All Chapters of ดอกไม้ของพ่อเลี้ยง: Chapter 21 - Chapter 30

20 เจ้าของไร่“ชมพู” ชาวีพูดเสียงเบาหวิวราวกับกำลังละเมอ แม้จะไกลเขาก็รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ คือพวงชมพูแน่นอน เธอหายไปเดือนกว่า เขาให้นักสืบตามหา แต่ก็ไร้วี่แวว เขาต้องใช้เวลาเป็นอย่างมากกว่าจะได้เบอร์โทรของเธอมา แอบดูข้อมูลเบอร์ที่เธอโทรกลับบ้านในมือถือแม่ยาย กว่าจะได้ก็เกือบโดนจับได้ แต่พอโทรหาเธอกลับไม่อยากคุยกับเขาเสียนี่เธอใจแข็งซะเหลือเกิน ต่อให้ความสัมพันธ์ไม่สามารถกลับไปเป็นแบบเดิม เขาก็ยังรักพวงชมพูเหมือนเดิม“พี่ชมพู” มะลิมองไปที่พวงชมพูก่อนที่จะมองมาที่สามีของตัวเอง พี่สาวสุดที่รักของหล่อนหนีมาที่นี่นี่เอง โลกมันช่างบังเอิญเหลือเกิน ที่มันเหวี่ยงให้ได้เจอกันอีกครั้งเมื่อวานมารดาของสามีบอกให้ชาวีพาหล่อนไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา เพราะชีวิตคู่ที่ผ่านมามีเรื่อระหองระแหงกันมาตลอด ชีวิตคู่ที่หล่อนฝันเอาไว้ กลับไม่ได้มีความสุขเลย มันกลับเหมือนอยู่ในขุมนรกเสียเนี่ย ชาวีไม่สนความรู้สึกเธอ หล่อนรู้ว่าเขาไม่อยากพาเที่ยว แต่ก็ขัดผู้ใหญ่ไม่ได้หล่อนกับชาวีเล็งที่เที่ยวพักผ่อนหลายที่ แต่ก็ไม่มีอันไหนถูกใจ มารดาของเขาจึงแนะนำไร่ชาที่เชียงใหม่ของญาติ ชาวีเองก็ไม่อยากไปต่างประเทศก็พาหล่อนมา แต

22 ไม่ยอมซ่า! ซ่า!พวงชมพูนั่งอยู่เก้าอี้ข้างหน้าต่างยื่นมือไปรองน้ำฝนที่หล่นจากหลังคา วันนี้อากาศดีฝนตกแต่เช้า ครอสยังคงนอนอยู่บนเตียง ฝนตกเขายังไม่อยากลุก ทำให้เธอยังไม่ต้องไปทำงาน“อากาศดีจัง”“ไปนั่งทำอะไรตรงนั้น โดนไอฝนมาก ๆ เดี๋ยวไม่สบาย” เขาลุกขึ้นนั่งแล้วเอ่ยถาม“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” พวงชมพูยิ้ม เอามือตีน้ำฝนต่อ“กลัวเป็นนะสิ” ครอสลุกขึ้นจากเตียง นั่งเก้าอี้ข้าง ๆ แล้วรั้งตัวพวงชมพูมานั่งตัก “ทำไมต้องให้นั่งตกด้วย ฉันกำลังเล่นน้ำฝนเพลิน ๆ เลย”“อยาก”“อยากอะไรคะ?”“อยากทำรัก”“ไม่นะคะ” พวงชมพูทำท่าจะลุกขึ้น มือไม้ของชายหนุ่มเริ่มรุกรานไปตามเนื้อตัว ห้องที่พวงชมพูอยู่ไม่ไกลจากห้องที่ชาวีกับมะลิพักมากนัก เขาซุกไซ้ไปตามซอกคอขาวยิ่งทำให้คนที่กำลังมองไม่พอใจ“อย่าห้ามเลย ตอนเย็นพ่อกับแม่ก็จะมาที่นี่ พวกท่านจะมาคุยเรื่องของเรา”“อะไรนะคะ”“ไม่ต้องอะไร ผมให้พ่อกับแม่คุยเรื่องของเรากับพ่อแม่ของคุณที่จริงพวกท่านคุยอยู่ที่กรุงเทพแล้วแหละแต่ว่าท่านอยากจะมาพูดคุยกับคุณอยู่ที่นี่ด้วย”“จะมาพูดคุยเรื่องของเราทำไมคะในเมื่อเราไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน”“คุณไม่ได้รักผมก็ช่างแต่ผมรักคุณ ผมชอบคุณ ช

24 ตกลง“ลุงกวินเอาตารางการส่งนมมาให้ผมดูหน่อย”“ได้ครับ” กวินรีบเอาสมุดตารางการส่งนมให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม เขาขมวดคิ้วเพ่งมองดูตัวเลขการส่งนม ก่อนจะเงยหน้ามองลูกน้อง “มีอะไรหรือเปล่าครับพ่อเลี้ยง”“เปล่า ไม่มีอะไร ลุงทำงานดีมาก”“ครับ”“ไอ้ศรเป็นไงบ้าง ช่วงนี้วุ่น ๆ เลยไม่ได้ไปหาเลย” ครอสพูดแล้วถอนหายใจ ครั้งที่เท่าไหร่เขาก็จำไม่ได้ที่เขาถอนหายใจ มันหนักอึ้งไปหมด กับสิ่งที่ได้รู้ พวงชมพูยังคงรักชาวี เขารู้ว่าหล่อนยังทำใจไม่ได้ แต่ก็แอบหวังว่าหล่อนจะรักเขาในสักวัน และหลงลืมผู้ชายอย่างชาวีไป“มันมาทำงานแล้วครับ ให้ลุงไปเรียกให้หรือเปล่า?”“ไม่ต้องหรอกครับลุง ปล่อยให้มันทำงานเถอะ ให้มันทำงานเบา ๆ ไปก่อนนะ”“ครับ”“ตอนนี้ผมอยากกินเหล้า มันเครียด ๆ เหนื่อย ๆ เซ็ง ๆ”“เดี๋ยวผมหาเหล้ามาดื่มเป็นเพื่อน ว่าแต่จะกลับไปนอนไร่ส้มหรือว่าจะตอนที่นี่ ผมจะได้ให้คนงานเตรียมห้องให้”“ไม่ต้องครับ ผมนอนที่นี่ไม่ได้หรอก ผมต้องกลับไปนอนที่ไร่ส้ม ผมนอนไม่หลับแน่ ถ้าผมไม่ได้กลับไปนอนกับ….เอ่อ….” ครอสถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เขาไม่ได้ท้อกับพวงชมพู แต่มันก็มีความรู้สึกหนักอึ้ง มันหนักเหมือนมีหินถ่วงหัวใจอย่างไรอย่าง

26ทะเลาะ“พี่ชาวี ฮึก พี่ทำแบบนี้กับมะลิได้ยังไง?” มะลิ ทุบชาวีรัว ๆ เขาใช้แขนกันเอาไว้แล้วดันร่างของภรรยาออกให้พ้นกาย มะลิพุ่งเข้าเล่นงานพวงชมพูแต่เขาก็เอาร่างกันเอาไว้ การกระทำนั้นยิ่งทำให้มะลิเสียใจ “หยุดเดี๋ยวนี้”“พี่ทำแบบนี้กับมะลิได้อย่างไร ฮึก พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง?” มะลิร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดในหัวใจ ผู้ชายที่รักไม่เคยเห็นค่า ไม่เคยเห็นไม่เคยความรักของเธอเลยแม้แต่น้อย เขายังคงทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย เจ็บปวดได้ทุกวัน “ฉันรักพวงชมพู” เขาพูดอย่างที่ใจคิด ที่ผ่านมาเขารักพวงชมพูมาตลอด “รักจนไม่อาจที่จะทนเห็นเธอแต่งงานกับใครได้” ชาวีพูดอย่างคนเห็นแก่ตัว ที่ผ่านมาเขายอมทนยอมทำทุกอย่างเพื่อรับผิดชอบมะลิ ชีวิตของเขาที่ไม่มีพวงชมพูอยู่เคียงข้างกาย มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานพอได้รู้ว่าอดีตคนรักตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่เป็นเจ้าของไร่ เป็นทายาทมาเฟียตระกูลดัง เขาก็ทนไม่ได้แล้ว ถึงแม้ผู้ชายอย่างครอสจะดูดีมีชาติตระกูลร่ำรวยมากแค่ไหน เขาก็ไม่อาจที่จะทนเห็นผู้หญิงที่รักแต่งกับผู้ชายคนอื่นได้มันอาจจะเป็นความเห็นแก่ตัว แต่เขาก็ยอมเห็นแก่ตัวเพื่อที่จะได้ผู้หญิงของเขาคืน“พี่ชาวี” มะลิร

28สูญเสีย“มะลิ” ชาวีก้าวเท้าเข้าไปหา แต่เธอไม่ได้สติแล้ว “ญาติรออยู่ด้านนอกนะครับ” บุรุษพยาบาลเข็นมะลิเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ตอนนี้หน้าห้องเต็มไปด้วยญาติของคนไข้“พ่อไตรครับ มะลิ…”ผัวะ! หมัดใหญ่ของพ่อตาซัดเข้าที่ใบหน้าคมเข้มจนร่างใหญ่เซถลา ไตรฉัตรชกไปตามแรงอารมณ์ ลูกเขยสารเลวทำให้ลูกสาวเขาต้องเจอเรื่องแบบนี้“เพราะมึงไอ้ชาวี! เพราะมึง!” ไตรฉัตรชี้หน้าแววตาสั่นระริก วันนี้คือวันที่เขาเสียใจที่สุด เสียใจที่เขาปกป้องลูกไม่ได้เลยชาวีอาลัยอาวรณ์ลูกสาวคนโต ทำให้ลูกสาวคนเล็กต้องมาเจอเรื่องแย่ ๆ ถ้าชาวีไม่เข้าไปห้องของพวงชมพู มะลิกับหลานของเขาก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทุกอย่างมันเป็นเพราะชาวี เพราะชาวีคนเดียว “ใจเย็น ๆ ก่อนค่ะคุณไตร” พันทิวาเข้าห้ามปรามสามี “รุนแรงไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ”“ไอ้ชาติชั่วมันอยากเป็นพญาเทครัว ไอ้สารเลว!”“พอก่อนค่ะคุณไตร”“ไอ้สารเลวเนี่ยมันคงยังไม่รู้ตัว มันเอาแต่ความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่ ไม่สนใจความรู้สึกของใคร ต่อให้มันรักชมพูมากแค่ไหน มันกับชมพูก็ไม่สามารถกลับไปเป็นแบบเดิมได้ สถานะระหว่างมันกับชมพูมันไม่มีวันกลับมาเป็นแบบเดิม ไม่ว่ามันกับมะลิจะเลิกกันหรือไม่เลิก