆ เรียกพี่ว่าพี่ฟรานก็ได้ครับเพราะตอนนี้พี่ไม่ใช

“อ่าส์ ซี๊ด นมน่าเลียโคตร ซี๊ด อ่าส์” แฟรงก์เห็นเต้างามอย่างเต็มตาก็รีบชักท่อนเอ็นเร็วขึ้นอย่างเมามันส์ ยิ่งเห็นเธอรู้ตัวเขาก็ไม่ได้หยุดเลยสักนิด แต่มันกลับตื่นเต้นแล้วกล้าที่จะทำต่อให้เสร็จสิ้น ใครบอกให้เธอมายั่วให้เขาอยากกัน“กรี๊ด ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต” พลอยลดาด่ากราดออกไปก็เอามือกรอบกุมหน้าอกของตัวเองไว้ ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเตียงผ้าใบ แต่มันต้องใช้มือยันไว้ถึงจะลุกได้ เธอจึงเหลือมือเพียงข้างเดียวปิดบังหน้าอกของตัวเองไว้แฟรงก์เห็นร่างบางทำท่าด่าเขาก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกเดินไปที่ระเบียงแล้วยืนชักว่าวให้เธอดูแบบจงใจ ก่อนจะมองเธอพยายามลุกจากเตียงแล้วเอามือเล็กๆปิดนมไว้ ซึ่งมันก็แทบจะปิดอะไรไม่มิดเลยสักนิด“อี๋ ไอ้โรคจิต” พลอยลดาพูดไปก็ลุกจากเตียงผ้าใบแล้วเอาชุดคลุมมาคลุมตัวเองทันที ก่อนจะทำยกนิ้วทำฟักยูใส่แฟรงก์อย่างไม่พอใจที่เขาทำแบบนี้ จากนั้นเธอก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องทันทีส่วนแฟรงก์เองก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาพอดี ก่อนจะกระตุกยิ้มอย่างขำๆที่เขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ ทั้งที่มันไม่จำเป็น แต่มันก็เพราะเด็กนั่นเองต่างหากที่มายั่วให้เขาอยาก เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่ผิดที่จะทำแบบนี้ จากนั้นเขาก็ทำความ

​พอเช้าของอีกวันแฟรงก์ก็กลับบ้านมาเกือบจะเก้าโมงเช้า เพราะเขามัวแต่เล่นสวาทกับนางแบบสาวอย่างเซลิน่า ไม่รู้หญิงสาวไปอดอยากมาจากไหน เพราะเธอเล่นปลุกเร้าเขาทั้งคืนจนเขาเหนื่อยจนแทบจะลุกตื่นไม่ไหว“มาสักทีนะไอ้แฟรงก์ บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามช้า ไปกันได้แล้วไป” ฟรานติโน่เห็นน้องชายเดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยดุไปเบาๆ เพราะเขาอุตส่าห์บอกน้องชายแล้วว่าวันนี้เขาจะให้น้องชายไปที่บ้านของผู้อุปการะพลอยลดาด้วย เพราะต่อไปแฟรงก์จะต้องเป็นคนดูแลพลอยลดาเขาจึงต้องพาแฟรงก์ไปด้วย“ก็รีบแล้วไงเฮีย จะบ่นทำไมเนี่ย เจ้าตัวเขายังไม่เห็นบ่นเลยสักคำ ไม่รู้จะย้ายไปย้ายมาให้วุ่นวายทำไมกัน เฮ้อ” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็แลสายตากวนๆที่พลอยลดาที่ยืนมองเขาแบบไม่สนใจ“ถ้าพี่แฟรงก์ไม่อยากดูแลพลอยก็ไม่เป็นไรนิคะ พลอยไม่ได้ขอร้องสักหน่อย” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปอย่างไม่ยอม เพราะเธอเองก็ไม่ได้ขอร้องให้เขามาช่วยเธอสักหน่อย คนอะไร ปากนี่หมาสุดๆ ไม่เคยพูดดีๆกับเธอเลยสักคำ“นี่เธอ” แฟรงก์เอ่ยพูดแบบกัดฟันข่มความโกรธที่เด็กสาวมาต่อปากต่อคำกับเขา นี่ขนาดต่อหน้าพี่ชายของเขาและพี่สาวของเธอ เธอยังกล้าขนาดนี้ แล้วลับหลังเธอไม่ด่าเขามากกว่านี้เหรอ เดี๋ยว

ด้านพลอยลดาที่กลับมานอนพักที่ห้องของตัวเองก็นอนยิ้ม นึกถึงตอนที่แฟรงก์ไปช่วยเธอไว้จากอดัมก็รู้สึกดีกับแฟรงก์มาขึ้น เพราะเธอเองก็เคยชอบเขามาตั้งแต่เจอกันครั้งแรกที่ไทยแล้ว แต่เพราะแฟรงก์มาพูดจากวนๆใส่เธอและเขายังเอาจูบแรกของเธอไป เธอก็เลยตั้งอคติกับเขา แต่ต่อไปนี้ เธอจะพยายามมองเขาในแบบใหม่“แปก แปก เอ๊ะ เสียงอะไรกัน” พลอยลดาลุกออกจากเตียงแล้วเดินช้าๆออกไปที่สระว่ายน้ำ ก่อนจะเอามือกุมท้องมองคนนับสิบกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ด้านล่าง โดยมีแฟรงก์ยืนคุมอยู่อย่างเท่ห์“พี่แฟรงก์ ทำอะไรกันคะ” พลอยลดาเอ่ยถามออกไปแฟรงก์ก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอ ก่อนจที่เขาจะรีบก้าวเดินขึ้นมาตรงบันได้เล็กๆด้านข้าง“ออกมาทำไม เข้าไปพักผ่อนข้างในไป เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาอีกหรอก” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็มองเด็กสาวอย่างเป็นห่วง ก่อนจะทำท่ารำคาญเด็กสาวที่ยังคงมองไปด้านล่างอย่างสงสัย เขาจึงจับมือพลอยลดาแล้วพาเดินเข้ามาในบ้านอย่างห่วงใยเธอ“คนพวกนั้นเขามาทำอะไรกันคะ” พลอยลดาถามออกไปอย่างอยากรู้ ก่อนจะมองแฟรงก์อย่างคาดคั้น จนแฟรงก์เอามือเท้าเอวแล้วตอบไปอย่างปลงๆ นี่ขนาดเจ็บตัวยังจะอยากมายุ่งเรื่องชาวบ้านเขา เฮ้อ ยัยเด็กนี

จากนั้นพลอยลดาและแฟรงก์ก็เดินทางมาส่งพิชชาภาและฟรานติโน่ที่สนามบิน พิชชาภาก็พาน้องสาวเดินออกมาพูดแบบส่วนตัว เพราะเธอเองก็กังวลไม่น้อยที่เห็นสายตาของน้องสาวมองแฟรงก์ในแบบที่เปลี่ยนไปจากตอนแรก“มีอะไรคะพี่พิช ทำไมต้องพาพลอยมาคุยตรงนี้ด้วย” พลอยลดาเอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย เพราะขณะเดินตามฟรานติโน่และแฟรงก์เข้าไปด้านในสนามบิน พี่สาวของเธอก็จับมือเธอเดินออกมาก่อน“พลอยคิดอะไรกับพี่แฟรงก์รึเปล่า” พิชชาภาเอ่ยถามแล้วจ้องหน้าน้องสาวอย่างจริงจัง เพราะเธออยากจะรู้ให้แน่ใจ“พี่พิชพูดอะไรคะ พลอยเนี่ยนะคะจะไปชอบไอ้ อ่อ จะไปชอบพี่แฟรงก์ ไม่มีทางหรอกค่ะ ทำไมพี่พิชถึงถามพลอยแบบนี้ล่ะคะ” พลอยลดาโกหกพี่สาวไปก็เอ่ยถามทันที นี่เธอทำตัวให้พี่สาวสงสัยหรือไงนะ แล้วแบบนี้ไอ้หื่นนั้นมันจะรุ้ไหมว่าเธอแอบชอบอยู่ พลอยลดาคิดไปอย่างกังวล“เฮ้อ พี่เป็นพี่สาวของเรานะยัยพลอย อย่ามาโกหกพี่เลย พี่เห็นสายตาของเราพี่ก็รู้แล้วว่าเราคิดยังไงกับพี่แฟรงก์ แต่ถือว่าพี่ขอนะ ที่พี่พูดเพราะเป็นห่วงเรานะพี่อยากเห็นน้องสาวของพี่มีอนาคตที่ดีได้เป็นคุณหมอตามที่ฝัน แต่ถ้าพลอยโตกว่านี้พี่เองก็จะไม่ว่าถ้าพลอยจะมีแฟน แต่ตอนนี้เรายังเด็ก