Todos los capítulos de ย้อนเวลากลับมารักครอบครัว: Capítulo 51 - Capítulo 60

น้ำท่วมปี2538บอกตามเธอจำอะไรไม่ได้เลย รู้ว่าน้ำท่วมที่บ้านสวนแต่ตอนนั้นยังเป็นบ้านเก่า จำได้ว่าท่วมใต้ถุนบ้านต้องเอาอิฐมาเทินของไว้ ท่วมอยู่นานเหมือนกันแม้แต่ในตัวจังหวัดยังต้องพายเรือ แต่ในข้อมูลที่อ่านท่วมนานถึงปลายปี โอเคร้านในตลาดโดนแนนอน100%ร้านสาขา2อาจจะรอดไม่แนใจแต่ที่บ้านกับโรงงานโดนเต็มๆต้องเตรียมวางแผนได้แหละ มาตาคิดว่าที่พี่ชายรู้น่าจะชินจังบอก "ชินจังเห็นอนาคตใช้มั้ย"เธอถามหลานชายตรงๆทุกคนกำลังนั้งฟังที่ชีวินบอกข่าวก็งงหลานชายเธอกลับพยักหน้าแล้วรับคำ"จ้ะ..""อะไรกันลูก ใครอ่านอนาคตได้"ยายดอกไม้สงสัย "มาตาแกล้งคุยกับหลานค่ะยาย"เธอไม่อยากให้ครอบครัวรู้เรื่องเกี่ยวกับเรื่องแปลกๆนี้ คนเข้าใจก็ไม่เป็นไร แต่ในคนที่ไม่เข้าใจละ เธอไม่อยากต้องไปนั้งออกทีวีให้คนดูเหมือนตัวประหลาด"ยายดอกไม้ฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรเลยเลิกสนใจ แต่ชีวินกับชลิตสองพี่น้องกลับไม่คิดเช่นนั้นซึ้งมาตารู้ดีและคิดว่ามันถึงเวลาที่ต้องเล่าเรื่องราวของเธอให้พี่ชายได้รู้บ้างเพราะชีวิตพี่ชายทั้งสองต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องแปลกๆนี้ด้วย แต่เรื่องนี้ยังไม่สำคัญ สิ่งสำคัญในตอนนี้คือเตรียมรับมือน่ำท่วมใหญ่ วันรุ่ง

ชลอพายเรือไปดูที่โรงงาน พอเห็นน้ำที่ท่วมเครื่องต่างๆก็ให้รู้สึกใจหายครอบครัวลงทุนไปกับโรงงานนี้ไม่ใช้น้อย ธุรกิจเพิ่งเริ่มได้ไม่นานแท้ๆ แต่มาตาบอกหลังน้ำลดอคินจะซ้อมให้กลับมาเหมือนใหม่อีกครั้งไม่ต้องกังวลไป ส่วนวัตถุดิบก็เป็นของสดต้องต้องทำใจให้เสียหายไป น้ำท่วมครั้งนี้สร้างความเสียหายไม่ใช้น้อย เขาพายเรื่องไปดูเพื่อนบ้านด้วยว่าบ้านไหนต้องการความช่วยเหลือบ้าง บางบ้านข้าวสารเริ่มหมด บางบ้านไม่มีฟืนหรือบางบ้านขาดแคลนน้ำสะอาด แต่ก็เริ่มมีอาสาสมัครเอาอาหารและน้ำดื่มมาแจกเลยพอผ่านเรื่องนี้ไปได้บ้างเพราะบางครอบครัวไม่ได้มีอะไรกินมาหลายวันแล้วจะออกไปขอความช่วยเหลือก็ไม่กล้าทิ้งบ้าน บ้านสวนของชลอเมื่ออาสารู้ว่ามีเด็กอ่อนก็เตรียมนมชงเด็กมาให้ ซึ้งจริงๆแล้วที่บ้านไม่เดือดร้อนเลยเพราะมาตาเตรียมไว้ให้พร้อมหมด แต่ที่เป็นปัญหาคือขยะที่ไม่มีที่ให้จัดการ ชลอต้องเอาขยะใส่เรื่อแล้วไปทิ้งตรงศูนย์ขอความช่วยเหลือทุกวันเพราะจุดนั้นมีถังขยะสถานการณ์เป็นอยู่หลายเดือนจนน้ำลด ตอนน้ำท่วมว่าแย่แล้วแต่หลังน้ำลดมันแย่กว่า น้ำที่ค่อยๆลดลงทุกวันจนแห้งเหลือแต่ขี้โคลน"โอโฮ..เละมาก"มาลามองสภาพบ้านก็ถอนหายใจมาตาท

"เรื่องมันก็แบบ...ยังไงดีละ ชาติที่แล้วน้องนิสัยไม่ดีมากๆเลยค่ะทำให้แม่กับยายเสียใจ น้องเลยอยากกลับมาแก้ไขความผิดพลาดส่วนลายละเอียดขอไม่พูดได้มั้ยค่ะมาตาไม่อย่างรื้อฟื้นค่่ะ"มันไม่อยากคิดถึงจริงๆทั้งความเหลวแหลกและความผิดหวังในชีวิตก่อนชลิตฟังก็รู้สึกน้องสาวเธอตอบไม่หมดแต่ก็ไม่คาดคั่น "แล้วเรื่องคุณอคินละ เห็นไอวี้บอกเขารอน้องมาเกือบแสนปี เป็นไปได้ไงเขายังดูหนุ่มอยู่เลย แล้วน้องกับเขาเป็นอะไรกัน"เรื่องที่อคินมีอายุแสนปีมันเกินจะเชื่อได้จริงๆ ในโลกใบนี้มันมีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ"เรื่องนั้นมาตาก็ไม่แนใจค่ะ เคยถามเขาแล้ว เขาบอกมาตาเคยช่วยชีวิตเขาสมัยเมื่อหลายหมื่นปีก่อน เขาเลยจะกลับมารับไปอยู่ด้วย เห็นว่าติดภารกิจเลยมาช้าไป7หมื่นปีเอง"เรื่องนี้เธอสงสัยอย่างมาก แค่ช่วยชีวิตแค่ครั้งเดียวจะมาเป็นบุญเป็นคุณอะไรขนาดนั้น"แปลว่าน้องกับเขาเจอกันตลอด"เป็นไปได้ยังไงน้องเขาไม่เคยไปไหนคนเดียวเลยแถมเขาก็ไม่เคยเห็นอคินมาก่อนจนเรื่องซื่อเครื่องจักร "เออ...ก็เจอกันตั้งแต่กลับมาค่ะ คือมาตามีมิติที่สามารสเข้าไปได้ค่ะ มันอาจฟังดูแปลกนะคะแต่มันมีจริงๆค่ะ ในมิติมีทุกอย่างที่น้องต้องการค่ะ อคินจะมาคุยกับน้อ

งานศพของโสภณถูกจัดที่วัด คำสั่งของคนตายคือขอตั้งศพบำเพ็ญไว้แค่สามคืนพอ ด้วยเจ้าตัวไม่มีญาติพี่น้องนอกจากมาลาที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว ทางชลอเลยจัดตามคำขอแต่ด้วยบ้านสวนมะม่วงเป็นที่รู้จักของชาวบ้านหนองยายขาวและเอ็นดูมาลาจึงมีคนมางานศพพ่อของมาลาไม่ใช้น้อย "นึกแล้วก็ใจหายเนาะ งานศพยายอองเพิ่งจัดไปยังไม่ถึงเดือน คนเราก็แค่นี้จริงๆ"ศรีนวลที่มางานบ่นรำพึง "สงสารก็แต่มาลามัน ดูสินั้งร้องไห้จนตาบวมไปหมดยัยทิพย์ต้องค่อยปลอบกัน ยังเด็กอยู่แท้ๆต้องมาเสียใจหนักขนาดนี้ "ยัยเปียได้แต่สงสาร"แล้วนี้ไว้แค่สามคืนจริงๆเหรอ"ศรีนวลถามปกติเขาไว้กันเจ็นวัน"ค่ะ น้าพลเขาสั่งไว้แบบนั้น แกบอกแกไม่ใช้คนที่นี้แถมญาติก็ไม่มีไว้หลายวันมันก็จะดูกระไรอยู่"มาตาที่มานั้งช่วยทำครัวก็ตอบคำถามไปด้วย "ยังไงก็มีกันแค่สองคนพี่น้อง มาตาอย่าทิ้งน้องนะลูก"ยายแจ่มที่อายุมากแล้วแต่เมื่อรู้ว่าเป็นงานบ้านยายดอกไม้ก็มาช่วยแบบไม่ห่วงสังขาร "ค่ะป้าแจ่ม"มาตาที่เห็นคนมาช่วยมีหลายคนที่เป็นคนแก่คนคุ้นเคยเลยเตรียมน้ำดื่มสมุนไพรสูตรมาตาไว้รับรองคนช่วยงาน ตลอดสามคืนลูกๆของรดากับนุ่มนิ่มก็ร้องจะมางานให้ได้ตอนแรกทวดดอกไม้ไม่ให้้ไปเพราะเ

เอลลิคที่กำลังซ้อมจิตดีอย่างเมามันก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบด้าน ว่ามีเด็กวัยสองขวบกำลังมองเขาด้วยดวงตาเปล่งแสงสีม่วง ชินจังได้ยินเสียงดังเลยตื่นและทันเห็นย่าเล็กกำลังถูกทำร้าย เด็กน้อยรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที อยู่ๆจะมาทำร้ายคนในบ้านเขาเหรอ ไม่มีทาง ร่างกายชินจังเริ่มเปร่งแสงสีม่วง แต่อยู่ๆชีต้าก็ส่งพลังใส่คนร้ายจนเอลลิคเซถอยหลังไปหลายก้าวไปก่อนส่วนเอลลิคด้วยก่อนมากอเหตุเขาเสพยามาจึงทำให้มีอารมณ์ที่รุนแรงมากกว่าเดิมเขาหันไปมองว่าใครมันกล้าทำร้ายเขาก็เห็นเพียงเด็กน้อยสามคนจึงไม่คิดว่าจะเป็นเด็กๆพวกนี้ "ใครมันกล้าทำร้ายกู..ออกมานะเว้ย"เอลลิคกระโกนเสียงดังจนนุ่มนิ่มที่อยู่หลังบ้านได้ยินเลยออกมาดู พอเห็นสภาพจิตดีที่มีเลือดท่วมตัวก็ร้อง "ว้ายยยย..น้าจิต แกเป็นใครเข้ามาในนี้ได้ไง"เอลลิคที่เห็นมีคนเข้ามาแต่เป็นผู้หญิงร่างเล็กบอกบางก็หยามใจจะเข้าไปทำร้าย พอถึงตัวก็กระชากผมหญิงสาวแล้วจะชกทำร้ายแต่กลับถูกพลังบางอย่างพุ่งใส่ ถึงแม้จะไม่ได้ทำร้ายเขาถึงกับบาดเจ็บแต่ก็สร้างความเจ็บปวดได้ไม่น้อย ยิ่งสร้างความโกรธแค้นให้คนร้ายมากขึ้น จึงหันไปจะเตะพวกเด็กๆแต่มันไม่โดนเพราะสองเสือน้อยโดดหลบทันตลอด นุ่มนิ่