All Chapters of คลั่งรักเด็กซื่อ NC20+: Chapter 71 - Chapter 80

“ทำไมรีบกลับนักล่ะตาแดน อยู่ค้างอีกสักคืนจะเป็นอะไรไป”เสียงของจอมขวัญเอ่ยถามหลังจากที่แดเนียลบอกว่าตอนเย็นจะพาฝันหวานกลับไปที่เพนท์เฮ้าส์ เธอเพิ่งจะได้พูดคุยทำความรู้จักกับว่าที่ลูกสะใภ้ได้แค่วันสองวัน ยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรมากมายเจ้าลูกตัวดีก็จะหอบเมียกลับไปเสียแล้ว“พอดีฝันไม่ค่อยสบายน่ะครับแม่”“หือ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าหนูฝัน เดี๋ยวแม่เรียกหมอ...”“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับแม่ ฝันแค่เพลียๆ อยากกลับไปพักที่เพนท์เฮ้าส์...ใช่ไหมครับฝัน?” แดเนียลชิงตอบไปก่อน แถมยังหันหน้าไปถามความเห็นจากคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ“เอ่อ...ชะ ใช่ค่ะ พอดีฝันเครียดเรื่องงานเลยนอนไม่ค่อยหลับค่ะ” ฝันหวานเออออตามเขาไปเพราะไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกันจะตอบว่าเพลียเพราะโดนเขาจัดหนักทั้งคืนก็ไม่ได้อยู่แล้ว...“ใช้งานน้องหนักเหรอตาแดน ทำไมปล่อยให้น้องเครียดจนนอนไม่หลับแบบนี้”คิ้วเรียวของจอมขวัญขมวดมุ่น หันไปเอ็ดลูกชายเพียงคนเดียวแทนว่าที่ลูกสะใภ้อย่างออกหน้า เนื่องจากเห็นว่าใบหน้าของเด็กสาวดูซีดเซียวเหมือนคนอ่อนเพลียจริงๆ“เปล่านะครับแม่...คือผม...”“ปล่อยให้เด็กๆ เขากลับไปดูแลกันที่ห้องเถอะคุณ...ไม่ต้องกังวลอะไรหร

ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ยังคงปรากฏร่างสูงกำลังนั่งข้างเตียงคนไข้อยู่ไม่ห่าง สายตาคมจับจ้องไปที่คนตัวเล็กที่นอนไม่ได้สติบนนั้นด้วยสายตาคล้ายคนเลื่อนลอย ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นดุดันเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอกก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตครับท่านประธาน”พอรู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของเลขาของเขา สายตาคมก็ละจากร่างบางหันไปทางต้นเสียงแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“เข้ามา”สิ้นเสียง ร่างสูงของจอห์นก็เปิดประตูเข้ามาข้างในห้องคนไข้พิเศษ“นี่เป็นข่าวล่าสุดที่กำลังเป็นประเด็นอยู่ตอนนี้ครับ”พูดจบเขาก็ยื่นไอแพดส่งไปให้ประธานหน้านิ่ง ซึ่งเนื้อหาข่าวในนั้นมีเรื่องถกเถียงกันว่าประธานหนุ่มหล่อไฟแรงทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด แอบมีสัมพันธ์ลับกับพนักงานในบริษัทของตัวเองซึ่งอายุห่างกันเกือบสิบปีหัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อเห็นว่าทิศทางสื่อโซเชียลกำลังพูดถึงพนักงานสาวที่ว่าหรือก็คือฝันหวานในทางเสียๆ หายๆ และส่วนใหญ่หัวข้อสนทนาก็คือเธอต้องการจะจับประธานเนื่องจากหวังรวยทางลัด“ใครอยู่เบื้องหลัง สืบมาหรือยัง” แดเนียลถามด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น เขาไม่ได้โมโหที่ตัวเองมีข่าวเสียหาย แต่ที่โมโหคือนักข่าวมัน

“รีบกลับไปพักเถอะต้น พรุ่งนี้ก็ต้องสอบแล้วนี่”เสียงหวานของผู้ป่วยที่อยู่บนเตียงคนไข้เอ่ยบอกน้องชายเพียงคนเดียวของเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ได้ยินว่าช่วงนี้เขาเริ่มจะสอบปลายภาคกันแล้ว เธอจึงไม่อยากให้ต้นกล้ากลับไปพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้“ผู้รู้...แต่ผมเป็นห่วงพี่”“ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงพี่หรอก หมอบอกแล้วว่าพรุ่งนี้ก็กลับได้ พี่แข็งแรงจะตาย” ฝันหวานพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ไม่อยากให้น้องชายเป็นกังวลเรื่องของเธอมากจนเกินไปจนไปกระทบกับการเรียน“แข็งแรงอะไรกัน แผลตามตัวเยอะขนาดนี้...” ต้นกล้าพูดเสียงแผ่ว เขามองตามแขนของพี่สาวที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ และบาดแผลจากอุบัติเหตุแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ถ้าเขาเจ็บแทนได้ก็คงดี...“ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยแบบนี้เลย บอกแล้วไงว่าพี่ไม่เป็นไร”“หึ...ให้มันจริงเถอะ” เขากระตุกยิ้มเบาๆ แม้จะไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ก็ตาม“จริงสิ...เราสองคนนี่ก็อึดดีเหมือนกันเนอะ รอบก่อนต้นรถล้ม รอบนี้พี่รถชน”“มันใช่เรื่องที่น่าภูมิใจตรงไหนเนี่ย” ต้นกล้าดุไปทีหนึ่ง แต่เธอกลับยู่ปากแล้วจับมือเขาแกว่งไปมาเบาๆ“อย่าดุพี่สิ นี่คนกำลังป่วยอยู่นะ”“ไหนบอกว่าแข็งแรง”“ก็แข็ง

พอได้ยินเขาตอบมาแบบนั้น หัวใจดวงน้อยของเธอก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่“ขอบคุณค่ะ” ฝันหวานเอ่ยขอบคุณเสียงแผ่ว“ว่าแต่...คุณแดนบอกที่ทำงานหนูว่ายังไงเหรอคะ”ก่อนหน้านี้เธอลืมถามไปสนิทเลย เพราะว่านี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วที่เธอไม่ได้ไปทำงาน และจำนวนวันมันก็เกินโควต้าที่จะสามารถใช้ลาป่วยหรือลาหยุดได้แล้ว“บอกว่าหนูรถชนและยังไม่ได้สติ...แต่ที่บริษัทไม่มีใครรู้ว่าเราสองคนนั่งรถไปด้วยกัน”พอเขาบอกมาแบบนั้นเธอก็พยักหน้าเข้าใจ เพราะถ้าเกิดทุกคนรู้ว่าประธานบริษัทรถชนคงจะเป็นเรื่องใหญ่และเกิดผลกระทบกับบริษัทอย่างแน่นอน“คุณแดนไม่เล่นเฟสเหรอคะ ในเครื่องไม่เห็นแอพเลย”“ไม่ได้เล่นครับ ส่วนใหญ่ก็ใช้ไอจี”“งั้นหนูขอโหลดแอพหน่อยนะคะ”“เอาสิ” เขาตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด เพราะคิดว่าเธอต้องการติดต่อกับเพื่อนร่วมงานแล้วก็เพื่อนๆ ของเธอฝันหวานยิ้มขอบคุณแล้วกดติดตั้งแอพทันที หลังจากที่ล็อคอินอะไรเรียบร้อย เธอก็เข้าไปเช็กข้อความซึ่งมีคนกระหน่ำถามเข้ามาไม่หยุด โดยเฉพาะในกลุ่มเพื่อนของเธอที่ทั้งโทรทั้งส่งข้อความหาพอในกลุ่มขึ้นว่าเธออ่านแล้ว เพื่อนๆ ของเธอก็ไม่มีรอจัดการคอลกลุ่มทันที“ว่าไงแก”[ยัยฝัน แกเป็นยั

“จะพอได้ยังไง…แฉะเต็มนิ้วซะขนาดนี้ หึหึ”“แต่หนู...”“ชู่ววว...ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น แค่ทำตัวสบายๆ ผ่อนคลายก็พอ”พูดจบเขาก็สอดมือเข้าไปในกางเกงของเธอ จากนั้นก็ละเลงนิ้วลงบนติ่งเล็กอย่างหนักจนเธอหลุดครางลั่นด้วยความเสียวถึงขีดสุด“อ๊าส์ คะ คุณแดน...ซี้ดดด หนูไม่ไหว”“อย่าฝืนสิครับ...บอกแล้วว่าให้ทำตัวสบายๆ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะจัดการสอดนิ้วกลางเข้าไปด้านในร่องเนื้ออุ่น แล้วขยับเข้าออกเป็นจังหวะจนน้ำหวานสีใสไหลทะลักออกมาเต็มมือแจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!“อะ อ๊ะ มันเสียว...อื้อออ มันเสียวเกินไป!”ฝันหวานครางเสียงหลงอย่างเสียวซ่านเกินจะบรรยาย ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างหนัก ยิ่งเขาสอดนิ้วเข้ามาเพิ่มช่องทางรักของเธอก็ยิ่งเสียวจนตัวสั่นเทิ้ม ทำได้เพียงแค่ซบใบหน้าลงบนอกแกร่งของเขาเพียงเท่านั้น“ฮืมมม ตอดโคตรแน่นเลยครับฝัน...อยากยัดอย่างอื่นเข้าไปแทนนิ้วชะมัด”เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยข้างๆ ใบหูเล็ก พร้อมกับย้ำในสิ่งที่ตัวเองพูดด้วยการจ้วงนิ้วทั้งสองเข้าออกถี่ยิบจนเธอครางเสียงดังลั่น“อ๊าาาส์ คุณแดน...อื้อออ ไม่ไหวแล้วค่ะ!”“ว่าไงครับคนดี อยากแตกแล้วใช่ไหม”“ซี้ดดด ใช่ค่ะ...อูยยย หนูจะแตกแล้ว!” ฝันหวาน