All Chapters of ดอกไม้ของพ่อเลี้ยง: Chapter 11 - Chapter 20

11ขอให้พระเจ้าใจดีกับฉันบ้างพวงชมพูเก็บข้าวของที่จำเป็นใส่กระเป๋า กอดล่ำราเพื่อนพ่อแม่ที่บขส. วันนี้มะลิไม่ได้มาส่งเพราะเธอมาขึ้นรถแต่เช้ามืด ส่วนชาวีก็คงไม่รู้เรื่องที่เธอจะไปพวงชมพูต้องการให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เธออยากจะหายไปจากชีวิตของมะลิและชาวี ราวกับสายลมที่พัดผ่านมาแล้วพัดผ่านไปมะลิทำเธอเจ็บเหลือเกิน น้องสาวที่น่ารักในสายตา กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลย สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่อย่างที่ตาเห็น มะลิสอนบทเรียนนี้ให้ จนหัวใจของเธอเจ็บปวดจนแทบเป็นแทบขาดใจ“ชมพูรักแม่มากนะคะ” พวงชมพูสวมกอดมารดาน้ำตาร่วงผล็อย ชีวิตจากนี้ไม่รู้เลยว่าจะดีหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ หล่อนต้องจากไป เพราะถ้ายังอยู่ที่นี่ชาวีก็จะไม่หยุด หัวใจของหล่อนก็จะถูกกรีดซ้ำๆ ลงบนแผลเดิมๆ มันจะเป็นแผลที่ไม่มีวันหาย แต่จะสร้างความเจ็บปวดให้จนแทบขาดใจ“แม่ก็รักชมพูนะ ให้แม่ไปส่งไหมลูก?” พันทิวาคลายกอดแล้วใช้นิ้วปาดน้ำตาให้ลูกสาว หล่อนปวดใจเหลือเกินที่เห็นลูนคนโตไม่มีความสุข พวงชมพูคือความน่ารักความสดใส เมื่อก่อนจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ ตอนนี้เหลือเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ นัยน์ตาแห้งแล้ง มันไร้ซึ่งความสุข ต่อให้ลูกพยาย

13เมาเย็นของวันนั้น พวงชมพูแต่งตัวในชุดธรรมดาเดินตรงไปบ้านพักของผู้เป็นเจ้านาย เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ครอสเดินลงมาจากบ้าน“มาพอดีเลย ปะไปกันเถอะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ “ขึ้นมาสิ”“เอ่อ เราจะนั่งมอเตอร์ไซค์ไปจริง ๆ เหรอคะ?” เธอเอ่ยถามอย่างลังเล“ครับ ที่พักคนงานที่ผมจะพาคุณไปเยี่ยมอยู่หลังเขานี่เองครับ บ้านอยู่ไม่ไกลมาก แต่ถนนค่อนข้างที่จะขรุขระ เอามอเตอร์ไซค์ไปนี่แหละดีแล้ว คล่องตัวดี”“ค่ะ” พวงชมพูพยักหน้าอย่างจำใจ ในเมื่อเขาจะพาเธอนั่งรถมอเตอร์ไซค์ไปเยี่ยมคนงาน ก็คงจะขัดเขาไม่ได้ รถที่เขาพาขับไปก็เป็นรถลักษณะเก่ามากแล้ว“ใส่หมวกกันน็อคด้วย” เขายื่นหมวกกันน็อคให้“ค่ะ” พวงชมพูใส่หมวกกันน็อค“รัดใต้คางด้วย มานี่เดี๋ยวรัดให้” ครอสปรับสายแล้วเสียบเข้ากับล็อคอย่างพอดี พวงชมพูมองคนใบหน้าคมเข้ม ก่อนจะรีบมองอย่างอื่น “เสร็จแล้ว”“ค่ะ” พวงชมพูรีบขึ้นไปซ้อนท้าย พอครอสสตาร์ทรถ หล่อนก็รีบคว้าเอวของเขาไว้“โอบเอวผมดีกว่า จะได้ไม่ตก” เขาคว้าข้อมือเล็กของเธอมาโอบที่เอว พวงชมพูไม่ได้ขัดอะไรแต่ยอมทำตามแต่โดยดี ถนนหนทางเต็มไปด้วยหลุม เขาขับหลบแต่ก็พาตกหลุมอยู่ดี เธอรู้แล้วว่าที่เขาต

15สัมผัสแสนหวามริมฝีปากบอบบางถูกครอบครอง ครอสจูบคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนแตะปลายลิ้นเธออย่างหยอกล้อก่อนจะกวัดแกว่ง มือหนากอดรัดแน่นพลิกร่างขึ้นด้านบน สอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวานอย่างช่ำชองความหอมหวานนี้ที่ทำให้เขาลืมไม่ลงเพราะร่างนุ่มนี้เพราะกลิ่นกายนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็คิดถึงแต่เรื่องคืนนั้นเธออาจจะคิดว่าเขาลืม แต่มีหรือ…เขาจะลืมเรื่องคืนนั้น….เคยคิดว่าหล่อนจะโทรมาโวยวาย เขาจึงทิ้งนามบัตรกับเงินไว้ แต่เธอไม่เอาอะไรไป แม้แต่นามบัตรเธอก็ทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะเงียบหายราวกับเรื่องคืนนั้น มันก็แค่วันไนท์สแตนด์“คะ…คุณ”“ลืมมันไปให้หมด แล้วเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน ฉันจะเป็นความรัก เป็นความสุข เป็นที่พักกายพักใจให้เธอนะเด็กดี” ครอสกล่าวคำหวานจูบไปทั่วดวงหน้าสวย พวงชมพูแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากอย่างไม่รู้ตัว สมองของเธอขาวโพลนร่างกายร่านร้อนไปกับสัมผัสแสนวาบหวามชุดสโนว์ไวท์ถูกถอด เธอไม่รู้เลยว่าเขาปลดเปลื้องอาภรณ์เธอออกไปตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีร่างกายของเธอก็เปลือยเปล่ามีเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราปีกนกที่ปกปิดของสงวนของเธอเอาไว้ ครอสซุกไซ้ต่ำลงมาจนถึงทรวงอกสวย พร้อมกับใช้ปา

17หลบหน้าครอสตื่นขึ้นมาในตอนสายของอีกวัน เขานั่งอยู่บนเตียงกวาดสายตามองหาคนที่เขานอนกกกอดอยู่ทั้งคืน เธอไม่อยู่เหลือเพียงความว่างเปล่า เธอน่าจะกลับที่พัก แต่การที่เธอหายไปแบบนี้กลับทำหัวใจของเขาสั่นไหว เธอแค่หนีกลับห้อง เขายังรู้สึกใจคอไม่ดี ถ้าเธอหนีหายออกไปจากชีวิตตลอดกาลเขาจะทำอย่างไรเขาลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ พออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อย เขาก็สวมเสื้อผ้าตัวเดิมเดินลงมาจากบ้านไม้“ทำไมมานอนที่นี่ล่ะครับพ่อเลี้ยง” คนถูกถามสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางต้นเสียง“เมาหนักน่ะ เมื่อคืนหลับห้องไม่ไหว ว่าแต่ลุงกวินเห็นคุณพวงชมพูไหม?”“คุณชมพูก็อยู่บ้านพักนะครับ”“อ๋อ ขอบคุณนะครับ”“เอ่อ ว่าแต่พอเลี้ยงจะไปไร่ชาไหมครับ วันนี้สินค้าจะถูกส่งไปกรุงเทพ”“อืม เดี๋ยวไปดู ตอนนี้ไปไม่ได้ ผมเมาค้างอยู่”“งั้นเดี๋ยวผมจัดการให้เอง”“ครับ” ครอสพยักหน้าสาวเท้าไปบ้านพักของพวงชมพู พอขึ้นไปบ้านบ้าน ก็เจอพี่สาวของเขานอนอยู่บนเตียง“พ่อเลี้ยงมาหาคุณชมพูเหรอคะ?” ป้ามนถือถาดอาหารขึ้นมาบนบ้าน“ครับ”“เธอไปพักบ้านหลังติดไร่ส้มแล้วค่ะ เธอให้คุณชมพูสิรินพักบ้านหลังนี้แทนเธอ”“อ๋อครับ”“พ่อเลี้ยงจ

19หวนเจอ ครืด !ครืด! โทรศัพท์ของพวงชมพูแผดเสียงดังขึ้นในกลางดึก เธอลุกขึ้นอย่างัวเงียแล้วกดรับ“ฮัลโหล”(“ชมพู”)“พะ…พี่ชาวี” เธอพูดเสียงแผ่วเบา บล็อคทุกช่องทางแล้ว เบอร์โทรศัพท์ก็เปลี่ยนใหม่ แล้วเขามีเบอร์โทรของเธอได้อย่างไร(“ชมพูเป็นยังไงบ้าง?”) “พี่จะโทรมาทำไม เราควรต่างคนต่างอยู่ พี่มีมะลิแล้ว พี่จะอะไรกับชมพูอีก” พวงชมพูข่มความรู้สึก แม้จะไม่ได้ฟูมฟายเหมือนเดิม แต่เธอก็ยังเสียใจอยู่ดี(“พี่คิดถึง พี่คิดถึงชมพู”) พวงชมพูไม่ทันได้พูดอะไรต่อ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ถูกแย่ง“….”“ไม่ต้องไปคุยกับมัน” ครอสกดโทรศัพท์ยุกยิก บล็อคเบอร์โทร พร้อมกดปิดเครื่อง“คุณครอส”“นอนได้แล้ว ง่วง พรุ่งนี้มีงาน”“….”“ถ้าไม่ง่วงจะพาออกกำลังกายบนเตียง” พวงชมพูตาโต คนอะไรไม่รู้หื่นซะเหลือเกิน“นอนแล้วค่ะ ว่าแต่คุณจะไม่ไปนอนบ้านเหรอ?”“นี่ก็บ้าน นอนบ้านนี้ก็ดี นอนกับเมียกอดอุ่น ๆ ดีจะตาย” ครอสว่าแล้วลูบที่แก้มพวงชมพูเบา ๆ เขาสงสารเธอ เขาจะช่วยให้เธอตัดใจในเร็ววัน มันอาจจะยากแต่เขาจะพยายาม“บ้าบอ ใครเมียใครผัว”“ชมพูคือผัว ผมคือเมีย ฮ่า ๆ” เขาหัวเราะพอใจที่ได้แกล้งเธอได้“บ้าบอ”“นอนกันดีกว่า ดึกแล้ว” คร