All Chapters of พ่ายรักร้ายคุณชายตำรวจ : Chapter 101 - Chapter 110

ข้าวตังที่เห็นธีร์ณัฐนั่งอยู่ต่อหน้าของเธอนั้น"ฉันไม่อยากจะเชื่อว่านี้พี่ธีร์จริง" เสียงเล็กหลุดออกมาอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็น"ไม่ใช่ฉัน แล้วเธอคิดว่าใคร บ้านเธออยู่ไกลมากหรือไงฉันถึงจะตามหาเธอไม่ได้ ต่อให้เธอจะหนีฉันไปไกลสุดขอบฟ้าเขียวฉันก็ตามเธอกลับมาได้ ฉันรู้ว่าฉันผิดที่เอาแต่ใจ ลังเล ไม่ชัดเจน และทำร้ายจิตใจเธอ พูดอะไรเยอะก็เหมือนว่าจะแก้ตัว กลับไปด้วยกันเถอะนะ อย่าหนีฉันไปไหนอีกเลย ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ทำให้เธอเสียใจ" ธีร์ณัฐเอ่ยเสียงเรียบสบตาเข้ากับคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยแววตาอ่อนโยน"ฉะ...ฉัน" ข้าวตังที่ธีร์ณัฐเอ่ยมาเช่นนี้คนปากหนักถึงกับพูดไม่ออก เหมือนกับมีอะไรบางอย่างวิ่งมาจุกที่ลำคอของฉัน ธีร์ณัฐที่รอฟังคำตอบข้าวตังที่เธอยังเอาแต่นิ่งธีร์ณัฐถึงกับหน้าเหวอ แต่นั้นใช่ว่าคนอย่างเขานั้นจะยอมแพ้ มือหนาล้วงเข้าที่กระเป๋ากางเกงและหยิบแหวนของเขาขึ้นมา"แหวนวงนี้ถึงเธอจะไม่อยากได้มัน แต่โปรดรู้ไว้ว่ามันเป็นของเธอแค่คนเดียว จะไม่เป็นของใครอีก" ธีร์ณัฐเอ่ยขณะที่สวมให้กับมือเจ้าของ ถึงข้าวตังฝากดีเทลมาคืนเขาแต่นั้นมันเป็นของเธอเขาไม่คิดจะรับคืน ด้านข้าวตังถึงก่อนหน้านี้จะ

เช้าวันต่อมา ด้านข้าวตังในที่สุดฉันและผู้กองธีร์เราก็ต้องจับมือกันและตอบไปตามความจริง ว่าเราสองคนไปถึงขั้นนั้นกันแล้ว โดยที่ผู้กองธีร์เป็นคนตอบสถานะกับพี่ข้าวตู เช้าวันต่อมาหลังจากที่คนเมาหนักตื่นขึ้นมาก็เป็นหน้าที่ของฉันที่ทำแผลให้กับคนใจกล้า กล้าดียังไงบอกว่าได้เสียกับฉันแล้ว ไปบอกพี่ชายฉันแบบนี้หน้าหล่อๆ ของผู้กองธีร์ก็โดนพี่ชายฉันซัดหมัดเข้าที่มุมปากไปหนึ่งดอกถึงกับได้เลือด ตอนแรกฉันลุ้นใจหายใจคว่ำกลัวจะเป็นเรื่องเป็นราว แต่นั้นพวกเขากับนั่งชนแก้วกันต่อถึงตี 2 ราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น สุดท้ายแล้วก็เป็นฉันนี่แหละที่หอบผ้าห่มมานอนเฝ้าคนเมาทั้งสองที่โซฟา ตื่นมาสภาพที่เห็นคือพี่ธีร์นอนหมุนตักพี่ข้าวตู เล่นเอาซะคนในบ้านงงงวยไปตามๆ กัน และดูเหมือนพี่ข้าวตูกับผู้กองธีร์จะสนิทกันเร็วซะด้วยสิ เล่นเอาซะฉันพูดไรไม่ได้ ไปแตะผู้กองธีร์นิดหน่อยไม่ได้เลยนะพี่ชายเข้าข้างสุดๆ ใครกันแน่ที่เป็นน้องเขาดูเอาเถอะค่ะ ฝั่งเขาเยอะนะคนนี้ชอบหาพรรคหาพวกและนี่ก็ถึงเวลาที่ฉันและผู้กองธีร์จะกลับกรุงเทพ โดยมีคนขับรถที่บ้านมาส่งที่สนามบิน แต่ขณะที่คนขับรถกลับไปแล้วนั้น สายตาคมที่จ้องมองเหมือนกับมองหาอะไรบา

บนระเบียงหน้าห้องชั้นสองของรีสอร์ทแห่งหนึ่ง บนเปลไม้สีน้ำตาลมีสองร่างของชายหญิงคู่หนึ่งทั้งสองร่างกอดรัดฟัดกันไปมา ปากหยักหนาของผู้กองหนุ่มมาดเข้ม ที่ตอนนี้นอกจะถอนเครื่องแบบตำรวจ และยังถอดคราบจากเสือเงียบมาดนิ่งๆ เป็นลูกแมวตัวน้อยๆ ที่ฟัดกับริมฝีปากของแฟนสาวอย่างดูดดื่ม เขาทั้งรักและหลงคนร่างบางตรงหน้าแบบสุดๆ ร่างสูงตวัดลิ้นเข้าที่ริมฝีปากได้รูปอย่างช่ำชอง มือหนาจับและลูบเข้าที่เอวขอดของคนตัวเล็ก จูบที่ดูดดื่มที่ทั้งสองมอบให้กันและกัน มันช่างหวานหอมกว่าน้ำผึ้งเดือนห้าก็มิปาน"อืม..." ธีร์ณัฐถึงกับหลุดเสียงครางออกมาเมื่อถูกข้าวตังนั้นปลุกเร้าอารมณ์ด้วยลิ้นเล็กๆ ตวัดเข้าที่โพรงปากหนา เธอทั้งขบและเม้มเข้าที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ แต่นั้นกับยิ่งเพิ่มอรรถรสให้กับคนมากประสบการณ์อย่างไม่รู้ตัว ข้าวตังราวกับน้ำมันเชื่อเพลิงชนิดดีที่ปลุกไฟพิศวาสในตัวเขาได้ทุกเมื่อ ทั้งสองร่างกอดจูบราวกับสถานที่แห่งนี้มีแค่พวกเขาสองคน ด้านธีร์ณัฐจากคิดที่แค่กับกอดจูบ ความรู้สึกกับอยากจะทำเกินมากกว่านั้น คนตรงหน้าที่นอนฟัดอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ในเมื่อความต้องการมีสูงมากจนควบคุมอารมณ์ไม่ไหว อยากมาก ทำไมต้องทน ใค

ขณะที่ทั้งสองธีร์ณัฐและข้าวตังกำลังฟัดกันอยู่ในรีสอร์ทท่ามกลางธรรมชาติป่าเขานั้น@กรุงเทพมหานคร อีกฟากของเมืองหลวงกับมีร่างบางของสาวสวยคนหนึ่งที่นั่งกดสมาร์ตโฟนต่อสายหาธีร์ณัฐด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เธอพยายามติดต่อหาเขาทุกช่องทางแต่นั้นก็ไม่มีท่าทีจะติดต่อเขาได้"พี่ธีร์นะพี่ธีร์ ทำไมพี่ถึงไม่รับสายฉันกัน" เอมมิกามีสีหน้ากังวลใจคิดหนัก ซึ่งอีกไม่กี่ชั่วโมงเธอและอรรถพงศ์นั้นเตรียมหนีออกนอกประเทศ เธอไม่คิดว่าตัวเอง ชื่อเสียงที่สร้างมาจะเจอจุดจบแบบนี้ ที่ถูกล่าตัว"เหอะจะตายอยู่ในตารางอยู่แล้วแท้ๆ แกยังไม่เลิกอาลัยอาวรณ์ไอ้ผู้กองเฮงซวยอย่างหมอนั้นอีกเหรอ" อรรถพงศ์พี่ชายของเอมิกาได้แต่ต่อว่าน้องสาวด้วยท่าทีโมโห"เพราะใครละที่มันเอาชื่อฉันไปเปิดบัญชี ฟอกเงิน เพราะมีพี่เฮงซวยแบบนี้ไง ฉันถึงต้องหนีหัวซุกหัวซุนแบบนี้""แกอย่ามาโยนความผิดให้ฉันนะยัยเอม ไม่ใช่เพราะแกหรอกเหรอที่พาไอ้ผู้กองนั้นเข้าบ้าน สมองอันน้อยนิดของแกเคยคิดบ้างไหม พางูเห่าเข้าบ้านชัดๆ ธุรกิจที่สร้างมา เงินฉันที่สร้างมา ทุกอย่างกับพังเพราะฉันมีน้องโง่ๆ อย่างแก" อรรถพงศ์ตะเบ่งเสียงขึ้นใส่น้องสาวอย่างเหลืออด ใครจะคิดว่าไอ้ผู้กองธ

ด้านข้าวตังหลังจากที่โดนคนหื่นจัดจับกินไปเมื่อช่วงหัวค่ำ จากนั้นเราก็ออกไปทานมื้อเย็นที่ร้านอาหารในระแวกรีสอร์ท พอทานข้าวเสร็จเราก็กลับเข้ามานั่งรับลมที่ระเบียงหน้าห้อง"คืนนี้มีดาวให้นับก็คงดีนะคะ" เสียงหวานเอ่ยขณะที่เธอนอนหนุนตักของคนตัวโต"ว่างมากเหรอเรา ทำอย่างอื่นดีกว่าไหม" ธีร์ณัฐโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าหาหวังจะจูบแฟนสาว แต่นั้นมือของข้าวตังนั้นกับปัดออก"ไม่นะคะ... ขืนพี่ธีร์จูบฉันอีก เราคงไม่จบลงแค่จูบแน่" เสียงหวานเอ่ยขึ้นจมูก"ทำไมกลัวเหรอ กลัวฉัน หรือเธอกลัวว่าเธอเองจะอดขย้ำฉันไม่ไหว" ข้าวตังที่ถูกธีร์ณัฐว่ามาเช่นนั้น คนตัวเล็กถึงกับมองค้อนหย่นคอหนี หลบสัมผัสของเขาก็แหงละวันนี้แค่ยังไม่ข้ามวันโดนเขาจัดไปหลายรอบแล้วใครมันจะไปอยากละ ดวงตากลมเล็กแหงนมองท้องฟ้าที่ดำมืดสนิทอีกไม่นานฝนก็คงจะกระหน่ำตกลงมา แต่ขณะที่ข้าวตังกำลังนอนหนุนตักธีร์ณัฐด้วยท่าทีสบายนั้นกับมีเสียงสมาร์ตโฟนของเขาดังขึ้นมา ร่างสูงจึงลุกออกไปด้านข้าวตังเมื่อธีร์ณัฐเดินออกไปแล้วนั้น มือเรียวถึงกับหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเข้าเฟซบุ๊ก แต่สิ่งที่เห็นทำเอาคนตัวเล็กถึงกับอดสงสารไม่ได้ ที่พี่ธีร์ไปคุยโทรศัพท์เป็นนานสองนาน