All Chapters of แค่ของ(กิน)เล่น: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter31โอกาสนั้น"หายไปไหนหลายวันเลยครับ " เเดเนียลเอ่ยถามเหมียวขณะที่นั่งรออาหารมาเสิร์ฟ ยอมรับว่าเขาสนใจผู้หญิงตรงหน้านี้มากๆ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นจีบยังไง เขามองร่างระหงใส่ชุดเดรสเปิดไหล่กระโปรงยาวคลุมเข่า ยอมรับว่าเธอสวยมากๆ"พอดีพาลูกชายไปเที่ยวค่ะ เลยไม่เข้าร้าน3วันค่ะ" เหมียวเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้ นี่ไม่ใช่ลูกค้ารายแรกที่พูดกับเธอแบบนี้"ครับ ผมถึงว่ามาแล้วไม่เจอสักวัน" แดเนียลเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้"ค่ะ ขอตัวนะคะ""ครับ" แดลเนียลมองตามร่างระหงของเหมียวพร้อมกับอมยิ้มออกมา เหมียวเดินเข้าไปในร้านตอนนี้ คนเริ่มแน่นร้านมากขึ้นและเหมือนพนักงานเสิร์ฟจะไม่พอ เพราะพนักงานเสิร์ฟ3คนลากลับบ้าน ส่วนเชฟทำงานไม่ได้หยุดหย่อน"ตายแน่ๆลูกค้าแน่นขนาดนี้ทำยังไงดี" ลูกปัดบ่นอุบอิบ วันนี้ทั้งวันเธอยังไม่ได้หยุดพักเลย"เดี๋ยวเหมียวช่วยเสิร์ฟค่ะ""จะดีหรือคะ คุณกวินมาเจอปัดโดนบ่นหูชาเลยนะคะ""กวินไม่มาหรอกค่ะกวินทำงาน กวินไม่ใช่คนขี้บ่น ปัดน่ะคิดมาก ""งั้นเราเสิร์ฟดีกว่าค่ะ อันนี้ของโต๊ะ8กับโต๊ะ11 เดี๋ยวโต๊ะอื่นปัดกับเมลินและคนอื่นๆจะรีบไปเสิร์ฟ"ได้เลยค่ะ" เหมียวยกจานอาหารไปเสิร์ฟด้วยความเร่งรีบ แต่เหมือ

Chapter33ไม่มีชีพจรเหมียวมองร่างชายตรงหน้าที่ถูกกระแทกจากรถยนต์ เหมียวรีบวิ่งไปกอดลูกชายพร้อมกับมองร่างชายคนนั้นที่กระเด็นไปกระแทกกับพื้นถนน หัวใจของเธอกระตุกวาบมือไม้มันสั่นขึ้นมาทันที"วศิน" เหมือนหัวใจจะหยุดเต้นมือไม้ของเธอสั่นไปหมด เธอรีบอุ้มลูกชายจากนั้นก็ลนลานไปที่ร่างที่นอนจมกองเลือด"วศิน นายอย่าเป็นอะไรนะวศิน" น้ำตาของเธอพรั่งพรูออกมาทันทีเมื่อเห็สภาพของวศิน คนเริ่มมามุงกันมากขึ้นเมื่อเห็นว่ามีอุบัติเหตุรถชน"โทรเรียกรถพยาบาลเร็ว" ชาวต่างชาติคนหนึ่งเอ่ยพูดขึ้นกับเพื่อน จากนั้นชายอีกคนก็รีบกดเรียกรถพยาบาล"มีเรื่องอะไรเหมียว" กวินฝ่าฝูงชนเข้ามาพร้อมกับมองร่างที่นอนจมกองเลือด ยิ่งทำให้เขาตกใจ สภาพชายตรงหน้าขาพับหักงอ ที่แขนก็งอผิดรูป ทีตัวมีบาดแผล ดวงตาของวศินมองมาที่ไอดินก่อนจะยิ้มที่มุมปากเบาๆ เขาดีใจที่ลูกชายของเขาปลอดภัย"ฮึก!วศินอย่าเป็นอะไรนะ ศินต้องอยู่กับเหมียวนะ ฮื่อๆ" เหมียวร้องไห้ออกมาราวกับคนเสียสติ ในมือกอดลูกอีกมือจับมือของวศินเอาไว้ ภาพตรงหน้าทำให้เธอเจ็บปวดแทบขาดใจ"อ..ไอดิน เจ็บไหม?" วศินเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับยื่นมือไปจับที่หัวเข่าของลูกชายที่เลือดซึมเ

Chapter35 พ่อวศินผ่านไปอีก1เดือน. อาการของวศินเริ่มดีขึ้นอาการสมองบวมลดลง แต่ที่หน้าเป็นห่วงคือเขาไม่ตื่นขึ้นมาเลย เหมียวได้เฝ้ารอทุกวันด้วยความหวัง หวังว่าเขาจะตื่นขึ้นมาสักวัน"หมอคะ ทำไมเขาไม่ฟื้นขึ้นมาสักที" เหมียวเอ่ยถามกับหมอขณะที่หมอเข้ามาตรวจอาการ"อาการก็ดีกว่าวันแรกมากนะครับ เพราะคนไข้อาการหนักมาก รอดมาได้ก็ถือว่าดีมากแล้วครับ หมอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ฟื้นสักที" หมอเอ่ยกับเหมียว"เขามีโอกาสตื่นขึ้นมาไหมค่ะ?" เหมียวเสียงสั่นเครือ แม้จะผ่านมาเป็นเดือนเธอยังทำใจยอมรับมันไม่ได้อยู่ดี"อาการของคนไข้ดีขึ้นมาก เพราะหายใจเองได้แล้ว แผลตามตัวก็หายเกือบหมดแล้ว เหลือแค่แผงเหล็กกับแขนขาที่ใส่เฝือก รอแค่คนไข้ตื่นขึ้นมาแค่นั้นเอง""ค่ะ แล้วตรงหัวของเขาล่ะคะ" เหมียวเอ่ยถามหมอ เพราะหัวของวศินฝั่งซ้ายมันไม่มีกะโหลก มันเป็นหลุมมีขนาดเท่าฝ่ามือเด็ก"คนไข้อาการดีขึ้น ร่างกายพร้อมหมอก็จะผ่าใส่กะโหลกเทียมให้ รับรองหล่อเหมือนเดิม ตอนนี้เรารอแค่คนไข้ฟื้นขึ้นมาก่อนนะครับ""ขอบคุณค่ะ""หมอขอตัวไปดูคนไข้รายอื่นก่อนนะครับ""ค่ะ" เหมียวเอ่ยกับหมอ สักพักหมอก็เดินออกไป เหมียวนั่งเก้าข้างๆเตียงผู้

Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า

Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี