All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูผู้คลั้งไคล้เงินทอง: Chapter 21 - Chapter 30

ฝ่าบาทได้ทอดพระเนตรมาที่แม่ทัพตระกูล 3 พร้อมถามว่า"เจ้าไม่ดีใจหรือที่บุตรสาวเจ้าจะได้อภิเษกกับบุตรชายข้า" " กระหม่อมดีใจขอรับแต่ว่า...."" แต่ว่าอะไรหรือพูดมา" " แต่ว่าบุตรสาวของกระหม่อมนั้นแต่งงานกับชายยากจนไปแล้วเหตุใดถึงได้มายุ่งกับองค์ชาย ข้าเกรงว่าบุตรสาวข้าจะหลอกลวงเบื้องสูงเข้าเสียแล้ว" ปัง...""หึ...บังอาจ" บาททุบโต๊ะ 1 ครั้งพ่อลูกมองหน้ากันคิดว่าฝ่าบาทนั้นทรงกริ้วให้ซูเหยาแล้ว"ฝ่าบาทอย่าได้ลงโทษพี่สาวข้าเลยเจ้าค่ะ" นางลุกขึ้นขึ้นมาพร้อมจุดไฟในคำพูด" หึ...ใครว่าข้าจะลงโทษนาง"สองพ่อลูกได้ยินเช่นนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนสับสนในสิ่งที่ฝ่าบาทเอ่ยออกมา"หมายความว่าอย่างไรพะยะค่ะ" แม่ทัพทูลถาม" ก็หมายความว่าผู้ชายจน ๆ ที่ลูกสาวเจ้าแต่งงานด้วยก็คือบุตรชายของข้านี่แหละ" 2 พ่อลูกหน้าซีดเผือกทันทีเมื่อรู้ว่าชายคน เป็นถึงองค์ชาย เมื่อนึกถึงแต่ยังเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นสองพ่อลูกได้พูดอะไรที่ไม่ดีหลายอย่างลงไปมากมาย...อาจจะเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือคงจะไม่ทันเสียแล้ว"ท่านพ่อ...ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าชายต่ำช้า เป็นองค์ชาย" ความรู้สึกเสียดายเสียใจที่ที่ผลักไสบุรุษผู้สูงศักดิ์ให้พี่สาวโดย

"ท่านเห็นข้าสักที" ร่างสาวน้อยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าซูหยาวมองขึ้นมาที่กลางอากาศบนท้องฟ้า"เจ้าเป็นใคร" นางถาม"ข้าขึ้นระบบวิเศษ..ข้าได้ติดตามเจ้ามาสักพักแล้วแต่ที่ข้าเพิ่งปรากฏตัวตอนนี้เพราะว่าเจ้ากำลังจะมีภัย"" สั่งซื้อได้ทุกอย่างเลยหรือ" นางถาม"ได้ทุกอย่างหากเจ้าทำตามกฎ"" กฎคือข้าต้องกระโดดจูบสามี" นางขมวดคิ้วแล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเอง พร้อมปรายตามองไปที่สามี"แค่กระโดดจูบเองจะแค่ไหนกันเชียว" นางพึมพัม" ใช่แค่กระโดดจูบแต่ต้องทำต่อหน้าผู้คน"" ห๊ะ....จะบ้ารึ"" หากเจ้าทำได้จะขออะไรก็ได้ หนึ่งจูบสั่ง 1 ครั้งแต่ใน 1 ครั้งต้องสั่งหลายอย่างไม่เช่นนั้นเจ้าเองนั่นแหละที่จะไม่คุ้ม" " ออ..อย่างนี่นี่เอง" นางก้าวถอยหลังส่วนสามีก็ยืนมองว่านางกำลังจะทำอะไร จังหวะนี้แหละนางกระโดดยื่นคอจูงพิษสามีแล้วดันตัวลงไปยังพื้นเหมือนเดิม"ซูเหยาเจ้าทำอะไรเหล่านางกำนันอยู่ตรงนั้นเห็นหมดแล้ว" " ข้ารักสามี ข้าจะทำให้หญิงอื่นอิจฉาจะเป็นอะไรไป" นางกระพริบตาปริบ ๆ พร้อมรอยยิ้มเหมือนมีความลับ"ระบบ...ถ้าต้องการกล้องส่องทางไกลแล้วก็ ปืนสไนเปอร์ ระเบิด" "ระบบจะจัดการสั่งซื้อในสิ่งที่คุณขอ"เพียงไม่กี่วินาทีสิ่งข

"ในเมื่อโกงเช่นนี้ข้าก็ทำได้เช่นกัน" ซูเหยาแสยะรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยเสียงเตือนให้ต่างฝ่ายต่างนำมาเข้าประจำการ ณ.จุดเริ่มต้นใกล้เวลาในการแข่งขันแล้ว"ประจำที่" ธงโบกสะบัดลงพื้นจนสุดแขนม้าทั้ง 2 ตัววิ่งพุ่งไปด้านหน้าแข่งกันอย่างดุเดือด ตอนแรกม้าฝ่ายกบฏวิ่งนำไปก่อน แต่นางไม่ตื่นตูมให้มันนั้นได้ใจไปชั่วคราว แต่เมื่อถึงครึ่งทางแล้วนางจึง สั่งการให้ผ้าสีทองที่ผูกขาม้าไว้ตั้งแต่แรกเริ่มทำงานให้เจ้าม้ามีพลังเพิ่มขึ้น3 เท่าตัว "ฮี้! ฮี้...." เสียงม้าฝั่งซูเหยาวิ่งร้องลั่นตามหลังม้ากบฏ พลังเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามเสียงร้อง ไม่นานความเร็วก็พุ่งทะยานจนแซงหน้าม้ากบฏไปอย่างหวุดหวิดทุกคนที่อยู่นอกลานต่างดูจนคอเคล็ด พวกกบฏตะลึงเมื่อพบว่าฝั่งของตนนั้นมีแววว่าจะพ่ายแพ้"นี่มันอะไรกัน.." อู่ซงอุทานออกมาในขณะที่เสียงซุบซิบรอบๆตีกันในหัวอู่ซ่งกำมือแน่น ตนคิดว่าเป็นไปไม่ได้พี่จะแพ้เพราะยาที่ให้ม้าดื่มนั้นมีพลังเหลือล้นจะแพ้ได้อย่างไร อู่ซงกำหมัดแน่นเก็บอาการไว้ ทั้ง ๆ ที่ในใจนั้นจะระเบิดออกมาอยู่แล้วต่อมาม้าฝั่งหานเฟิงที่ซูเหยาควบคุม ได้เข้าเส้นชัยเป็นอันดับที่ 1 ส่วนฝั่งกบฏยังไม่ถึงเส้นชัย แต่

ในวันรุ่งขึ้นองค์ชายกับซูเหยาตั้งใจจะออกเดินทางเช้านี้ไปยังดินแดนเหนือและดินแดนใต้ พร้อมองครักษ์อีก 100 นายตามไปด้วย ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 วัน เพิ่งจะถึงทางเข้าดินแดนเหนือ ที่หน้าประตูใหญ่ทางเข้ามีการตรวจสอบหนาแน่นและเข้มงวด แต่ดูเหมือนว่าผู้คนที่นี่ยังไม่รู้ว่าอู่ซงมันพ่ายแพ้ในศึกการแย่งชิงดินแดน สายเลือดกษัตริย์ต้องถูกขังที่ใดสักแห่งเป็นแน่หานเฟิงไม่วางแผนอะไรให้มันซับซ้อน ตนลงมาจากรถม้า พร้อมป่าวประกาศต่อหน้าผู้คนว่าาผู้คนว่า"ข้าคือองค์ชายแห่งดินแดนตะวันออกที่ข้ามาวันนี้เพื่อจะบอกแก่พวกเจ้าว่า กษัตริย์ของพวกเจ้าถูกข้าโค่นล้มแล้ว" ทหารที่เฝ้ายามได้ยินจึงคุกเข่าต่อหน้าหานเฟิง แล้วถามขึ้นมาอีกครั้ง"จริงรึองค์ชาย" "จริง คิดว่าข้าโกหกหรือ"" ท่านเป็นองค์ชายแห่งแดนตะวันออกเดินทางมาอย่างน้อยก็ 2 วัน ท่านพึ่งมาถึงที่นี่อย่าเพิ่งเข้าไปข้างในเถิดตอนนี้มีทหารของอู่ซงที่ภักดีเฝ้าอยู่ด้านในขอรับ"" ไม่ต้องกลัวข้าจะบุก" พูดจบหารเฟิงสั่งองครักษ์มากฝีมือเข้าไปในเมืองหลวง ฆ่าทหารของอู่ซงให้หมดหากไม่ยอมจำนนขบวนม้าและองครักษ์ 100 นายพร้อมกับเชลยที่ถูกผูกเชือกข้อมือติดกันเดินตามหลังมาประมาณ50,

หานเฟิงสั่งให้องครักษ์นำข้าวของที่อยู่ด้านหลังออกมาให้หมด ตนเปิดตู้หีบออก หยิบของใช้ส่วนตัวของอู่ซงออกมาให้ดูต่างหน้า ในนั้นมีขวานกำไรกระดูก อาวุธประจำตัวมากมายที่สามารถบ่งบอกได้ว่าสิ่งของเหล่านี้เชื่อว่าทุกคนย่อมรู้จัก"ว่าอย่างไรเจ้าเคยเห็นหรือไม่" หานเฟิงถามชายฉกรรจ์จ์" นี่มันของอู่ซงจริง ๆ ด้วย" ชายฉกรรจ์เริ่มปักใจเชื่อ ส่วนหานเฟิงเริ่มเล่าเรื่องราวเริ่มต้นทั้งหมดที่ได้เดินทางมายังแดนใต้ชายฉกรรจ์ได้ฟังแล้วก็เข้าใจพวกเขาดีใจเป็นอย่างมากที่ได้หลุดพ้นจากอำนาจมืด หลังจากนั้นชายฉกรรจ์กับหานเฟิงได้ปลอมตัวเป็นชาวบ้านเข้าไปด้านในเพื่อสังหารเหล่ากบฏของอู่ซง หานเฟิงได้ช่วยกษัตริย์องค์กรที่ถูกขังออกมายังคุกใต้ดินเพื่อกลับมาสืบราชบัลลังก์เช่นเดิม ทุกอย่างเหมือนดินแดนเหนือหานเฟิงนั้นอยู่ไม่นานก็กลับไปยังดินแดนตะวันออกแต่ว่าสิ่งที่ได้กลับมาคือพันธมิตรที่ที่แข็งแกร่งและการค้าที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้าณ.ดินแดนตะวันออก"เหนื่อยจังเลย" ซูเหยาลืมตาตื่นขึ้นมากับเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส มีแขนบึกบึนกำลังโอบเอวนางไว้อยู่"ท่านพี่...ตื่น" สักสักหน่อยไม่ได้รึ" หานเฟิงขมวดคิ้ว"ไม่ได้" " ทำไมท