All Chapters of พ่ายรักร้ายคุณชายตำรวจ : Chapter 91 - Chapter 100

"พี่ธีร์จะไปไหนคะ เอมยังเจ็บอยู่เลยนะคะ" เอมิกาบอกกับเขา ด้านสายธารที่เห็นธีร์ณัฐมองดีเทลและข้าวตังที่เดินออกไปจนกระทั่งลับตานั้น"เรื่องส่วนตัวเคลียร์กันเอาเองนะ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องยังไงงานวันนี้ก็ต้องเดินหน้าต่อ" สายธารเอ่ยกับธีร์ณัฐและเอมิกา เธอพึ่งจะดูออกว่านางแบบสาวสวยอย่างเอมิกาตอแหลใช้ได้เลย สายธารได้แต่ถอนหายใจยาวๆ และเดินออกจากห้องประชุมไปด้านข้าวตังหลังจากที่ออกจากห้องประชุมมานั้น ดีเทลกับพาเธอมาที่ห้องทำงานของเขา ด้านข้าวตังจากที่คิดจะเข้มแข็งฉันกับอ่อนแอทนไม่ไหว จูู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาดื้อๆ เสียงั้น โดยที่มีดีเทลนั้นยื่นกระดาษทิชชู่ให้กับฉัน ดีเทลที่เห็นข้าวตังร้องไห้เพราะพี่ชายตนควงใครอีกคนมา ปากหนักถึงกับพูดไม่ออก เรื่องส่วนตัวของพี่ชายเขาเองก็ไม่อยากจะเข้าไปวุ่นวายมาก แต่ก็อดสงสารความรู้สึกของรุ่นน้องไม่ได้ เพราะเขารู้จักข้าวตังก่อนที่จะรู้ว่าเป็นแฟนพี่ชายเสียอีก"น้องข้าวตังยังฝึกงานที่นี่ได้เหมือนเดิมนะพี่ไม่ได้จะไล่เราออก อีกอย่างพี่ธีร์เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาไล่เราด้วย" ดีเทลเอ่ยอย่างเห็นใจ"ขอบคุณพี่ดีเทลมากนะคะ แต่ข้าวรู้ตัวว่าข้าวผิด ข้าวไม่อยากทำให้พี่ดีเทลเดือดร้อน

ด้านธีร์ณัฐไม่มีสมาธิโพสต์ท่าอะไรทั้งนั้นสายตาของเขาแทบจะไม่มองที่กล้องอย่างเช่นตอนนี้ไง"นายแบบมองทางซ้ายนะครับ ด้านขวามีอะไรให้มอง ทางนี้นะครับ" เสียงตากล้องเอ่ยออกมา ทำเอาสายธารและดีเทลที่มาดูการถ่ายแบบด้วยนั้นถึงกับหลุดขำออกมา ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าเก้าอี้ด้านขวานั้นมีข้าวตังนั่งอยู่กับพวกเพื่อนๆ ของเธอ ร่างสูงสบตาเข้ากับยัยตัวแสบที่นั้นเธอกับไม่สนใจและเลือกที่จะนั่งหันข้างให้เขา"หึ...เมินเก่ง เสร็จงานนี้ก่อนเถอะ ได้เจอแน่" ธีร์ณัฐได้แต่เอ่ยในใจ เมื่อเขาเองก็เริ่มทนมือไม้เอมิกาที่เลื้อยไม่หยุดเขากับรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก งานถ่ายแบบครั้งนี้มันช่างน่าเบื่อเสียจริงๆ"ผมให้เวลาอีก 1 ชั่วโมงเท่านั้น ถ่ายไม่เสร็จนั้นก็เรื่องของพวกคุณแล้วนะครับ" เขาเอ่ยขณะที่สายตาจ้องมองคนที่นั่งหันข้างให้ตน เมื่อนายแบบในตำแหน่งท่านรองเอ่ยมาเช่นนั้น ตากล้อง ผู้กำกับถึงกับหัวหมุนทำไงถึงจะทันละทีนี้ข้าวตังไม่ได้อยู่ดูพวกเขาจนถ่ายเสร็จ เล่นจูบต่อหน้าคนหลายสิบคน เล่นนอกบทแบบนี้ สะอิดสะเอียนตาที่จะดูต่อ เกลียดปากคนแบบนั้นนัก จูบกับคนอื่นเรื่อยเมื่อเป็นเช่นนั้นข้าวตังจึงขอตัวกลับห้องแผนก"พี่กุ้งข้าว กลับห้องก่อ

"ฉันรักเพื่อนฉันมาก ฉันไม่มีทางสวมเขาให้เพื่อนฉันเด็ดขาด ใครกันที่มันคิดจะสวมเขา" เธอตอกกลับอย่างไม่ยอม และพูดให้เขารู้สึกเจ็บอย่างที่เขาสาดคำพูดอันร้ายกาจให้เธอ"แต่เธอจูบกับน้องชายฉัน" เสียงเข้มเอ่ยจากคนใจร้าย ขณะที่ส่วนนั้นของเขายังกระแทกเข้ามาไม่หยุดยั้ง นี้เขาไปตายอดตายอยากมาจากไหน ถึงได้อัดแรงกระแทกเข้ารัวๆ แบบนี้ เขาไม่มีท่าทีจะหยุดมันกลัวๆ ว่าใครจะเห็น" เหอะ " ข้าวตังได้แต่ยกยิ้มเชิดๆ ให้กับเขาอย่างที่ธีร์ณัฐไม่เคยได้เห็น"คงมีแต่คนประสาทเสียอย่างพี่แหละที่คิดอะไรได้แบบนั้น ฉันไม่เคยจูบกับพี่ดีเทล" ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่ยอมละสายตา"คนเลว คนเห็นแกตัวอย่างพี่คิดได้แต่อะไรที่ดีๆ ไม่ได้ที่ไหน " ข้าวตังเอ่ยพร้อมกับซบหน้าลงที่บ่าไหลหนา เธอทั้งกัดและขบเม้มเข้าที่ลำคอของเขา ในเมื่อเขาสร้างร่องรอยไว้ที่ร่างกายของเธอได้ เธอก็สร้างที่ตัวเขาได้เหมือนกัน ฟันคมซี่เล็กขบเข้าที่บริเวรบ่าไหลด้วยความโกรธปรนแค้นใจ เธอเจ็บส่วนนั้นมากๆ ก็เอาให้เขาเจ็บกว่าเธออีกหลายๆ เท่า เขามีสิทธิอะไรมาทำอนาจารกับเธอที่ห้องเก็บของ บ้าไปแล้วไหม แต่นั้นคนที่มีอารมณ์ความต้องการมากสูงอย่างธีร์ณัฐใช่จะฟัง สะโพกหนาย

ด้านธีร์ณัฐเมื่อเห็นว่าข้าวตังอ่อนลง ไม่ตั้งแง่ใส่เขาเหมือนกับเมื่อครู่นี้ ร่างสูงเดินมาหยุดที่ปลายเตียงและนั่งย่อๆ ต่อหน้าของเธอ สายตาคมสบตาเข้ากับคนตัวเล็กธีร์ณัฐถอนใจออกยาวๆ ก่อนหน้านี้ยังดุโมโหนี้เขาเป็นอะไรไปคนเราจะเปลี่ยนอารมณ์ไวจัดแบบนี้เลยเหรอ"เรื่องเอมิกาฉันขอโทษด้วยที่ปิดบังความลับกับเธอ" สายตาคมสบตาเข้ากับคนตัวเล็กสายตาของเธอที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่มันว่างเปล่าเอาจริงเขาก็แอบหวั่นๆ ใจหวิวอยู่เหมือนกัน ทุกอย่างมันผิดที่เขาเอง จะโทษใครได้ในเมื่อเขาไม่ปริปากบอกเรื่องนี้กับเธอตั้งแต่แรก ข้าวตังพยายามจะฟังสิ่งที่เขาจะเอ่ยต่อ"กับเอมิกา มันเป็นแค่เรื่องงาน ที่ฉันต้องเข้าหายัยนั้นอีกครั้งเพราะฉันได้รับภารกิจจากนาย พี่ชายของเอมิกาเขาฟอกเงินมูลค่าเสียหายนับร้อยล้าน ฉันต้องตีสนิททำให้เอมิกาตายใจ เหมือนว่าฉันยังรู้สึกกับเธอ เรื่องนี้มันจะรั่วไหลไปไม่ได้เพราะเป็นความลับ แต่ถ้างานของฉันทำให้กระทบกับคนรอบตัว โดยเฉพาะเธอฉันรับมันไม่ได้ แต่สุดท้ายฉันก็ต้องยอมบอกเรื่องนี้กับเธอ ไม่ว่าเธอจะเชื่อฉันหรือไม่เชื่อแต่ ฉันอยากบอกว่าเธอคือคนที่ฉันแคร์มากที่สุด ฉันรักเธอมากนะข้าวตังและขอโทษที่ทำใ

@เชียงรายส่วนคนที่ทำให้ธีร์ณัฐหงุดหงิดอยู่นั้น ร่างบางในชุดกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดธรรมดา ฉันกลับมาถึงบ้านตั้งแต่ช่วงเก้าโมง ซึ่งฉันพี่ข้าวสวย พี่ข้าวตูกลับบ้านพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ เล่นเอาซะคุณพ่อคุณแม่ท่านน้ำตาแตกไปเลย เพราะการกลับบ้านครั้งนี้เราไม่ได้บอก แต่เป็นการเซอร์ไพรส์ ขณะที่ฉันนั่งทานผลไม้กับพี่ข้าวสวยนั้น"ข้าวตัง พี่ว่าเธอดูโทรมๆ ซีดๆ ไปหรือเปล่า" ข้าวสวยเอ่ยถามน้องสาวด้วยสีหน้าเป็นห่วง"ข้าวเป็นแบบนั้นเหรอพี่สวย" ข้าวตังเอ่ยด้วยสีหน้าสงสัย ตั้งแต่ที่สนามบินแล้วที่ข้าวตังเอาแต่เหม่อลอยถามคำตอบคำ"อืม...พี่รู้สึกแบบนั้นนะ ไง มีความรัก อกหักเหรอจ๊ะ" ข้าวสวยถามน้องสาว"ไม่มี้ ข้าวมีแฟนที่ไหน" ข้างตังปฏิเสธเสียงแข็ง ถึงจะมีก็เถอะเธอบอกเลิกเขาไปแล้ว ถือว่าไม่นับนะ"แต่ทำไมแก้มแดงอะ นี้ขี้จุ๊เหรอ""เขาป่าวนะ" ข้าวตังยังไม่ยอมปริปาก"ข้าวไม่คุยกับพี่สวยแล้ว ข้าวง่วงขอไปนอนก่อนนะ" เอ่ยจบข้าวตังก็กลับขึ้นห้องนอน ข้าวสวยได้แต่มองตามน้องสาว"ข้าวตูน้องสาวนาย อกหักหรือป่าวนั้น เอาแต่นั่งใจลอยคิดถึงหนุ่มเมืองกรุงที่ไหนก็ไม่รู้" ข้าวสวยที่หันไปเอ่ยกับน้องชายอีกทาง"ใครกันพี่ จะมีหนุ