All Chapters of คลั่งรักเด็กซื่อ NC20+: Chapter 51 - Chapter 60

ฝันหวานครางเสียงกระเส่า ร่างอวบอิ่มน่าขย้ำบิดเร่าไปมาเพราะว่าใกล้จะปลดปล่อยเต็มที“อ่าาาส์ ฉันก็ใกล้แล้ว!”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะจับข้อมือเรียวทั้งสองข้างของเธอดึงเข้าหาตัวแล้วตอกอัดลำเนื้อยักษ์เข้าไปถี่ยิบ เขาเองก็ใกล้จะเสร็จแล้วเหมือนกัน จึงเร่งความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ จนหน้าอกใหญ่กระเพื่อมไหวไปตามแรงของเขาปึก! ปึก! ปึก! ปึก!“อะ อ๊ะ ไม่ไหว...อ๊าส์ แรงๆ อื้อออ...แรงๆ เลยค่ะ”“อ่าส์...หนูพูดเองนะ ซี้ดดด อึ้! อึ้! อึ้!” แดเนียลยกยิ้มร้ายอย่างชอบใจเมื่อได้ยินคำนั้นจากคนตัวเล็ก นอกจากเขาจะเพิ่มความเร็วในการขยับเข้าออกร่องเยิ้มของเธอแล้ว ยังเพิ่งความหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น“อ๊ายยย...มะ ไม่ไหวแล้ว! ซี้ดดด...จะแตกแล้ว! อะ อ๊ะ กรี๊ดดดดดดด”“ซี้ดด...ใกล้แล้วฝัน! อ่าส์...โคตรเสียว! อึ้! อึ้! โอ้วววววว”ลำเนื้อเขื่องกระแทกเข้าไปไม่ยั้งในจังหวะสุดท้าย ก่อนจะอัดฉีดน้ำกามสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องเล็กอย่างหนักจนล้นทะลักและเปรอะเปื้อนเต็มไปหมดพรวดดด!“อูยยย คุณแดนขา...”ร่างอวบอิ่มนอนหอบกระเส่าอย่างเหนื่อยล้า เธอมองเขาด้วยสายตาพร่ามัวด้วยอารมณ์หวามที่ยังคงไม่จางหายไ

แดเนียลยิ้มร้ายก่อนจะขยับตัวขึ้นไปคร่อมบนร่างอวบอิ่มของเธอที่อยู่ในชุดนอนวาบหวิวสีชมพูหวานที่เขาเป็นคนเลือกซื้อให้เองกับมือ“ไม่เอาแล้วนะคะ หนูไม่ไหวแล้ว” ฝันหวานก้มหน้าลงอย่างเอียงอายไม่กล้าสบตากับเขา มือเล็กก็ดันแผงอกแกร่งของเขาออกห่างจากตัวแต่โดนรวบข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว“จะเอา...อยากเอา...” เขาพูดเสียงแหบพร่าพร้อมกับก้มหน้ากระซิบข้างใบหูเล็กของเธอเบาๆ“เอาหนักๆ เลยด้วย”ว่าแล้วเขาก็จัดการขย้ำยัยตุ๊กตาน่ารักในช่วงเช้าของวันอย่างหื่นกระหาย แม้ฝันหวานจะไม่ได้เห็นด้วยกับเขาตั้งแต่แรก แต่สุดท้ายก็ยอมโอนอ่อนให้เขาจับขย้ำจนเพลียไปทั้งตัว...18 : 34 น.“เป็นไง ชอบที่นี่ไหม” แดเนียลเอ่ยถามเสียงนุ่ม ส่วนคนตัวเล็กที่นั่งกินไอศกรีมอยู่ฝั่งตรงข้ามก็พยักหน้ารัวๆ จนเขาหลุดหัวเราะอย่างเอ็นดูกับท่าทางน่ารักๆ ของเธอตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งทานของหวานอยู่ในร้านเบเกอรี่ชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ก่อนหน้านี้เขาพาเธอไปเที่ยวชมวิวและถ่ายรูปแทบทั้งวัน ซึ่งเธอก็เหมือนจะมีความสุขมากที่ได้ออกไปข้างนอกแต่ว่าตอนนี้เธอดูจะมีความสุขมากกว่าเพราะว่าได้กินของหวานที่ตัวเองถูกใจ“อร่อยมากๆ เลยค

พูดเพียงแค่นั้นเขาก็ดึงข้อมือเล็กของฝันหวานเดินไปที่รถซึ่งขับมาจอดอยู่ไม่ไกล ไม่ให้โอกาสมันได้คุยกับเมียเขาอีก“ท่านประธานคะ ปล่อยก่อนค่ะ ฝันเจ็บนะ”ใบหน้าหวานบิดเบ้ด้วยความเจ็บปวดเมื่อมือหนากำข้อมือของเธอไว้แน่นจนเจ็บไปหมด“หึ...ท่านประธานงั้นเหรอ ขนาดอยู่บนรถแล้วยังเรียกฉันซะห่างเหินขนาดนี้ ทำไม กลัวคนอื่นเขารู้มากหรือไงว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน” แดเนียลหลุดปากตะคอกออกไปอย่างเดือดดาลนอกจากเธอจะยอมให้มันแตะตัวแล้วยังไปยิ้มให้มันอีกแบบบนี้จะไม่ให้โมโหได้ยังไง!“เอ่อ…มะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณแดน อ๊ะ! ปล่อยก่อนค่ะ มันเจ็บจริงๆ นะ” ฝันหวานร้องเสียงหลงอย่างเจ็บปวดเมื่อเขาไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ซ้ำยังดึงเธอขึ้นมานั่งบนตักพร้อมกับซุกไซร้ใบหน้าลงมาแล้วขบเม้มสร้างรอยไว้ตามต้นคอขาวอย่างไม่ออมแรง“ไม่ปล่อย...จ๊วบบบ อืมมม อย่าดิ้น” เขาเหมือนคนขาดสติไปแล้ว ทั้งกัดทั้งดูดต้นคอขาวอย่างเอาแต่ใจ ไม่สนแม้ว่าตอนนี้ไคโตะจะอยู่ในรถด้วยก็ตาม“ฮึก ฮือออ หนูเจ็บ…อึก หนูเจ็บไปหมดแล้ว”สุดท้ายเธอก็ทนความเจ็บปวดปนความน้อยใจไม่ไหว ร้องไห้ออกมาอย่างอดไม่อยู่เพราะเขาแทบไม่เชื่อใจเธอเลย ซ้ำยังใช้ความรุนแรงกับเธ

เขาพูดเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมกดจูบลงไปบนจมูกโด่งรั้นของเธอจุ๊บ“อื้อออ สรุปยังไงกันแน่คะเนี่ย” ฝันหวานถามเสียงเบา ใบหน้าหวานแดงก่ำอย่างเขินอายทำไมเธอถึงชอบใจเต้นนักเวลาที่เขาเรียกว่าเมียก็ไม่รู้...“ไปสิ แต่ขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ฉันต้องเคลียร์งานตรงนี้ก่อน”เสียงทุ้มตอบกลับมาก่อนจะกดจมูกลงไปบนแก้มนิ่มของเธอข้างหนึ่งอย่างอดใจไม่ไหว ถ้าไม่ติดว่าต้องจัดการงานด่วนที่อยู่ตรงหน้า เขาคงลากยัยตุ๊กตาเข้าห้องไปทำอะไรถึงไหนต่อไหนแล้ว“ถ้างั้นหนูทักบอกยัยวิเวียนก่อนนะคะว่าคุณแดนจะไปด้วย”พูดจบเธอก็หอมแก้มเขาคืนเร็วๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะรีบลงจากตักแกร่งแล้วหยิบมือถือเดินออกจากห้องไปด้วยหัวใจเต้นระรัวส่วนคนตัวโตที่อยู่ในห้องทำงานก็นิ่งไปชั่วขณะ ไม่นานเขาก็เผยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับยกมือขึ้นลูบตรงแก้มบริเวณที่คนตัวเล็กสัมผัสเบาๆ“หึ...จะทำให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยหรือไง” แดเนียลพูดกับตัวเองก่อนจะหันไปสนใจงานบนโต๊ะต่อ จะได้มีเวลาไปอยู่กับตัวการที่ทำให้เขาหลงหัวปักหัวปำเมื่อครู่เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องทำงาน แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเชิ้ตสีดำเรียบๆ และกางเกงยีนสีเดียวกัน ส่วน

“นะคะ...นานาสัญญาว่าจะอยู่เงียบๆ ไม่ให้ใครรู้เรื่องของเราเด็ดขาด”ก่อนหน้านี้เธอแทบไม่มีโอกาสได้เจอเขา จะเข้าไปหาที่บริษัทก็ไม่ได้เพราะมีคนของเขาอยู่เต็มไปหมด ได้แต่อาศัยให้คนสืบว่าเขาจะไปที่ไหน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอีกเช่นกันเพราะเขามีอิทธิพลมากจนแทบล้วงข้อมูลไม่ได้เลยถ้าเพื่อนเธอไม่ส่งรูปมาให้ดูว่าเห็นเขาอยู่ในผับเธอคงไม่ได้โอกาสมาเจอเขาง่ายๆ แบบนี้ เธอรู้ดีว่าเขาไม่ชอบให้ใครปากโป้งเรื่องความสัมพันธ์กับเขา จึงตั้งใจว่าแรกเริ่มจะอยู่เงียบๆ ไปก่อนและใช้ลีลาบนเตียงสุดเร่าร้อนของตัวเองมัดใจเขาได้อย่างแน่นอนแดเนียลถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างนึกรำคาญ ก่อนจะหันหน้าไปทางหนึ่งในมุมอับแล้วพยักหน้าเบาๆฟึ่บ!“อ๊ะ ปล่อยนะ จะทำอะไรฉันน่ะ!” นานาร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายใส่ชุดดำร่างสูงใหญ่มาดึงเธอออกจากเขา“เอามันออกไป”เสียงทุ้มเอ่ยสั่งด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก บอดี้การ์ดเงาที่คอยดูแลความปลอยภัยของเขาก็ลากตัวผู้หญิงคนนั้นออกไปจากโต๊ะทันทีตามคำสั่งของเจ้านาย“กรี๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! คุณแดนคะ ฟังนานาก่อน ให้โอกาสนานาอีก-….อุ๊บ อื้อออออ”เสียงนานาร้องโวยวายก่อนจะถูกผ้าปิดปากลากออกไปจากชั้นสอ