All Chapters of BET ON LOVE : เดิมพันรัก: Chapter 21 - Chapter 30

เดิมพันรักครั้งที่ 72/3ริมฝีปากฉันปริแตกจนเจ็บไปหมดตอนที่เขาถอนจูบออก“มินนี่ เกียร์ขอทิชชูหน่อย” เขากระซิบตอนฉันรู้สึกว่าตัวเองยืนเองได้โดยที่เขาไม่ต้องกอดแล้ว ฉันกำลังควานมือลงกับกระเป๋าสะพายข้าง แต่เกียร์ก็ “เธอทำนิ้วเกียร์เลอะนะ”ไอ้คนบ้า....ฉันอายจนตัวจะหดเหลือสองนิ้วแล้ว“กะ กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ” แม้ฉันจะรู้สึกอยากหายไปจากตรงนี้ หรืออยากกลับบ้านแต่ฉันก็คิดว่าการกลับไปหาเพื่อนน่าจะถูกสงสัยน้อยสุดแล้ว“ไม่เอาหรอกถ้าเกียร์กลับไปเจอเจตเกียร์หงุดหงิดอีกพอดี” เขาหน้างอพลางเช็ดนิ้วตัวเอง ก่อนจะทิ้งกระดาษลงพื้น “กลับกันดีกว่า”“มินนี่นอนกับน้ำหวาน” ฉันบอกเขาแล้วคิดว่าน้ำหวานหรือเพื่อนคนอื่นอาจจะสงสัยว่าทำไมฉันถึงหนีหายออกมานานสองนาน“มินนี่จะนอนกับเกียร์ คืนนี้” เขาย้ำก่อนโอบเอวฉันออกมา วูบหนึ่งฉันหันไปมองทางที่สองคนมาใหม่อยู่ เขากำลังเมามันกับกิจกรรมจนฉันหน้าร้อนเห่อ ยิ่งคิดถึงเมื่อกี้ยิ่งหน้าร้อนไปอีก ฉันเขินอายจนไม่กล้าสู้หน้าเกียร์ด้วยซ้ำเมื่อออกมาสู่แสงสว่าง“อ้าวไอ้เกียร์” ผู้ชายคนหนึ่งทักเขา ฉันจำได้ว่าพี่คนนี้อยู่ในวงเดียวกับเกียร์ น่าจะชื่อพี่มาร์ เขาทักทายเกียร์ที่โอบไหล่

เดิมพันรักครั้งที่ 8Gear Sathiravich Talkมินนี่เม้าตัวเล็กหลับไปแล้ว อาจจะเรียกได้ว่าหลับคาอกไปเลยก็ได้ผมรู้สึกผิดบาปเกินไปเมื่อกระทำชำเรากับร่างแสนบอบบางนุ่มนิ้มของเธอจนช้ำไปหมด ผมก้มลงเอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตรงนั้นออกให้ มันแดงและบวมขึ้นนิดหน่อยจากการร่วมรักอย่างหนัก ผมใช้ถุงยายไปห้าชิ้น ซึ่งนับว่าถี่มากจากทั้งชีวิตที่เกิดมา“อือ” เสียงคนตัวเล็กครางเบา ๆ ตอนผมขยับขาเธอ “พอแล้ว”เธอละเมอ คงคิดว่าผมจะทำต่อ แต่ไม่หรอก ชักจะสงสารแล้วผมเป็นคนแรกของเธอ พอหลุบตาลงเห็นรอยเลือดเล็ก ๆ ก็ยกยิ้มออกมา แม้ว่าจะไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องตรงนั้นแต่บอกตามตรงว่าแอบภูมิใจอยู่ที่มินนี่ไม่ถูกไอ้เปรมงาบไป เพราะกิตติศัพท์มันก็พอสมควร แต่เหตุผลหนึ่งที่ภูมิใจก็คงเพราะผมจริงจังกับเธอมั้งผมบอกแล้วว่าไม่ได้จีบมินนี่เล่น ๆ ผมอยากคบกับเธอซึ่งแน่นอนว่าการเอาชนะไอ้เปรมคือแรงบันดาลใจอีกแรงหนึ่ง ผมต้องการอยากให้มันเห็นว่าต่อให้มันจะดูถูกผมสักแค่ไหนแค่ผมก็คือแฟนของเธอผมมองร่างเล็กของคนที่ได้ชื่อว่าแฟนอีกครั้งตอนเล็กผ้าห่มออก มันเกือบจะทำให้ผมมีอารมณ์อีกรอบ ยอดอกของเธอที่ตอนแรกเป็นสีชมพูก็เข้มขึ้นจนเกือบจะเป็นสีเชอร์ร

เดิมพันรักครั้งที่ 83/3“เกียร์ไม่ใช่คนไม่ดีค่ะ” ฉันเถียง และเสียใจเหมือนกันที่คุณพ่อพยายามที่จะตัดสินเกียร์ทั้งที่ยังไม่รู้จักกันนะด้วยซ้ำ ตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยพูดถึงเงินของฉันด้วยซ้ำ เขาเลี้ยงฉันแทบทุกมื้อจนฉันต้องขอหาร “เกียร์ไม่เคยขอเงินมินนี่สักครั้งเดียว แล้วที่สำคัญมินนี่มีความสุขที่ได้อยู่กับเขา”“มีความสุขมากนักใช่ไหม” คุณพ่อมองฉัน “ถ้ามีความสุขมากนักก็ไปอยู่กับมันซะ รักมันมาก เห็นมันดีกว่าสิ่งที่พ่อกับแม่เลือกให้ก็ไปซะมินนี่”“คุณ” คุณแม่เรียกพ่อพลางจังแขนไว้ตอนที่คุณพ่อชี้หน้าฉัน“ได้ค่ะ ถ้าคุณพ่อไม่สนใจจุดยืนของมินนี่ เห็นว่ามินนี่มีค่าแค่เครื่องมือเพิ่มอำนาจของคุณพ่อมินนี่ก็จะไป” ฉันพูดอย่างไม่เกรงกลัว แม้คนจะคิดว่าฉันบอบบางและหัวอ่อนแต่ฉันก็มีมุมที่ใจเด็ดเหมือนกันนะ“ภริตา!” คุณพ่อขึ้นเสียงกับฉัน ฉันโกรธที่คุณพ่อเอาแต่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองเลือกให้ดีที่สุดทั้งที่คุณพ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเปรมปฏิบัติกับฉันยังไง ทั้งที่ฉันก็เคยขอร้องไปหนึ่งครั้งแล้วว่าฉันจะเข้ากับเปรมไม่ได้ ตลอดเวลาที่ฉันแสดงความอึดอัดออกไปท่านก็ไม่สนใจด้วยซ้ำไม่สิ ท่านรู้ แต่ท่านเลือกจะมองข้ามมันไปต่างหาก

เดิมพันรักครั้งที่ 92/3 Gear Sathiravich Talk Rrrrr Rrrrr เสียงเรียกเข้าจากมือถือทำให้ผมละความสนใจจากจานข้าวไปมองคนที่โทรมาคือ “แม่” ผมเอื้อมมือไปกดล็อกหน้าจอทันทีทำให้หน้าจอมืดสนิทไป พอหันกลับมาตรงหน้าก็เห็นว่ามินนี่กำลังมองอยู่ เธอไม่พูดอะไรแต่ยิ้มให้ผมแล้วหันกลับไปสนใจอาหารตรงหน้าแทน มินนี่เคยเห็นอาการแบบนี้กับผมมาสองครั้งแล้วเธอเคยถามผมว่าทำไมถึงไม่รับสาย ซึ่งผมก็แค่บอกว่าไม่สะดวกที่จะคุย แล้วผมก็บอกเธอว่าผมกับที่บ้านมีปัญหากัน แต่ผมไม่ได้บอกว่ามีปัญหาอะไร มินนี่ก็เหมือนจะไม่ถามต่ออีก ผมจะคุยกับแม่ผ่านข้อความมากกว่า ผมบอกเขาว่าถ้ามีอะไรให้ทิ้งข้อความไว้“เธออยากไปไหนต่อไหม” ผมเปลี่ยนเรื่องมาคุยกับมินนี่แทน“ไม่เอาแล้วค่ะ กลับห้องดีกว่าเธอจะได้พัก เย็นนี้เธอต้องไปทำงานอีก” มินนี่บอกแล้วก้มหน้าลงไปทานข้าวต่อ แต่วันนี้ผมรู้สึกเหมือนว่าแฟนผมจะแปลกไป ตั้งแต่ม

   เดิมพันรักครั้งที่ 101/3 เดิมพันรักครั้งที่ 10 “มินนี่” ฉันหันไปหาเกียร์ตอนเขาเรียก เกียร์เดินไปคุยโทรศัพท์อยู่นานสองนานฉันเลยนั่งเล่นรอเขาน่ะ วันนี้เรามาเดินเล่นที่สวนสาธารณะกันเพราะเกียร์มาเปลี่ยนยางรถแถวนี้ “ดูอะไรอยู่”“ดูน้องน่ะ” ฉันพยักหน้าไปทางน้องหมาพันพุดเดิลทอยส์สองตัวที่ถูกเจ้าของพามาเดินเล่น ฉันชอบหมานะ เคยเลี้ยงแต่ก็ตายไปแล้ว พอหมาที่ฉันเลี้ยงตายไปฉันก็ยังไม่คิดจะเลี้ยงอีก “น่ารักเนอะ”“อยากเลี้ยงเหรอ” เกียร์ถามแล้วก็วางมือบนไหล่ฉัน ฉันหันไปแล้วก็ส่ายหัวไปมา“ตอนนี้มินนี่ยังไม่อยากเลี้ยงหรอก เราอยู่หอที่หอเกียร์ก็ไม่ให้เลี้ยงสัตว์นี่นา อีกอย่างก็คงไม่มีที่ให้น้องวิ่งเล่นด้วย” ฉันพูดอย่างนั้นไป ไม่ได้บ่นว่าห้องมันเล็กแต่ฉันคิดว่าน้องหมาคงอยากจะมีที่วิ่งเล่นแบบเปิดไม่ใช่อยู่ในห้องแบบนั้น “มินนี่ยังดูแลตัวเองได้ไม่ดีเลย คงดูแลหมาไ