All Chapters of ดอกไม้ของพ่อเลี้ยง: Chapter 1 - Chapter 10

“พะ…พี่ชาวี” พวงชมพูร่างกายชาวาบ น้ำตาร่วงผล็อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ชาวีนอนกอดผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นคือมะลิน้องสาวของเธอเอง ทั้งสองนอนกอดกันหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข มันช่างต่างกับความรู้สึกของเธอในตอนนี้ “กรี๊ดดดด!” เธอกรีดร้องดังลั่น หัวใจเหมือนกำลังจะแตกสลาย มันเจ็บราวกับถูกทุบจนแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ภาพเสื้อผ้าน้องสาวและคนรักที่ถูกถอดเกลื่อนพื้นคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากน้องสาวกับคนรักของเธอมีอะไรกัน“ชะ…ชมพู” ชาวีตื่นขึ้นมาด้วยสมองมึนงง มองไปที่คนรักที่กรีดร้อง น้ำตาไหลพรั่งพรู ผู้หญิงที่เป็นคนรักของเขาอยู่ที่นู่น แล้วผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาคือใคร ชาวีมองคนหน้าสวยที่เพิ่งตื่นเหมือนกัน ก่อนจะผละออกจากเธอ เมื่อผู้หญิงในอ้อมกอดเป็นน้องสาวของพวงชมพู นี่มันเรื่องนรกอะไรกัน“พี่ทำแบบนี้กับชมพูได้ยังไง เธอก็เหมือนกันมะลิ เธอทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง ฮือ ๆ”“พี่ชมพู ฮึก มะลิขอโทษ มะลิ…” มะลิกลืนก้อนบางอย่างที่มันวิ่งมาจุกที่ลำคออย่างยากลำบาก มะลิไม่ได้ต้องการให้เป็นอย่างนี้ หล่อนแค่อยากดูแลว่าที่พี่เขยในฐานะเงาของพี่สาวเท่านั้น ไม่ได้อยากทำให้ทั้งสองเลิกรากันแม้แต่น้อย“ช

2มันอิจฉา “หวานกันเลยนะ” โอโซนว่าแล้วหมุนขวด มันหมุนอย่างแรงก่อนจะหยุดที่มะลิ“อ่า น้องมะลิคนสวยพี่มีเรื่องจะถาม”“ค่ะ” หล่อนพยักหน้า รับแก้วเหล้าที่โอโซนเทมาให้ แล้วถือไว้ในมือ“น้องมีแฟนหรือยัง?”“ยังค่ะ”“หูย พี่สนใจน้องมะลินะ” ลูกหมีรีบออกตัว“แล้วน้องมะลิเคยแอบรักใครบ้างไหม?”“เอ่อ…”“ขอความจริง ห้ามโกหกเด็ดขาด” ลูกหมูส่งสายตากดดัน เกมส์ที่ทุกคนกำลังเล่น คือการถามแล้วตอบตามความจริง“เอ่อ…” ริมฝีปากบางเล็กขบเม้มเบา ๆ ก้มหน้ามองแก้วเหล้าในมือตัวเอง ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก “ไม่มีค่ะ”“นี่ พี่ลูกหมู ยัยมะลิไม่เคยมีแฟนเลย ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีใครจีบนาง แต่นางไม่สนใจที่จะคบใครเลยต่างหาก” พวงชมพูจีบปากจีบคอพูด หล่อนเริ่มเมา เริ่มพูดเสียงดังขึ้น “ชมพูอยากให้น้องมีแฟนมาก ๆ เลยค่ะ ชมพูอยากแต่งงาน มีลูก เลี้ยงลูกไปพร้อมกับน้อง มีลูกได้เลี้ยงด้วยกันเข้าโรงเรียนด้วยกันมันคงจะมีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ”“พี่ลูกหมูคนนี้ ชอบน้องมะลิ รับรักพี่เหอะ พี่จะได้สานฝันให้พี่สาวมะลิ รับรักพี่นะ”“พี่ลูกหมูพูดอะไรก็ไม่รู้ เห็นมะลิขี้เหร่แบบนี้ มะลิก็เลือกนะคะ”“อ้าก ใจร้ายที่สุด ใจกูแตกสลายมาก ไอ้โอโซน” ลูกหมูจั

4 โกรธ ผิดหวัง ชาวีเดินตรงไปที่พักของพ่อกับแม่พวงชมพู หลักสูตรนั่งหน้าเครียดบนเก้าอี้ เขานั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมองพวงชมพูที่สวมรองเท้าจนขอบตาแดงช้ำ “เรื่องระหว่างผมกับมะลิผมอธิบายได้นะครับ” “งั้นก็อธิบายมา!” ไตรฉัตรเสียงเข้มมองชาไม่พอใจ ในลูกสาวคนโตแต่มาได้เสียกับลูกสาวคนเล็กเป็นพญาเทครัวของแท้จริงๆ ตอนแรกก็ชอบรู้สึกถึงความนุ่มนวลหน้าซะอีก“เมื่อคืนผมเมาหนักมากมีพาผมนอนที่ห้องควบคุมพนักงานของหอพักแต่เป็นเพียงการชวนมะลิมานอนด้วย” “นี่มึงจะว่าสื่อสาวกูไปหามึงเองว่าตอนนี้” “ใช่” ชาวีเป็นจังหวะแรกที่มะลิเดินเข้ามานั่งเก้าอี้อีกตัวอย่างแรกมองมือตัวเองน้ำตาไหลรินออกมา น้ำใสมันเหือดแห้งจากใบหน้าสวยเลย “เธอเป็นจุดผมเอง” ชาวีพูดอย่างไม่เห็นอกเห็นใจมะลิเลยแม้แต่น้อยกับสนว่าหล่อนจะเฉลิมฉลองบนเขาพูดออกมา“ต่อให้ลูกสาวของกูในความโหดร้าย แล้วก็เป็นสิ่งที่ใช้กับเธอเพราะว่าคุณจะทำร้ายเธอ” สื่อดุดัน“ในชมพู ให้คุณเมามากและให้ช่วยบอกผมมาเลยผมยินดีชดใช้ให้เว็บทองต้องการมากเป็นพิเศษผมมาผมเลยยินดีจ่ายแต่จะไม่เลิกกับชมพูเด็ดขาด ผมรักชมพูผมต้องการสีชมพูอีกครั้งเพื่อรักอย่างต่อเนื่องกับมะลิ” ชาวียื

6 ท้อง“อ้วก! แหวะ!” เสียงโอกอากดังขึ้นในตอนเช้า มะลิโก่งคออาเจียนในห้องน้ำ หล่อนคลื่นเหียนอาเจียนตอนเช้า หลายวันที่เป็นแบบนี้ บางครั้งก็หน้ามืดจนต้องนอนแผ่หราบนพื้นห้อง เพราะลุกจากเตียงแล้วล้มชุนไปกองกับพื้น“เป็นอะไร?”“เปล่าค่ะ” มะลิเช็ดปากตัวเองแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ หลบเลี่ยงสายตาของมารดาที่กำลังมองเธออย่างใช้ความคิด“ประจำเดือนเดือนนี้มาหรือยัง?” พันทิวาเสียงเข้ม วางถ้วยโจ๊กลงบนโต๊ะ“…”“แม่ถามว่ามาหรือยัง ทำไมถึงไม่ตอบ” ผู้เป็นแม่เสียงเข้มกว่าเดิม มะลิรู้ดีว่าแม่กำลังโกรธเรื่องที่เธอทำกับพี่สาว “เอ่อ…” มะลิอึกอัก “แม่จะให้เอมมี่ซื้อที่ตรวจมาให้ตรวจ ไม่ต้องไปไหน แม่ก็จะรอดูเหมือนกัน ว่ามันจะเป็นอย่างที่แม่คิดหรือเปล่า” พันทิวาเดินออกจากห้องไป“….” คำพูดของมารดาทำเอาใจหล่อนวูบ หลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้น มะลิก็ไม่ได้สนใจร่างกายของตัวเองมากนัก เพราะมัวแต่คิดมากเรื่องของพี่สาวและพี่ชาวี ที่คิดไม่ได้เสียใจอะไร แต่กลัวว่าทั้งสองจะกลับไปสานสัมพันธ์กันประจำเดือนหล่อนมากระปิดกระปอย ตอนแรกคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเครียดก็เลยทำให้ร่างกายผิดปกติ ก็เลยปล่อยผ่านมา แต่หลัง ๆ ก็มีอาการคลื่

8วันแต่งงานคือวันที่เจ็บงานแต่งงานเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้น มีคนมาร่วมงานแค่ไม่กี่คน บิดาของพวงชมพูไม่อยากให้จัดงานใหญ่โต เพราะต้องการให้งานแต่งงานเป็นไปอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง อีกอย่างก็เพื่อป้องกันคำติฉินนินทา พวงชมพูอยู่ในชุดสีชมพู หล่อนไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย แต่นิ่งเงียบใบหน้าไร้ซึ่งรอยยิ้ม วันนี้เป็นงานแต่งงานของน้องสาวกับอดีตคนรักของเธอ แม้จะเจ็บปวดแทบแดดิ้น หล่อนก็ต้องอดทน เพื่อพ่อแม่หลังจากทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้วหล่อนจะขอไปอยู่ที่อื่น ที่ไหนก็ได้ที่มันทำให้ไม่ต้องเจอหน้าคนที่ทำให้เจ็บปวด“ชมพู”“พี่ชาวี” เธอยิ้มให้เขาอย่างเจื่อน ๆ ที่จริงคนที่ควรยืนเคียงข้างเขาในวันนี้คือเธอ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เป็นน้องสาวของเธอ ชาวียื่นมือมา พวงชมพูก็รีบถอยหลังสองสามก้าว เพื่อรักษาระยะห่าง“วันนี้พี่ชมพูแต่งตัวสวยจังนะคะ” มะลิรีบเข้ามาแทรกบทสนทนาของทั้งสอง “มะลิดีใจที่พี่ยังอยู่เป็นสักขีพยานให้เราสองคน”“….”“มะลิดีใจนะคะ ดีใจที่สุดเลย”“ชมพู” กระถินเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา “ตามหาตั้งนานที่แท้ก็มาอยู่นี่นี่เอง ตอนเย็นไปดื่มกันไหม?”“ก็ดีนะ”“ดื่มฉลองความโสดกันดีกว่า คลับคุณคาร์เตอร์ผู้งานดีมา